Πλατεία Βάθης/Amnezia Club

[amjik]

Λες να τους έβαλαν πάγο τα άλλα σωληνοιδρύματα?

Ήταν κάποιος γνωστός κύριος από εδώ μέσα άραγε?

Kρύβε λόγια  ;)

 

[pouranger]

Λες να τους έβαλαν πάγο τα άλλα σωληνοιδρύματα?

Ήταν κάποιος γνωστός κύριος από εδώ μέσα άραγε?

Εγώ  πάντως  χτες  ήμουνα  Brasserie και  μετά  στο La Boheme

 

[agiana]

Εγώ  πάντως  χτες  ήμουνα  Brasserie και  μετά  στο La Boheme

Πιστεύω, ότι αυτή είναι η επίσημη εκδοχή! ;)

 

[amjik]

Αχ πάντα ο ήλιος θα βγαίνει, χωρίς να τον νοιάζει άν θα τα καταφέρουμε !!!

 

[pouranger]

Πιστεύω, ότι αυτή είναι η επίσημη εκδοχή! ;)

Αυτή  είναι  η  μόνη  εκδοχή
Big fish την  περασμένη Κυριακή  διαβάσατε ?

 

[pouranger]

...

Ευχαριστώ  Κε  Πύραυλε  για  το  φωτογραφικό ντοκουμέντο

 

[mysterious]

Kρύβε λόγια  ;)

..Δεν δίνω άλλες πικάντικες λεπτομέρειες. Μη κλείσουμε κ κάνα σπίτι...

 

[pouranger]

..Δεν δίνω άλλες πικάντικες λεπτομέρειες. Μη κλείσουμε κ κάνα σπίτι...

Τα  υπόλοιπα  τα  πούλησες  στην  Εσπρέσσο .... πουτάνα !!!

 

[mysterious]

Τα  υπόλοιπα  τα  πούλησες  στην  Εσπρέσσο .... πουτάνα !!!

Τσάμπα! Ούτε € για το ρεπορτάζ! Εποχές ΔΝΤ

 

[pouranger]

Τσάμπα! Ούτε € για το ρεπορτάζ! Εποχές ΔΝΤ

Ασε  ρε ! δε  σου  έσταξε  το 500ρικάκι ο Στέφανος ?
Γιατί  ήτανε  φλου  οι φωτογραφίες ?

 

[mysterious]

Ασε  ρε ! δε  σου  έσταξε  το 500ρικάκι ο Στέφανος ?
Γιατί  ήτανε  φλου  οι φωτογραφίες ?

Ωχ ωχ ωχ...ΣΔΟΕ εν'όψει! 

 

[The Saint*]

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 1η (ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ)

Α' ΜΕΡΟΣ

Ο κώδων, του πλησίον του  εργασιακού χώρου μου Ναού, εσήμανε. Ήτον ήδη το τέλος του Εσπερινού.  Η  κάθοδός μου είς το ιστορικόν κέντρον της γεννέτειρός μου ήτο βεβαία.  Δεν ήτο απλή συγκυρία, αλλά εκ προμελέτης συνέπεια, το ότι μετά το πέρας της εργασίας μου και πρίν πορευθώ οίκαδε, διήλθον κατ' αυτήν την συγκεκριμένη εσπέραν από το, σιμά της πλατείας Βάθη κείμενον, καπηλείον.

Εισήλθον μετ' ευφραίνουσας καρδίας εις τον εύσκιον χώρον. Μία ομάς  πινόντων, εκάθητο περί τράπεζαν, άλλοι ορθοί,  είχον λάβει ποτηρίσκους είς τας χείρας, και συνομίλουν, και παρατηρώντες τα γύρω δρώμενα αργοπορούσαν πριν τσουγκρίσουν να πιούν. Ανέλαβον την θέσιν επί του καναπέ σιμά εις την εξώθυραν, προκειμένου να μπορώ να εποπτεύω καθ' όλην την διάρκεια της επισκέψεώς μου, το σταθμευμένο εις την αντικριστή πλευρά του δρομίσκου, δίκυκλόν μου. Η ευγενέστατη και λίαν καλλίκομος τραπεζοκόμος , προσήλθε φέρουσα επί δισκαρίου το παραγκελθέν υπό εμού πνεύμα,  το οποίο και εναπόθεσε είς το τραπέζιον. Έλαβα το ποτήριόν μου προκειμένου να γευθώ το πνεύμα, αλλά παρατήρησα ότι ήτο εστιγμένο είς το χείλος του υπό λιπαρής ουσίας , έχουσας άλικη χροιά. Κατευθήνθην πρός το παρασκευαστήριον κρατώντας το ρυπαρόν ποτήριον. Ο κάπηλος  ίστατο εις το λογιστήριόν του και συνομίλει  μ' έναν πελάτην ή φίλον.
- Συγγνώμην ! Είπον, αλλά δεν έλαβον απάντηση.
- Συγγνώμην !!!!! Εκέκραξα. Ο κάπηλος εστράφη προς εμέ :
- Τι είναι ;  Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Το ποτήρι είναι λερωμένο. Είπον.
- Τι ; Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Το ποτήρι έχει ίχνη από κραγιόν. Είπον.
Ο κάπηλος ευρέθη είς απορίαν :
- Κραγιόν ;
- Ναι. Και σε διαβεβαιώ ότι δεν είναι δικό μου. Είπον.
- Ποιό ; Το ποτήρι ; Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Όχι. Το κραγιόν. Αυτό είναι κόκκινο του κερασιού ενώ εγώ προτιμώ πιό σκούρες αποχρώσεις, όπως  σάπιο μήλο. Είπον.
Ο κάπηλος μειδίώντας έσεισε τους ώμους του και αποφάνθει :
- Καλά. Δώσε μου το να στο  αλλάξω.

Κατευθυνόμενος και πάλιν είς την θέσιν μου, εξαφνίσθην μεν, ευχαρίστως δε. Οι οφθαλμοί μου εμαγνητίσθησαν υπό της  θεάσεως νεαρής  τραπεζοκόμου. Ευρίσκετο έμπροσθέν μου, σχεδόν γονατιστή ή μάλλον "πρόχνυ καθεζομένη", καθ' όν τρόπον καθέζονται αι Ελληνίδες από των χρόνων των Ομηρικών εώς  της σήμερον. Ήτον ανασφουγγωμένη επί του δαπέδου και ησχολείτο με την συλλογή, εξ' ατυχήματος  ερριμένων, χαρτονομισμάτων.  Αποτελείωσε την εργασία της, έδραξε με τους όνυχας τας δύο παρειάς της, και εσηκώθη. Δύναμαι να είπω, ότι  και εις την ορθίαν  θέσιν η θέασις της ήτον απόλαυσις. Ο νούς μου εσκωτίσθη,  αι μόναι λέξεις που κατάφερα να αρθρώσω ήτον :
- Πώς σε λένε ;
- Πηνελόπη! Αποκρίθει, και ένα ηδύ μειδίαμα σχηματίσθει είς το εύειδον της πρόσωπο. Στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου,  έβλεπα την χρυσίζουσαν κόμην της , τον τράχηλον της τον εύγραμμον, τους τορνευτούς της γλουτούς, όλα συγχεόμενα , ονειρώδη είς το φέγγος των φανών. Εμάντευα το αλαβάστρινο στήθος της , το ροδαλόν και χυμώδες  αιδοίον της, την θερμή, σφικτή και σκοτεινή οπή του απευθυσμένου της. Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον. Ήτον νεράϊδα που ίπτατο, ώς  ίπτανται τα νεφελώματα τα μαγικά, τα νεφελώματα των ονείρων... Τολμώ να είπω,  ότι μου ήλθον πονηροί και συνάμα ανδρικοί ανόητοι λογισμοί, έν είδει ευχών. 

Οι  λογισμοί μου  διεκόπησαν δια κτύπου είς τον δεξιόν μου ώμον, έστρεψον  το σώμα μου και αντίκρυσον  κυανοενδεδυμένη γυνή, εικοσιπεντούτις  περίπου, ισχνή και μελαχροινή, αλλά με συμπαθή φυσιογνωμίαν.
- Παρακαλώ!!! Είπον.
- Έχεισς ούρα ;  Αποκρίθει η γυνή.
- Ουρολάγνος ;  Γιατί αν είσαι μικροβιολόγος και τα θέλεις για ανάλυση, σε λάθος μέρος ψάχνεις για πελάτες. Είπον.
- Μα τι λιέσς ; Αποκρίθει , μειδιώντας, η γυνή.
- Τίποτα... τίποτα.... ώρα εννοείς !  Είπον.
- Νιαί αυτό. Αποκρίθει η γυνή.
- Εννέα και εικοσιπέντε είναι, αλλά μου φαίνεται ότι κάτι άλλο με θέλεις. Είπον.
- Γιατί μουρό μου το λιέσς αυτό ; Αποκρίθει η γυνή.
- Γιατί φοράς ρολόϊ. Είπον.
- Χαχαχαχαχα..... Είσαι πουλύ έξυπνους. Αποκρίθει η γυνή.
- Μπα ... απλώς παρατηρητικός. Λοιπόν... Είπον.
- Να.... έλιεγα μήπουσς Θέλεισς  να κάνουμι παρέα. Αποκρίθει η γυνή.
- Εδώ ;  Ρώτησον.
- Αν θέλεισς μπορούμε να πάμι και δίπλα. Θα περάσουμε πουλύ όμουρφα.....Τι λιέσς μουρό ;  Αποκρίθει η γυνή.

Καθώς συνομίλειν με την γυνή έρριπτα, εκ συνηθείας ορμόμενος, το βλέμα μου προς τον δρομίσκον και συγκεκριμένα εις το σταθμευμένον όχημά μου . Αίφνης, άραψ κρατών τεμάχιον τυρίπιττας, καιόμενος υπ' αυτής, φυσών και μεταφέρων αυτήν  από την μίαν εις την άλλην χείρα, την εδάγκανε, την εμάσα, έκαμψε τον παρακείμενον του δικύκλου μου στήλον και ηκούμπησε τα οπίσθιά του επί της σέλλας, θέλων να χαρή εν ανέσει την τυρόπιτταν. Όπως ήτο φυσικό, ετέθη είς λειτουργία η σειρήν  του συναγερμού, ο ήχος της οποίας τον κατέλαβε εξαπίνης, και ταραγμένος εκ του γεγονότος απώλεσε  ικανόν τμήμα της τροφής του. Ο άραψ, οργισμένος από την απώλειαν, εστάθη έμπροσθεν του δικύκλου και  λάκτισε με περισσή δύναμιν τον  οπίσθιον τροχόν αυτού, ίνα το εκδικηθεί. Θα του κατέφερε και δεύτερον λυσσωδέστερον λάκτισμα,  αλλά αντιλάμβανόμενος την άμεση έξοδό μου από το πνευματοπωλείον, ετράπη τροχάδην είς  φυγήν αλαλάζων, πασιφανώς ύβρεις, προς εμέ, εις την μητρικήν του γλώτταν.

Λήξαντος του περιστατικού, επανεισήλθον  εις το καπηλείον. Εντοσούτω η κυανοενδεδυμένη γυνή, ανασηκώνουσα τα κράσπεδα της εσθήτος της, άνω των γονάτων, δεικνύουσα γυμνάς κνήμας είς τους θαμώνας, όλονεν κατευθύνετο προς το μέρος  όπου ευρίσκετο άρτι αφιχθείσα ομάς παλλινοστουντων ναυτικών,  λικνιζουσα την  περιφέρειαν της, συμφώνος προς τον ρυθμόν του ακούσματος, Είναι γνωστό άλλωστε ότι αί προσόρπιοι εσπεριναί συντυχίαι ναυτικών είς τα διάφορα κέντρα, προκαλούσι διόλου ευκαταφρόνητον "αλεσβερίσι".

ΤΕΛΟΣ Α'  ΜΕΡΟΥΣ.

 

[gampros]

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 1η (ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ)

Α' ΜΕΡΟΣ

Ο κώδων, του πλησίον του  εργασιακού χώρου μου Ναού, εσήμανε. Ήτον ήδη το τέλος του Εσπερινού.  Η  κάθοδός μου είς το ιστορικόν κέντρον της γεννέτειρός μου ήτο βεβαία.  Δεν ήτο απλή συγκυρία, αλλά εκ προμελέτης συνέπεια, το ότι μετά το πέ.......

Κουραστηκα ηδη   

 

[ElftexTP]

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 1η (ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ)

Α' ΜΕΡΟΣ

Ο κώδων, του πλησίον του  εργασιακού χώρου μου Ναού, εσήμανε. Ήτον ήδη το τέλος του Εσπερινού.  Η  κάθοδός μου είς το ιστορικόν κέντρον της γεννέτειρός μου ήτο βεβαία.  Δεν ήτο απλή συγκυρία, αλλά εκ προμελέτης συνέπεια, το ότι μετά το πέρας της εργασίας μου και πρίν πορευθώ οίκαδε, διήλθον κατ' αυτήν την συγκεκριμένη εσπέραν από το, σιμά της πλατείας Βάθη κείμενον, καπηλείον.

Εισήλθον μετ' ευφραίνουσας καρδίας εις τον εύσκιον χώρον. Μία ομάς  πινόντων, εκάθητο περί τράπεζαν, άλλοι ορθοί,  είχον λάβει ποτηρίσκους είς τας χείρας, και συνομίλουν, και παρατηρώντες τα γύρω δρώμενα αργοπορούσαν πριν τσουγκρίσουν να πιούν. Ανέλαβον την θέσιν επί του καναπέ σιμά εις την εξώθυραν, προκειμένου να μπορώ να εποπτεύω καθ' όλην την διάρκεια της επισκέψεώς μου, το σταθμευμένο εις την αντικριστή πλευρά του δρομίσκου, δίκυκλόν μου. Η ευγενέστατη και λίαν καλλίκομος τραπεζοκόμος , προσήλθε φέρουσα επί δισκαρίου το παραγκελθέν υπό εμού πνεύμα,  το οποίο και εναπόθεσε είς το τραπέζιον. Έλαβα το ποτήριόν μου προκειμένου να γευθώ το πνεύμα, αλλά παρατήρησα ότι ήτο εστιγμένο είς το χείλος του υπό λιπαρής ουσίας , έχουσας άλικη χροιά. Κατευθήνθην πρός το παρασκευαστήριον κρατώντας το ρυπαρόν ποτήριον. Ο κάπηλος  ίστατο εις το λογιστήριόν του και συνομίλει  μ' έναν πελάτην ή φίλον.
- Συγγνώμην ! Είπον, αλλά δεν έλαβον απάντηση.
- Συγγνώμην !!!!! Εκέκραξα. Ο κάπηλος εστράφη προς εμέ :
- Τι είναι ;  Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Το ποτήρι είναι λερωμένο. Είπον.
- Τι ; Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Το ποτήρι έχει ίχνη από κραγιόν. Είπον.
Ο κάπηλος ευρέθη είς απορίαν :
- Κραγιόν ;
- Ναι. Και σε διαβεβαιώ ότι δεν είναι δικό μου. Είπον.
- Ποιό ; Το ποτήρι ; Αποκρίθη ο κάπηλος.
- Όχι. Το κραγιόν. Αυτό είναι κόκκινο του κερασιού ενώ εγώ προτιμώ πιό σκούρες αποχρώσεις, όπως  σάπιο μήλο. Είπον.
Ο κάπηλος μειδίώντας έσεισε τους ώμους του και αποφάνθει :
- Καλά. Δώσε μου το να στο  αλλάξω.

Κατευθυνόμενος και πάλιν είς την θέσιν μου, εξαφνίσθην μεν, ευχαρίστως δε. Οι οφθαλμοί μου εμαγνητίσθησαν υπό της  θεάσεως νεαρής  τραπεζοκόμου. Ευρίσκετο έμπροσθέν μου, σχεδόν γονατιστή ή μάλλον "πρόχνυ καθεζομένη", καθ' όν τρόπον καθέζονται αι Ελληνίδες από των χρόνων των Ομηρικών εώς  της σήμερον. Ήτον ανασφουγγωμένη επί του δαπέδου και ησχολείτο με την συλλογή, εξ' ατυχήματος  ερριμένων, χαρτονομισμάτων.  Αποτελείωσε την εργασία της, έδραξε με τους όνυχας τας δύο παρειάς της, και εσηκώθη. Δύναμαι να είπω, ότι  και εις την ορθίαν  θέσιν η θέασις της ήτον απόλαυσις. Ο νούς μου εσκωτίσθη,  αι μόναι λέξεις που κατάφερα να αρθρώσω ήτον :
- Πώς σε λένε ;
- Πηνελόπη! Αποκρίθει, και ένα ηδύ μειδίαμα σχηματίσθει είς το εύειδον της πρόσωπο. Στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου,  έβλεπα την χρυσίζουσαν κόμην της , τον τράχηλον της τον εύγραμμον, τους τορνευτούς της γλουτούς, όλα συγχεόμενα , ονειρώδη είς το φέγγος των φανών. Εμάντευα το αλαβάστρινο στήθος της , το ροδαλόν και χυμώδες  αιδοίον της, την θερμή, σφικτή και σκοτεινή οπή του απευθυσμένου της. Ήτον πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον. Ήτον νεράϊδα που ίπτατο, ώς  ίπτανται τα νεφελώματα τα μαγικά, τα νεφελώματα των ονείρων... Τολμώ να είπω,  ότι μου ήλθον πονηροί και συνάμα ανδρικοί ανόητοι λογισμοί, έν είδει ευχών. 

Οι  λογισμοί μου  διεκόπησαν δια κτύπου είς τον δεξιόν μου ώμον, έστρεψον  το σώμα μου και αντίκρυσον  κυανοενδεδυμένη γυνή, εικοσιπεντούτις  περίπου, ισχνή και μελαχροινή, αλλά με συμπαθή φυσιογνωμίαν.
- Παρακαλώ!!! Είπον.
- Έχεισς ούρα ;  Αποκρίθει η γυνή.
- Ουρολάγνος ;  Γιατί αν είσαι μικροβιολόγος και τα θέλεις για ανάλυση, σε λάθος μέρος ψάχνεις για πελάτες. Είπον.
- Μα τι λιέσς ; Αποκρίθει , μειδιώντας, η γυνή.
- Τίποτα... τίποτα.... ώρα εννοείς !  Είπον.
- Νιαί αυτό. Αποκρίθει η γυνή.
- Εννέα και εικοσιπέντε είναι, αλλά μου φαίνεται ότι κάτι άλλο με θέλεις. Είπον.
- Γιατί μουρό μου το λιέσς αυτό ; Αποκρίθει η γυνή.
- Γιατί φοράς ρολόϊ. Είπον.
- Χαχαχαχαχα..... Είσαι πουλύ έξυπνους. Αποκρίθει η γυνή.
- Μπα ... απλώς παρατηρητικός. Λοιπόν... Είπον.
- Να.... έλιεγα μήπουσς Θέλεισς  να κάνουμι παρέα. Αποκρίθει η γυνή.
- Εδώ ;  Ρώτησον.
- Αν θέλεισς μπορούμε να πάμι και δίπλα. Θα περάσουμε πουλύ όμουρφα.....Τι λιέσς μουρό ;  Αποκρίθει η γυνή.

Καθώς συνομίλειν με την γυνή έρριπτα, εκ συνηθείας ορμόμενος, το βλέμα μου προς τον δρομίσκον και συγκεκριμένα εις το σταθμευμένον όχημά μου . Αίφνης, άραψ κρατών τεμάχιον τυρίπιττας, καιόμενος υπ' αυτής, φυσών και μεταφέρων αυτήν  από την μίαν εις την άλλην χείρα, την εδάγκανε, την εμάσα, έκαμψε τον παρακείμενον του δικύκλου μου στήλον και ηκούμπησε τα οπίσθιά του επί της σέλλας, θέλων να χαρή εν ανέσει την τυρόπιτταν. Όπως ήτο φυσικό, ετέθη είς λειτουργία η σειρήν  του συναγερμού, ο ήχος της οποίας τον κατέλαβε εξαπίνης, και ταραγμένος εκ του γεγονότος απώλεσε  ικανόν τμήμα της τροφής του. Ο άραψ, οργισμένος από την απώλειαν, εστάθη έμπροσθεν του δικύκλου και   λάκτισε με περισσή δύναμιν τον  οπίσθιον τροχόν αυτού, ίνα το εκδικηθεί. Θα του κατέφερε και δεύτερον λυσσωδέστερον λάκτισμα,  αλλά αντιλάμβανόμενος την άμεση έξοδό μου από το πνευματοπωλείον, ετράπη τροχάδην είς  φυγήν αλαλάζων, πασιφανώς ύβρεις, προς εμέ, εις την μητρικήν του γλώτταν.

Λήξαντος του περιστατικού, επανεισήλθον  εις το καπηλείον. Εντοσούτω η κυανοενδεδυμένη γυνή, ανασηκώνουσα τα κράσπεδα της εσθήτος της, άνω των γονάτων, δεικνύουσα γυμνάς κνήμας είς τους θαμώνας, όλονεν κατευθύνετο προς το μέρος  όπου ευρίσκετο άρτι αφιχθείσα ομάς παλλινοστουντων ναυτικών,  λικνιζουσα την  περιφέρειαν της, συμφώνος προς τον ρυθμόν του ακούσματος, Είναι γνωστό άλλωστε ότι αί προσόρπιοι εσπεριναί συντυχίαι ναυτικών είς τα διάφορα κέντρα, προκαλούσι διόλου ευκαταφρόνητον "αλεσβερίσι".

ΤΕΛΟΣ Α'  ΜΕΡΟΥΣ.

με ολο το σεβασμο και με το θαρρος της επικοινωνιας μας, πιστευω οτι απλα ελληνικα θα ηταν πολυ καλυτερα. οταν  το στυλ της καθαρευουσας χρησιμοποιειτε τοσο επιτυχημενα απο αλλους 2, αναποφευκτα γινονται συγκρισεις που σε αδικουν γιατι εισαι οντως καλος στη χρηση του λογου.

 

[The Saint*]

Κουραστηκα ηδη    

Αξιότιμε κύριε Νυνφίε.

Η άνωθεν εμπειρία μας, αφηγηθείσα υπό μορφήν διηγήματος, απευθύνεται κυρίως σε αρσενικούς και συνάμα άρρενες, που διαθέτουν οξύ πνέυμα, φιλολόγια διάθεση και υπομονή. Άν σας οχλεί το μακροσκελές... απλώς αγνοήστε την. Άλλωστε ουδείς τελεί υπό την υποχρέωσιν της ανάγνωσής της.

Καλή σας ημέραν.

 

[The Saint*]

με ολο το σεβασμο και με το θαρρος της επικοινωνιας μας, πιστευω οτι απλα ελληνικα θα ηταν πολυ καλυτερα. οταν  το στυλ της καθαρευουσας χρησιμοποιειτε τοσο επιτυχημενα απο αλλους 2, αναποφευκτα γινονται συγκρισεις που σε αδικουν γιατι εισαι οντως καλος στη χρηση του λογου.

Λαμβάνουμε υπ' όψιν τας φιλικάς νουθεσίας σας, και σας ευχαριστούμε θερμά για την φιλοφρόνησή  αγαπητέ. Θα μας επιτρέψετε όμως μα επιμείνουμε στον συγκεκριμένο τρόπο γραφής, διά λόγους είς τους οποίους δεν θέλωμε επί της παρούσης να αναφερθούμε.

Υ.Γ.Διατελούμε πάντα φιλικά προσκείμενοι. 

 

[ElftexTP]

Λαμβάνουμε υπ' όψιν τας φιλικάς νουθεσίας σας, και σας ευχαριστούμε θερμά για την φιλοφρόνησή  αγαπητέ. Θα μας επιτρέψετε όμως μα επιμείνουμε στον συγκεκριμένο τρόπο γραφής, διά λόγους είς τους οποίους δεν θέλωμε επί της παρούσης να αναφερθούμε.

Υ.Γ.Διατελούμε πάντα φιλικά προσκείμενοι. 

τοτε συνεχίστε! 

προφανως εχετε βρει γυνη η οποία ερεθιζεται με την χρηση της γραφης αυτης και προπονείστε 

 

[gampros]

Αξιότιμε κύριε Νυνφίε.

Η άνωθεν εμπειρία μας, αφηγηθείσα υπό μορφήν διηγήματος, απευθύνεται κυρίως σε αρσενικούς και συνάμα άρρενες, που διαθέτουν οξύ πνέυμα, φιλολόγια διάθεση και υπομονή. Άν σας οχλεί το μακροσκελές... απλώς αγνοήστε την. Άλλωστε ουδείς τελεί υπό την υποχρέωσιν της ανάγνωσής της.

Καλή σας ημέραν.

Μια παρατηρηση εκανα και λιγο χιουμορ ταυτοχρονα, μην τα παιρνουμε ολα τοσο προσωπικα....δεν εχουμε να χωρισουμε τιποτα
Υ.Γ. Συγχαρητηρια για τη διαθεση παντως να γραψεις ολο αυτο το κειμενο

 

[διομήδης]

Ρεεεεεεεεεεεεεεεε Άγιε τα σπάς επανειλημμένως 

 

[The Saint*]

Ρεεεεεεεεεεεεεεεε Άγιε τα σπάς επανειλημμένως 

Σας ευχαριστούμε πολύ  ;)