και θέλω να διαβάσω Goethe... Ο Herman Hesse τον έχει για είδωλο!!!!! και δε θα'ναι τυχαίο....
Πάρε μια ιδέα
Τίτλος: Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου
Συγγραφέας: Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε
Είδος: Μυθιστόρημα
Μετάφραση: Στέλλα Νικολούδη
Εκδόσεις: Άγρα 1996 Σελίδες: 352
..και δυο λόγια: Ο Βέρθερος είναι νεανικό επιστολογραφικό μυθιστόρημα του Γκαίτε (1749-1832) που, μόλις εκδόθηκε, το 1774, γνώρισε τεράστια επιτυχία στη Γερμανία, μεταφράστηκε σύντομα σε πολλές γλώσσες και άσκησε μεγάλη επιρροή στη ζωή, τα ήθη και τη μόδα ακόμα της εποχής, αφού υπήρξε ακόμη και κοστούμι σε στυλ Βέρθερου. Έγινε αντικείμενο μίμησης και παρωδίας και έκανε αμέσως διάσημο τον εικοσιπεντάχρονο συγγραφέα του.
Ο Βέρθερος, σύμβολο του κινήματος Sturm und Drang (Θύελλα και Ορμή), προδρόμου του ρομαντισμού, είναι η απόλυτη έκφραση της ευαισθησίας και της αναζήτησης της ελευθερίας του εγώ, μέσα από τη σύγκρουση του ανεξέλεγκτου πάθους και της παραφοράς με τον περίγυρο και τις κοινωνικές συμβάσεις.
Ο Γκαίτε, που έζησε ανάλογες εμπειρίες με τον Βέρθερο, διέθετε τη θαυματουργή ικανότητα να ταυτίζεται με τον ήρωά του στα πάθη και ταυτόχρονα να γίνεται κριτής, παίρνοντας τις αναγκαίες αποστάσεις. Το μυθιστόρημα εξέφραζε ανησυχίες της νεολαίας πριν από την επανάσταση του 1789, στην ίδια ευθεία με τις αναζητήσεις συγγραφέων όπως ο Ρίτσαρντσον, ο Ρουσσώ και ο Λέσσινγκ, στους οποίους παραπέμπει άμεσα ο Γκαίτε.
Ο Βέρθερος αγαπά παράφορα -αλλά αδυνατεί να κατακτήσει- τη Λόττε, τη μνηστή και μετέπειτα γυναίκα ενός φίλου του. Ποθεί την εξειδικευμένη εικόνα της και ξοδεύεται ψυχικά, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Σ αυτό το δράμα της απουσίας, βυθίζεται στην ανία και τη μελαγχολία, ζηλεύει, κλαίει, γίνεται το έμβλημα του mal de vivre. Μοναχικός και απροσάρμοστος, φετιχιστής και νάρκισσος, αποκλεισμένος στον ερωτικό του πόθο, πληγωμένος και παράφορος, διακατέχεται από μια πνοή αφανισμού και αναζητά την αιώνια ελευθερία του θανάτου.
Μέσα από τον προβληματισμό για την απόλυτη ελευθερία των επιλογών του ατόμου ενάντια στα ήθη και στις κοινωνικές συμβάσεις, γίνεται ο συμβολικός μέγας μυθιστορηματικός αυτόχειρας του ρομαντισμού, για να τον ακολουθήσει, τριάντα χρόνια αργότερα, ο Κλάιστ, ο άλλος μέγας αυτόχειρας συγγραφέας του ρομαντισμού.
Ο Βέρθερος κυκλοφορεί σε νέα μετάφραση από τη Στέλλα Νικολούδη και συνοδεύεται από εκτενή εισαγωγή, εργοβιογραφία και Επίμετρο με κείμενα του Τόμας Μανν, του Ρολά Μπαρτ κ. α.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
"Έχει πολλά ταλέντα, είναι πραγματική ιδιοφυία και άνθρωπος με χαρακτήρα· διαθέτει μιας εξαιρετικής ζωηρότητας φαντασία, η οποία το κάνει να εκφράζεται συνήθως με μεταφορές και παρομοιώσεις. […] Όλα τα συναισθήματά του είναι βίαια μολονότι έχει μεγάλη αυτοκυριαρχία. Ο τρόπος σκέψης του είναι ευγενής και ελεύθερος από προκαταλήψεις στο μέτρο του δυνατού· κάνει αυτό που του φαίνεται σωστό χωρίς να νοιάζεται για το τι θα πουν οι άλλοι… Απεχθάνεται κάθε καταναγκασμό".
Kestner
"Το βιβλιαράκι Βέρθερος ή με τον πλήρη τίτλο Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, επιστολογραφικό μυθιστόρημα, υπήρξε η μεγαλύτερη, η πιο διαδεδομένη και η πιο εντυπωσιακή επιτυχία που γνώρισε ο Γκαίτε ως συγγραφέας. […] Είναι ένα αριστούργημα όπου η θέρμη του συναισθήματος και μια πρώιμα ώριμη γνώση της τέχνης σμίγουν σ έναν σχεδόν μοναδικό συνδυασμό. Νεότης και ιδιοφυία είναι το θέμα του έργου, νεότης και ιδιοφυΐα το γέννησαν".
Τόμας Μανν
"Έκανα κάτι καινούργιο. Μια ιστορία με τον τίτλο Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, όπου παρουσιάζω έναν νέο άντρα με βαθιά και αυθεντική ευαισθησία και πραγματική διεισδυτικότητα, ο οποίος χάνεται σε ενθουσιώδη όνειρα, υπονομεύει τον εαυτό του μέσα από θεωρητικές αναζητήσεις μέχρι που στο τέλος, τσακισμένος από την παρεμβολή κάποιων άτυχων παθών και προπάντων από έναν αδιέξοδο έρωτα, αυτοκτονεί φυτεύοντας μια σφαίρα στο κεφάλι του".
Γκαίτε
