Αμφιβάλλω αν υπάρχει εθνική ομάδα στον κόσμο από την οποία οικειοθελώς να έχουν αποχωρήσει τον τελευταίο καιρό δύο ποδοσφαιριστές (μιλάω για τον Γιάννη Αμανατίδη και τον Σωτήρη Κυργιάκο), ένας τρίτος να ετοιμάζεται να πει «αντίο» (ο Θεοφάνης Γκέκας) κι ένας τέταρτος να το σκέφτεται (ο Αλέξανδρος Τζόρβας).
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
Ούτε οι Γάλλοι που πήγαν στη Νότιο Αφρική, διαλύθηκαν κι έκαναν αποχές από τις προπονήσεις δεν παρουσιάζουν τόσο διαλυτικά συμπτώματα όσο η δική μας ομάδα. Είναι προφανές ότι το κακό υπήρχε καιρό τώρα, ότι όλοι έκαναν υπομονή για να πάνε στο Παγκόσμιο Κύπελλο κι ότι πλέον πιστεύουν ότι έφτασε η ώρα να λύσουν τις παλιές διαφορές τους.
Η είδηση των καβγάδων στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας γυρνάει στα δημοσιογραφικά γραφεία καιρό τώρα. Στη διάρκεια της προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο υποτίθεται ότι «πλακώθηκαν» ο Κυργιάκος και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος. Υποτίθεται ότι ο καβγάς τους ήταν συνέχεια μιας προηγούμενης μεταξύ τους λογομαχίας μετά τον τελικό του Κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Λέγεται ότι ο αποκλεισμός του Κυργιάκου στο ματς με τη Νότιο Κορέα (που στοίχισε στην Εθνική μας την πρόκριση) ήταν αποτέλεσμα και εκείνου του καβγά: τα αποδυτήρια τάχθηκαν υπέρ του Αβραάμ. Η απόφαση του Κυργιάκου να εγκαταλείψει την Εθνική είχε να κάνει και με αυτή την παλιά ιστορία. Ο Κυργιάκος περίμενε ότι με τον Σάντος στα αποδυτήρια θα άλλαζαν κάποια πράγματα. Πήγε στη Σερβία με την Εθνική, έπαιξε στο φιλικό κι όταν είδε ότι δεν άλλαξε τίποτα είπε «αντίο».
Αμανατίδης
Το παράπονο του Αμανατίδη είχε να κάνει κυρίως με τον Τάκη Φύσσα. Ισχυρίζεται -τα είπε και δημόσια- ότι ο τιμ μάνατζερ της Εθνικής δεν ενδιαφέρθηκε για την πρόοδό του μετά τον τραυματισμό και δεν επικοινώνησε μαζί του για να δει πώς πάει η αποθεραπεία του. Ο Αμανατίδης τα είχε και με τον Ρεχάγκελ και με τον Τοπαλίδη -απλά από τον Φύσσα περίμενε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όπως περίπου και ο επίσης ξεχασμένος Βασίλης Πλιάτσικας. Το παράπονο που αφορά τον Φύσσα είναι ότι ο τιμ μάνατζερ έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τους παλιούς της ομάδας, με τους οποίους (ας μην το ξεχνάμε) υπήρξε και συμπαίκτης: νομίζω ότι τον αδικούν. Από την άλλη πρέπει να μάθει κι αυτός να κάνει τη δουλειά του. Χθες τον πήραμε από το ραδιόφωνο για να τοποθετηθεί για το θέμα της αποχώρησης του Γκέκα και είπε ότι δεν μπορεί να σχολιάζει δημοσιεύματα. Δεν ζητήσαμε σχόλιο. Δεν είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος: τιμ μάνατζερ είναι. Οι παρεμβάσεις του πρέπει να είναι και δημόσιες ώστε να προλαβαίνει το κακό: σχόλια κάνουν άλλοι.
Πρόβλημα
Ο Γκέκας επίσης δεν είπε κουβέντα δημόσια, όπως και ο Τζόρβας. Από τη στιγμή όμως που έγινε γνωστό ότι και οι δύο σκέφτονται το «αντίο» κάπου μίλησαν: δεν μπορεί να τρελάθηκαν οι δημοσιογράφοι που είχαν την είδηση! Το ότι η είδηση είναι αληθινή φαίνεται και από το ότι κανείς δεν διέψευσε το παραμικρό. Νομίζω είναι φανερό τι ακριβώς γίνεται: οι δυο τους έκαναν γνωστή τη δυσαρέσκειά τους ώστε κάποιος από την ομοσπονδία (ο Φύσσας; ο Βρύζας; ο Σάντος; ο Πιλάβιος;) να ενδιαφερθεί και να τους λύσει το πρόβλημα. Το οποίο είναι η αρχηγική συμπεριφορά του Κώστα Κατσουράνη.
Κρίκος
Δεν χρειάζεται να γυρνάμε το πράγμα γύρω γύρω: κάποιοι διεθνείς (και μπορεί να μην είναι και λίγοι) τα 'χουν με τον Κατσουράνη. Αντίθετα από τον άλλο παλιό, τον Γιώργο Καραγκούνη, που πάντοτε κοίταζε λίγο πιο πολύ τα δικά του, ο Κατσουράνης ένιωθε πάντα ιδιαίτερα υπεύθυνος για την ομάδα και τις τύχες της. Μια από τις πιο στενάχωρες βραδιές του ήταν το βράδυ που η Εθνική μας νίκησε τους Τούρκους στην Πόλη. Εχασε το ματς λόγω τιμωρίας, χάρηκε για τη νίκη, αλλά ήθελε όσο κανείς να ήταν στο γήπεδο. Ο Κατσουράνης είναι ουσιαστικά ο τελευταίος συνδετικός κρίκος της συγκεκριμένης ομάδας με αυτή του 2004. Πιθανότατα αντιλαμβάνεται τη δική του παρουσία ως ένα είδος συνεχιστή της δουλειάς που έκαναν κάποτε ο Δέλλας, ο Νικοπολίδης και φυσικά ο Ζαγοράκης, που πάντα είχαν το δικαίωμα να βάζουν μια φωνή στα αποδυτήρια. Στη διάρκεια του Μουντιάλ οι φωνές του Κατσουράνη ήταν πολλές διότι πολλές φορές έπρεπε η ομάδα να ξυπνήσει. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει ένα πρόβλημα: στην ομάδα αυτή υπάρχουν αναμφίβολα κάποιοι που αισθάνονται παλιοί, ενώ δεν υπάρχουν νέοι που να σηκώνουν μια φωνή παραπάνω. Στον Γκέκα π.χ. με τις 52 συμμετοχές, τι να πεις;
Ρόλος
Προφανώς τα παλικάρια που βρίσκονται λίγο κάτω ή λίγο πάνω από τα τριάντα δεν αναγνωρίζουν στον αρχηγό της Εθνικής κανένα ηγετικό ρόλο. Σίγουρα κάποιοι είναι και καχύποπτοι από την ιδιαίτερη σχέση που έχει ο Κατσουράνης με τον Σάντος -μόνο που η σχέση αυτή δεν δημιουργήθηκε στην Εθνική, υπάρχει πολύ καιρό τώρα. Ούτε ο Σάντος φταίει ούτε ο Κατσουράνης αν οι δυο τους έχουν συνεργαστεί υποδειγματικά στην ΑΕΚ και στην Μπενφίκα! Τι να κάνουν δηλαδή; Να μη μιλάνε στην Εθνική ενώ γνωρίζονται; Να κάνουν ο ένας ότι δεν γνωρίζει τον άλλον για να μην υποπτεύονται οι υπόλοιποι ότι ο Κατσουράνης λέει στον Σάντος ποιος είναι σε καλύτερη φόρμα ή ποιος είναι πιο χρήσιμος; 'Η μήπως πρέπει ο Κατσουράνης να βρίσει τον προπονητή δημόσια για να πείσει τους υπόλοιπους ότι δεν έχει μαζί του τη σχέση που νομίζουν;
Πριμαντόνες
Κάποτε βλέπαμε με τον Ζαγοράκη τον Σαμαρά 19 χρόνων σε ένα ματς των Ελπίδων. Μου 'χε πει ότι «ο Ρεχάγκελ πρέπει να καλέσει τώρα τον πιτσιρικά στην Εθνική για να τον σκίσουμε και να τον κάνουμε μάγκα»! Αυτό που εννοούσε φυσικά ήταν ότι θα αναλάμβαναν οι παλιότεροι να του μάθουν τις υποχρεώσεις και τον κώδικα που πρέπει να σέβεται για να είναι μέρος της ομάδας: έτσι συμβαίνει με τις ομάδες. Ο Κατσουράνης είναι παιδί εκείνης της ομάδας, που ήταν ομάδα. Η τωρινή μού μοιάζει λίγο συγκέντρωση από πριμαντόνες με ιδιαίτερα ευέξαπτο ψυχισμό...