Θα ήταν κάποιος αφελής αν αμφισβητούσε την τεχνολογική και την συνεπαγώμενη στρατιωτική υπεροχή των ηνωμένων πολιτειών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στις ηνωμένες πολιτείες που αναφέρθηκαν πριν οι φίλοι έχουμε ένα οξύμωρο.
Οι ηνωμένες πολιτείες έχουν τα κατά συνθήκη καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Στις ηνωμένες πολιτείες όμως έχουμε και σε στατιστικά πλαίσια τους πιο αμόρφωτους ανθρώπους.
Είναι παροιμιώδεις οι περιπτώσεις που Αμερικανοί τουρίστες έψαχναν καγκουρό στην Αυστρία μπερδεύοντας την με την Αυστραλία.
Πως γίνεται λοιπόν αυτό ??
Είναι απλό. Στις ηνωμένες πολιτείες η εκπαίδευση αφορά δυο μόνο κατηγορίες παιδιών.
Η πρώτη είναι τα παιδιά που έχουν εξαιρετικές ικανότητες σε ένα τομέα, τα ''ταλέντα'' ούτως ειπείν.
Η δεύτερη είναι τα παιδιά ευπόρων οικογενειών, η οικογενειών που είναι έτοιμες να πουλήσουν ακόμη και τα νεφρά τους προκειμένου να μορφώσουν τα παιδιά τους.
Στις ηνωμένες πολιτείες η εκπαίδευση έχει άμεση σχέση με την εργασία και την παραγωγή. Μεγάλες εταιρίες χρηματοδοτούν τα πανεπιστήμια προκειμένου να εκτελούν ερευνητικά προγράμματα. Το ίδιο το κράτος έχοντας καταλάβει πολύ καλά ότι η παγκόσμια κυριαρχία του στηρίζεται στην τεχνολογική του υπεροχή που στηρίζει την στρατιωτική του υπεροχή, συντηρεί έμπρακτα τα πανεπιστήμια προκειμένου να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του.
Τα προγράμματα υποτροφιών που στηρίζουν τα ''ταλέντα'' του κάθε χώρου δεν περιορίζονται στις ηνωμένες πολιτείες αλλά επεκτείνονται και απευθύνονται σε όλο το κόσμο. Η αρχή είναι απλή ''Αμα είσαι αστέρι, ελά εδώ δούλεψε και θα στο αναγνωρίσω οικονομικά έμπρακτα τόσο στη διάρκεια των σπουδών σου όσο και μετά''. Η αρχή του ''Καρότο και μαστίγιο'' δουλεύει, και δουλεύει αποτελεσματικά.
Η δεύτερη κατηγορία, τα παιδιά των ευπόρων οικογενειών, θα φοιτήσουν σε σχολεία και πανεπιστήμια όπου ο μέσος όρος και άρα ο ανταγωνισμος είναι υψηλός και άρα ακόμη και αν σε απόλυτα αρχικά συγκριτικά πλαίσια δεν το αξίζουν θα πάρουν μια αρκετά πάνω απο το μέσο όρο μόρφωση. Αν το συγκεκριμμένο παιδι είναι πολύ κάτω του μετρίου, μια χορηγεία ( sponsorship ) της εύπορης οικογένειας τους προς ένα καλό πανεπιστήμιο. θα βοηθήσει να ξεπεραστούν οι αρχικοί ''ενδιασμοί'' του πανεπιστημίου ώς προς την αποδοχή του συγκεκριμένου παιδιού σε αυτό. :'(
Απο την άλλη μεριά έχεις τα σχολεία στις υποβαθμισμένες πυκνοκατοικημένες περιοχές των μεγάλων πόλεων όπου γίνεται οτιδήποτε εκτός απο μάθημα και που οι συνθήκες είναι τόσο τραγικές και τραχεις που κάνουν τα ελληνικά σχολεία να φαίνονται ''παρθεναγωγεία''.
Ανάμεσα στα δυο αυτά άκρα υπάρχει μια διαβάθμιση σε όλου του είδους τα σχολεία, στη βάση του ''Οτι πληρώνεις παίρνεις''.
Η εκπαίδευση στην αμερική είναι λοιπον διαβαθμισμένη.
Απο την μια πλευρά υπάρχει η εξαιρετική εκπαίδευση που είναι όμως και εξαιρετικά ακριβή. Και αφορά όπως είπαμε μόνο είτε τους εύπορους είτε τους εξαιρετικά ικανούς.
Απο την άλλη πλευρά, στον αντίποδα υπάρχει η τραγική εκπαίδευση που δεν προσφέρει ουσιαστικά τίποτα.
Ενδιάμεσα υπάρχουν ένα σωρό διαβαθμίσεις.
Τα αποτελέσματα του συστήματος τα περιγράψαμε παραπάνω. Παράγει ''αστέρια'' με ιδιαίτερη έμφαση στο στοιχείο της εξειδίκευσης, παράγει και ''αστοιχείωτους''. Το ποιοί είναι περισσότεροι είναι νομίζω εμφανές.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα. Οπως όλα τα συστήματα έχουν περισσότερο φιλοδοξία παρά αξία.
Το ''καράβι'' της παιδείας θέλει πολύ επιδέξιο ''καπετάνιο'' ώστε με πολλούς συνεχείς μικρούς χειρισμούς να μπορεί συνεχώς να διορθώνει πορεία, λαμβάνοντας υπ' όψιν και τις διαρκώς μεταβαλόμενες κοινωνικές παραμέτρους. Και αυτό είναι δύσκολο.