Αυτο που δεν βλεπω ειναι λευκους (οχι απαραιτητα Ελληνες) με μαυρες πιπινια, παροτι μερικα ειναι τουμπανα.
Η δική μου εμπειρία, που θα μπορούσε κάλλιστα να γραφτεί και στο τι τρέχει με τις ελλεοινοίδες:
Φέτος το καλοκαίρι γνώρισα δύο μαύρες μέσω τίντερ, βραζιλιάνες αμφότερες - η μια 18 που γεννήθηκε στην Ελλάδα και φέτος τελείωσε το λύκειο, και η άλλη κάπου στα 35, χωρισμένη με παιδί, που επίσης είχε καμιά 15ρια χρόνια στη χώρα.
Κατέληξα στο εξής ανησυχητικό, ίσως και προβλέψιμο, συμπέρασμα: δεν έχουν το μονοπώλιο στον ελλεηνιδισμό οι ελλεηνίδες, αλλά και οι ξένες που ζουν πολλά χρόνια στη μπανανία γίνονται τα ίδια σκατά.
Η μεν μεγάλη, από το πρώτο ραντεβού με έμπασε στο σπίτι της (το παιδί θα έλειπε για το επόμενο δεκαήμερο σε φίλους στην επαρχία) και παραλίγο να μου ξεριζώσει γλώσσα και καυλί από το ρούφηγμα, και στο δεύτερο επέμενε να μου εξετάζει τις αμυγδαλές με τη γλώσσα της εκεί που είχαμε βγει και αρκέστηκε σε αμαξάτη
. Ώσπου στην τρίτη συνάντηση, δυο μέρες μετά, θυμήθηκε ότι έχει γείτονες που την ξέρουν και μια υπόληψη στη γειτονιά και δεν μπορεί να βάζει τον οποιονδήποτε στο σπίτι και ούτε σε ξενοδοχεία πηγαίνει, και αν θέλω κι άλλο γαμήσι
μόνο με σχέση και στο σπίτι μου. Στο μεταξύ σε καμιά από τις 3 εξόδους δεν έκανε για τα μάτια του κόσμου την απόπειρα να βγάλει το πορτοφόλι και να μην την κεράσω, πράγμα που δεν ως τώρα δεν μου είχε τύχει ούτε με την αθλιότερη ελεεινίδα.
Η μικρή από την άλλη, αν και χαμηλοβλεπούσα παρθενόπη εξ αποστάσεως (
) κανόνισε να βγούμε για τον πρώτο καφέ ειδικά σε απόμερη καφετέρια με πάνω όροφο για να μπορούμε να μπαλαμουτιαστούμε, τον έφαγε πάνω στην εβδομάδα (σε επιχείρηση κομάντο σπίτι της όσο ήταν μόνη, πριν γυρίσει ο μπαμπάς) και μετά την τρίτη πάλι πιεσμένη χρονικά συνεδρία
άρχισε τα χαζοχαρούμενα "οι γονείς μου δεν με αφήνουν να γυρνάω αργά, με αγνώστους κλπ και εγώ δεν έχω μυστικά από αυτούς και αν θέλεις να βλεπόμαστε χωρίς περιορισμούς πρέπει να έρθεις από το σπίτι να σε γνωρίσουν"