Η αγαπουλίαση έχει τον δικό της μοναχικό δρόμο.
Ο αγαπούλης αρχικά εισέρχεται στο μαγαζί και με περιμετρική κίνηση καταγράφει πόσοι είναι στο σαλόνι.
Δεν του αρέσει η πολυκοσμία διότι αν του αρέσει η πουτάνα θέλει να κάνει τα σκερτσοναζάκια του.
Στην περίπτωση που του αρέσει η πουτάνα για αγκαλίτσες και λογάκια, ο αγαπούλης στέκεται με ευλάβεια
μπροστά στην υπηρεσία και της μιλά σαν να απευθύνεται σε κάποιον κορυφαίο επιστήμονα.
Επιδιώκει άριστη σχέση με την υπηρεσία όχι για να την κερδίσει και να περνά καλύτερα
αλλά για να την έχει εύκαιρη έτσι ώστε να μαθαίνει τα νέα της πουτάνας.
Της κάνει και δωράκια. Αυτό που το βάζετε; πως θα έχει τσάμπα πλοκή στην παραμύθα του;
ανυπομονεί λοιπόν σφίγγοντας (κρυφά) τα δόντια του για το πότε θα ξεπροβάλλει η πουτάνα γνωστή ως μωράκι
μωρουλίνι, χαζούλα, αγαπούλα, γλυκούλα κτλ. Επίσης την αποκαλεί με τροποποιημένες χαριτωμενιές
του ονόματός της. Η Κατερίνα μπορεί να γίνει Κέιτ, η Ελένη μπορεί να γίνει Ένη, η Μαρία μπορεί να γίνει Ρία κτλ.
Πρόκειται για την τάση του αγαπούλη να δώσει σάρκα και οστά στο παραμύθι του και να ξεκινήσει τον γολγοθά του.
Δεδομένου δηλαδή ότι ο αγαπούλης είναι κι εγωιστής, προτιμά να φωνάζει την πουτάνα με κάποια "ιδιότητα"
ή με κάποιο χαιδευτικό κτλ διότι μόνο έτσι θα υποδηλώσει την μοναδικότητά της στο σακατεμένο μυαλό του.
Γα τον αγαπούλη, αυτό μετρά πολύ κι έτσι θα βρεθεί στον προθάλαμο για το "σώσιμο"!!!
Πρέπει να την σώσει ή τουλάχιστον να την προστατέψει...αυτήν, το παιδί της, την γιαγιά της, τον μπατζανάκη της κτλ.
Η αρχή της μοναδικότητας είναι προ των πυλών, ξεκινά και καταλήγει στο "σώσιμο"!!!
Οι έρωτες κι οι μαλακίες είναι απλά ο καλομαγειρεμένος αλατισμένος πουρές που συνοδεύει το φιλετάκι.
Υ.Γ Γιατί δεν μπορώ να ποστάρω επόμενο χωρίς να σβήσει το προηγούμενο;
για να μην ανανεώνω το θρεντ...έτσι;
Κι όταν η πολυπόθητη πουτάνα, όταν το υποκείμενο λατρείας βγει στο σαλόνι, ο αγαπούλης χαμογελά
με έναν πολύ χαρακτηριστικό τρόπο, στ'αυτιά του ακούγεται η μουσική από το dirty dancing και φαντάζεται τον εαυτό του
ως πρωταγωνιστή στο top gun. Σηκώνεται αργά-αργά από την ποτισμένη με οσμές αδρεναλίνης καρέκλα
η οποία τον έχει σιχαθεί (διότι μέχρι κι αυτή προσβάλλει) και πλησιάζει την πουτάνα για μαλακόλογα.
Αλλιώς κάθεται μέχρι να του έρθει αυτή (μύρισε χρήμα η αλεπού) παριστάνοντας τον σκληρό μπήχτη
σε ένα ρολάκι-παντελόνι που του'ρχεται πολύ κοντό.
Ο αγαπούλης έλκεται από τις κινήσεις της πουτάνας τις οποίες και μεταφράζει κατά το δοκούν.
Για τον αγαπούλη, η πουτάνα ότι κι αν κάνει είναι ναζάκι. Μα κι αν δεν είναι, αυτός πιστεύει ότι τον βλέπει αλλιώς
ή ότι αποτελεί μια διαφορετική περίπτωση η όλη φάση.
Ο αγαπούλης είναι σίγουρος ότι η πουτάνα τον βλέπει διαφορετικά διότι π.χ χθες που είχε τσίμπλες
από πιθανόν ξεραμένα χύσια, ανοιγόκλεισε 2μιση φορές τα ματάκια της αλλά ποιος τις γαμά τις τσίμπλες;
ματάκι του έκανε μωρέ!
Άχου τον αγαπούλη...κατουρήθηκε από την χαρά του. Χώρια που το τέταρτο γαμοεπιφώνημα που της ξέφυγε
ήταν αληθινό και δεν θέλει να το παραδεχτεί το "μωράκι". Πάλι το γάντζωσε το πουτανάκι ο δερβισόμαγκας λέμε.
Στο δωμάτιο ο αγαπούλης αγχώνεται και έχει φτιάξει ολόκληρα σενάρια.
Εκδοχές για κάθε περίσταση, παραμέτρους και αναλύσεις που κάνουν τους στρατηγούς στον πόλεμο του Περσικού
να μοιάζουν με μαθητούδια. Και πληρώνει για να τα κάνει μακέτα...αν χρειαστεί μάλιστα, χωρίς καν να γαμήσει.
Πολλές φορές ο αγαπούλης δεν γαμάει την πουτάνα αλλά μιλάει με την πουτάνα πληρώνοντας επισκέψεις (πληθυντικός)
ή απλά πολύ παραπάνω. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος του. Ποτέ δεν μιλάμε με την πουτάνα στο δωμάτιο.
Της αφαιρούμε την πουτανοιδιότητα και την καθιστούμε άχρηστη. Πιστέψτε με ότι αυτό δεν αρέσει καθόλου
στις πουτάνες όσο σωματικά ξεκούραστο κι αν είναι. Αλλα και πως θα την σώσει ο αγαπούλης;
γιατί όμως θέλει να την σώσει;
αρχικά διότι τα έχει κάνει σκατά με όλες τις γκόμενες που γνώρισε (ή που δεν γνώρισε).
Ο πρώτος ήταν πάντα αυτός που φερόταν καλά. Που καθόταν με τους φίλους του και ανέλυε ότι έγινε αυτό
εκείνο και τ'αλλο κι έτσι κι αλλιώς και τελικά τον "ήπιε" από την γκόμενα.
Το ότι οι Βαλκάνιες γκόμενες γυρεύουν τον βασανιστή τους είναι αλήθεια αλλά ας μην ψάχνουμε την λύση
σε μια φράση. Απλώς είναι βαρετός για τις γκόμενες ο πρώτος διότι τους ζαλίζει το μουνί
με ένα κάρο υπαρξιακές μαλακίες. Είναι αναμενόμενος και τον βαριούνται.
Οι περισσότεροι άνδρες νομίζουν ότι αν είναι σωστοί κ εντάξει στις υποχρεώσεις/δικαιώματά τους
θα κρατήσουν την γκόμενα πλάι τους. Απατώνται οικτρά.
Έτσι λοιπόν αυτό το είδος ανδρών όταν αποτύχει κάποιες φορές, ευνουχίζεται και στρέφεται στις πουτάνες
για να βρει την συναισθηματική δικαίωση καλύπτωντας τον γαμοεγωισμό του.
Και πολλές φορές...καταντά αγαπούλης!
Όσον αφορά τον δεύτερο...πρώτα περπατάμε και μετά πετάμε. Που πάει αυτό το είδος μέσα στις πουτάνες
όταν δεν ξέρει τι σχήμα έχει το μουνί. Αυτοί κι αν καταντούν αγαπούληδες!
Τελικά όμως ο αγαπούλης θέλει να σώσει την πουτάνα για να πάρει το βραβείο.
Για τον αποτυχημένο απόκληρο της κοινωνίας (δηλαδή για τον αγαπούλη) το να σέρνει δίπλα του μια πουτάνα
(την οποία εκτρέφει με χρυσό) που τη γαμάνε όλοι αν πληρώσουν, αποτελεί τιμή για να έχει να λέει
ότι μόνο με αυτόν έχει νταραβέρι ενώ με τους άλλους απλά γαμιέται.
Και το παρουσιάζει και καλά ως κάτι θέσφατο, ως κάτι μοναδικό σε αξία παριστάνοντας τον πρωτοποριακό
όσο όλοι οι άλλοι γελούν πίσω από τις πλάτες του.
Ο αγαπούλης πληρώνει για να αγοράσει χρόνο με την πουτάνα επειδή ξέρει ότι αλλιώς δεν μπορεί να τα καταφέρει
να κρατήσει επαφή με θηλυκό. Μέσω του χρόνου εκδηλώνει την πάθησή του, φανερώνει τα πρώτα συμπτώματα
και τελικά νοσεί. Η νόσος εκδηλώνεται μέσω της συμπεριφοράς του αγαπούλη που στο βάθος του τούνελ
κάνει το ίδιο λάθος που έκανε με τις γκόμενες. Καταντά βαρετός και μαλάκας αλλά επειδή πληρώνει "κασέρι"
νομίζει ότι αγόρασε την πουτάνα. Και κάπου εκεί εμφανίζεται η κτητικότητα που κάνει τον αγαπούλη να ωρύεται
την πουτάνα να τον διώχνει και εμένα να επιβεβαιώνομαι.
Η αγαπουλίαση είναι βαριά νόσος και δυστυχώς θεραπεύεται δύσκολα...αν θεραπεύεται δηλαδή!
Ίσως τελικά όσο ασχολήθηκα εγώ με τους αγαπούληδες, να μην ασχολήθηκε κανείς.
Τους το χρωστάω ως χάρη όμως μιας που αν δεν ήταν αυτοί, τι θα έκανα στο φόρουμ;
ενημέρωση, τσατ και σπαμ; ως πότε; ψόφια πράγματα σε τρίτο πρόσωπο.
Ενώ με τον αγαπούλη είναι αλλιώς, νιώθω όμορφα που τον μαρκάρω σε πρώτο πρόσωπο οσο κι αν κρύβεται.
Ρεαλισμός...
Υ.Γ Καλύτερα αγαπητικός, τουλάχιστον να γαμάς και να σε χαρτζηλικώνουν (αν και διαφωνώ και μ'αυτό).
....
