τυπε εχω γαμησει πολλες κοπελες ελευθερας βοσκης, το τι ψεμμα ελεγα δε φανταζεσαι... μερικες τα εγραφα σε χαρτι για να μη τα ξεχασω και εγω ο ιδιος αυτά που εχω πει...
σε μια παρθενα 19χ εταξα γαμο για να την ξεπαρθενιασω, όταν την γαμησα από παντου της ειπα ότι αλλαξα γνωμη και ότι είμαι κατά του γαμου.
οι γυναικες θελουν δουλεμα και παραμυθι μεχρι να ανοιξουν τα ποδια, ταξτε τους γαμο και μετα πεταχτες τες σα στημενες λεμονόκουπες,
ζωα είναι δεν θα παθουν τιποτα, μην τις λυπαστε, σε 5 μερες θα γαμιοντε με άλλο και θα σας εχουν ξεχασει.
ΕΣΥ πρέπει να έχεις πονέσει πολύ! :o
ΕΣΥ είσαι από αυτούς που τις κατάντησαν όπως τις κατάντησαν! :o :o
ΕΣΥ είσαι ο ισοπεδωτικός "ταξιμετράκιας" κι ο ισόβιος πουτανοκαψούρης! :o :o :o
Όλα αυτά σε ένα φόρουμ που...
...σε λόγια και κριτικές ανέραστων κι ανίκανων κομπλεξικών, παρατηρούμε πως τάσσονται δουλικά
στον αγοραίο έρωτα, ότι μονίμως περνούν υπέροχα, ότι λατρεύουν τις πουτάνες κτλ.
Το καραμελένιο σενάριο ότι κι οι κανονικές γυναίκες είναι πουτάνες αφού επίσης θέλουν λεφτά
αγγίζει την παράνοια της κάλπικης δικαιολογίας, πως αφού πολλές κολώνιες μυρίζουν πιπεράτα
μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε κι ως μπαχαρικά.
Πρόκειται για την ενδόμυχη ανάγκη των αυτοβασανιζόμενων πελατών, των αποτυχημένων αρσενικών
να ουρλιάξουν ότι είναι εραστές, μπήγοντας το διαδικτυακό πουλάκι τους στην πουτάνα.
Σε ένα ατέρμονο φιάσκο. Φοβισμένοι μην τους συλλάβει ο ρεαλισμός της αληθινής ζωής
σκεπτόμενοι μην ρισκάρουν στις φερμένες ζαριές της και φανεί η ξευτύλα τους, επιλέγουν να έρπονται
στα πουτανοσαλόνια. Χαίρονται στιγμιαία αλλά πονούν βαθιά γι'αυτό. Το αρνούνται τρομαγμένοι.
Κολυμπούν σε μια γυάλα τεχνητής ασφάλειας που τους παρέχει το όλο σιχαμένο πρότζεκτ.
Στερημένοι του πάθους και της έντασης της πραγματικότητας. Χαμένοι κι απονευρωμένοι.
Εμβαπισμένοι στην σήψη πτώματος σε μιας άνευ πρηγουμένου τυμπαινιαία κατάσταση
κρύβουν το πρόσωπό τους από την αλήθεια. Εκεί όπου η γυναίκα επιθυμεί πραγματικά τον άνδρα
και η όλη πράξη αγγίζει την τελειότητα. Αυτό που τους λείπει, αυτό και πληκτρολογούν.
Εθεολοτυφλούν ζώντας το αρρωστιάρικο παραμύθι τους. Τόσο σιχαμένοι.
Η ανικανότητα πολλών από δαύτους να κατακτήσουν κανονικές γυναίκες (με τι προσόντα; )
είναι πλέον κάτι παραπάνω από σίγουρη. Αν μπορούσαν, θα το αποδείκνυαν και θα τους σφίγγαμε
το χέρι. Θα το έκαναν κι ας τις έδιωχναν μετά αφού σκούζουν ότι δεν τις χρειάζονται.
Απλά δεν μπορούν. Ούτε να βρουν, ούτε και να διώξουν.
Είναι φανερό ότι οι χυλόπιτες τους κατέστρεψαν ολοσχερώς και διαταραγμένοι πλέον
ανέχονται τις λυπηρές τους προσωπικότητες.
Η μέθοδός τους αποτυχημένη...αποτελεί φρένο στην εξέλιξη της ζωής μένοντας μονάχοι
στον βουβό τους πόνο. Λησμονούν ότι ξεπήδησαν στο φως της ζωής από την ένωση των δύο φύλων.
Κανείς δεν τους υποχρέωσε να τεκνοποιήσουν και να σηκώσουν νέα ζωή στη αγκαλιά τους
αλλά κατηγορούν την πάγια αλήθεια εκατομμυρίων ετών για ένα καπρίτσιο.
Αυτό της γκομενοκαρπαζιάς. Όλη τους η γλίτσα, στάζει στην οθόνη σαν ξερατό.
Στην συνέχεια θαυμάζουν ότι έγραψαν. Επιδιώκουν αναγνώριση. Ζητιανεύουν επιβεβαίωση.
Λαχταρούν να γίνουν αρεστοί. Προσπαθούν σκληρά να μην το δείξουν, έστω να μην το παραδεχτούν.
Προκαλούν γέλιο, κατόπιν λύπηση και τελικά...αηδία!
Μέχρι ΣΥΡΙΖΑ θα γίνω για να...(θέλω να πιάνετε με την μία)
