Επειδή στην ημερήσια ενημέρωση θα χαθεί, θέλω να γράψω και εδώ για την τυχαία συνάντηση που είχα χτες με τη Ρουσλάνα, δυόμισι χρόνια από την τελευταία φορά που την είχα δει στο Ιάσωνος 1. Συγκινήθηκα πολύ ρε παιδιά. :'(
Ήμουν μέσα στο μετρό σε ένα μισοάδειο βαγόνι. Στεκόμουν ακριβώς απέναντι από την πόρτα εισόδου (στην άλλη πόρτα που δεν ανοίγει), όταν μπήκε μέσα η Ρουσλάνα μαζί με μία 45-άρα κυρία και δύο παιδάκια. Μόλις με είδε γύρισε αμέσως την πλάτη της προς εμένα, κρατώντας τον μεσαίο στύλο και κοιτώντας προς την πόρτα εισόδου. Εγώ δεν είχα καταλάβει ότι είναι αυτή μέχρι που την πρόσεξα καλύτερα από πίσω και άκουσα τη φωνή της. Αυτή δηλαδή με γνώρισε πολύ πιο γρήγορα, κάτι που αποδεικνύει ότι οι πουτάνες δεν ξεχνάνε ποτέ. Με τη 45-άρα μιλούσαν όλη την ώρα στα ρώσικα. Για να σιγουρευτώ ότι είναι όντως η Ρουσλάνα έφυγα από τη θέση που ήμουν και πήγα και στάθηκα στην άλλη πλευρά του βαγονιού δίπλα στην πόρτα εισόδου με την πλάτη στο stand, έτσι ώστε να τη δω καλύτερα στο πρόσωπο. Τότε με κοίταξε στα μάτια για καναδυό δευτερόλεπτα και μου γύρισε πάλι την πλάτη της, δείχνοντας έτσι ξεκάθαρα ότι ήμουν κάποιος που ήξερε και ήθελε να αποφύγει την οπτική επαφή. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το αριστερό της χέρι ακούμπαγε τον μεσαίο στύλο ενώ με το δεξί της χέρι κρατούσε τον στύλο που σηκώνεται πάνω από την πλάτη των καθισμάτων. Δεν ξέρω αν το έκανε επίτηδες ή από νευρικότητα αλλά χτύπαγε διαρκώς τη μεταλλική βέρα που φορούσε στο δεξί της χέρι πάνω στον στύλο κάνοντας έναν χαρακτηριστικό θόρυβο. Ίσως το έκανε επίτηδες για να μου δείξει ότι είναι παντρεμένη. Τελικά κατέβηκαν στο
Μεταξουργείο και η Ρουσλάνα βγαίνοντας πέρασε από μπροστά μου με σκυμμένο το κεφάλι (εγώ βγήκα μετά). Ανεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες έριχνε κλεφτές ματιές προς τα πίσω για να δει αν ακολουθώ. Εγώ κράτησα απόσταση μιας και δεν ήθελα να φανώ ενοχλητικός. Έκαναν να βγουν αρχικά από την αριστερή έξοδο με τις κυλιόμενες σκάλες. Εγώ είχα ήδη φτάσει κοντά στην άλλη έξοδο προς τα μπουρδέλα. Τελικά άλλαξαν όμως γνώμη και ήρθαν από πίσω μου. Η Ρουσλάνα μου έριξε άλλη μια ματιά από μακριά. Έχοντας ανέβει εγώ τις σκάλες έριξα μια τελευταία ματιά πίσω μου. Η Ρουσλάνα με την άλλη κυρία και τα παιδάκια είχαν μόλις αρχίσει να ανεβαίνουν τις σκάλες, κάτι έλεγαν και χαριεντίζονταν μεταξύ τους. Εγώ συνέχισα προς τα μπουρδέλα, σκεπτόμενος πόσο τυχερός είμαι που πρόλαβα και γάμησα τόσες πολλές φορές αυτό το πανέμορφο πλάσμα.
Να είσαι καλά αγάπη μου. Θα σ' αγαπώ για πάντα.