Αγαπητέ μου Κύριε,
Επιτρέψτε μου να σας γράψω ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα "αλλά" στην ανάλυσή μου. Τόσο εσείς, όσο και ο Κύριος Λαδάκης, προσπερνάτε (επιπόλαια, θα τόνιζα) το γεγονός του ότι μόνον στην Κορίνα βρήκε το άτομο που ικανοποιούσε στο έπακρο σχεδόν όλα τα ομοφυλοφιλικά του πάθη. Άλλες μόνο τον κωλοδακτύλιαζαν, άλλες μόνο τον έφτυναν, άλλες πάλι τον άφηναν μόνο να τους γλείψει τις πατούσες. Η μόνη που δεχόταν αγόγγυστα όλα τα ομοφυλοφιλικά του τερτίπια, ήταν η Κορίνα. Έτσι λοιπόν ο Πίκης, βρήκε στο πρόσωπό της τον ιδανικό σύντροφο. Ήταν για αυτόν ένας τέλειος συνδυασμός. Μια οντότητα με όψη γυναίκας που θα του φερόταν σαν να ήταν αυτός το πουτανάκι. Ήταν γι αυτόν, το μόνο πρόσωπο που θα του ικανοποιούσε όλα τα εκ γενετής ομοφυλοφιλικά του πάθη, χωρίς να του χαλά την "μόστρα" του άντρα. Όμως, μέσα στη δίνη του ομοφυλοφιλικού του πάθους, και με το σκοτισμένο από τις αντιθέσεις του μυαλό, δεν μπόρεσε να διακρίνει ότι η Κορίνα τα έπραττε όλα αυτά σε αμιγώς επαγγελματικό επίπεδο και ουχί σε συναισθηματικό, όπως ο ίδιος πειθανάγκαζε τον εαυτό του να πιστέψει. Όταν μοιραία λοιπόν της πρότεινε δεσμό, και αυτή πλέον κατάλαβε το πόσο έχει παρεξηγήσει ο Πίκης τον επαγγελματισμό της, λόγω της "ιδιαιτερότητος" του, μοιραία κι αυτή τον έδιωξε, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.
τα ξαναλέμε.
