ektor lopez
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 36.184
- Like
- 53
- Πόντοι
- 366
Γιατι αν και μαστουρεις και μονος ειχε τα αρχιδ@@ να ανεβει στον ιστο
πως φαινεται οτι δε ξερεις απο μαστουρα
Γιατι αν και μαστουρεις και μονος ειχε τα αρχιδ@@ να ανεβει στον ιστο
Ακριβως ηρωες και οι ΔΥΟ
Η Ελλαδα χρειαζεται τους ηρωες της ξανά
και οι ξενοι πρακτωρες μας βαζουν σε δυχόνιες
για τος ποιος ειναι ποιός
ΗΡΩΑΣ Ο ΓΚΛΕΖΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΙΚΑΚΗΣ
βρε κατάλαβα που το πήγαινες απλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν συγκρίνονται. Αν είναι έτσι ήρωες είναι και αυτοί που μεγαλώνουν παιδιά με 700 ευρω τον μήνα, ήρωες και μεις (και μαζοχιστές μαζί) που διαβάζουμε αυτά που γράφουν οι κολασούληδες και ΣΙΑγιατι ρε μαγκα?με το κιλο παει ο ηρωισμος?εγω απλα ηθελα να θιξω την φανατιλα που εχουν μερικοι εδω μεσα (και οχι μονο),σε μια εποχη που μας ξευτιλιζουν ολοι εμεις πλακωνομαστε ποια πλευρα εχει τον καλυτερο ηρωα.
πολλοι ειναι ηρωες με τον δικο τους τροπο...Βεβαια βγαλαμε χρυσαυγιτη???(δλδ φασιστα,χουντικο,εθνικιστη) τον μακαριτη χωρις να τον ρωτησουμε.βρε κατάλαβα που το πήγαινες απλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν συγκρίνονται. Αν είναι έτσι ήρωες είναι και αυτοί που μεγαλώνουν παιδιά με 700 ευρω τον μήνα, ήρωες και μεις (και μαζοχιστές μαζί) που διαβάζουμε αυτά που γράφουν οι κολασούληδες και ΣΙΑ
νταξ μωρέ ούτε και ο μαλακοχελίστας νομίζω είπε πως ήταν εθνίκιπολλοι ειναι ηρωες με τον δικο τους τροπο...Βεβαια βγαλαμε χρυσαυγιτη???(δλδ φασιστα,χουντικο,εθνικιστη) τον μακαριτη χωρις να τον ρωτησουμε.
Ακριβως ηρωες και οι ΔΥΟ
Η Ελλαδα χρειαζεται τους ηρωες της ξανά
και οι ξενοι πρακτωρες μας βαζουν σε δυχόνιες
για τος ποιος ειναι ποιός
ΗΡΩΑΣ Ο ΓΚΛΕΖΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΙΚΑΚΗΣ
Η διαφορά είναι οτι ενώ ο ένας άρμεξε όσο δεν πήγαινε εδώ και επτά δεκαετίες την πράξη του , τον άλλο δεν τον θυμάται κανείς .
Σαν τα μπουμπούκια της μεταπολίτευσης που μας φορτώθηκαν έκτοτε στο σβέρκο και έγιναν οι χειρότεροι δυνάστες μας - λες και τους χρωστούσαμε κάτι ιδιαίτερο , λες και οι υπόλοιποι Ελληνες δεν εκαναν αντίσταση .
Με όλα αυτά δεν θέλω να πω κάτι κακό για τον Γκλέζο , ήταν κολοσσιαία η πράξη του . Η πατρίδα όμως τον τίμησε με το παραπάνω και σωστά.
Ο άλλος χάθηκε στη λήθη , άντε στο άκουσμα του ονόματός του να αναρωτηθείς , να λες κάτι μου θυμίζει ...
Κρίμα .
Για το Συνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζη τί γνώμη έχεις;
Άλλοι Εβραίοι πληροφορήθηκαν το γεγονός, και συγκέντρωσαν χρήματα για να τον απελευθερώσουν, εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας «Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει για όλους».
τυπικη συμπεριφορα ευραιων, απροσμενη απαντηση εξαιρεσης.
στον βππ παντως πολεμισαν αρκετοι εβραοι υπερ διαφορων χωρων αλλα αυτο δε σημαινει οτι πολεμισαν για τις χωρες αυτες
φίλε υπάρχουν και άλλοι άγνωστοι ήρωεςΚΥΠΡΟΣ 1974
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ
Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…
ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ
ο Έλληνας «Ράμπο»
Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.
Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!
Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!
Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!
Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!
Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…
Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…
Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.
Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσούν Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".
Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…
Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης…
Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον - εν ζωή τότε - Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…
Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν… Κανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.
Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»
Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,
που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…
Το βρακάκι έγινε καφέ πίσω κίτρινο μπροστά;;;όταν έκανα την θητεία μου κάποτε σε μία από τις ημέρες των βολών ήμουν στην ομάδα που θα έστηνε τους στόχους στις παρυφές ενός λόφου για να βάλουν οι άλλοι από απέναντι
στήσαμε τους στόχους και πριν από κάθε ομοβροντία χωνόμασταν κάτω από την τσιμεντένια κρύπτη-πεζούλι που υπήρχε κατά μήκος των στόχων, ακριβώς από κάτω τους (οι στόχοι στα 100 μέτρα, μια μικρή χαράδρα στο ενδιάμεσο)
αυτή ήταν η πιο κοντινή εμπειρία που είχα και προσομοίαζε με συνθήκες πραγματικής μάχης, βασικά όταν άκουγες τους πυροβολισμούς και τις αληθινές σφαίρες να σκάνε πάνω από το κεφάλι σου ξαφνικά έμοιαζε πιο δύσκολο από τις ταινίες αν χρειαζόταν πχ να ξεπροβάλεις και να απαντήσεις στα εχθρικά πυρά *P
καφέ μπροστά κίτρινο πίσω το είχα φορέσει ανάποδα κατά λάθοςΤο βρακάκι έγινε καφέ πίσω κίτρινο μπροστά;;;
Τι τράβηξες κ συ....
Και γω κατάλαβα πως από την τρομάρα σου πήγε το πουλί σου πίσω κ ήρθε ο κώλος μπροστά.καφέ μπροστά κίτρινο πίσω το είχα φορέσει ανάποδα κατά λάθος
δεν τρόμαξα μαν αφού προφυλαγμένος ήμουν, απλώς ήταν μια από τις στιγμές που θέλοντας και μη φιλοσοφείς έννοιες όπως αυτή του θανάτου, της βίας, της ματαιότητας της ανθρώπινης ύπαρξης και της αυτοκαταστροφικής της μανίας κτλΚαι γω κατάλαβα πως από την τρομάρα σου πήγε το πουλί σου πίσω κ ήρθε ο κώλος μπροστά.
αυτό που θέλω να πω είναι ότι η βασική διαφορά του Μπικάκη πχ με εμένα και τον κάθε απλό άνθρωπο είναι ότι εμείς σκεφτόμαστε πολύ και φοβόμαστε, είτε πριν (δειλοί) είτε κατά την διάρκεια (άνανδροι) του κινδύνου, αυτός έκανε αυτό που έπρεπε και είχε όλον τον χρόνο να σκεφτεί και να φοβηθεί για το πώς δεν έχασε την ζωή του αφού πια αποσύρθηκε από το πεδίο της μάχης (γενναίος)πολύ αντρουά το αρλεκιν σήμερα