Οι σημερινοί αντιεξουσιαστές είναι εντελώς διαφορετικοί από τους αναρχικούς των 70s - 80s - 90s.
Οι τότε αναρχικοί κινούνταν γύρω από τη φιλοσοφία, την ιδεολογία, τη μουσική, την ειρήνη, το γαμήσι, το χασίσι.
Τα πράγματα με τα χρόνια άλλαξαν. Στις αναρχικές ομάδες παρείσφρησαν άτομα που συνιστούν μίγμα ακροαριστερών, ανώμαλων, χούλιγκανς, τοξικομανών, εγκληματιών, μπαχαλάκηδων, φασισταριών, ομοφυλόφιλων, οροθετικών, μικροκακοποιών, ώστε σήμερα να μιλάμε γενικώς για αντιεξουσιαστές.
Ο κοινός παρονομαστής πολλών αντιεξουσιαστών είναι ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός.
Το πραγματικό τους πρόσωπο οι αντιεξουσιαστές το έδειξαν την Άνοιξη του 2010, όταν δολοφόνησαν τους τρεις τρπεζοϋπάλληλους στην οδό Σταδίου.
Πριν κανα μήνα, οι αντιεξουσιαστές ξανάδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, βανδαλίζοντας την πρεσβεία των ισλαμοφασιστών του Ιράν. Με τον βανδαλισμό στην πραγματικότητα ήλπιζαν να ανοίξει πυρ ο αστυνομικός φρουρός, ώστε να υπάρξουν νεκροί, να κλιμακωθεί η κατάσταση και να γενικευθούν οι ταραχές και η ανωμαλία.
Προχθές, οι αντιεξουσιαστές ξανάδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο, με επίθεση στο ΑΤ Ομόνοιας. Πάλι επεδίωκαν να υπάρξουν νεκροί αντιεξουσιαστές.
Βλέποντας ότι συνολικά το 20% των Ελλήνων εχθρεύονται την Αστική Δημοκρατία (ΚΚΕ, ΧΑ, εξωκοινοβουλευτικοί, αντιεξουσιαστές, κτλ), όπως επίσης βλέποντας την άνεση με την οποία κινούνται μέσα - έξω από τις φυλακές καταδικασμένοι τρομοκράτες - δολοφόνοι, καταλαβαίνουμε ότι δυστυχώς στην Ελλάδα η Δημοκρατία είναι ανώριμη και κινδυνεύει από τα εν λόγω στοιχεία.
Αυτό όμως που δεν παίρνουν υπόψη τους οι εχθροί της Αστικής Δημοκρατίας, είναι ότι σε περίπτωση που καταφέρουν και καταλύσουν την Αστική Δημοκρατία, τότε στο μετέπειτα απολυταρχικό καθεστώς οι ίδιοι θα είναι στην απέξω, ενώ σήμερα ελπίζουν ότι θα είναι στην απομέσα και θα γεύονται την εξουσία.