centrino
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2008
- Μηνύματα
- 6.210
- Like
- 658
- Πόντοι
- 146
μακαρι να λεει παραμυθια και μαλακιες
Το βάζω πάλι ολόκληρο ...
Mε την εξαίρεση του λιβανίσματος του νοσοκομειακού προσωπικού - ελάχιστοι σήκωσαν το πραγματικό φορτίο οι υπόλοιποι απλά λούφαραν - γειά στο στόμα του ...
Επιστροφή στην κανονικότητα και άλλα παραμύθια
Του Θάνου Τζήμερου
Δεν χρειάζεσαι κληρονομικό χάρισμα για να προβλέψεις το προφανές. Αρκεί η κοινή λογική. Αντιθέτως, χρειάζεσαι πολιτικό χάρισμα για να το συσκοτίσεις. Βέβαια, ένας από τους στόχους του πολιτικού λόγου είναι και το να καθησυχάζει τους πολίτες σε δύσκολες καταστάσεις, για να αποφευχθεί ο πανικός. Όμως πόσες μοίρες μπορεί να αποκλίνει από την πραγματικότητα, ώστε να μην θεωρείται καραμπινάτη παραπλάνηση; Πόσο, ας πούμε, είναι κοντά στην αλήθεια η εκτίμηση πρωτοκλασάτου υπουργού πως είμαστε στο 87’ και παίρνουμε την πρόκριση, αρκεί να μην φάμε γκολ στο 90’; Τόσος λίγος αγώνας απόμεινε; Και πού ακριβώς θα προκριθούμε;
Από τις 4 Μαΐου, διαβάζουμε, θα αρχίσουν να αίρονται προοδευτικά τα μέτρα και μέσα σε δύο μήνες, ξαναδιαβάζουμε, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. "Μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού COVID-19” είναι η επίσημη ονομασία των μέτρων που θα αρθούν. Γιατί; Αντιμετωπίστηκε μήπως ο κορονοϊός και δεν το ξέρουμε; Όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά προελαύνει ακάθεκτος. Όταν έκλεισαν τα σχολεία, στις 11 Μαρτίου, υπήρχαν 99 κρούσματα, 10 ασθενείς και 2 νεκροί. Στις 16 Μαρτίου, όταν αποφασίσθηκε να κλείσουν τα καταστήματα, είχαμε 331 κρούσματα και 4 νεκρούς. Στις 23 Μαρτίου, όταν κλειστήκαμε στα σπίτια, είχαμε 695 κρούσματα και 17 νεκρούς. Χθες, 24 Απριλίου, είχαμε 2490 κρούσματα και 130 νεκρούς. Στις 4 Μαΐου θα είναι ακόμα περισσότεροι. Πώς λοιπόν τα 695 κρούσματα θεωρούνται επικίνδυνος αριθμός που επιβάλλει τον εγκλεισμό στα σπίτια και τα 2700 plus που θα έχουμε στις 4 Μαΐου, με πολλαπλάσιο αριθμό φορέων του κορονοϊού, θα θεωρηθούν... καθησυχαστικός αριθμός που επιτρέπει τη χαλάρωση των μέτρων;
Η απάντηση έχει ήδη δοθεί αρμοδίως: διότι δεν είναι δυνατόν να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μέχρι να περάσει η πανδημία. Θα καταρρεύσει η οικονομία και οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερες: οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από πείνα. Άρα ο λόγος της σταδιακής άρσης των μέτρων δεν είναι η επιτυχία τους, αλλά ακριβώς το αντίθετο: η αναγνώριση της αποτυχίας τους! Θα μου πεις πως δεν γίναμε Ιταλία και οι έννοιες "επιτυχία” και "αποτυχία” είναι σχετικές και εξαρτώνται από τον στόχο που έχεις βάλει. Να το δεχτώ. Αν τα μέτρα τα ονομάσουμε όχι "αντιμετώπισης” αλλά "προσωρινής επιβράδυνσης της εξάπλωσης” και ο στόχος ήταν ο αριθμός των βαριά ασθενών να μην είναι μεγαλύτερος από τις διαθέσιμες ΜΕΘ, όντως τα καταφέραμε, παρά τις σημαντικές αστοχίες, τις οποίες δεν μπορώ παρά να επισημάνω. Πρώτον: όταν αποφασίζεις πως το γενικό lockdown είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης, το εφαρμόζεις μπαμ και κάτω. Και για όλους. Όχι σταδιακά και βλέπουμε. Μέχρι τις 20 Μαρτίου, τουρίστες ερχόντουσαν από παντού χωρίς κανείς να τους ελέγχει, η καραντίνα για τους επαναπατριζόμενους ήταν ένα απλό χαρτί με συστάσεις που αν δεν τις εφάρμοζες δεν έτρεχε τίποτε, στο εσωτερικό ο ιός ταξίδευε με αεροπλάνα και βαπόρια και κουρσάκια ιδιωτικά προς κάθε χωριό και νησί της χώρας, ενώ κάποιες "ευπαθείς” και "ευάλωτες” ομάδες, από αυτές που έχουν ως κύρια επαγγελματική απασχόληση το έγκλημα, σουλατσάριζαν και γλεντοκόπαγαν ανά την Επικράτεια διότι ο οιστρήλατος γαμπρός δεν άντεχε να περιμένει. Ούτε φυσικά οι εν δομαίς φιλοξενίας ευρισκόμενοι εισβολείς, που τους βαφτίσαμε μετανάστες και πρόσφυγες, χαμπάριαζαν από #μενουμεσπιτι. Τα πρόστιμα έπεφταν βροχή στα γεροντάκια που βγαίναν να λιαστούν στο πάρκο, αλλά τους "ευάλωτους” που πετροβολούν τους αστυνομικούς και πυροβολούν όποτε γουστάρουν, δεν τολμάμε ούτε να τους αγριοκοιτάξουμε.
Και βέβαια, ο κορονοϊός απέδειξε πόσο γυμνό είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ό,τι πετύχαμε οφείλεται στον προσωπικό, υπεράνθρωπο αγώνα γιατρών και νοσοκόμων, που το σύστημα τους έριξε ξυπόλητους στ’ αγκάθια, χωρίς μάσκες, χωρίς στολές, χωρίς απολυμαντικά, χωρίς καθοδήγηση. Έτσι, τα νοσοκομεία και τα κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων έγιναν κέντρα εκκόλαψης κορονοϊού κι αυτό ας το κρατήσουμε να το κουβεντιάσουμε ξανά, όταν κάποτε περάσουμε στην κανονική… κανονικότητα. Όλα αυτά φάνηκαν και στη στατιστική. Η πασίγνωστη πλέον "επιπεδοποίηση της καμπύλης” αφορά τον ρυθμό διάδοσης του ιού κι όχι τον αριθμό κρουσμάτων, που τραβάει σταθερά την ανηφόρα. Ας δεχθούμε όμως ότι σε σχέση με άλλα κράτη τα πήγαμε, μέχρι στιγμής, καλά. Τι θα γίνει από δω και μπρος;
Είναι προφανές: της Ιταλίας. Και της Ισπανίας και της Νέας Υόρκης. Κάθε χαλάρωση μέτρων θα συνοδεύεται από νέα έξαρση, και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό, κρουσμάτων, ασθενών και νεκρών. Το πρόβλημα ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ διότι εμπεριέχει αντιφατικά ζητούμενα. Από τη μία θέλουμε ο ιός να "μπλοκαριστεί” κι από την άλλη να πάρει μπρος ξανά η Οικονομία και ο Τουρισμός. Πώς θα γίνουν αυτά ταυτοχρόνως; Όταν με αυστηρή καραντίνα τα κρούσματα μέσα σε έναν μήνα υπερτριπλασιάστηκαν (23/3: 695, 23/4: 2463), τι θα συμβεί με την άρση των μέτρων όταν, λόγω καλοκαιριού, ο συγχρωτισμός των ανθρώπων θα είναι αναπόφευκτα αυξημένος; Πολλά ΜΜΕ πρόβαλλαν με περισσή περηφάνεια την προτροπή της Bild στους Γερμανούς να προτιμήσουν την Ελλάδα για διακοπές διότι είναι "ασφαλής" από κορονοϊό. Υποθέτω ότι το ίδιο θα σκεφθούν και αρκετοί υποψήφιοι τουρίστες παντού στον κόσμο. Ανάμεσά τους δεν θα υπάρχει κανένας φορέας, έστω ασυμπτωματικός; Ένας να βρεθεί μια Κυριακή μεσημέρι στο Μοναστηράκι ή στα σοκάκια της Μυκόνου, δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο. Άσε που θα έχει μολύνει ερχόμενος κι όλο το αεροπλάνο. Τους θέλουμε; "Όχι" θα πει ο συνταξιούχος 70χρονος διαβητικός. "Ναι" θα πει ο ξενοδόχος μπροστά στην οικονομική καταστροφή, που θα κάνει και την καταβολή της σύνταξης στον 70χρονο διαβητικό προβληματική. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Στον αντίποδα, πολλοί Έλληνες, αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο, θα συνεχίσουν να τηρούν τα μέτρα παρά την άρση τους, και βουτιές θα κάνουν μόνο στην μπανιέρα του σπιτιού τους. Μπαίνεις σε θάλασσα πατείς με πατώ σε; Κι ας πούμε ότι στις οργανωμένες πλαζ μπορεί να ορισθεί αριθμός εισερχομένων. Στις άλλες; Πόσες ερημικές παραλίες υπάρχουν και πόσο ερημικές θα μείνουν όταν όλοι βάλουν πλώρη για εκεί;