Συνέντευξη του Νότη Μαριά στον Πάρι Καρβουνόπουλο με αφορμή το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.
Ναυάγιο 47 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου…Εκατοντάδες νεκροί, η δεύτερη μεγαλύτερη τραγωδία στη Μεσόγειο με θύματα πρόσφυγες και μετανάστες… Η Ελλάδα σε δύσκολη θέση…Ας μιλήσουμε με πραγματικά στοιχεία. Με έγγραφα, αποφάσεις της ΕΕ, «ονόματα και διευθύνσεις» για το ποιοι ευθύνονται σε...
www.militaire.gr
Ο Νότης Μαριάς δεν επικεντρώνεται ΜΟΝΟ στις τελευταίες, περίπου 15, ώρες και στην τελική διαχείριση του περιστατικού από την Ελλάδα.
Σε μια "ολιστική" προσέγγιση/ανάλυση προσπαθεί, ΚΥΡΙΩΣ, να διακριβώσει ποιες είναι οι ευθύνες (όσον αφορά τις αποφάσεις σε ανώτατο πολιτικό/επιχειρησιακό επίπεδο) της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας, από την στιγμή που το μοιραίο σκάφος αναχώρησε από την Λιβύη. Αναφέρει, εν προκειμένω, ποια "εργαλεία" υπήρχαν και ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ:
1) Η FRONTEX και οι αρμοδιότητες/υποχρεώσεις της (βάσει Κανονισμού ΕΕ 15/05/2014. Βλ.:
EUR-Lex - 32014R0656 - EN - EUR-Lex)
2) Η από 18/05/2015 απόφαση του Συμβουλίου ΕΕ για την στρατιωτική επιχείρηση στην Νότια-Κεντρική Ευρώπη (Επιχείρηση ΣΟΦΙΑ/ΕΙΡΗΝΗ, βλ. π.χ. εδώ γι αυτήν:
The EUNAVFOR MED Operation and the Use of Force | ASIL με σχετικές παραπομπές)
3) Το ψήφισμα του Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ 2240 της 09/10/2015 (γι αυτό βλ. εδώ:
Security Council Resolution 2240 - UNSCR), που δεν αξιοποίησε η Ελλάδα, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ της προαναφερθείσας απόφασης της ΕΕ.
[Εδώ δύο ενδιαφέροντα: α) στο σημείο αυτό ο συνεντευξιαστής Πάρις Καρβουνόπουλος ισχυρίζεται - προφανώς έχει τις πληροφορίες του - ότι η Ελλάδα "ΗΞΕΡΕ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΛΟΙΟ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙ" και β) λίγο παρακάτω ο Μαριάς λέει ότι για είναι εκτελεστή εντός Ελλάδας η απόφαση 2240 του ΣΑ του ΟΗΕ, θα έπρεπε να υπογραφεί από τον αρμόδιο υπουργό και να εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα. Ο τότε αρμόδιος ΥΠΕΞ - Κοτζιάς - υπέγραψε αμέσως, αλλά το ΠΔ εκδόθηκε ενάμιση χρόνο αργότερα από την απόφαση 2240, την 31/03/2017. Ο Μαριάς δεν έχει εξήγηση γιατί.]
4) Η ειδική απόφαση της ΕΕ (20/01/2016), η οποία, με βάση το προαναφερθέν ψήφισμα 2240 του ΟΗΕ, δίνει διευκρινίσεις για τις επιχειρησιακές δυνατότητες της στρατιωτικής δύναμης (αρχικά ΣΟΦΙΑ, μετά ΕΙΡΗΝΗ) επιτήρησης που καταρτίστηκε με βάση την από 18/05/2015 απόφαση (βλ.1).
Για το επιχείρημα των Ελληνικών αρχών "πήγαμε να τους σώσουμε, αλλά αυτοί δεν ήθελαν" λέει επί λέξει: "Αυτό είναι, επίσης, μια μεγάλη βλακεία" και εξηγεί πώς με τα ανωτέρω "εργαλεία" μπορούσε να παρακαμφθεί και εξηγεί με ποια ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΑ κριτήρια μπορούσε αυτό να γίνει. (γι αυτό, ειδικά, το σημαντικό σημείο βλ. από 22:31 έως 23:21 λεπτό της συνέντευξης)
Εν συνεχεία, ενδιαφέροντα και τα αναφερόμενα για τις ευθύνες της Ελληνικής ηγεσίας (πολιτικής και ανώτερης επιχειρησιακής) με το ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ αν γνωρίζουν τους νόμους και τα "εργαλεία", ώστε να τα χρησιμοποιούν.
Τέλος, ενδιαφέρουσα η πρότασή του για ΛΥΣΗ του προβλήματος με αλλαγή μεταναστευτικής πολιτικής, δηλαδή με ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του Δουβλίνο-3, αλλά η Οδηγία 2001/55*, όπως την θυμήθηκαν - όταν τους συμφέρει- οι ιθύνοντες της ΕΕ και την ενεργοποίησαν αμέσως σε σχέση με τους πρόσφυγες από ΟΥΚΡΑΝΙ (και παλαιότερα με τους πρόσφυγες από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που απετέλεσε και αφορμή για την εν λόγω Οδηγία).
*σχόλιο: Μακάρι να μπορούσε να εφαρμοστεί η συγκεκριμένη, ΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ. Δεν πρόκειται, γιατί όλοι, ΣΧΕΔΟΝ, οι πρόσφυγες στους "μεγάλους" της ΕΕ θέλουν να πάνε...