Ειχα καποτε (φοιτητης Θεσσαλονικη) ελευθερη σχεση με Σερραια. Μου ειχε δωσει κλειδι και την περιμενα στο σπιτι της. Ερχεται, και ακολουθει ο παρακατω διαλογος:
Αυτη: Σορρυ που αργησα, περασα απο το σπιτι του Ν. (του πρωην της) να παρω κατι πραγματα
Εγω (χαμογελοντας): Φαινεσαι αναψοκοκκινιμενη. Σιγουρα πηδηχτηκατε
Αυτη (χαμογελοντας): Το καταλαβες ε;
Εγω: Καλα δε χορταινεις ποτε;
Αυτη: Χορταινεται ποτε αυτο ρε Τζορτζ;
Και ακολουθησε "γυρος διαπραγματευσεων"
Λ. Ναι σαι καλα οπου και να εισαι, δε θα σε ξεχασω ποτε. Ουτε και την συγκατοικο-ξαδερφη σου που μου ρχοτανε να κλαψω οταν την εβλεπα να κυκλοφορει στο σπιτι σχεδον με την κιλοτα και δε μπορουσα να την πηδηξω