Λογοι διαλυσης της Σοβιετικης ενωσης

[Κώστας Λαδάκης]

Γιατι δεν πας στην βορεια κορεα να ζησεις την ευτυχια ρε τύπε?

 

[Κώστας Λαδάκης]

Ρε παιδιά, τι είναι ο Κομμουνισμός ;

Είναι να είμαστε ΟΛΟΙ Δημόσιοι Υπάλληλοι !

Πολύ απλά !

http://img.documentonews.gr/unsafe/smart/[URL unfurl="true"]http://img.dash.documentonews.gr/documento/imagegrid/2017/03/09/58c15d64cd3a180c40200a5a.JPG[/img[/URL]]

Υπάρχει περίπτωση να πάει καλά τέτοιο σύστημα ;  :2funny:

Ξεκίνησε με ΒΙΑ , και εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων, και
όταν μετά το θάνατο του Στάλιν " ηρέμησε" το σύστημα
και δεν σκότωναν αρκετούς...απλά διαλύθηκε !  :2funny:

 

[Κώστας Λαδάκης]

Αυτή τη στιγμή τα Κράτη με το καλύτερο επίπεδο ζωής
για τον εργάτη ,  με την καλύτερη κοινωνική πρόνοια,
είναι ο Καναδάς, η Αυστραλία και ΝΖ, η Ελβετία,
τα Σκανδιναβικά Κράτη, και τα ...Εμιράτα !

Η κοινωνική πρόνοια σε αυτά τα Κράτη είναι ΑΝΩΤΕΡΗ
κατά πολύ από αυτή που υπήρχε στα κομμουνιστικά Κράτη.
Και βέβαια, ΠΟΤΕ δεν ήταν κομμουνιστικά τα πιο
πάνω Κράτη.

Πρέπει ΚΑΠΟΙΟΙ να ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ , για να υπάρχει ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ και
να υπάρχει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ.

Όταν κανείς δεν δουλεύει, όπως στον Κομμουνισμό
το σύστημα διαλύεται . Πολύ απλά !

 

[Κώστας Λαδάκης]

Το ερώτημα ΔΕΝ είναι γιατί έπεσε ο Κομμουνισμός
στην ΕΣΣΔ.

Το ερώτημα είναι πως κρατήθηκε τόσα χρόνια, 1917-1991 !

Η απάντηση είναι, με τη ΒΙΑ και την ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ και
ένα συστημα ΡΟΥΦΙΑΝΙΑΣ.

βλ. π.χ. το φιλμ " Οι ζωές των άλλων "

Που δείχνει την παρακολούθηση της ζωής των πολιτών

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

Μη ξεχνάμε ποιος ίδρυσε το κομμουνιστικό κόμμα
στην Ελλάδα !

Ο Σιωνιστής Εβραίος Αβραάμ Μπεναρόγια !

https://el.wikipedia.org/wiki/Αβραάμ_Μπεναρόγια

Ο Μπεναρόγια πρωταγωνίστησε στη δημιουργία της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, στον Πειραιά το Νοέμβριο του 1918. Στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ (17-23 Νοεμβρίου) ήταν ο επικεφαλής της κεντρώας ιδεολογικοπολιτικής τάσης και προσπάθησε να ισορροπήσει τις θέσεις μεταξύ των δύο άλλων ακραίων τάσεων. Ήταν μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής του συνεδρίου.

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[Κώστας Λαδάκης]

We Jews have made the World War (WWI)!  We, Jews, are nothing else than the world’s seducers, its incendiaries, its executioners!  Our last revolution is not yet made!  We, Jews, invented the myth of the “Chosen People.”  Dr. Oscar Levy, prominent London Jew

They also made up the words racism and anti-semitism...both jewish constructs of social engineering. All "isms" are meant to control public sentiment. While we're at it, jews were also the inventors of terrorism and multiculturalism....both work hand in hand with all the terrorist attacks in Europe and America.

We intend to turn Europe into a mixed race of Asians and Negros ruled over by the Jews. Count Kalergi-Coudenhove, 1925

In 1925 Count Coudenhove-Kalergi created the Kalergi plan to increase immigration
into Europe from Asia and Africa in order to create a brown colored people that are easily
managed by the elites.  Count Kalergi created the precursor to the EU in 1922 called the
Pan European Movement.  He is considered the founder of the EU.  In the 1930 nationalism
and fascism spread through Europe so they put a hold on the plan.  In the 1970s they revised the plan to include the US and began preparing for it.  It is now in full swing and Europe appears to irreversibly on it's way.  The US is not far behind, thanks to the CIA Television network, CNN…who like the other mainstream media are controlled by Zionism and their quest for a New World Order.

“[T]he leader of the German people has no doubt in his mind that the Jewish problem is the center of all problems, not merely in Germany, but in the world. It is useless to dismiss this as an illusion, because if it is, it demands explanation. But it is no illusion. It is the truth. Hitler’s declaration that the Jewish consciousness is poison to the Aryan races is the deepest insight that the Western world has yet achieved in its own nature; and his capacity to realize this is the proof of his genius” (p.199) Rabbi Harry Waton

“For the true Deity of the Jews is not Yahweh, but the Jewish people itself.”
— Miguel de Unamuno

The false-Jew Talmud Khazars are taught from birth "everyone hates them," and that all not of their satanic cult psychosis are "sub-human animals," "a mindless herd of cattle" (Goyim), their duty is "to lie to, cheat, rob, enslave, and kill, with impunity.” They are the "de facto" Synagogue of Satan.

"The Jewish people as a whole will become its own Messiah. It will attain world dominion by the dissolution of other races, by the abolition of frontiers, the annihilation of monarchy and by the establishment of a world republic in which the Jews will everywhere exercise the privilege of citizenship. In this New World Order the children of Israel will furnish all the leaders without encountering opposition. The Governments of the different peoples forming the world republic will fall without difficulty into the hands of the Jews. It will then be possible for the Jewish rulers to abolish private property and everywhere to make use of the resources of the state. Thus will the promise of the Talmud be fulfilled, in which is said that when the Messianic time is come, the Jews will have all the property of the whole world in their hands." — Baruch Levy, Letter to Karl Marx, 'La Revue de Paris', p.574, published June 1, 1928

"The state of Israel must invent dangers, and to do this it must adopt the methods of provocation and revenge... And above all, let us hope for a new war with the Arab countries so that we may finally get rid of our troubles and acquire our space." -- From the diary of Moshe Sharett, Israeli's first Foreign Minister from 1948-1956, and Prime Minister from 1954-1956. They've been doing it ever since they landed in Palestine in 1948 and haven't stopped since.
16

 

[Κώστας Λαδάκης]

Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού
Συγγραφείς:  Βασίλης Ραφαηλίδης


τα οκτώ κεφάλαια μπορείτε να βρείτε: την πορεία προς τον μαρξισμό, το μαρξισμό και τις ουρές του, την επανάσταση, το λενινισμό, τον τροτσκισμό, το σταλινισμό, την πτώση των πρώην λαϊκών δημοκρατιών, τον κομμουνιστικό πολυκεντρισμό.

Ο Αναρχισμός

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν την φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στην φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.

Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίας. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απ έξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.

Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.

Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα.

Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της "ψευδούς συνειδήσεως" να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δεν δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων αλλά μπήκε στην συνείδηση με "μετάγγιση" από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από την συλλογική "εθνική ψυχή", από τον Αρχηγό.

Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στην δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα.

Μια συγκεκριμένη "κοινωνία ζώων" δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά τις "εξωτερικές σχέσεις". Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους.

Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος.

Κανένας άνθρωπος δεν διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά τις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με την βιολογία. Όταν ζεις στην διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων αν εγκατασταθεί σήμερα στην Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα. [...]
Κριτικές
Γιωργος Δ. 5 από 5 αστέρια! 15/06/2015
Προκειται για αριστουργημα!!!
Κον Κον 3 από 5 αστέρια! 01/05/2013
Ένα «ορφανό» της επανάστασης έχουμε εδώ να βγάζει τη «σκασίλα» του γράφοντας, όχι ακριβώς για τη «Μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού», όπως είναι ο τίτλος του έργου, αλλά μάλλον για τη μεγάλη περιπέτεια του κομουνισμού. Το βιβλίο επικεντρώνεται, βεβαίως, στη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και το Σοβιετικό πείραμα, αλλά ο συγγραφέας επεκτείνεται αρκετά, τόσο στο παρελθόν (19ος αιώνας) με τα ουτοπικά σοσιαλιστικά πειράματα ανά τον κόσμο, όσο και στα πρόσφατα χρόνια (δεύτερο μισό του 20ου αιώνα) με τα διάφορα επαναστατικά κινήματα σε Κίνα, Κούβα, Βιετνάμ κλπ.
Το βιβλίο μοιάζει με ιστορική μελέτη χωρίς να πληροί ακριβώς τα κριτήρια. Ο συγγραφέας, απλώς, θέλει να καταθέσει τη δική του, αιρετική από πολλές πλευρές, άποψη για το θέμα του μαρξισμού – κομουνισμού και για τους λόγους της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι μια ατομική καταβύθιση στα γεγονότα πριν και μετά το κομβικό 1917 και το έργο χαρακτηρίζεται από έντονο προσωπικό χρώμα. Εύκολα ανιχνεύεται η τάση του συγγραφέα να μιλήσει έξω από τα δόντια και να πει τα πράγματα με το όνομά τους, όπως ο ίδιος τα έχει καταλάβει και όπως ο ίδιος έχει καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα για τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της ανόδου και της πτώσης του κομουνισμού.
Δεν αποφεύγει κρίσεις για πρόσωπα και πράγματα για πολλές από τις οποίες πολλοί θα είχαν εύλογες αντιρρήσεις. Θεωρώ, πως σε αρκετά σημεία έχει δίκιο, ενώ σε άλλα παραβλέπει γεγονότα ή καταστάσεις και καθώς στερείται αντικειμενικότητας και ψυχρής ματιάς ( η πολιτικοκοινωνική του τοποθέτηση γίνεται από την αρχή φανερή), οι κρίσεις του δεν είναι αμερόληπτες. Σε πολλά, μάλιστα, χωρία του κειμένου διαφωνώ καθέτως, οριζοντίως και πλαγίως, αφού οι απόψεις του συγγραφέα είναι κυριολεκτικά ανεδαφικές και γραφικές π.χ. όταν υποστηρίζει επαναστατικές πρακτικές που έχουν χρεοκοπήσει ( βλέπε αντάρτικο πόλεων!) παρόλο που και αυτού του είδους οι απόψεις γίνονται κατανοητές στη λογική τους μια και ο συγγραφέας μας προσδοκά μια ιστορική ρεβάνς από το καπιταλιστικό σύστημα.
Άλλο, πάλι, σημείο που πρέπει να σταθώ είναι η προσπάθεια του να ερμηνεύσει τους λόγους της πτώσης της ΕΣΣΔ. Διακρίνονται δυο βασικές αιτίες α) το ανελαστικό γραφειοκρατικό σύστημα που κυριάρχησε (νομενκλατούρα) αντί του προλεταριάτου και β) η χαμηλή παραγωγικότητα του Σοβιετικού εργαζόμενου, με το βάρος να δίνεται στην πρώτη αιτία. Νομίζω ότι και η ανελευθερία του υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν ένας βασικός της πτώσης λόγος, αλλά επ΄ αυτού ουδείς γίνεται…λόγος.
Φανερή, επίσης, είναι η προσπάθεια του συγγραφέα να δικαιολογηθούν οι σταλινικές πρακτικές και τα σταλινικά εγκλήματα στο όνομα ενός «ανώτερου» σκοπού (βλέπε ουτοπία της αταξικής κοινωνίας). Γενικώς, ο Ραφαηλίδης, διάκειται ευνοϊκά προς τον Στάλιν (π.χ. στη σελ. 419 αναφέρει ότι τα θύματα του «πατερούλη» ήταν μόλις 350.000 ενώ με βάση άλλες πηγές που τυχαίνει να γνωρίζω ο αριθμός είναι υπερπολλαπλάσιος και αγγίζει τα εκατομμύρια!!), πράγμα που κάνει εντύπωση, μια και δεν διστάζει να καταδικάσει ευθαρσώς άλλους, παρόμοιου τύπου δικτάτορες, π.χ. τον Πολ Ποτ των Κόκκινων Χμερ. Πάντως σε αρκετά σημεία ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας γράφει με περισσό πάθος και βρίσκεται σε κατάσταση ταραχής κρανίου!
Από κει και πέρα, η γραφή είναι δεόντως σκωπτική, καυστική και ειρωνική και το κείμενο διακρίνεται από μια «ελαφράδα» δίχως να φτάνει το γκροτέσκο και τις υπερβολές της περιγραφής π.χ. του Τσιφόρου σε ανάλογα έργα. Εύκολα, επίσης, κάποιος μπορεί να διακρίνει μια έπαρση οξύνοιας, ενώ ενοχλεί και το γεγονός ότι ο συγγραφέας γίνεται τιμητής και κριτής των πάντων παρόλο που γνωρίζουμε ότι και ο ίδιος δεν διαθέτει αυτό που λέμε «έξωθεν καλή μαρτυρία». Τέλος, σε αρκετά κεφάλαια, κάποιες θέσεις επαναλαμβάνονται μια και το έργο είναι ξαναδουλεμένο (και σχεδόν διπλάσιο σε όγκο από την πρώτη έκδοση) αλλά αυτό πρέπει να έγινε μάλλον βιαστικά και πρόχειρα.
Πάντως, συγκριτικά με άλλα βιβλία του Ραφαηλίδη που έχει τύχει να διαβάσω, αυτό αποδείχτηκε κατώτερο των προσδοκιών μου και σαφώς πιο αδύναμο, τόσο στις κρίσεις όσο και στα συμπεράσματά του.
Ραφαήλ 5 από 5 αστέρια! 24/01/2013
Απαραίτητο στη βιβλιοθήκη κάθε μελετητή του κομμουνισμού. Με δίκαιη και ενίοτε στηλιτευτική κριτική παράλληλα με τη χρήση καυστικού χιούμορ, το βιβλίο αυτό καθίσταται ένα όχι απλά άκρως ενημερωτικό αλλά και ενίοτε διασκεδαστικό ανάγνωσμα.

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[mixalis k.]

Μετά την καταδίκη του Γ. Παπαδόπουλου ακολούθησαν κατόπιν μηνύσεων (Νοέμβριος 1975) διάφορες έρευνες για σκάνδαλα παράνομου πλουτισμού Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είχε αγοράσει τρία ακίνητα: ένα πολυτελές διαμέρισμα 5 κυρίων δωματίων στη Νέα Σμύρνη, μία πολυτελή μονοκατοικία 5 κυρίων δωματίων, στην Αθήνα στην οδό Τζουμέρκων, με την οποία προικοδότησε τον γαμβρό του Β. Ζάπα, και ένα διαμέρισμα 5 κυρίων δωματίων, στην Αθήνα, το τελευταίο αντί 1.300.000 δρχ. Η Δέσποινα Παπαδοπούλου είχε αγοράσει επίσης ένα διαμέρισμα 6 κυρίων δωματίων επί της οδού Σορβόλου στην Αθήνα, αντί ποσού 1.700.000 δρχ.

Γεώργιος Παπαδόπουλος - Βικιπαίδεια

el.wikipedia.org

ρε το φτωχαδακι

Aρχιδια και πουτσες.
400 πορίσματα αθωωτικα για προμήθειες του δημοσίου. Κι αφού δε βρήκαν κάτι για να τον βάλουν μέσα επινόησαν το γνωστό παραμύθι

 

[mixalis k.]

 

[Κώστας Λαδάκης]

 

[dCorso]

 

[Νεαρχος Κουκης]

Η μοιρα της Σοβιετικης Ενωσης προδιαγραφτηκε τη δεκαετια του 1980,αρχες.Ειχε και πριν τα προβληματα της αλλα τοτε κριθηκε οριστικα η μοιρα της.Οταν αποφασισε ο προεδρος Ρηγκαν,φανατικος αντικομουνιστης και θιασωτης του αμερικανικου τροπου ζωης,να ξεκινησει την αυξηση δαπανων εξοπλιστικων.Με σκοπο να ακολουθησει και η Σοβιετικη Ενωση.Γνωριζε οτι αν το εκανε,δε θα ηταν σε θεση να αντεπεξελθει.Και ετσι εγινε.Οσοι θυμουνται τη παλαι ποτε κομουνιστικη αυτοκρατορια στα τελευταια της με τα αδεια ραφια των παντοπωλειων και τις ελειψεις στα τροφιμα.Ολα τα αλλα πηραν γρηγορα το δρομο τους χαρη και στον Γελτσιν.

 

[TOMMY DEVITO]

Εαν ηθελε ο Γκορμπατσωφ τοτε δεν θα ειχε διαλυθει η Σοβιετικη Ενωση.

Ο τοτε διοικητης της Καγκεμπε ειχε δηλωσει οτι ενημερωσε τον Γκορμπατσωφ οτι σε ενα χωριο της Λευκωρωσιας ειχαν μαζευτει ο Γιελτσιν , ο Προεδρος της Λευκωρωσιας και ο Προεδρος της Ουκρανιας και υπογραφουν την διαλυση της Ενωσης.Περιμενε την εντολη του Γκορμπατωφ για να τους συλλαβει.Αυτη ειχαν μαζευτει επιτηδες σε  χωριο κοντα στα συνορα με την Πολωνια για να μπορουν να διαφυγουν.Ο Γκορμπατωφ ομως δεν εκανε απολυτως τιποτα!!! Δεν μπορουμε να ξερουμε τον λογο!!! Λεει ηθελε να αποφυγει τον εμφυλιο πολεμο.Και αφησε το πουλοβερ να ξυλωθει.Εχοντας στα χερια του τον πιο ισχυρο στρατο του κοσμου και την πανισχυρη Καγκεμπε και δεν εκανε τιποτα!!! Κ ο Γιελτσιν λενε εκεινο το βραδυ πηρε τηλ τον τοτε Προεδρο των ΗΠΑ Μπους για να ανεφερει την διαλυση της Ενωσης!!!  Παντως αν εκεινη την χρονικη στιγμη Προεδρος της Σοβιετικης Ενωσης ηταν ενας πολιτικος σαν τον Πουτιν τοτε σιγουρα δεν θα ειχε διαλυθει η Σοβιετικη Ενωση.

Καλα σιγουρα υπηρχαν και οικονιμικοι λογοι , εθνικιστικοι λογοι κτλ... Αλλα ας μην γελιομαστε πολλα απο αυτα τα κρατιδια δεν μπορουν να ειναι ανεξαρτητα χωρις την οικονιμικη και στρατιωτικη στηριξη της Ρωσιας πχ Αρμενια διπλα στην Τουρκια , Καζακσταν διπλα στην τεραστια Κινα , Τατζικισταν που συνορευει με Αφγανισταν και υπαρχουν Ρωσικα στρατευματα.Αν δεν ηταν τα Ρωσικα στρατευματα τοτε οι Ταλιμπαν θα ειχαν μπουκαρει στο Τατζικισταν.Η Λευκορωσια επισης εξαρταται οικονομικα απο την Ρωσια.Οπως και ολα τα υπολοιπα κρατη Ουζμπεκισταν , Κιργισταν κτλ...

Παντως επειδη υπαρχουν σε καποιες χωρες αρκετοι Ρωσικοι πληθυσμοι οποτε μελλοντικα μπορει να γινει καποια ενωση καποιων περιοχων με την Ρωσια πχ Ανατολικη Ουκρανια,Λευκορωσια,Αμπχαζια,Νοτια Οσετια,Βορειο Καζακσταν κτλ

 

[Obi-Wan]

Τα πως τα έχουν πει οι ίδιοι. Ο Γκορμπ ως νέος σε ηλικία και ιδέες Σοβιετικός ηγέτης αναγνώρισε ότι σαπίζουν ως κοινωνία και γεωπολιτική αυτοκρατορία, ήθελε να φέρει την δημοκρατία στον Σοβιετικό κόσμο. Την έβλεπε σαν λύση για το μέλλον και τον εκσυγχρονισμό. Ο Πούτιν μάλιστα είπε στον Όλιβερ Στόουν ότι ο Γκορμπ ήταν βαθιά επηρεασμένος από ιδέες Γάλλων σοσιαλιστών. Αυτό το άνοιγμα ενθουσίασε πολύ λαό αλλά λειτούργησε και ως ο ασκός του Αιόλου για αντιδράσεις και ευκαιρίες σε εξουσιαστικούς κύκλους. Είτε για πραξικόπημα είτε για απόσχιση. Η ΕΣΣΔ δεν έπεσε τελικά απότομα ούτε γιατί δεν τρώγανε ούτε γιατί είχε ανυπόφορα έξοδα ακολουθώντας το έξυπνο δόλωμα του Ρέιγκαν περί (ανύπαρκτου) πόλεμου των άστρων. Τσίμπησε μεν αλλά έπραξε το αντίθετο ο Γκορμπ. Σταμάτησε τον ψυχρό πόλεμο. Την ένωση την έριξε απότομα ο Γιέλτσιν από πλευράς Ρωσίας μαζί με  δυο άλλους πρόεδρους (Λευκορωσίας και Ουκρανίας). Βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δομές, χωρίς διοίκηση, χωρίς διανομή προϊόντων, και με 25 εκατομμύρια Ρώσους εκτός Ρωσικής επικράτειας σε νέες πλέον πρώην σοβιετικές αυτόνομες χώρες. Πέρασαν τραγικά δύσκολα, έπεσαν επάνω τα κοράκια μαύρης αγοράς, ολιγαρχικές μπινιές έφαγαν τεράστια κοινά περιουσιακά στοιχεία κλπ κλπ. Μπήκαμε στην εποχή του μονοπολισμού και εμάς εδώ αυτό δεν μας έκανε μακροχρόνια καλό. Χάσαμε τον γεωπολιτικό ρόλο μας. Το μόνο καλό ήταν ότι γνωρίσαμε και γαμήσαμε μαζικά φοβερές Ρωσίδες και άλλες συγγενείς που αποτελούσαν μακρινό θρύλο και μυστήριο.

 

[BigJumper]

Η άποψη μου είναι μια και σαφείς, ο λόγος διάλυσης της Σοβιετικής ένωσης ήταν οι 43% του ΑΕΠ αμυντικές δαπάνες και η ανάγκη για σκληρό χρήμα. Ειδικά το πρόγραμμα των πυρηνικών υποβρυχίων ξετίναξε τον προυπολογισμό σε μια χώρα όπου είχε καθαρά κλειστή οικονομία χωρείς κανένα συναλλαγματικό απόθεμα.
Η Σοβιετική ένωση έπεσε καθαρά από ένα συναλλαγματικό πόλεμο που δεν μπορούσε να νικήσει αλλιώς σαν στρατιωτική δύναμη έχει δείξει ότι παραμένει κραταιά και πριν και μετά την διάλυση.