Επιπλεον, μια και το πιασαμε.
Καθομαστε και ασχολουμαστε με τους πλειστηριασμους.
Ειναι εντελως λαθος.
Η πολιτεια εχει θεσπισει τον "εξωδικαστικο συμβιβασμό" στις οφειλες, δυο φορες (ή τρεις) ήδη. Και εχει αποτυχει ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ. Γιατι ο νομοθετης εχει επιλεξει το ΑΠΙΘΑΝΟ, να υποχρεούται το Δημόσιο να απαντησει στο αίτημα του οφειλέτη για ρύθμιση, ενω οι τραπεζες ΔΕΝ υποχρεούνται. Και φυσικα δεν απαντανε ΠΟΤΕ στο αίτημα που γινεται ηλεκτρονικα, και εχουν εγκριθει ελαχιστες αιτησεις.
Γι' αυτα ομως δεν βλεπω να ασχολειται κανενας, ασχολουμαστε αν βγηκε εξω ενας αναπηρος. Αρχιζω να πιστευω οτι το σύστημα το ιδιο ειναι αυτο που προωθει επικοινωνιακα τις εξωσεις αναξιοπαθουντων, για να θολωσει τα νερα και να μην μιλαμε για τα πραγματικα ουσιωδη.
Ποσο κοστιζει να βγει ενας νομος που θα ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την τραπεζα να απαντησει στο αιτημα του εξωδικαστικού συμβιβασμου; Ποσο κοστιζει να ορισθεί ένας "χαρτης" που θα καθοριζει ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ με βαση το εισοδημα σου, ποσα μπορεις να δινεις το μηνα, χωρίς να υποκειται σε έγκριση; Πόσο θα κοστιζε ισως να δημιουργηθει μια τραπεζα ειδικα για τα κοκκινα δάνεια ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ, χωρίς να επιτρέπεται να ενταχθούν άλλα στο μέλλον; Ποσο θα κόστιζε να ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ στις τραπεζες να ΕΚΧΩΡΟΥΝ στο δημόσιο δανειακές αξιώσεις που έχουν κατά των πελατων τους για δικες τους οφειλες; (ναι, συμβαινει και αυτο). Αλλά εμεις ασχολουμαστε με τα funds και τους αναπηρους. Αυτο εννοω, οταν μιλαω για λαικισμους και καμία ενασχόληση με τα πραγματικα ζητηματα.