ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ
Μέγας
- Εγγρ.
- 26 Μαρ 2012
- Μηνύματα
- 11.859
- Like
- 14.780
- Πόντοι
- 3.656
Επέστρεψα στο Βερολίνο 2 μερες μετα τον Ηρακλή. Ειχαμε μιλήσει στο τηλεφωνο με περιμενε. Το πρωτο βραδυ πηγα κατευθειαν στον χοντρό βαψομαλία να κουβεντιασω για τη νεα μου δουλειά.
Μου ειπε πως το μαγαζι το χειμώνα δεν ειχε πολλή δουλεια. Θα ημουν μονος στην κουζίνα. Κι αν επεφτε δουλεια θα με βοηθουσε η γυναικα του. Το μεροκαματο ηταν 50 ευρω για 7 ώρες δουλεια. Από τις 3,30 το μεσημέρι ως τις 10,30 το βραδυ. Μου ειπε επισης ότι ο μάγειρας που δουλευε 2 χρονια εκεί γυρισε στην Ελλάδα, ότι πηραν έναν άλλο αφου εγω ημουν διακοπες αλλα αυτός τους παρατησε μέσα στον Αυγουστο. Το παλεψαν μονοι τους και με τον Σταύρο το πρώην αφεντικο μου στο Ιταλικό, σερβιτορο και πως μαζι μου ελπιζαν να κανουν μια νεα αρχη και να ειχαμε καλη συνεργασια. Κανονικά θα επρεπε να υποψιαστώ και να ημουν επιφυλακτικός που ο δευτερος μάγειρας τους παρατησε τον Αύγουστο, αλλα ηθελα τοσο πολύ να φυγω από το μαγαζι του Ηρακλή που συμφωνησα χωρίς πολλα πολλα. Υπηρχε όμως ένα πρόβλημα. Το μαγαζι θα έκλεινε σε λιγες μερες για διακοπες και θα ανοιγε αρχες Οκτώβρη. Τι θα εκανα ένα μηνα χωρις δουλεια και μάλιστα γυρνοντας από διακοπες ? Σκεφτηκα να δουλευα μερικες μερες στον Ηρακλη αλλα μετα αποριψα αυτή την ιδεα. Δεν είχα καμια ορεξη να ξανά δω την ξινισμένη μουρη της θειας του. Κι έτσι αρχισα να ψαχνω για δουλεια κι ευτυχως βρηκα αμεσως.
Ο Ηρακλής με πηρε τηλεφωνο ξανά την άλλη μερα για να μου πει ότι αύριο επρεπε να πάω για δουλεια. Του ζητησα να βρεθουμε καπου για καφε. Κανονισαμε να βρεθουμε κοντα στο σπιτι του. Τον ρωτησα πως περασε, πως τους φανηκε η Ελλαδα. Μου απαντησε πως αυτος και η κοπελα τους ηταν κατενθουσιασμένοι. Και του χρονου θα ξανα πήγαιναν. Αλλα σε καποιο νησι αυτή τη φορα.
Όταν η κουβεντα πηγε στη δουλεια του ειπα πως δεν θα ξανα γυρνουσα στο μαγαζι του. Εμεινε για λιγο αφωνος και μετα νευριασμενος αρχισε να μου λεει πως δεν είναι συμπεριφορα αυτή πως δεν περιμενε μετα κιόλας από τις διακοπές μας να του φερθώ έτσι.
-Και τι θα κάνω εγώ ρε φιλέ αύριο ? Πως θα δουλέψει το μαγαζι ? Με ρωτησες που θα βρω ατομο για την κουζινα ? Κι αυριο ανοιγω.
-Λυπάμαι Ηρακλή, αλλα αυτό είναι δικο σου προβλημα. Γιατι να με απασχολεί ? Με ρώτησες μήπως εσύ πως άντεξα τη θεια σου τόσους μήνες ? Τις προσβολές, τα νευρα της ?
Αφου τα ειπαμε για λιγα λεπτα με εντονο ύφος, σηκώθηκα πλήρωσα τους καφεδες και φεύγοντας του είπα : Είσαι καλό παΐδι Ηρακλή και χάρηκα που σε γνώρισα και που δουλέψαμε μαζί. Αλλά δεν προσέχεις το προσωπικό. Γιατί ο υπάλληλος για να αποδώσει δεν φτάνουν οι μπύρες, οι μπαφοι και ο χαβαλες μετά τη δουλεια. Χρειαζεται και σωστο περιβάλλον την ώρα της εργασίας. Κι αυτό δεν υπάρχει στο μαγαζί σου. Όπως και στα περισσότερα ελληνικά εστιατόρια. Καλή μας τύχη κι ελπίζω να τα ξανά πουμε.
Εφυγα για το σπιτι. Την άλλη μέρα θα επιανα δουλεια σ΄ένα άλλο εστιατόριο μέχρι τον Οκτωβρη που θα ανοιγε το μαγαζι ο χοντρος βαψομαλίας.
Μετα από 2 χρονια ο Ηρακλης ακομα προσπαθει να βρει σταθερο προσωπικο για την κουζινα του εστιατοριου του. Οσοι/ες πανε για δουλεια μετα από μερικους μηνες φευγουν αγανακτισμενοι από την συμπεριφορα της θειας του.
όπως πάντα απολαυστικός. Και κάποια τσόλια δηλώνουν Ρεπόρτερς και Δημοσιογράφοι, μη χέσω. Στο μικρό σου δαχτυλάκι δεν φτάνουν. Γράφεις εξαιρετικά, περιμένει πολύς κόσμος να διαβάσει τις ιστορίες σου