Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

Αυτες οι ιστοριες εχουν αξια γιατι μενουν αθανατες. Το χρημα ερχεται και φευγει το ιδιο κι εμεις.

 

[avnanovic]

Respect σε παραλιμνιο. Ομολογω πως μπηκα τυχαια σε αυτο το νημα και οι αφηγησεις του μου αρεσαν παρα πολυ (διαβασα τα περισσοτερα με μεγαλη αγωνια και ενδιαφερον).

πιστευω αξιζει να ειναι sticky

 

Η Μάγδα προσπαθησε να μου το παιξει ανετη κι απελευθερωμένη. Και μπορεί να ηταν.  Διαφωνήσαμε σε πολλα από αυτά που ελεγε…και μιλούσε πολύ.
Να της την πεσω χύμα στο τραπεζι δεν γινοταν μπροστά στον γκόμενο της  κι ας μην καταλάβαινε τι θα λεγαμε ο Στέφαν. Αλλά για αυτό δεν ηταν εδώ ? Για αυτό δεν την είχαν φερει η φίλοι μου ?

Παω εξω να πάρω λιγο αερα, πονοκέφαλος μ΄επιασε με τα ντουμανια, της είπα και βγηκα στην αυλή του μαγαζιού να σκεφτω την επομενη κινηση. Είχα βαρεθει και το σκηνικό μέσα.  Ειχε λίγο ψύχρα. Η Μάγδα βγηκε κι αυτή μετα από 2 λεπτά.
Ξεκινησε αυτή να μιλαει.
-Λοιπόν, πλησιαζεις τα 50, δουλεύεις στις κουζίνες, δεν μιλας γερμανικά, εχεις κάποια χρεη στην Ελλάδα και ψαχνεις γκομενα.  Σωστά ?
-Ποιος σου τα ειπε αυτά, τα παιδια ? ειπα προσπαθώντας ταυτοχρονα να γελάσω.
-Ναι. Αν είναι ετσι, είσαι λιγο δύσκολη περιπτωση αλλα κάτι θα κάνω.
-Δηλαδη ?
-Να εχω μια φίλη που αυτή την εποχή είναι μόνη της και ψάχνεται. Θα κανονίσω να βρεθούμε τις επόμενες μέρες.  Να σας γνωρίσω και ότι βγει. Μην ανησυχείς μιλεί αγγλικά.
-Βασικά δεν μ΄ενδιαφέρει το προξενιο, εχω αλλα στο μυαλό μου, αλλα για πες  ετσι από περιέργεια, τι “φρούτο” είναι η φίλη σου ?
Καλή κοπελα, εχει λίγα κιλα παραπανω αλλα είναι όμορφη. Και πολύ……βιτσιοζα….χαχαχχαχχα.
-Τι θα πεις αυτό ?
-Ποιο ?
-Το βιτσιοζα ?
-Γουστάρει αγριες καταστασεις.  Ελπίζω να εισαι άγριος και brutal τυπος.
-Α, μαλιστα κι εσύ ?
-Τι εγώ ?
-Κομμώτρια είσαι ή γραφειο συνοικεσίων ?  Και με τον τύπο τι παιζει, ειστε μαζι  ?
-Το Στέφαν ? Και ναι και όχι. Είναι περιπλοκο…..αστο….χαχαχαχα.  Λοιπόν μην το κουραζουμε. Ποτε εχεις ρεπό.
-Την Τρίτη.
-Ωραία την Τρίτη θα ερθεις 6 το απόγευμα σε αυτή τη διεύθυνση, εχεις στυλό να σημειώσεις ?
-Όχι.
-Δωσμου το κινητό σου.
-015…….27
-Θα σου στείλω sms. Αντε πάμε μέσα θ΄αρχισουν να ανησυχούν οι αλλοι…χαχχαχαχααχαχα.

Μπηκε πρώτη αυτή μετα από λίγο ακολουθησα κι εγώ

 

Το προξενείο με την Μάγδα μαλλον  τελείωσε πριν καν αρχισει. Δε νομιζω πως τη γούσταρα και πολύ. Ούτε αυτή εμενα. Αλλα της εδωσα το κινητό μου. Αυτή μου το ζητησε. Καλό αυτό.  Καλό γιατι, αφου δεν τη γουστάρω. Παίζει να γνωρίσω όμως την φίλη της.
Ρε το Λοττο δεν το κοίταξα. Εχει γουστο και να έχω πιάσει κανα 6ι  + 1 ή κανα 6αρι. Πω πω μάγκα να  σκάσεις στο χωριό με κανα Audi A7 Sportback να τους τρελάνεις. Να ρωτανε << ρε τι εργαλειο ειν΄τουτο ? Ποσο να κάνει ?>>  <<Και με τι ασχολείσαι τώρα πανου στη Γερμανία ?
-Δουλείες, πολλές δουλείες. Βασικά κανω εισαγωγές καποια προϊόντα κι εξαγω καποια αλλα σε χώρες της Ευρώπης. Και ασχολούμαι και με bar. Δλδ έχω κι ένα bar.
-Και βγαιν΄μεροκαματο ?
-Ε δεν βλέπετε ? Κατι μενει και στην ακρη.  Αλλά δεν ξερω εχω βαρεθεί, ισως γυρίσω και στο χωριο…..συντομα.

Φυσικά και θα γυρνουσα στο χωριό αν επιανα το Λόττο. Η μηπως όχι. Ωραιο το χωριό δε λεω, αλλα λιγάκι βαρετο ρε γαμώτο. Α ρε κι επιανα το Λοττο τι θα εκανα…..
Μην ξεχάσω αυριο που θα πάω super markt να πάρω και μανιτάρια. Θελω να φάω μακαροναδα με κοτοπουλο μανιτάρια και κρεμα γάλακτος.
Αυτά σκαφτόμουν καθώς πηγαινα το βράδυ σπίτι με το λεωφορείο.

Μετά από δυο μερες η Μάγδα μου εστειλε sms με το μέρος  που θα συναντιόμαστε την Τρίτη. Ηταν ένα παρκο στο Schoneberg.
 Και κανα τέταρτο πριν τις 6 το απόγευμα ήμουν εκεί.
Κανονικά αφου ειχα ρεπο θα επρεπε να μπεκρουλιάζω και να πινω μπαφους σε καποιο από τα παρκα του Βερολίνου κι εχει υπεροχα πάρκα το Βερολίνο, μαζί με κάποιους φίλους, τους περισοτερους/ες από αυτους που εκανα παρέα εκεινη την περίοδο ειχα γνωρίσει στο μαγαζι του Ηρακλή.  Και ειχα γνωρισει  μερικα φοβερά ατομα, αλλά και αρκετους μαλακες.
Εκατσα σ΄ένα παγκακι στο παρκο και περιμενα τη Μάγδα με τη φίλη της ενώ ταυτοχρονα σιχτίριζα τον εαυτο μου που δεν πηρα μια μπύρα να πιω περιμενοντας. Εκανε μια γαμημενη ζεστη εκείνη τη μέρα.  Περασε κανα 10λεπτο κι αποφασισα να ψαξω για κανα ψιλικατζίδικο ν΄αγορασω μια μπύρα.  Περπάτησα αρκετα μεχρι να βρω ένα.  Πηρά μια μπύρα η οποια δεν ήταν αρκετα κρύα και επεστρεψα στο πάρκο.  Στη διαδρομή σκeφτόμουν ότι μπορει η Μάγδα να πήγε στο παρκο και να μην με βρήκε, αλλά όχι, δεν παιζει, έχει το τηλεφωνο μου θα με καλουσε. Κι εβριζα τον γαμημενο τον Τούρκο που δεν ειχε κρύες μπύρες.
Αραξα στο ιδιο παγκάκι. Η ωρα ηταν 6 και 20. Ρε λες να με ξέχασε, σκέφτηκα. Αναψα τσιγάρο και χτυπησε το κινητό…………
H Mαγδα μου ζητουσε συγγνώμη αλλα ειχαν πολλή δουλεία στο κομμωτήριο και θα αργουσε κανα μισαωρο ακόμα. Ειπε πως αν ηθελα το ακυρώναμε και κανονίζαμε μια άλλη μέρα. Δεν ηξερα τι να της απαντησω γιατι δεν ήξερα τι ηθελα να κάνω. Να περιμενω στο παγκακι ? 20 λεπτά δεν είναι πολλά.  Δεν ειχα και πολλή ορεξη να βγω με καποια που δεν πολύ-γούσταρα και άλλη μια που δεν την ειχα δει και το μονο που ηξερα για αυτήν ηταν ότι ηταν γεματουλα και βιτσιόζα.
Θα βρω κάπου να πιω μια μπύρα  εδώ κοντά, αν θελεις πάρε με τηλεφωνο όταν σχολασεις, ηταν η απαντηση μου στη Μάγδα.
Περπάτησα μέχρι την Hauptstrasse βρηκα μια μπυραρία  μπήκα,  ζήτησα μια μεγάλη μπύρα, εβαλα  5 ευρώ στο αυτοματο (φρουτακια) κι αραξα στο bar.  
Η Μάγδα με πηρε τηλέφωνο όταν ξεκινουσα τη δεύτερη μπύρα και πριν προλαβω να την τελειώσω καθόταν στο διπλανό σκαμπό.   Τα 5 ευρω στο αυτοματο ειχαν τελειωσει. Εβαλα αλλα 10.

 

[avnanovic]

αλλαξες τον τιτλο του thread ρε μαν;
ενας supporter σου

 

[Chevalier Fidèle]

αλλαξες τον τιτλο του thread ρε μαν;
ενας supporter σου

Tυπε γιατι το παιζεις συγγενης του Ασανοβιτς?

 

Η Μάγδα ζητησε άλλη μια φορα συγνωμη που αργησε και που χάλασε το ραντεβου με τη φιλη της. Της ειπα:  Δεν τρεχει τιποτα. Κάποια άλλη φορα ίσως.
Σιγουρα κάποια άλλη φορα, είπε. Και μετά αρχισε να μου λεει  για ένα πάρτι με dj που θα γινοταν το ερχομενο Σαββατοκύριακο και θα ηταν ευκαιρια αν πηγαινα να γνώριζα τη φιλη της.
Καλα θα ηταν της απάντησα, αλλα τα Σαββατοκύριακα δουλευω.
Κι αρχισε να μου λέει ποσο χάλια είναι η δουλεια στις κουζίνες και ότι αυτή δούλεψε σε ελληνικο εστιατοριο για 2 μήνες όταν πρώτο πήγε στο Αμστερνταμ και ήταν φρικτη εμπειρία και δεν θα το ξανα εκανε. Και μετα ηρθε Βερολίνο.  Και πως οσοι δουλεύουν στα εστιατορια δεν ξερουν τι θα πει ωραριο ουτε Σαββατοκυριακο. Και είναι κριμα να ζεις στο Βερολίνο  και να μην μπορεις να απόλαυσης την πολη λογο δουλειας και να σε εκμεταλλεύονται οι Ελληνες εστιάτορες. Κτλ…..κτλ… Και τι κριμα που δεν θα μπορέσω να παω στο πάρτι… κτλ…κτλ…

-Δεν εχεις άδικο σε αυτά που λες Μαγδα, ετσι είναι. Αλλα εχει και τα καλα του.
-Ποια καλα μωρε Θάνο ?  Ασε μας κι εσυ. Που έρχεστε εδώ, δεν μαθαίνετε τη γλωσσα, σας εκμεταλλεύονται οι πατριωτες σας και το μονο που εχετε μαθει καλά να κανετε είναι να παίρνετε τα επιδοματα.
-Και χανουμε και τα πάρτι.
-Χάνεις και τα πάρτι. Και δεν εχεις και σχέση.
-Χμμχμ… Εσενα πως είναι η δουλειά σου ?
-Καλα μου αρεσει.
-Βγαζεις καλα φραγκα ? Εισαι ευχαριστημένη ?
-Ε, νταξη ετσι κι ετσι…
-Mini job ε ? Παιρνεις κανα επίδομα τουλάχιστον ?
-Ε, κατι παίρνω….
-Ποσες ωρες δούλευες σήμερα ?
-Γαμησετα σχεδον 10 ωρες
-Είναι μεγαλη υποθεση να αντλουμε  ευχαριστηση από την εργασία μας. Κι από τη ζωη μας φυσικά. Την καθημερινότητα μας εννοώ.
-Μα αυτό σου λεω κι εγω βρε Θάνο.
-Ξερεις τι είναι ρε συ Μάγδα να δουλευεις 9 ωρες σ΄εργοστασιο όρθιος ? Και να θελεις και μιαμιση ωρα πηγαινε-ελα στη δουλεια ?  Θα το έκανες ?
-Με τιποτα ρε φίλε.
-Που να προλάβεις τα πάρτι και με τι ορεξη.
-Ε, ναι αυτό λεμε.
-Τουλαχιστον εσυ Μαγδα μου τα προλαβαινεις. Τα πάρτι. Θέλεις πολύ ωρα από το σπιτι στη δουλεία ?
-Καμια ωρα πηγαινε-ελα.
-Σχεδόν τα παντα είναι 1 ωρα πηγαινε-ελα εδώ στο Βερολίνο. Δεν καταλαβαινω πως το έχουν κανει ετσι αυτό οι Γερμανοι. Και πρεπει όλα να τα κανουμε γρηγορα, σαν αυτους. Να προλάβουμε το super  markt, να φαμε γρηγορα, να κανουμε μπανιο γρηγορα,  να ειμαστε στη δουλεια στην ωρα μας, να προλαβουμε το ένα ή το άλλο. Ακομα και  το sex καποιες φορές πρέπει κι αυτό να γίνει γρήγορα για να προλάβουμε και τα΄αλλα.
-Ποσο δικιο εχεις. Αυτό με το sex ξανα πέστο.  Αλλά κοιτα, αμα οργανώσεις το χρονο σου ψιλο-παλευεται η φαση μωρε.

Ολιγόλεπτο διάλειμμα. Με αυτά και με αλλα ηπιαμε τις μπύρες μας, ήπιαμε κι άλλη μια γυρα και ειπαμε πολλα ακομα.

 

Το 10 ευρώ στο αυτοματο (φρουτακια) ειχε γινει 81 ευρω. Εβγαλα τα 60 κι αφησα τα αλλα να παίζουν. Ειχα κερδος 66 ευρω. Πληρωσα τις μπυρες μου και της Μαγδας και βγηκαμε να παρουμε το δρομο της επιστροφης προς τις οικιες μας.
Της εκανα παρεα μεχρι να ερθει το λεωφορείο της. Εγώ επρεπε να περπατήσω ως το s bahn.

-Λοιπον δεν περάσαμε κι άσχημα. Κι ας μην ήρθε η φίλη μου.
-Καλα ηταν.
-Εισαι ωραιος τυπος ρε Θάνο. Θα τα ξανά πουμε
-Να προσεχεις με την ορθοστασια Μαγδα. Ξερεις φλεβίτιδα και τα λοιπά.
-Πως σου ηρθε αυτό τωρα ?
-Ε, να παλια οι Ελληνες έλιωναν στις φαμπρικες της Γερμανίας, τωρα λιωνουν στις κουζινες των ελληνικων εστιατοριων της Γερμανιας, ξεσκατίζουν γερους στα γεροκομεια ή στεκονται 10 ωρες ορθιες κουρευντας Γερμανίδες.  Και τρέχουν να προλαβουν τρενα λεωφρεια και super markt.
-Ε, δεν είναι παντα ετσι. Μην τα βλέπεις όλα μαυρα.
-Σιγουρα, τη σημερον ημερα οι Ελληνες μεταναστες δεν τη βγαζουν πίνοντας ρετσινα κι ακουγοντας Καζατζιδη.  Εχουν τατουαζ, ακουνε ηλεκτρονικη μουσικη και πανε στα πάρτι. Κι εχουν γκομενους Γερμανους/δες. Τελικα δεν μου ειπες, τα εχεις με τον Στέφαν ?
-Εε, βασικα, κοιτα…αστο αφησουμε για άλλη φορα αυτό. Πολύ πεσιμιστής είσαι βρε αδερφε. Πολύ μαυρα τα βλεπεις.
-Τελικα πας σπιτι ?
-Ναι τι άλλο να κανω, πονανε και τα ποδια μου από την ορθοστασια γαμώτο. Εσυ ?
-Κι εγω αυτό λεω να κανω.
- Δεν εχει κανα παρτι σημερα εδω κοντά ?
-Πλακα κανεις μωρέ ?

Ηρθε το λεωφορείο της τη χαιρετησα και πηρά το δρομο για το s bahn.  Σκεφτομουν να παω να γαμησω σε κανα μπουρδελο αλλα ειχα πιει ήδη 4 μπυρες  κι ετσι προτίμησα να αγορασω 2 μπυρες από το ψιλικατζίδικο και ν΄αραξω σπιτι.  Στη διαδρομη σκεφτομουν τη Μάγδα. Ηταν 40 χρονων δουλευε στο κομμωτήριο οποτε την ειχαν αναγκη, χτυποντας 10 ωρα ορθια αλλα στα εστιατόρια δεν θα πήγαινε να δουλέψει, ουτε σε εργοαστασιο και θεωρουσε τον εαυτο της καλυτερο από τον μέσο ελληνα μεταναστη γιατι αυτή μπορουσε να πηγαινει σε πάρτι.  Η Μάγδα είναι και vegetarian. Δεν τρώει κρεας όπως πολλοι εδώ. Ελπιζω να μην καταλήξω σαν τη Μάγδα…..

 

Συγχρονοι σκλαβοι.

 

[skieros]

Στη διαδρομη σκεφτομουν τη Μάγδα. Ηταν 40 χρονων δουλευε στο κομμωτήριο οποτε την ειχαν αναγκη, χτυποντας 10 ωρα ορθια αλλα στα εστιατόρια δεν θα πήγαινε να δουλέψει, ουτε σε εργοαστασιο και θεωρουσε τον εαυτο της καλυτερο από τον μέσο ελληνα μεταναστη γιατι αυτή μπορουσε να πηγαινει σε πάρτι.  Η Μάγδα είναι και vegetarian. Δεν τρώει κρεας όπως πολλοι εδώ. Ελπιζω να μην καταλήξω σαν τη Μάγδα…..

Οσες γνωριζω με το ονομα Μαγδα ειναι ή μπάζα ή ξενερωτες-φευγατες

 

Την επόμενη μερα πίσω στη δουλειά. Με τον Ηρακλή να σερβίρει, την γρια θεια του να μου σπάει τα΄αρχιδια με τα νευρα και τις μαλακιες της. Και στο σχόλασμα μπύρες και τον Ηρακλή να με πιεζει να αποφασίσω αν και πότε θα πηγαιναμε διακοπες στην Ελλάδα. Όμως εγώ ειχα στο μυαλο μου να φυγω από το μαγαζι του. Κι ολο ανέβαλα την απάντηση μου πιστευοντας πως συντομα θα εβρισκα δουλειά σε άλλο εστιατόριο. 
Με το Σταύρο τον αδερφο του Νίκου από το Ιταλικό εστιατοριο που είχα δουλεψει τον πρώτο καιρο ειχα κρατησει επαφες. Παρόλο που τους ειχα παρατησει στη μέση της δουλειας δεν μου κρατουσε κακια. Ηξερε ότι βασικά ειχα δίκιο. Δεν μου ειχαν εξηγηθεί σωστα. Βγαιναμε για κανα καφέ όταν ειχα χρόνο ή μιλουσαμε πότε- ποτε στο τηλέφωνο. Το μαγαζί το πούλησαν λίγους μήνες αφού είχα φυγει. Τωρα ο Σταύρος ψαχνοταν να κάνει κατι άλλο.  Προς το πάρων δούλευε σερβιτόρος σε ένα ελληνικο εστιατόριο στο Charlottenburg. Μια μέρα που πιναμε καφέ του ειπα ότι σκαφτόμουν να σταματήσω από τον Ηρακλή.  Ελα σε εμάς μου ειπε. Ο μάγειρας σταματαει τον Αύγουστο και θελουμε μάγειρα.
Μα εγω δεν είμαι μάγειρας του απαντησα.
-Ελα μωρε, θα σε βοηθήσω κι εγω.

Κι ετσι κανονίσαμε να παω μια μέρα να γνωρίσω το αφεντικό.  Πήγαμε μαζι με το Σταύρο με το αμαξι του. Το αφεντικό ηταν ένας χοντρος μουστακαλής με βαμενο μαλι.  Τα είπαμε αλλα δεν βγήκε κατι σίγουρο. Του εδωσα το τηλέφωνο και θα με έπαιρνε να ξανα μιλήσουμε. Μπήκε ο Αυγουστος και δεν με είχε παρει τηλεφωνο. Τον Σταύρο δεν τον ξανα ειδα. Κατι η δουλεια κατι τα πιωματα που εριχνα στα ρεπό, χαθηκαμε για ένα διάστημα.
Ετσι αποφάσισα να κατεβώ Ελλαδα διακοπές με τον Ηρακλή και την κοπελα του.  Oταν του το ανακοίνωσα ένα βράδυ μετά τη δουλεία  ο Ηρακλής τρελαθηκε από τη χαρα του.

-Μαλακα, επιτελους Ελλαδα.  Βαλε μπύρα, στριψε μπαφο, βαλε και τσίπουρο. Παιρνω  τη μικρη να της το πω.  Βαλε και στον Στηβη τι πίνει.

Ο Στήβη ηταν ένα Γερμανός που αραζε τα βραδια στο μαγαζι του Ηρακλη και πίναμε μπαφους.
Εστριψα ένα “γαρο” καθως ο Ηρακλής μιλουσε με την κοπέλα του στο τηλέφωνο.  Έβαλα μπυρες για μενα και τον Ηρακλη και κοκα κολα στον Στήβη.
Τις επομενες μερες μέχρι τις διακοπες ο Ηρακλής ελεγε σε όλους ότι θα παμε διακοπές στην Ελλαδα. Έβαλε και χαρτι στην πόρτα και στην τζαμαρια του μαγαζιού. Ένα Α4 που έγραφε :  Urlaub.  Vom 18/08 bis 1/09    GRIECHENLAND.

Kαι στις 20/8 το απογευμα πίναμε καφε με τον Ηρακλή και τη κοπελα του στην Πλάκα. Και το ίδιο βράδυ κρασι στο χωριό μου.
Ο Ηρακλής είναι  ένα από τα καλυτερα παιδια που γνωρισα στο Βερολίνο και δυστυχώς δεν του ξηγήθηκα σωστά.

 

Δυστυχώς λιγες μερες πριν φυγουμε για διακοπές, ένα βράδυ γυρνοντας σπίτι βρηκα στην κουζίνα τον Σύριο συγκάτοικο ανήσυχο. Μολις με ειδε με ρωτησε αν ειχα καποιο γραμμα από τον ιδιοκτήτη του σπιτιου. Του απαντησα ότι ήμουν στη δουλεια, μόλις γυρισα και δεν κοιταξα το γραμματοκιβώτιο.  Μου εδειξε ένα χαρτι που κρατούσε. Πηρά μια μπυρα από το ψυγείο και το ρωτησα στα αγγλικά παντα, τι ελεγε το χαρτί. Μου εξήγησε ότι ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος μας ζητούσε να φυγουμε από το σπίτι γιατι ο γιος του παντρευοταν και ηθελε το σπίτι για αυτόν.  Μας εδινε διορια ως τελος Οκτώβρη.

-Δεν εχω τετοιο γράμμα του ειπα.
-Είναι πολύ σοβαρο. Μεχρι τον Οκτώβριο δεν είναι ουτε 3 μήνες, τι θα κανουμε που θα βρούμε σπίτι ? Πρεπει να μιλήσουμε και με τον Ρώσο. Αυτος θα ξερει. Είναι πολλα χρονια εδώ.
-Ενταξη θα μιλήσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν εδωσα πολύ σημασια στα λογια του Σύριου συγκάτοικου ουτε επεδίωξα να μιλησω με τον άλλο συγκατοικο το Ρώσο. Είχα το μυαλο μου στις διακοπες και στον αν θα εβρισκα ένα άλλο εστιατόριο. Στον Ηρακλή δεν θα ξανα γυρνουσα κι ας εμενα και 2 μήνες χωρις δουλειά.

Πρώτο βράδυ στο χωριό κι αφού με τα παιδια τακτοποιηθηκαμε στο πανω σπίτι λόγο ότι στο χωριό βρισκοταν διακοπες κι ο αδερφος μου με την οικογένεια του, πηραμε τη μάνα μου και κατεβήκαμε στην πλατεια να τσιμπήσουμε κατι στο καφενειο ψησταρια του χωριου.  Εκεις βρίσκονταν ηδη ο αδελφός μου με τη γυναικα και τα παιδια του. Κατσαμε μαζι τους κι αργοτερα ηρθε στην παρέα κι ο ξαδερφός.  Ο αδερφος μου από τη χαρά του που με εβλεπε, όταν η μάνα μου με τον Ηρακλή την κοπέλα του και τα πιτσιρίκια εφυγαν για το σπιτι , αρχισε να με ρωτά τι κανω στη Γερμανία, ποσο θα κάτσω, τι θα κανω με το αγροτικό και τη μηχανη, τι θα κάνουμε με τη μανα μας που είναι γριά και σε λιγο ίσως χρειάζεται άνθρωπο κοντά της και αυτός εχεις τις δουλειες του στην Αθήνα που δεν πάνε και τοσο καλά και τα παιδια μεγαλώνουν κι εχουν απαιτήσεις και εξοδα και ο φραχτης στο περιβόλι εχει χαλάσει και τα κάγκελα στο σπιτι θέλουν βάψιμο και τι θα κανω με το δάνειο και αν μπορω να μαζεψω λιγα ξυλα για το τζάκι γιατι θα ερθουν πάλι τα Χριστούγεννα στο χωριό και θα μεινουν στο πάνω σπιτι και στα παιδιά αρεσει το τζάκι και… και…. Και…
Και η γυναικα του απλά συμφωνουσε. Αν εδινα βάση στα λεγομενα του θα τσακωνόμουν μαζι τους και δεν το ήθελα με τιποτα. Αλλωστε σε 5 μέρες θα γυρνουσαν στην Αθήνα.

Το προγραμμα του Ηρακλή ελεγε 4 μέρες στο χωριο, 2-3 μερες Αθήνα, μετα Θεσσαλονίκη , μετα κάπου προς Κοζανη να δει κάποιους συγγενείς κι επιστροφη Βερολίνο από Θεσσαλονίκη.
Την επόμενη μερα πηγα με τον Ηρακλή και την κοπελα του για καφέ στην Πάτρα και μετα για μπάνιο στον Ψαθοπυργο. Ρίξαμε τις βουτιές μας, τσιμπήσαμε τα θαλασσινά  ήπιαμε τα ουζάκια μας και επιστρεψαμε στο χωριο.  Το βράδυ καθως επινα τη μπυρα μου στο καφενείο περιμενοντας τον Ηρακλή και την κοπέλα του χτυπησε το κινητό μου.  Ηταν ο Σταύρος από το Βερολίνο. Με ρωτησε που ημουν και όταν του απαντησα ότι ημουν σε διακοπές στην Ελλάδα με ρωτησε ποτε γυρνουσα γιατί με ηθελαν στο μαγαζί που δουλευε.  Τον ευχαρίστησα και κλείσαμε ραντεβου για τέλος Σεπτεμβρη που θα άνοιγε το μαγαζι. Ενιωθα υπέροχα.  Φυσικα δεν ειπα τίποτα στον Ηρακλη.

 

Οι μερες πέρασαν, ο Ηρακλής και η κοπελα του εφυγαν από το χωριό να συνεχισουν την περιήγηση τους στην Ελλαδα. Εφυγε και ο αδελφός μου με την οικογενεια του για την Αθήνα. Μόνος πλεον εδώ, απολαμβανα την ησυχία του χωριου κι εκανα κάποιες εργασιες που δεν μπορουσε να κανει η μάνα μου. Εκλεισα και εργατες για να τρυγήσουν το αμπελι. Ένα βραδυ λιγες μέρες πριν φυγω περασα κι από το bar της Λετας. Δεν ειχα σκοπο να επαναλαβω τις περιπετειες των προηγούμενων επισκέψεων μου. Απλα να τη δω ήθελα.  Εφτασα στο μαγαζι κατι τις 11,30.
Ηταν όπως παντα ψιλο-μεθυσμενη πίσω από την μπαρα και μιλουσε με τους 3  πελάτες του μαγαζιού. Τον έναν τον ήξερα ηταν από διπλανο χωριό. Πουτανιαρης, ποτης και χασισοποτης. Από τοτε που τον θυμάμαι ηταν παντα μέσα σε καφενεια και κωλόμπαρα της περιοχης.
Ουτε μια γυναίκα στο μαγαζι.
Η Λετα με γνωρισε αμεσως. Καλό αυτό, δεν εχω αλλαξει ή δεν είναι πολύ μεθυσμενη. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, χαιρέτησα τους τυπους κι εκατσα μαζι με τους  στο μπαρ.
Η Λέτα αφου με ρώτησε πως περνουσα στη Γερμανία αρχισε τα παραπονα για την κατασταση στην Ελλάδα και πως ηταν ετοιμη να κλείσει το μαγαζι.

-Δεν παει άλλο ρε συ Θάνο. Δουλεια καθολου, , μόνο χρεη είπε κι εβγαλε ένα σωρό από φάκελους. Κοιτα ΤΕΒΕ, ΟΤΕ, ΔΕΗ, νερο, Δημος, όλα απληρωτα.
-Ολοι ετσι είμαστε, συμπληρωσε ένας από τους 3 πελάτες.
-Πως και δεν ειχες καποια κοπέλα εδώ ?
-Τι να έρθει να κανει ? Χωρις πελατες δεν υπαρχει μεροκαματο. Βαλε ταξι να ερθουν, ταξί να φυγουν, άντε να κανουν και 2-3 ποτά γιατι να ερθουν εδώ πανω ?
-Πάνε τα χωρια φιλε μου ερήμωσαν, φυγαν και τα κορίτσια τωρα, δεν υπαρχουν και λεφτά, ειπε ενας άλλος από τους τρεις.
-Αυτό ξανα πεστο
-Γιατι δεν ακούς καλα ? ρωτησε ο τρίτος από τους πελατες.
-Όχι, μια χαρα ακούω, εννουσα ότι τα λεει πολύ σωστα. Λετα φέρε μου μπύρα και βαλε μια γυρα και στα παιδια εδώ.
-Εφτασε, ευκαιρια ν΄αλλαξω και CD, ακουμε το ιδιο 2 ώρες και.

Οι 3 τυποι λίγο μετα τις 12,30 εφυγαν. Σηκώθηκαν, πληρωσαν, αγκάλιασαν ενας μετά τον άλλο τη Λετα, με ευχαριστησαν για το κερασμα, με χαιρετησαν κι έφυγαν σαν κύριοι.
-Μέχρι τι ωρα το κρατας, τη ρώτησα.
-Αν δεν ερχοσουν εσυ θα εφευγα. Δε νομιζω πως θα ερθει άλλος αποψε.
-Θελεις να φύγω μη σε κραταω τζαμπα ?
-Όχι κατσε να τα πούμε, δεν ξερω αν θα σε ξανα δω.

Βγηκε από το μπαρ κι έκατσε διπλα μου
-Κρίμα θα είναι ρε Λέτα να το κλείσεις, τι θα κανεις μετά ?
-Δεν ξερω, σκεφτομαι. Ισως ερθω κι εγώ στη Γερμανία να πλένω πιατα.
-Εγραψε ιστορια αυτό μαγαζι. Περάσαμε ωραια βραδια εδώ μεσα ειπα με νοσταλγική διαθεση.
-Καλα ήταν αλλα όπως λενε όλα τα ωραία καποια στιγμη τελειωνουν. Ισως κατι καλυτερο να μας περιμένει στη συνεχεια.
-Μακάρι.
-Θυμασε την Εύα που δουλευψε εδώ το 2011 ?
-Φυσικα τη θυμαμαι τι κανει αυτή ?
-Τελευταια ηταν σ΄ένα bar στη Φλώρινα. Καλα είναι. Πολύ σε γούσταρε και όταν παίρνει τηλεφωνο να μαθει νέα μου ρωταει για σενα και για την παρέα σου.
-Ωραια κοπελα η Ευα, αλλα είχα την Αθηναία τοτε κι εμενε και στο χωριό.  Δε μ΄επερνε να κανω κάτι.
-Τι ωραια χρόνια που περασαμε. Ποιος ξερει τι μας περιμενει από εδώ και περα.
-Εμενα ένα εστιατοριο στο Βερολίνο παντως χαχαχαχαχαχα.

Εκατσα μαζι της ως τις 2 και. Πίναμε και καναμε μια ιστορική αναδρομη στα χρόνια που ειχε το μαγαζι. Θυμηθήκαμε πρόσωπα και καταστασεις. Γελουσαμε αλλα ειχα την εντύπωση πως και οι δυο προσπαθουσαμε να μην κλαψουμε.
-Λετα θυμασε τοτε που ηταν να περασω από το ξενοδοχειο να παρω την Εύα να παμε Καλάβρυτα στο χιονοδρομικο και την έστησα ?
-Πως δεν το θυμάμαι, ηταν όλο νευρα την επομενη μερα.
-Κι όταν μετά από μια βδομαδα περίπου ηρθα με τα παιδια στο μαγαζί, ειπε το θεικο μπροστά στην παρεα : “Εκανα μπάνιο, ξυρισα το μουνι μου κι μαλακας (εγω) δεν ηρθε να με πάρει”. Τι γελιο ειχαμε ρίξει τοτε.
-Κι εσυ ρε Θάνο τι ταζεις ? Εμαθα πως και αλλου έταζες.
-Ασε μη τα σκαλιζεις. Περασμένα ξεχασμενα. Πες κανα άλλο σκηνικό να γελασουμε
-Εχεις κανα ψιλο να πιούμε ?
-Κάτι εχω. Κι εβγαλα λιγη φουντα να φτιάξω ένα γαρο.

Ηπιαμε τον μπαφο τα “ξυδια” μας, αναπολήσαμε τις παλιες καλες μερες και νύχτες, γελασαμε, κρατησαμε τα δάκρυα μας για αργοτερα, δώσαμε υποσχεσεις που μαλλον δεν θα κρατήσουμε, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και ζητησα το λογαριασμο.
-Τιποτα ρε, κερασμένα.
-Δεν παει ετσι. Κερασα και του τύπους.
-Δωσε ότι θελεις.

Αφησα 30 ευρώ, την καληνύχτισα και πηγα προς την έξοδο.
-Και όπως είπαμε, δεν θα χαθουμε, το τηλεφωνο μου το έχεις. Όταν ξανα ερθεις Ελλάδα να με παρεις.
-Το εχω αλλα δεν το χρειάζομαι, εδώ θα σε βρω παλι, της απάντησα  βγαίνοντας εξω. Αλλα δεν το πιστευα.  Το βλεπα και η Λετα το ειχα καταλάβει ότι το μαγαζι είχε κανει τον κύκλο του. Δεν τραβαγε άλλο. Άλλαξαν οι εποχες και οι άνθρωποι.

Καβάλησα το ΧΤ και πλακωθηκα να επιστρεψω στο χωριό.  Στη διαδρομη διασταυρώθηκα με ένα τζιπακι ΟΠΚΕ. Μου εκαναν σήμα να σταματησω.  Τους εγραψα στ΄αρχιδια μου, γκαζωσα τη μηχανή κι εξαφανιστηκα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

Μπάφους, ξενιτιά, χωριό... πολύ καλτιλα

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

Α ξέχασα και το Xt

 

Α ξέχασα και το Xt

Καταφερα και το πουλησα την τελευταια φορά που πηγα Ελλάδα.

 

[koble]

Περσινο ειναι ε?

Τελικα τι λεει, ειναι καλητερα τα πραγματα φετος? Μενεις μονιμα πλεον Γερμανια?

Το Σεπτεμβρη να μας πεις τα φετινα νεα, αν εκλεισε το μαγαζι.

Το εχεις με το γραψιμο!

 

Περσινο ειναι ε?

Τελικα τι λεει, ειναι καλητερα τα πραγματα φετος? Μενεις μονιμα πλεον Γερμανια?

Το Σεπτεμβρη να μας πεις τα φετινα νεα, αν εκλεισε το μαγαζι.

Το εχεις με το γραψιμο!

To μαγαζι ή Λέτα το εκλεισε οριστικα.
Ειμαι Γερμανια ακομα, δουλευω σε ενα ελληνικο εστιατοριο με καλο περιβαλον, ξηγημενο αφεντικο και καλα παιδια οι συναδελφοι. Εχω ξεχρεωσει οτι χρουστουσα σε ΟΓΑ και Εφορια και μου μενει το δανειο. Με αυτο θα δω τι θα κανω. Ετοιμαζω με τη βοηθεια του αφεντικου μου μια δικη μου δουλεια, αλλα ειναι νωρις να πω για αυτο γιατι δεν εχω το κεφαλαιο που απαιτει αυτο το "ανοιγμα". Ταυτοχρονα ψαχνομαι και για επιστροφη στην Ελλαδα. Αν δεν κατσει η δουλεια που σκεφτομαστε, το καλοκαιρι του 2019 θα γυρισω για μονιμα.
Τωρα που μας εβγαλε ο Τσιπρας απο τα μνημονια και θα τρωμε με χρυσα κουταλια, μαλακας ειμαι να κατσω στη Γερμανια

 

[Διαγραμμένο μέλος 129170]

Συγχρονοι σκλαβοι.

Τι ακριβώς εννοείς τυπε με την κοτσανα που έγραψες; Γιατί ο γράφων κάνει ότι κάνει με πλήρη ελευθερία κινήσεων, σκέψεων και επιλογών και σκλάβος μόνο αυτό δεν σημαίνει...

 

Επέστρεψα στο Βερολίνο 2 μερες μετα τον Ηρακλή. Ειχαμε μιλήσει στο τηλεφωνο με περιμενε. Το πρωτο βραδυ πηγα κατευθειαν στον χοντρό βαψομαλία να κουβεντιασω για τη νεα μου δουλειά.
Μου ειπε πως το μαγαζι το χειμώνα δεν ειχε πολλή δουλεια. Θα ημουν μονος στην κουζίνα. Κι αν επεφτε δουλεια θα με βοηθουσε η γυναικα του.  Το μεροκαματο ηταν 50 ευρω για 7 ώρες δουλεια. Από τις 3,30 το μεσημέρι ως τις 10,30 το βραδυ.  Μου ειπε επισης ότι ο μάγειρας που δουλευε 2 χρονια εκεί γυρισε στην Ελλάδα, ότι πηραν έναν άλλο αφου εγω ημουν διακοπες αλλα αυτός τους παρατησε μέσα στον Αυγουστο. Το παλεψαν μονοι τους και με τον Σταύρο το πρώην αφεντικο μου στο Ιταλικό, σερβιτορο και πως μαζι μου ελπιζαν να κανουν μια νεα αρχη και να ειχαμε καλη συνεργασια. Κανονικά θα επρεπε να υποψιαστώ και να ημουν επιφυλακτικός που ο δευτερος  μάγειρας τους παρατησε τον Αύγουστο, αλλα ηθελα τοσο πολύ να φυγω από το μαγαζι του Ηρακλή που συμφωνησα χωρίς πολλα πολλα. Υπηρχε όμως ένα πρόβλημα. Το μαγαζι θα έκλεινε σε λιγες μερες για διακοπες και θα ανοιγε αρχες Οκτώβρη. Τι θα εκανα ένα μηνα χωρις δουλεια και μάλιστα γυρνοντας από διακοπες ?  Σκεφτηκα να δουλευα μερικες μερες στον Ηρακλη αλλα μετα αποριψα αυτή την ιδεα. Δεν είχα καμια ορεξη να ξανά δω την ξινισμένη μουρη της θειας του. Κι έτσι αρχισα να ψαχνω για δουλεια κι ευτυχως βρηκα αμεσως.

Ο Ηρακλής με πηρε τηλεφωνο ξανά την άλλη μερα για να μου πει ότι αύριο επρεπε να πάω για δουλεια. Του ζητησα να βρεθουμε καπου για καφε.  Κανονισαμε να βρεθουμε κοντα στο σπιτι του.  Τον ρωτησα πως περασε, πως τους φανηκε η Ελλαδα. Μου απαντησε πως αυτος και η κοπελα τους ηταν κατενθουσιασμένοι. Και του χρονου θα ξανα πήγαιναν. Αλλα σε καποιο νησι αυτή τη φορα.
Όταν η κουβεντα πηγε στη δουλεια του ειπα πως δεν θα ξανα γυρνουσα στο μαγαζι του.  Εμεινε για λιγο αφωνος και μετα νευριασμενος αρχισε να μου λεει πως δεν είναι συμπεριφορα αυτή  πως δεν περιμενε μετα κιόλας από τις διακοπές μας να του φερθώ έτσι.

-Και τι θα κάνω εγώ ρε φιλέ αύριο ? Πως θα δουλέψει το μαγαζι ? Με ρωτησες που θα βρω ατομο για την κουζινα ? Κι αυριο ανοιγω.
-Λυπάμαι Ηρακλή, αλλα αυτό είναι δικο σου προβλημα. Γιατι να με απασχολεί ? Με ρώτησες μήπως εσύ πως άντεξα τη θεια σου τόσους μήνες ? Τις προσβολές, τα νευρα της ?

Αφου τα ειπαμε για λιγα λεπτα με εντονο ύφος, σηκώθηκα πλήρωσα τους καφεδες και φεύγοντας του είπα :  Είσαι καλό παΐδι Ηρακλή και χάρηκα που σε γνώρισα και που δουλέψαμε μαζί. Αλλά δεν προσέχεις το προσωπικό. Γιατί ο υπάλληλος για να αποδώσει δεν φτάνουν οι μπύρες, οι μπαφοι και ο χαβαλες μετά τη δουλεια. Χρειαζεται και σωστο περιβάλλον την ώρα της εργασίας. Κι αυτό δεν υπάρχει στο μαγαζί σου. Όπως και στα περισσότερα ελληνικά εστιατόρια.  Καλή μας τύχη κι ελπίζω να τα ξανά πουμε.

Εφυγα για το σπιτι. Την άλλη μέρα θα επιανα δουλεια σ΄ένα άλλο εστιατόριο μέχρι τον Οκτωβρη που θα ανοιγε το μαγαζι ο χοντρος βαψομαλίας.
Μετα από 2 χρονια ο Ηρακλης ακομα προσπαθει να βρει σταθερο προσωπικο για την κουζινα του εστιατοριου του. Οσοι/ες πανε για δουλεια μετα από μερικους μηνες φευγουν αγανακτισμενοι από την συμπεριφορα της  θειας του.