θα τα απαριθμησω:
1. Κατατασεις τον εαυτο σου σε μια ανωτερη κατηγορια
λογιων και ειδικων με μια ελιτικη διαθεση απορριψης ολων των αλλων ως ασχετων ή υπερεθνικιστων
2. Πιανεις καποια θεματα που μεμονωμενα ενδεχομενως να αποτελουν γκριζες ιστορικες αληθειες αλλα συνολικα αποτελεσαν την λογικη ολοκληρων γεννιων και χρονικα ισως να ηταν οι πλεον ενδεδειγμενες λυσεις (αλλιως οντως θα θελαμε διαβατηριο μετα τη Λαμια).
3. Επιτιθεσαι προσωπικα εναντιον ολων (μας) και αμφισβητεις οποια παραθεση και αν γινεται και δεν συμφωνεις ως κατσκευασμενη, αβασιμη κλπ κλπ
4. Ορισμενα θεματα ειναι ταμπου. Ειτε το θελουμε ειτε οχι. Επισης σε ορισμενα θεματα ο διαλογος ειναι απλα αντιλογος και δεν προκειτε ποτε να υπαρξει καταληξη π.χ. αν γινει πολεμος θα πολεμησουμε???
Αρα ξεκιναμε να μιλαμε απλα για να διαφωνησουμε
Και το 'αγορι μου' ηταν προς χαριν λογου. Δεν θα τα εφτιαχνα ποτε μαζι σου.
θα διαφωνουσαμε σε ολα.
Να τα πάρουμε ένα ένα λοιπόν:
1. Ούτε λόγιος, ούτε ειδικός είμαι. Απλώς έχω μια αυξημένη ευαισθησία σε κάποια πράγματα και θα ήθελα να τα συζητήσω. Πουθενά δεν είπα οτι κατέχω την απόλυτη αλήθεια, έχω καποιες αντιλήψεις και ενδέχεται ακόμα και να τις αλλάξω, αν κάποιος με πείσει περί του αντιθέτου, κάτι που λογικά θα έπρεπε να ισχύει για όλους μας. Δεν θεωρώ όμως τον εαυτό μου άσχετο με όσα συζητάω, αν π.χ. η συζήτηση ήταν περί πυρηνικής φυσικής δεν θα συμμετείχα, γιατί δεν έχω ιδέα. Θα ήθελα πάντως στις συζητήσεις αυτές να μην πετάγονται ως πορδές άνθρωποι με επιδερμική γνώση του αντικειμένου, ανεξαρτήτως απόψεων. Και φυσικά, ελπίζω να μην υπαινίσσεσαι οτι ΔΕΝ υπάρχουν ακραίες εθνικιστικές απόψεις εδώ μέσα, όπως -δυστυχώς- και παντού γύρω. Μ' αυτές διαφωνώ κάθετα, τι να κάνω;
2. Η λογική ολόκληρων γενιών ενδεχομένως και να ήταν να πάρουμε πίσω την Κωνσταντινούπολη, κατά τη γνώμη μου λανθασμένη. Αν το επιχειρούσαμε στις μέρες μας, ενδεχομένως και να χρειαζόμασταν διαβατήριο μέχρι τη Λαμία, κάτι που δεν θα μου άρεσε. Χαίρομαι όμως που αναγνωρίζεις την ύπαρξη "γκρίζων ζωνών" στον ελληνικό μύθο, και καλό θα ήταν να αρχίσουμε να τις συζητάμε και αυτές, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
3. Είμαι μειοψηφία εδώ μεσα και το γνωρίζω. Κάποιοι μάλλον δεν σηκώνουν αντίλογο σε κάποια θέματα (και δεν υπαινίσσομαι ούτε εσένα, ούτε αρκετούς -ευτυχώς- άλλους). Ουδέποτε επετέθην προσωπικά σε κάποιον αν δεν με προκάλεσε πρώτος. Κι αν παρασύρθηκα σε κάποιες ακραίες φράσεις, ζήτησα συγγνώμη και τις πήρα πίσω. Εσύ όμως μπορείς να μου εγγυηθείς το δικαίωμά μου να λέω την (όποια) μαλακία μου χωρίς να λοιδωρούμαι;
4. Οι συζητήσεις δεν γίνονται ντε και καλά για να πεισθεί ο συνομιλητής, γίνονται για να κυκλοφορούν οι ιδέες. Και αν όντως υπάρχουν θέματα ταμπού, να τα σπάσουμε, θα έλεγα. Και ναι, αν ο πόλεμος (που ευχόμαστε φυσικά να μη γίνει) έρθει και στη χώρα μας και όχι π.χ. να παμε εμείς σε κάποια ξένη χώρα, θα πολεμήσουμε, μην αμφισβητείς τον πατριωτισμό μου.
Ούτε εγώ θα τα έφτιαχνα μαζί σου, αυτός όμως δεν είναι λόγος και να μη μιλάμε, κι ας διαφωνούμε!
Φιλικά
