Καλησπέρα, συναγωνιστή. Χτυπάς κουδούνι και εάν έχει κοπέλα μέσα, περνάς και ενημερώνεις. Εάν είναι κανονικό σπίτι, πάλι ενημερώνεις, για τα μπινελίκια και τις χριστοπαναγίες που θα σου ρίξουν.
ΥΓ1: Μου θύμισες εμένα, όταν ήμουν 21 ετών. Τότε, η αγαμία και η λιγουριά χτυπούσε κόκκινο. Μου είχε πει ένας μπάρμπας, για μία πουτάνα ονόματι Έμυ, η οποία υποτίθετε ότι δούλευε στο διαμέρισμα μίας πολυκατοικίας, κάπου στην Λ. Βουλιαγμένης. Πήγα, ένα απόγευμα και άρχισα να χτυπάω τα κουδούνια, στο άσχετο. Μόνο από ένα διαμέρισμα, πήρα απάντηση. Ήταν μία γριά, η οποία πρέπει να ήταν, από την φωνή που άκουγα, τουλάχιστον 150 χρόνων. Ψέλλισα κάποιες φορές το όνομα της Έμυ και αφού άρχισα να καταλαβαίνω, πως δεν υπήρχε αυτό το άτομο, έγινα μπουχός πριν με αρπάξει κανένας ένοικος.
ΥΓ2: Ρε συναγωνιστές, τελικά τι άτομα είμαστε εμείς οι Μπουρδελιάρηδες; Εάν εξαιρέσεις το πάθος και την μαλακία που μας δέρνει, ώρες ώρες, ο καθένας από μας είναι ένα τσίρκο, μια ιστορία από μόνος του!