το βράδυ που κοιμήθηκα, ονειρεύτηκα... ήμασταν σε μια τάξη συμμαθητές ο Χυσίνας κι εγώ ο Χόρχεκαβλάρες γνωστός στο γυμνάσιο και με το παρατσούκλι Κλωνάριους... τον Χυσίνα τον είχε βάλει μπροστά πρώτο θρανίο η κυρια καθηγήτρια Εβελίνα γιατί έκανε συνεχώς φασαρία δεν πρόσεχε και ήταν τελείως μα τελείως ανορθόγραφος...
Την κύτταζε λάγνα ο Χυσίνας πίσω από κα΄τι πατομπούκαλα που φορούσε γιατί δεν έβλεπε τίποτα ο γκάβακας και ψιθύριζε μέσα από τα άπλυτα του δόντια με το βρωμερό του χνώτο... "μα γιατί κυρία Εβελίνα δεν μου αφήνετε να σας πιάσω το μουνάκι",
η καθηγήτρια χαμήλωσε το βλέμμα επικριτικά και με ήρεμη φωνή του απάντησε, "Χυσίνα κουτό αγόρι...μην έχεις ψευδαισθήσεις... πρώτα θα μάθεις να χρησιμοποιείς σωστά την γλώσσα!", "και επειδή κάνεις βρώμικες σκέψεις θα πλένεις το στόμα σου με Χεξαλέν κάθε φορά που παίρνεις τσιμπούκια από τους συμμαθητές σου", "θα μπορούσες να είσαι καλό παιδί σαν τον Κλωνάριους με το κοφτερό μυαλό και μία μέρα να του μοιάσεις.... αλλά μέχρι τότε θέλει πολλή προσπάθεια μικρέ και ανόητε Χυσίνα...."
Ξύπνησα με ένα χαμόγελο... την ώρα που έφτιαχνα καφέ, μου ήρθε σαν φλασιά η εικόνα του Χυσίνα να κάνει πλύσεις με Χεξαλέν... και να έχει πάρει ένα γυαλόχαρτο και να τρίβει την καράφλα του προσπαθώντας να ακονίσει το μυαλό του...
Καλή εβδομάδα...
