mythos_wise
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Αυγ 2005
- Μηνύματα
- 17
- Κριτικές
- 1
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
(Αληθινή ιστορία, θα ακολουθήσουν κι άλλες)
Την Χριστίνα μου την ανέφερε πρώτη φορά ο Βασίλης. Ήταν τότε που είχα βγει από μια μεγάλη σχέση με την Π. και ο χωρισμός ήταν επεισοδιακός. Ένιωθα ότι είχε φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου και έπρεπε να αναγκαστικά να κάνω κάποια πράγματα μόνο και μόνο από αντίδραση. Δεν θα την πάλευα διαφορετικά.
Στις πρώτες μέρες του χωρισμού, βρέθηκαν αρκετοί καλοί φίλοι να μου συμπαρασταθούν και να βγούμε για ένα ποτό. Σε μια τέτοια έξοδο ο Βασίλης πέταξε την ατάκα:
Ρε θες να σου γνωρίσω την Χριστίνα να γαμήσεις;
Ποια είναι η Χριστίνα; Δεν την έχω ακούσει ξανά.
Μην είσαι μαλάκας. Είναι πολύ καλό γκομενάκι και κάνει καλό κρεββάτι. Καλό παιδί για να βγεις για ένα ποτό, σκέψου ότι μαζί της είχα πάει διακοπές στην Λεύκαδα ένα καλοκαίρι.
Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι όλες τις περιπέτειες του φίλου μου Βασίλη. Το όνομα όμως Χριστίνα δεν το είχα ακούσει ξανά. Άρχισα να τον ρωτάω λεπτομέρειες, σαν αγάμητο σχολιαρόπαιδο που τον παίζει όλη μέρα με την σκέψη του καλύτερου κώλου της τάξης.
Ακουγόταν πολύ καλό για να είναι αληθινό το σενάριο.
Μα καλά ρε Μπίλι, δηλαδή το γκομενάκι θα της πεις ότι έχεις έναν φίλο ωραίο που ψάχνεται και θα ανοίξει τα πόδια με το καλημέρα;
Ρε βλάκα, θα σου κανονίσω να βρεθείτε για έναν καφέ, να τα πείτε και θα δεις ότι θα πάει μόνο του πράγμα.
Εγώ όντας χρόνια εκτός “πεδίου μάχης” δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα ήταν τόσο εύκολο. Τις επόμενες μέρες ο Βασίλης μίλησε στην Χριστίνα, εγώ την πρόσθεσα στους φίλους μου στο Facebook κάναμε μια τυπική κουβέντα γνωριμίας και θέσαμε ραντεβού για καφέ στο Μπουρνάζι. Από τις φώτος έδειχνε ωραίο κορίτσι. Εμπιστευόμουν και το γούστο του καλού μου φίλου οπότε δεν είχα κάτι να χάσω.
Πράγματι μια μέρα μετά από την δουλειά βρίσκομαι αραγμένος σε κάποιο στενό στην πλατεία του Μπουρναζίου με αλάρμ να περιμένω την νεαρά. Νεαρά γύρω στα 30 βέβαια, συνομίλικη τότε.
Έρχεται η δικιά σου, άνετη και χαμογελαστή. Αρχίζουμε την κουβεντούλα, ευχάριστη δίχως άλλως. Καταλήξαμε σε ένα κοντινό καφέ συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Μου έκανε εντύπωση πόσο cool ήταν, γνωρίζοντας ότι (ας μην γελιόμαστε) ο κοινός μας γνωστός μας σύστησε στην ουσία για να πηδηχτούμε. Εκτός αν είχε την ψευδαίσθηση ότι έτσι γίνονται οι σχέσεις που καταλήγουν σε γάμο! Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με το μυαλό μας γυναίκας.
Το προφίλ της ήταν ενός κοριτσιού καθημερινού. Δεν ήταν εκ πρώτης όψεως αυτό που λέμε “παρτόλα”. Είχε την δουλίτσα της, τα ενδιαφέροντά της, το παρουσιαστικό της παρέμπεπε σε κοπέλα της διπλανής πόρτας. Δεν λέω, ήταν αρκετά πολυλογού με διάφορες θεωρίες δικές της αλλά εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν να γαμήσω. Από εμφάνιση δεν ήταν αυτό που είχε περιγράψει ο Βασίλης βέβαια. Όχι ότι ήταν άσχημη. Είχε ένα ωραίο προσωπάκι, αλλά δεν την έλεγες κορμί λαμπάδα παρ’όλη την διαφήμιση του φίλου μου ότι αθλείται καθημερινά. Και εκείνη βέβαια στον πρώτο καφέ μου είχε λίγο ζαλίσει τα παπάρια για γιόγκα, πιλάτες και τα συναφή αλλά δεν πολυέδινα σημασία.
Το δεύτερο ραντεβού δεν άργησε να έρθει. Πέρασα από το σπίτι της ένα από τα επόμενα βράδυα και φύγαμε με το αυτοκίνητο για τον Προφήτη Ηλία στην Καστέλα. Πήραμε και κάτι μπύρες από το περίπτερο και την είχαμε αράξει πίσω από το Βεάκειο Θέατρο. Συνεχίσαμε τα περί ανέμων και υδάτων αλλά αυτή την φορά ήμασταν πιο χαλαροί. Είχε σπάσει ο πάγος του πρώτου ραντεβού. Είχαμε βγει από το αυτοκίνητο και ακουμπούσαμε στο καπώ, εκείνη έδινε διάλεξη με τις θεωρίες της. Έπαιζε ντραμς, έκανε γυμμναστική, τα έβαζε με τα αφεντικά της στην δουλειά, γενικά μια λογοδιάρροια.
Έπρεπε να κάνω κίνηση. Είχα πλησιάσει αρκετά κοντά, δίπλα της έτσι ώστα να ακουμπάνε οι ώμοι μας. Αυτή χαμογελούσε και συνέχιζε να μιλάει. Σχεδόν με είχε πιάσει πονοκέφαλος οπότε η φάση ήταν “τώρα ή ποτέ”. - Τι θα γίνει τώρα που σε γουστάρω;
- Ναι; Με γουστάρεις;
Γύρισε το κεφάλι της προς τα εμένα σε απόσταση αναπνοής με ένα μεγάλο χαμόγελο. Την κοίταξα στα μάτια και της απάντησα:
- Ναι μωρό μου.
Εκείνη άνοιξε λίγο το στόμα της, με την γλώσσα σε θέση μάχης και πλησίασε. Πήρα κι εγώ το πράσινο φως και βουρ.
Άρχισε ένα παθιασμένο γλωσσόφυλο. Μπορώ να πω ότι ήταν επιθετική από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν η γκόμενα που το παίζει γατάκι, είχε μια “μαγκιά” επάνω της. Εγώ ως εκτός φόρμας στα γκομενικά ένιωθα λίγο αμήχανα. Από την μια σκεφτόμουν μην με δει κανείς γνωστός να σαλιαρίζω στην Καστέλα, από την άλλη δεν ήξερα που να βάλω τα χέρια μου, από που να την πιάσω.
Συνεχίσαμε το κουβεντολόι με διαλείμματα από γλωσσόφυλα όλη την νύχτα. Θυμάμαι ότι ακουμπούσαμε ελαφρά πάνω στο καπώ του αυτοκινήτου. Αυτή βέβαια είχε στρογγυλοκαθίσει και κάποια στιγμή είδα την λαμαρίνα του αυτοκινήτου να βουλιάζει. Πήγα να πάθω συγκοπή. Για να μην χαλάσω την κάβλα της στιγμής έκανα ότι την πήρα κάπως αγκαλιά ώστα να την αναγκάσω να ακουμπίσει επάνω μου. Δεν ήταν και πούπουλο να λέμε την αλήθεια. Εκείνο το βράδυ δεν έγινε κάτι περισσότερο. Λίγο ότι ήμουν άμπαλος, λίγο ότι έπρεπε να το πάω με τον ρυθμό της, δεν έκανα κίνηση για κάτι άλλο. Περιορίστηκα μόνο σε μερικά χουφτώματα στον κώλο τα οποία τα δέχτηκε ευχαρίστως.
Οι επόμενες μέρες συνεχίστηκαν με κουβεντολόι από το internet και με μηνύματα. Εκεί άριχσε να ξεφεύγει η κατάσταση, η κουβέντα πήγε στο σεξ και ας πούμε ότι ανοίξαμε τα χαρτιά μας. Το επόμενο ραντεβού ορίστηκε για την Παρασκευή. Ήταν φως φανάρι ότι εκείνη την μέρα θα έριχνα το πρώτο γαμήσι της εργένικης ζωής που ακολουθούσε.
Δεν είμαι σίγουρος αν προηγήθηκε κάποιο ποτό για τους τύπους. Θυμάμαι απλά ότι περάσαμε την είσοδο του ξενοδοχείου Bella Vista που πάντα έβαζα στο μάτι και ζήλευα εκείνα τα “παράνομα” ζευγαράκια που έβγαζαν τα μάτια τους. Η Χριστίνα ήταν άνετη, είχε ένα στυλ ότι “πάω να γαμηθώ με το αγόρι μου”. Εμένα δεν με ένοιαζε και πολύ τι θεωρούσε εκείνη.
Δεν αργήσαμε να βρεθούμε γυμνοί στο κρεββάτι. Με το καλημέρα βρέθηκα να την γαμάω σε ιεραποστολική στάση. Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το βλέμμα της την ώρα που ήμουν μέσα της. Η γκόμενα κρατούσε με τα χέρια της τα πόδια της κοντά στο στήθος της και με κοιτούσε σαν λαχανιασμένος σκύλος με την γλώσσα έξω. Γαμιότανε σαν ζώο. Εκεί πέθανε και η παραμικρή πιθανότητα που μπορούσα να διατήρω για να εξελιχθεί αυτό σε “σχέση”. Ήταν προφανές ότι η κοπέλα είχε πάρει πολλούς πούτσους. Ζούσε για να μιλάει πολύ και για να γαμιέται.
Ο πρώτος γύρος τέλειωσε γρήγορα. Μου είχε φύγει όμως οποιοδήποτε άγχος πλέον και ετοιμαζόμουν για τον 2ο. Η Χριστίνα στήθηκε στα τέσσερα. Της έριχνα χαστούκια, της τραβούσα τα μαλλιά, δεν καταλάβαινε τίποτα, απλά γαμιόταν σαν το σκυλί. Κρέας σκέτο.
Παράλληλα συνέχιζε να έχει εκείνο το ηλίθιο βλέμμα με το χαμόγελο του τζόκερ. Πόσο ντεκαβλέ! Το δεύτερο γαμήσι τράβηξε ώρα, είχε τελειώσει και εκείνη πρώτη. Λίγο πριν τελειώσω γύρισε και μου λέει
Θέλω να τελειώσεις στο στόμα μου
Όπερ και εγένετο. Το προφυλακτικό βρέθηκε στα πλακάκια του ξενοδοχείου και η Χριστίνα με κίνηση κομμάντο άρπαξε με λύσσα την πούτσα μου στο στόμα της. Αυτά πίστευα ότι γινόνοντουσαν μόνο σε τσοντοταινίες. Αμ δε! Η κυρία μετά από ένα επιθετικό κλαρίνο πήρε τα πάντα στο στόμα της και δεν άφησε σταγόνα. Μετά με κοιτούσε με αυτό το λάγνο βλέμα σαν να ζητούσε επιβράβευση για τις ικανότητες της, μάλλον θα σκεφτόταν από μέσα της “τώρα είσαι δικός μου”.
Εγώ είχα κάνει την δουλειά μου. Η αποστολή εξετελέσθη και μια νέα ζωή απλωνόταν μπροστά μου. Φύγαμε από το ξενοδοχείο με εκείνη να θεωρεί ότι πλέον έχουμε σχέση και με εμένα να παραμένω ευγενικός αλλά εμφανώς χωρίς εκείνη την κάψα των πρώτων συναντήσεων. Είχα αδειάσει. Την άφησα σπίτι, της έδωσα ένα φιλί και αφήσαμε υποσχέσεις για νέο ραντεβού. Δεν ήθελα να το κάψω από τόσο νωρίς, σκεφτόμουν ότι ίσως αύριο-μεθάυριο θα είχα ανάγκη πάλι να την γαμήσω. Αυτό δεν έγινε τελικά ποτέ.
Οι επόμενες ημέρες μας βρήκαν να μιλάμε με μηνύματα. Εκείνη είχε πάρει φόρα και με πυροβολούσε με ακατάσχετη μπουρδολογία. Οι ανοχές μου είχαν φτάσει κόκκινο. Σε κάποια από τις συζητήσεις πρέπει να της μίλησα απότομα, εκείνη παρεξηγήθηκε και κάπου εκεί αφήσαμε κάθε ελπίδα για νέα συνάντηση.
Με την Χριστίνα ξαναήρθαμε σε επαφή και τους επόμενους μήνες. Μόνο με μηνύματα βέβαια. Κάθε φορά που ήθελα να γαμήσω απεγνωσμένα ξεκινούσα κουβέντα μαζί της, με τα ίδια αποτελέσματα πάντα, να τα παρατάω στα μισά γιατί με βόλευε καλύτερα να πάω να γαμήσω μια πουτάνα παρά να έχω ημικρανία 2 βράδια για ένα γαμήσι με μια μέτρια γκόμενα.
Την Χριστίνα μου την ανέφερε πρώτη φορά ο Βασίλης. Ήταν τότε που είχα βγει από μια μεγάλη σχέση με την Π. και ο χωρισμός ήταν επεισοδιακός. Ένιωθα ότι είχε φύγει η γη κάτω από τα πόδια μου και έπρεπε να αναγκαστικά να κάνω κάποια πράγματα μόνο και μόνο από αντίδραση. Δεν θα την πάλευα διαφορετικά.
Στις πρώτες μέρες του χωρισμού, βρέθηκαν αρκετοί καλοί φίλοι να μου συμπαρασταθούν και να βγούμε για ένα ποτό. Σε μια τέτοια έξοδο ο Βασίλης πέταξε την ατάκα:
Ρε θες να σου γνωρίσω την Χριστίνα να γαμήσεις;
Ποια είναι η Χριστίνα; Δεν την έχω ακούσει ξανά.
Μην είσαι μαλάκας. Είναι πολύ καλό γκομενάκι και κάνει καλό κρεββάτι. Καλό παιδί για να βγεις για ένα ποτό, σκέψου ότι μαζί της είχα πάει διακοπές στην Λεύκαδα ένα καλοκαίρι.
Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι όλες τις περιπέτειες του φίλου μου Βασίλη. Το όνομα όμως Χριστίνα δεν το είχα ακούσει ξανά. Άρχισα να τον ρωτάω λεπτομέρειες, σαν αγάμητο σχολιαρόπαιδο που τον παίζει όλη μέρα με την σκέψη του καλύτερου κώλου της τάξης.
Ακουγόταν πολύ καλό για να είναι αληθινό το σενάριο.
Μα καλά ρε Μπίλι, δηλαδή το γκομενάκι θα της πεις ότι έχεις έναν φίλο ωραίο που ψάχνεται και θα ανοίξει τα πόδια με το καλημέρα;
Ρε βλάκα, θα σου κανονίσω να βρεθείτε για έναν καφέ, να τα πείτε και θα δεις ότι θα πάει μόνο του πράγμα.
Εγώ όντας χρόνια εκτός “πεδίου μάχης” δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα ήταν τόσο εύκολο. Τις επόμενες μέρες ο Βασίλης μίλησε στην Χριστίνα, εγώ την πρόσθεσα στους φίλους μου στο Facebook κάναμε μια τυπική κουβέντα γνωριμίας και θέσαμε ραντεβού για καφέ στο Μπουρνάζι. Από τις φώτος έδειχνε ωραίο κορίτσι. Εμπιστευόμουν και το γούστο του καλού μου φίλου οπότε δεν είχα κάτι να χάσω.
Πράγματι μια μέρα μετά από την δουλειά βρίσκομαι αραγμένος σε κάποιο στενό στην πλατεία του Μπουρναζίου με αλάρμ να περιμένω την νεαρά. Νεαρά γύρω στα 30 βέβαια, συνομίλικη τότε.
Έρχεται η δικιά σου, άνετη και χαμογελαστή. Αρχίζουμε την κουβεντούλα, ευχάριστη δίχως άλλως. Καταλήξαμε σε ένα κοντινό καφέ συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Μου έκανε εντύπωση πόσο cool ήταν, γνωρίζοντας ότι (ας μην γελιόμαστε) ο κοινός μας γνωστός μας σύστησε στην ουσία για να πηδηχτούμε. Εκτός αν είχε την ψευδαίσθηση ότι έτσι γίνονται οι σχέσεις που καταλήγουν σε γάμο! Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με το μυαλό μας γυναίκας.
Το προφίλ της ήταν ενός κοριτσιού καθημερινού. Δεν ήταν εκ πρώτης όψεως αυτό που λέμε “παρτόλα”. Είχε την δουλίτσα της, τα ενδιαφέροντά της, το παρουσιαστικό της παρέμπεπε σε κοπέλα της διπλανής πόρτας. Δεν λέω, ήταν αρκετά πολυλογού με διάφορες θεωρίες δικές της αλλά εμένα το μόνο που με ένοιαζε ήταν να γαμήσω. Από εμφάνιση δεν ήταν αυτό που είχε περιγράψει ο Βασίλης βέβαια. Όχι ότι ήταν άσχημη. Είχε ένα ωραίο προσωπάκι, αλλά δεν την έλεγες κορμί λαμπάδα παρ’όλη την διαφήμιση του φίλου μου ότι αθλείται καθημερινά. Και εκείνη βέβαια στον πρώτο καφέ μου είχε λίγο ζαλίσει τα παπάρια για γιόγκα, πιλάτες και τα συναφή αλλά δεν πολυέδινα σημασία.
Το δεύτερο ραντεβού δεν άργησε να έρθει. Πέρασα από το σπίτι της ένα από τα επόμενα βράδυα και φύγαμε με το αυτοκίνητο για τον Προφήτη Ηλία στην Καστέλα. Πήραμε και κάτι μπύρες από το περίπτερο και την είχαμε αράξει πίσω από το Βεάκειο Θέατρο. Συνεχίσαμε τα περί ανέμων και υδάτων αλλά αυτή την φορά ήμασταν πιο χαλαροί. Είχε σπάσει ο πάγος του πρώτου ραντεβού. Είχαμε βγει από το αυτοκίνητο και ακουμπούσαμε στο καπώ, εκείνη έδινε διάλεξη με τις θεωρίες της. Έπαιζε ντραμς, έκανε γυμμναστική, τα έβαζε με τα αφεντικά της στην δουλειά, γενικά μια λογοδιάρροια.
Έπρεπε να κάνω κίνηση. Είχα πλησιάσει αρκετά κοντά, δίπλα της έτσι ώστα να ακουμπάνε οι ώμοι μας. Αυτή χαμογελούσε και συνέχιζε να μιλάει. Σχεδόν με είχε πιάσει πονοκέφαλος οπότε η φάση ήταν “τώρα ή ποτέ”. - Τι θα γίνει τώρα που σε γουστάρω;
- Ναι; Με γουστάρεις;
Γύρισε το κεφάλι της προς τα εμένα σε απόσταση αναπνοής με ένα μεγάλο χαμόγελο. Την κοίταξα στα μάτια και της απάντησα:
- Ναι μωρό μου.
Εκείνη άνοιξε λίγο το στόμα της, με την γλώσσα σε θέση μάχης και πλησίασε. Πήρα κι εγώ το πράσινο φως και βουρ.
Άρχισε ένα παθιασμένο γλωσσόφυλο. Μπορώ να πω ότι ήταν επιθετική από την πρώτη στιγμή. Δεν ήταν η γκόμενα που το παίζει γατάκι, είχε μια “μαγκιά” επάνω της. Εγώ ως εκτός φόρμας στα γκομενικά ένιωθα λίγο αμήχανα. Από την μια σκεφτόμουν μην με δει κανείς γνωστός να σαλιαρίζω στην Καστέλα, από την άλλη δεν ήξερα που να βάλω τα χέρια μου, από που να την πιάσω.
Συνεχίσαμε το κουβεντολόι με διαλείμματα από γλωσσόφυλα όλη την νύχτα. Θυμάμαι ότι ακουμπούσαμε ελαφρά πάνω στο καπώ του αυτοκινήτου. Αυτή βέβαια είχε στρογγυλοκαθίσει και κάποια στιγμή είδα την λαμαρίνα του αυτοκινήτου να βουλιάζει. Πήγα να πάθω συγκοπή. Για να μην χαλάσω την κάβλα της στιγμής έκανα ότι την πήρα κάπως αγκαλιά ώστα να την αναγκάσω να ακουμπίσει επάνω μου. Δεν ήταν και πούπουλο να λέμε την αλήθεια. Εκείνο το βράδυ δεν έγινε κάτι περισσότερο. Λίγο ότι ήμουν άμπαλος, λίγο ότι έπρεπε να το πάω με τον ρυθμό της, δεν έκανα κίνηση για κάτι άλλο. Περιορίστηκα μόνο σε μερικά χουφτώματα στον κώλο τα οποία τα δέχτηκε ευχαρίστως.
Οι επόμενες μέρες συνεχίστηκαν με κουβεντολόι από το internet και με μηνύματα. Εκεί άριχσε να ξεφεύγει η κατάσταση, η κουβέντα πήγε στο σεξ και ας πούμε ότι ανοίξαμε τα χαρτιά μας. Το επόμενο ραντεβού ορίστηκε για την Παρασκευή. Ήταν φως φανάρι ότι εκείνη την μέρα θα έριχνα το πρώτο γαμήσι της εργένικης ζωής που ακολουθούσε.
Δεν είμαι σίγουρος αν προηγήθηκε κάποιο ποτό για τους τύπους. Θυμάμαι απλά ότι περάσαμε την είσοδο του ξενοδοχείου Bella Vista που πάντα έβαζα στο μάτι και ζήλευα εκείνα τα “παράνομα” ζευγαράκια που έβγαζαν τα μάτια τους. Η Χριστίνα ήταν άνετη, είχε ένα στυλ ότι “πάω να γαμηθώ με το αγόρι μου”. Εμένα δεν με ένοιαζε και πολύ τι θεωρούσε εκείνη.
Δεν αργήσαμε να βρεθούμε γυμνοί στο κρεββάτι. Με το καλημέρα βρέθηκα να την γαμάω σε ιεραποστολική στάση. Αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι το βλέμμα της την ώρα που ήμουν μέσα της. Η γκόμενα κρατούσε με τα χέρια της τα πόδια της κοντά στο στήθος της και με κοιτούσε σαν λαχανιασμένος σκύλος με την γλώσσα έξω. Γαμιότανε σαν ζώο. Εκεί πέθανε και η παραμικρή πιθανότητα που μπορούσα να διατήρω για να εξελιχθεί αυτό σε “σχέση”. Ήταν προφανές ότι η κοπέλα είχε πάρει πολλούς πούτσους. Ζούσε για να μιλάει πολύ και για να γαμιέται.
Ο πρώτος γύρος τέλειωσε γρήγορα. Μου είχε φύγει όμως οποιοδήποτε άγχος πλέον και ετοιμαζόμουν για τον 2ο. Η Χριστίνα στήθηκε στα τέσσερα. Της έριχνα χαστούκια, της τραβούσα τα μαλλιά, δεν καταλάβαινε τίποτα, απλά γαμιόταν σαν το σκυλί. Κρέας σκέτο.
Παράλληλα συνέχιζε να έχει εκείνο το ηλίθιο βλέμμα με το χαμόγελο του τζόκερ. Πόσο ντεκαβλέ! Το δεύτερο γαμήσι τράβηξε ώρα, είχε τελειώσει και εκείνη πρώτη. Λίγο πριν τελειώσω γύρισε και μου λέει
Θέλω να τελειώσεις στο στόμα μου
Όπερ και εγένετο. Το προφυλακτικό βρέθηκε στα πλακάκια του ξενοδοχείου και η Χριστίνα με κίνηση κομμάντο άρπαξε με λύσσα την πούτσα μου στο στόμα της. Αυτά πίστευα ότι γινόνοντουσαν μόνο σε τσοντοταινίες. Αμ δε! Η κυρία μετά από ένα επιθετικό κλαρίνο πήρε τα πάντα στο στόμα της και δεν άφησε σταγόνα. Μετά με κοιτούσε με αυτό το λάγνο βλέμα σαν να ζητούσε επιβράβευση για τις ικανότητες της, μάλλον θα σκεφτόταν από μέσα της “τώρα είσαι δικός μου”.
Εγώ είχα κάνει την δουλειά μου. Η αποστολή εξετελέσθη και μια νέα ζωή απλωνόταν μπροστά μου. Φύγαμε από το ξενοδοχείο με εκείνη να θεωρεί ότι πλέον έχουμε σχέση και με εμένα να παραμένω ευγενικός αλλά εμφανώς χωρίς εκείνη την κάψα των πρώτων συναντήσεων. Είχα αδειάσει. Την άφησα σπίτι, της έδωσα ένα φιλί και αφήσαμε υποσχέσεις για νέο ραντεβού. Δεν ήθελα να το κάψω από τόσο νωρίς, σκεφτόμουν ότι ίσως αύριο-μεθάυριο θα είχα ανάγκη πάλι να την γαμήσω. Αυτό δεν έγινε τελικά ποτέ.
Οι επόμενες ημέρες μας βρήκαν να μιλάμε με μηνύματα. Εκείνη είχε πάρει φόρα και με πυροβολούσε με ακατάσχετη μπουρδολογία. Οι ανοχές μου είχαν φτάσει κόκκινο. Σε κάποια από τις συζητήσεις πρέπει να της μίλησα απότομα, εκείνη παρεξηγήθηκε και κάπου εκεί αφήσαμε κάθε ελπίδα για νέα συνάντηση.
Με την Χριστίνα ξαναήρθαμε σε επαφή και τους επόμενους μήνες. Μόνο με μηνύματα βέβαια. Κάθε φορά που ήθελα να γαμήσω απεγνωσμένα ξεκινούσα κουβέντα μαζί της, με τα ίδια αποτελέσματα πάντα, να τα παρατάω στα μισά γιατί με βόλευε καλύτερα να πάω να γαμήσω μια πουτάνα παρά να έχω ημικρανία 2 βράδια για ένα γαμήσι με μια μέτρια γκόμενα.
!! Πολυ ωραια ιστορια...η Χριστινα πρεπει να ειναι πραγματικα σκυλι του πολεμου βαση οσα περιεγραψες αλλα συμφωνο καλυτερα φυλης με ενα 20αρικο παρα να μας τρελανει στην παρλα χαχαχα!
