Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 29 Μαΐου 1453

[αμαμητος]

Γεια σας κυριοι, σαν σημερα το 1453 η Πολη μας, η πρωτευουσα ολου του Ελληνισμου κατακτηθηκε απο του Οθωμανους υστερα απο πολλες προσπαθειες τους, ετσι κατεστραφει και επισημως η ρωμαικη αυτοκρατορια.

εμεις οι ελληνες ποτε δεν πρεπει να ξεχναμε οτι αυτη η Πολη μας ειναι κατακτημενη απο απιστους βαρβαρους που την μαγαριζουν με τα μιαρα τους χερια αφου εκμεταλευτηκαν οσο μπορουσαν περισσοτερο πρωτα τα δικα μας σοβαρα λαθη και λιγοτερο την προσκαιρη για αυτους ευνοια της τυχης τους για αυτο αλλωστε οτι εφτιαξαν το εχασαν σε λιγοτερα απο 400 χρονια.

για αυτο παντα θα πρεπει να εχουμε στο νου μας την απελευθερωση της απο τους απιστους βαρβαρους οταν βρουμε την καταλληλη ευκαιρια ωστε με την βοηθεια του Θεου να αποδωσουμε δικαιοσυνη για το αδικο που μας εκαναν.

εμεις οι ελληνες ποτε δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ειμαστε οι μοναδικοι κληρονομοι και θεματοφυλακες του ελληνικου και ρωμαικου πολιτισμου αυτοι που επι χιλιαδες χρονια διατηρησαμε τα μεγαλα εργα των προγονων μας την Ιλιαδα την Οδυσσεια τις σκεψεις του Αριστοτελη του Πυθαγορα του Ευκλειδη και εκατονταδων αλλων στην πρωτοτυπη μορφη τους οταν ολη η υπολοιπη ευρωπη ειχε γεμισει απολιτιστους κατακτητες βαρβαρους.

Η τελευταία ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης​

Όλοι εσείς, ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί και γενναιότατοι στρατιώτες κι όλος ο πιστός και ακριβός λαός μου, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας σκοπεύει να μας πιέσει πιο δυνατά από πριν, με κάθε πολεμικό τέχνασμα και μηχάνημά του, και θα μας κάμει πόλεμο τρανό με συμπλοκή μεγάλη και σύρραξη από στεριά και θάλασσα με όλα του τα δυνατά, για να χύσει, αν μπορέσει, το φαρμάκι του σα φίδι και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. γι’ αυτό σας λέω και σας παρακινώ να σταθείτε αντρείοι και με γενναία ψυχή, όπως κάνατε πάντα σας ως τώρα ενάντια στους εχθρούς της πίστης μας. Σ’ εσάς εμπιστεύομαι την περίλαμπρη και ξακουσμένη τούτη πόλη και πατρίδα μας και βασιλεύουσα των πόλεων.
Ξέρετε καλά, αδέρφια, πως για τέσσερα πράγματα χρωστούμε να σκοτωθούμε παρά να ζήσουμε: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβεια μας, δεύτερον για την πατρίδα, τρίτον για το βασιλιά ως νόμιμο κυρίαρχο και τέταρτον για τους συγγενείς και φίλους μας. Λοιπόν, αδέρφια, αν χρωστάμε για ένα απ’ αυτά τα τέσσερα ν’ αγωνιζόμαστε ως την τελευταία πνοή μας, πολύ περισσότερο για όλα τούτα, αφού το βλέπετε ολοφάνερα πως κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα.

Αν για τις δικές μου αμαρτίες παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους απίστους, διακινδυνεύουμε την αγία μας πίστη, που μας χάρισε ο Χριστός με το ίδιο του το αίμα, κι αυτή είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Και αν κανένας κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του, τι φελάει; Δεύτερον, θα στερηθούμε πατρίδα τόσο ξακουστή μαζί με την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε τη βασιλεία, που άλλοτε ήταν περίφημη και τώρα ταπεινωμένη κι εξευτελισμένη κι εξουθενωμένη, την παίρνει ο τύραννος και άπιστος. τέταρτον, θα στερηθούμε τ’ αγαπημένα μας παιδιά και τους σπιτικούς και συγγενείς μας.

Αυτός ο αλιτήριος ο αμιράς είναι πενήντα εφτά μέρες ως τα σήμερα που ήρθε και μας απόκλεισε και δεν έπαψε να μας πολιορκεί μέρα και νύχτα με κάθε πολεμικό μέσο και δύναμη. Και με τη βοήθεια του παντεπόπτη Χριστού και Κυρίου μας, πολλές φορές ως τα σήμερα διώχτηκε ντροπιασμένος απ’ το κάστρο μας. Μα και τώρα μην δειλιάσετε, αδέρφια, αν το κάστρο γκρεμίστηκε σ’ ένα μέρος απ’ τη βρονταριά και τα βλήματα των πολιορκητικών μηχανών, γιατί, καθώς βλέπετε, όσο μπορέσαμε το διορθώσαμε ξανά. Εμείς, όλη μας την ελπίδα τη στηρίξαμε στην ακαταμάχητη δόξα του Θεού, ενώ αυτοί στ’ άρματα και στ’ άλογα και στη δύναμη και στον αριθμό.

Εμείς, όμως, βασιζόμαστε στ’ όνομα του Θεού και Σωτήρος μας και κατά δεύτερο λόγο στα χέρια μας και στην παλικαριά μας, που μας χάρισε η δύναμη η θεϊκή. Ξέρω πως αυτό το αμέτρητο λεφούσι των απίστων θα χυμήξουν απάνω μας, όπως συνηθίζουν, με βάναυσο τρόπο κι έπαρση και θράσος μεγάλο και ορμή, για να μας πιέσουν τόσο λίγοι που είμαστε και να μας ζορίσουν με την έφοδό τους βγάζοντας φωνές μεγάλες κι αμέτρητους αλαλαγμούς, για να μας τρομάξουν.
Τα μπαγλατίσματά τους αυτά τα ξέρετε καλά και δε χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο. Μέσα σε λίγο διάστημα θα τα κάμουν αυτά και αμέτρητες πέτρες και άλλα βέλη και βλήματα θα ρίξουν απάνου μας σαν τον άμμο της θάλασσας. Αλλά νομίζω πως δε θα σας κάνουν κακό, γιατί σας κοιτάω και χαίρεται η καρδιά μου και με τέτοιες ελπίδες τρέφω το λογισμό μου, πως αν και είμαστε πολύ λίγοι, ωστόσο είσθε όλοι σας επιδέξιοι και άξιοι και ρωμαλέοι και δυνατοί κι έτοιμοι για κάθε τι.

Να προφυλάσσετε καλά τα κεφάλια με τις ασπίδες σας στη συμπλοκή και στη σύρραξη. Το δεξί χέρι σας, που θα κρατάει το σπαθί, να είναι πάντα προτεταμένο. Οι περικεφαλαίες σας κι οι θώρακες κι οι σιδερένιες αρματωσιές σας έχουν αρκετή αξία μαζί με τον υπόλοιπο οπλισμό σας και στην ώρα της σύγκρουσης θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Τέτοια οι αντίπαλοι μας δε μεταχειρίζονται, ούτε έχουν καθόλου. Επιπλέον, επειδή βρίσκεστε μέσα στο κάστρο προφυλαγμένοι, ενώ αυτοί προχωρούν απροφύλαχτοι και με δυσκολία, γι αυτό, συστρατιώτες μου, φανείτε ετοιμοπόλεμοι, ακλόνητοι και μεγαλόψυχοι με τη βοήθεια του Θεού.

Πάρτε για παράδειγμα τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, πώς κυνήγησαν με τα ξεφωνητά και την εμφάνισή τους τόσο μεγάλο πλήθος των Ρωμαίων. Κι αν τους κυνήγησαν άλογα ζώα, πόσο περισσότερο εσείς, που είστε κύριοι των αλόγων ζώων, ενώ αυτοί που έρχονται να συγκρουστούν μαζί μας είναι σας ν άλογα και ακόμα χειρότεροι. Ρίχνετε καταπάνω τους λόγχες και σπαθιά και δοξάρια και κοντάρια. Και να λογαριάζετε πως κυνηγάτε κοπάδι από αγριογούρουνα, για να καταλάβουν οι άπιστοι πως δεν δίνουν μάχη με άλογα ζώα σαν κι αυτούς, αλλά με κυρίους και αφέντες κι απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων.

Ξέρετε καλά πως ο άπιστος αυτός αμιράς και εχθρός της αγίας μας πίστης, χωρίς καμιά σοβαρή αιτία διάλυσε τις καλές σχέσεις που είχαμε και καταπάτησε τους όρκους τους πολλούς του χωρία να τους λογαριάσει καθόλου, παρά ήρθε ξαφνικά κι έχτισε φρούριο στο στενό του Ασωμάτου, για να μπορεί να μας κάνει κάθε μέρα ζημιά. Έβαλε φωτιά κι αφάνισε τα χωράφια και τα περιβόλια και τα σπίτια μας. Τ’ αδέρφια μας τους Χριστιανούς, όσους βρήκε τους σκότωσε και τους σκλάβωσε. Τη συνθήκη που είχαμε τη διάλυσε.
Με τους Γαλατιανούς, όμως, έπιασε φιλίες κι αυτοί χαίρονται τώρα, μη ξέροντας οι δυστυχισμένοι το μύθο με το παιδί του γεωργού, που έψηνε σαλιγκάρια κι είπε: Ω, ανόητα ζώα και τα λοιπά. Ήρθε, λοιπόν, αδέρφια και μας έκανε αποκλεισμό ανοίγοντας κάθε μέρα το θεόρατο στόμα του και κοιτώντας να βρει κατάλληλη περίσταση για να μας καταπιεί, εμάς και την πόλη τούτη, που έχτισε ο τρισμακάριστος και τρανός βασιλιάς Κωνσταντίνος και την αφιέρωσε και την πρόσφερε στην πανάγια και υπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο και αειπαρθένο Μαρία, για να είναι κυρία και βοηθός και σκέπη στην πατρίδα μας και καταφύγιο των Χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, καύχημα σ’ όλους όσους είναι στην Ανατολή.

Κι αυτός ο ασεβέστατος θέλει να κυριέψει την Πόλη, που ήταν άλλοτε ξακουστή και πεντοβολάει σαν τριαντάφυλλο της εξοχής. Αυτήν που σκλάβωσε μια φορά όλη την υφήλιο, μπορώ να πω, αυτός θέλει τώρα να την υποδουλώσει και να επιβάλει ζυγό και σκλαβιά στην βασιλεύουσα των πόλεων. Και τις άγιες εκκλησίες μας, όπου προσκυνούσαμε την Αγία Τριάδα και δοξολογούσαμε την Παναγία και όπου ακούγονταν οι άγγελοι του Θεού να υμνούν το θείο και την ενσάρκωση του Θείου Λόγου, αυτές θέλει τώρα να τις μεταβάλει σε προσκύνημα της βλασφημίας του και του μωρολόγου ψευδοπροφήτη Μωάμεθ και σε στάβλο αλόγων και καμήλων. Βάλτε τα, λοιπόν, αυτά καλά μέσα σας αδέρφια και συμπολεμιστές μου, για να μείνει αιώνια σας η μνήμη και η δόξα και η ελευθερία”.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Γεια σας κυριοι, σαν σημερα το 1453 η Πολη μας, η πρωτευουσα ολου του Ελληνισμου κατακτηθηκε απο του Οθωμανους υστερα απο πολλες προσπαθειες τους, ετσι κατεστραφει και επισημως η ρωμαικη αυτοκρατορια.

εμεις οι ελληνες ποτε δεν πρεπει να ξεχναμε οτι αυτη η Πολη μας ειναι κατακτημενη απο απιστους βαρβαρους που την μαγαριζουν με τα μιαρα τους χερια αφου εκμεταλευτηκαν οσο μπορουσαν περισσοτερο πρωτα τα δικα μας σοβαρα λαθη και λιγοτερο την προσκαιρη για αυτους ευνοια της τυχης τους για αυτο αλλωστε οτι εφτιαξαν το εχασαν σε λιγοτερα απο 400 χρονια.

για αυτο παντα θα πρεπει να εχουμε στο νου μας την απελευθερωση της απο τους απιστους βαρβαρους οταν βρουμε την καταλληλη ευκαιρια ωστε με την βοηθεια του Θεου να αποδωσουμε δικαιοσυνη για το αδικο που μας εκαναν.

εμεις οι ελληνες ποτε δεν πρεπει να ξεχναμε οτι ειμαστε οι μοναδικοι κληρονομοι και θεματοφυλακες του ελληνικου και ρωμαικου πολιτισμου αυτοι που επι χιλιαδες χρονια διατηρησαμε τα μεγαλα εργα των προγονων μας την Ιλιαδα την Οδυσσεια τις σκεψεις του Αριστοτελη του Πυθαγορα του Ευκλειδη και εκατονταδων αλλων στην πρωτοτυπη μορφη τους οταν ολη η υπολοιπη ευρωπη ειχε γεμισει απολιτιστους κατακτητες βαρβαρους.

Η τελευταία ομιλία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης​

Όλοι εσείς, ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί και γενναιότατοι στρατιώτες κι όλος ο πιστός και ακριβός λαός μου, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας σκοπεύει να μας πιέσει πιο δυνατά από πριν, με κάθε πολεμικό τέχνασμα και μηχάνημά του, και θα μας κάμει πόλεμο τρανό με συμπλοκή μεγάλη και σύρραξη από στεριά και θάλασσα με όλα του τα δυνατά, για να χύσει, αν μπορέσει, το φαρμάκι του σα φίδι και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. γι’ αυτό σας λέω και σας παρακινώ να σταθείτε αντρείοι και με γενναία ψυχή, όπως κάνατε πάντα σας ως τώρα ενάντια στους εχθρούς της πίστης μας. Σ’ εσάς εμπιστεύομαι την περίλαμπρη και ξακουσμένη τούτη πόλη και πατρίδα μας και βασιλεύουσα των πόλεων.
Ξέρετε καλά, αδέρφια, πως για τέσσερα πράγματα χρωστούμε να σκοτωθούμε παρά να ζήσουμε: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβεια μας, δεύτερον για την πατρίδα, τρίτον για το βασιλιά ως νόμιμο κυρίαρχο και τέταρτον για τους συγγενείς και φίλους μας. Λοιπόν, αδέρφια, αν χρωστάμε για ένα απ’ αυτά τα τέσσερα ν’ αγωνιζόμαστε ως την τελευταία πνοή μας, πολύ περισσότερο για όλα τούτα, αφού το βλέπετε ολοφάνερα πως κινδυνεύουμε να χάσουμε τα πάντα.

Αν για τις δικές μου αμαρτίες παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους απίστους, διακινδυνεύουμε την αγία μας πίστη, που μας χάρισε ο Χριστός με το ίδιο του το αίμα, κι αυτή είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Και αν κανένας κερδίσει όλο τον κόσμο και χάσει την ψυχή του, τι φελάει; Δεύτερον, θα στερηθούμε πατρίδα τόσο ξακουστή μαζί με την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε τη βασιλεία, που άλλοτε ήταν περίφημη και τώρα ταπεινωμένη κι εξευτελισμένη κι εξουθενωμένη, την παίρνει ο τύραννος και άπιστος. τέταρτον, θα στερηθούμε τ’ αγαπημένα μας παιδιά και τους σπιτικούς και συγγενείς μας.

Αυτός ο αλιτήριος ο αμιράς είναι πενήντα εφτά μέρες ως τα σήμερα που ήρθε και μας απόκλεισε και δεν έπαψε να μας πολιορκεί μέρα και νύχτα με κάθε πολεμικό μέσο και δύναμη. Και με τη βοήθεια του παντεπόπτη Χριστού και Κυρίου μας, πολλές φορές ως τα σήμερα διώχτηκε ντροπιασμένος απ’ το κάστρο μας. Μα και τώρα μην δειλιάσετε, αδέρφια, αν το κάστρο γκρεμίστηκε σ’ ένα μέρος απ’ τη βρονταριά και τα βλήματα των πολιορκητικών μηχανών, γιατί, καθώς βλέπετε, όσο μπορέσαμε το διορθώσαμε ξανά. Εμείς, όλη μας την ελπίδα τη στηρίξαμε στην ακαταμάχητη δόξα του Θεού, ενώ αυτοί στ’ άρματα και στ’ άλογα και στη δύναμη και στον αριθμό.

Εμείς, όμως, βασιζόμαστε στ’ όνομα του Θεού και Σωτήρος μας και κατά δεύτερο λόγο στα χέρια μας και στην παλικαριά μας, που μας χάρισε η δύναμη η θεϊκή. Ξέρω πως αυτό το αμέτρητο λεφούσι των απίστων θα χυμήξουν απάνω μας, όπως συνηθίζουν, με βάναυσο τρόπο κι έπαρση και θράσος μεγάλο και ορμή, για να μας πιέσουν τόσο λίγοι που είμαστε και να μας ζορίσουν με την έφοδό τους βγάζοντας φωνές μεγάλες κι αμέτρητους αλαλαγμούς, για να μας τρομάξουν.
Τα μπαγλατίσματά τους αυτά τα ξέρετε καλά και δε χρειάζεται να επιμείνω περισσότερο. Μέσα σε λίγο διάστημα θα τα κάμουν αυτά και αμέτρητες πέτρες και άλλα βέλη και βλήματα θα ρίξουν απάνου μας σαν τον άμμο της θάλασσας. Αλλά νομίζω πως δε θα σας κάνουν κακό, γιατί σας κοιτάω και χαίρεται η καρδιά μου και με τέτοιες ελπίδες τρέφω το λογισμό μου, πως αν και είμαστε πολύ λίγοι, ωστόσο είσθε όλοι σας επιδέξιοι και άξιοι και ρωμαλέοι και δυνατοί κι έτοιμοι για κάθε τι.

Να προφυλάσσετε καλά τα κεφάλια με τις ασπίδες σας στη συμπλοκή και στη σύρραξη. Το δεξί χέρι σας, που θα κρατάει το σπαθί, να είναι πάντα προτεταμένο. Οι περικεφαλαίες σας κι οι θώρακες κι οι σιδερένιες αρματωσιές σας έχουν αρκετή αξία μαζί με τον υπόλοιπο οπλισμό σας και στην ώρα της σύγκρουσης θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Τέτοια οι αντίπαλοι μας δε μεταχειρίζονται, ούτε έχουν καθόλου. Επιπλέον, επειδή βρίσκεστε μέσα στο κάστρο προφυλαγμένοι, ενώ αυτοί προχωρούν απροφύλαχτοι και με δυσκολία, γι αυτό, συστρατιώτες μου, φανείτε ετοιμοπόλεμοι, ακλόνητοι και μεγαλόψυχοι με τη βοήθεια του Θεού.

Πάρτε για παράδειγμα τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, πώς κυνήγησαν με τα ξεφωνητά και την εμφάνισή τους τόσο μεγάλο πλήθος των Ρωμαίων. Κι αν τους κυνήγησαν άλογα ζώα, πόσο περισσότερο εσείς, που είστε κύριοι των αλόγων ζώων, ενώ αυτοί που έρχονται να συγκρουστούν μαζί μας είναι σας ν άλογα και ακόμα χειρότεροι. Ρίχνετε καταπάνω τους λόγχες και σπαθιά και δοξάρια και κοντάρια. Και να λογαριάζετε πως κυνηγάτε κοπάδι από αγριογούρουνα, για να καταλάβουν οι άπιστοι πως δεν δίνουν μάχη με άλογα ζώα σαν κι αυτούς, αλλά με κυρίους και αφέντες κι απογόνους Ελλήνων και Ρωμαίων.

Ξέρετε καλά πως ο άπιστος αυτός αμιράς και εχθρός της αγίας μας πίστης, χωρίς καμιά σοβαρή αιτία διάλυσε τις καλές σχέσεις που είχαμε και καταπάτησε τους όρκους τους πολλούς του χωρία να τους λογαριάσει καθόλου, παρά ήρθε ξαφνικά κι έχτισε φρούριο στο στενό του Ασωμάτου, για να μπορεί να μας κάνει κάθε μέρα ζημιά. Έβαλε φωτιά κι αφάνισε τα χωράφια και τα περιβόλια και τα σπίτια μας. Τ’ αδέρφια μας τους Χριστιανούς, όσους βρήκε τους σκότωσε και τους σκλάβωσε. Τη συνθήκη που είχαμε τη διάλυσε.
Με τους Γαλατιανούς, όμως, έπιασε φιλίες κι αυτοί χαίρονται τώρα, μη ξέροντας οι δυστυχισμένοι το μύθο με το παιδί του γεωργού, που έψηνε σαλιγκάρια κι είπε: Ω, ανόητα ζώα και τα λοιπά. Ήρθε, λοιπόν, αδέρφια και μας έκανε αποκλεισμό ανοίγοντας κάθε μέρα το θεόρατο στόμα του και κοιτώντας να βρει κατάλληλη περίσταση για να μας καταπιεί, εμάς και την πόλη τούτη, που έχτισε ο τρισμακάριστος και τρανός βασιλιάς Κωνσταντίνος και την αφιέρωσε και την πρόσφερε στην πανάγια και υπεραγία Δέσποινα Θεοτόκο και αειπαρθένο Μαρία, για να είναι κυρία και βοηθός και σκέπη στην πατρίδα μας και καταφύγιο των Χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, καύχημα σ’ όλους όσους είναι στην Ανατολή.

Κι αυτός ο ασεβέστατος θέλει να κυριέψει την Πόλη, που ήταν άλλοτε ξακουστή και πεντοβολάει σαν τριαντάφυλλο της εξοχής. Αυτήν που σκλάβωσε μια φορά όλη την υφήλιο, μπορώ να πω, αυτός θέλει τώρα να την υποδουλώσει και να επιβάλει ζυγό και σκλαβιά στην βασιλεύουσα των πόλεων. Και τις άγιες εκκλησίες μας, όπου προσκυνούσαμε την Αγία Τριάδα και δοξολογούσαμε την Παναγία και όπου ακούγονταν οι άγγελοι του Θεού να υμνούν το θείο και την ενσάρκωση του Θείου Λόγου, αυτές θέλει τώρα να τις μεταβάλει σε προσκύνημα της βλασφημίας του και του μωρολόγου ψευδοπροφήτη Μωάμεθ και σε στάβλο αλόγων και καμήλων. Βάλτε τα, λοιπόν, αυτά καλά μέσα σας αδέρφια και συμπολεμιστές μου, για να μείνει αιώνια σας η μνήμη και η δόξα και η ελευθερία”.

1ον. Η Κωνσταντινούπολη ήταν πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Ελλάδα ήταν απλά μια από τις επαρχίες της, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ναι, είχε Ελληνική Συνοικία (το Φανάρι) αλλά επίσης είχε και Εβραϊκή Συνοικία, και Άλλων Εθνικοτήτων, και δεν ήταν πρωτεύουσα του Ελληνισμού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν επέβαλε το χριστιανισμό, έκλεισε τις Φιλοσοφικές Σχολές μας, έκαψε τις Βιβλιοθήκες μας, κατέστρεψε τους Ναούς και τα αγάλματά μας, απαγόρεψε το θέατρό μας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες μας. Δεν είχε πια την παραμικρή σχέση ούτε με μας, ούτε με το παρελθόν της, γι αυτό και έφαγε το κεφάλι της.
2ον. Ο Κωνσταντίνος (τα λατινικά ονόματα Κώνστας, Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, σημαίνουν σταθερός, όπως το δικό μας Ευστάθιος) είχε μανούλα Σέρβα, κόρη του Σέρβου Ηγεμόνα Ντράγκατς, ΔΗΛΑΔΗ ΗΤΑΝ ΣΛΑΒΑ. Ποιός είναι ο λόγος που τον θεωρείς Έλληνα, το γνωρίζεις μόνο εσύ κι όσοι υποστηρίζετε αυτή την άποψη

 

[perseas]

"Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό και νάβγει ο Βασιλέας,φωνή του ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια
το ‘να να πάρει το Σταυρό και τα’ άλλο το Βαγγέλιο,το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!..."

 

[antisthenis]

Και εάλω η Πόλις και συνεχωνεύθη το θρέντιον.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

"Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό και νάβγει ο Βασιλέας,φωνή του ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια
το ‘να να πάρει το Σταυρό και τα’ άλλο το Βαγγέλιο,το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!..."

Η Μαριάμ ήταν Εβραία. Οι Ρωμαίοι, όχι μόνο κατέσφαξαν τους συντοπίτες της, του Εβραίους, αλλά μετά τη δεύτερη Εβραϊκή Επανάσταση τους έδιωξαν, και άλλαξαν το όνομα της περιοχής σε Παλαιστίνη, από το παλιό όνομα των παραδοσιακών εχθρών τους, των Φιλισταίων, για να εξαφανιστεί ακόμα και η θύμισή τους. Και η Μαριάμ δάκρυσε που οι Οθωμανοί κατέστρεψαν (επιτέλους) την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πας καλά άνθρωπέ μου; γιατί να νοιάζεται για τους καταστροφείς του Έθνους της; χαρά θα ένιωθε και αγαλλίαση, αλλά χωρίς παπάτζες πιο κράτος υπάρχει;

 

[perseas]

Η Μαριάμ ήταν Εβραία. Οι Ρωμαίοι, όχι μόνο κατέσφαξαν τους συντοπίτες της, του Εβραίους, αλλά μετά τη δεύτερη Εβραϊκή Επανάσταση τους έδιωξαν, και άλλαξαν το όνομα της περιοχής σε Παλαιστίνη, από το παλιό όνομα των παραδοσιακών εχθρών τους, των Φιλισταίων, για να εξαφανιστεί ακόμα και η θύμισή τους. Και η Μαριάμ δάκρυσε που οι Οθωμανοί κατέστρεψαν (επιτέλους) την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Πας καλά άνθρωπέ μου; γιατί να νοιάζεται για τους καταστροφείς του Έθνους της; χαρά θα ένιωθε και αγαλλίαση, αλλά χωρίς παπάτζες πιο κράτος υπάρχει;

 

[αμαμητος]

1ον. Η Κωνσταντινούπολη ήταν πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Ελλάδα ήταν απλά μια από τις επαρχίες της, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ναι, είχε Ελληνική Συνοικία (το Φανάρι) αλλά επίσης είχε και Εβραϊκή Συνοικία, και Άλλων Εθνικοτήτων, και δεν ήταν πρωτεύουσα του Ελληνισμού. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν επέβαλε το χριστιανισμό, έκλεισε τις Φιλοσοφικές Σχολές μας, έκαψε τις Βιβλιοθήκες μας, κατέστρεψε τους Ναούς και τα αγάλματά μας, απαγόρεψε το θέατρό μας και τους Ολυμπιακούς Αγώνες μας. Δεν είχε πια την παραμικρή σχέση ούτε με μας, ούτε με το παρελθόν της, γι αυτό και έφαγε το κεφάλι της.
2ον. Ο Κωνσταντίνος (τα λατινικά ονόματα Κώνστας, Κωνσταντίνος, Κωνστάντιος, σημαίνουν σταθερός, όπως το δικό μας Ευστάθιος) είχε μανούλα Σέρβα, κόρη του Σέρβου Ηγεμόνα Ντράγκατς, ΔΗΛΑΔΗ ΗΤΑΝ ΣΛΑΒΑ. Ποιός είναι ο λόγος που τον θεωρείς Έλληνα, το γνωρίζεις μόνο εσύ κι όσοι υποστηρίζετε αυτή την άποψη

αγαπητε συμφορουμητη, σχετικα με το 1 εχω να σχολιασω οτι ναι η αυτοκρατορια ηταν πολυεθνικη αλλα κουμαντο σε αυτην δεν εκαναν ουτε οι εβραιοι ουτε οι βουλγαροι ουτε η αλβανοι αλλα οι ελληνες που οταν δεν αυτοαποκαλουντουσαν ετσι, ελεγαν οτι ειναι γρεκοι.

οσον αφορα τα αγαλματα τους ναους κτλ θα σχολιασω οτι εγιναν καταστροφες στα πρωιμα χρονια της βυζαντινης αυτοκρατοριας αλλα οχι στον βαθμο που νομιζει ο πολυς ο κοσμος και σε καθε περιπτωση οταν αυτη την αυτοκρατορια την ηλεγχαν οι δυτικοι ρωμαιοι οι κατακτητες μας δηλαδη και οχι εμεις.

ο χριστιανισμος δεν επεβληθει τοσο δια της βιας αλλα οι ελληνες μαζικα αλλαξαν πιστη οταν η προηγουμενη οπως λεει και ο παυσανιας ειχε σταματησει να υφισταστε και οι περισσοτεροι νεοι τηρουσαν τα τελετουργικα της περισσοτερο λογω παραδοσης και οχι γιατι πιστευαν σε αυτην.
τωρα σχετικα με τον αθλητισμο, την φιλοσοφια κτλ θα σχολιασω οτι βαθμιαια και σε βαθος χρονου εκλειψαν και οχι γιατι πολεμηθηκαν απο το κρατος. ας πουμε και σημερα στο νεοελληνικο κρατος το ιδιο δεν συμβαινει;
στο διαδικτυο υπαρχει αυτο με τα προτοτυπα αποσπασματα για το τι σκεφτονταν οι ελληνες επι βυζαντινης αυτοκρατοριας και οχι το τι σκεφτονται οι σημερινοι ιστορικοι , κοινωνιολογοι αναθεωρητες κτλ σκουπιδιαριδες. ειναι ενα πραγματικος θησαυρος περι του θεματος μας.

https://www.phorum.com.gr/viewtopic.php?f=11&t=260

 

[αμαμητος]

"Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες.Κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο Βασιλιάς, δεξιά ο Πατριάρχης κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειώνταν οι κολώνες
Να μπούνε στο Χερουβικό και νάβγει ο Βασιλέας,φωνή του ήρθε εξ ουρανού κι απ’ Αρχαγγέλου στόμα:

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια
το ‘να να πάρει το Σταυρό και τα’ άλλο το Βαγγέλιο,το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!..."

εδω θα σχολιασω οτι τα περι σημαντρων και καμπαναριων ειναι αναχρονισμος, η Αγια Σοφια δεν ειχε ποτε της ουτε καμαπαναριο ουτε καμαπανες.
αυτο ειναι φραγκικο εθιμο που υιοθετησαν οι ελληνες μετα την αλωση

 

[vostanis]

Η διαμαχη σχετικα με το τι ηταν η ρωμαικη αυτοκρατορια,ποιοι ειμαστε οι ελληνες.
Αν ημαστε υποδουλοι κτλ ειναι πολυ παλια.Συντασσομαι με τον Κωστη Παλαμα και τον Αργυρη Εφταλιωτη.
Οποιος μιλαει ως απο καθεδρας απολυταρχικα καπου τα εχει χαμενα.Η ιστορια η ελληνικη εχει υποστει φοβερες αλλαγες για λογους που ειναι δυσκολο να εξηγηθουν πιθανον.

 

[αμαμητος]

Η διαμαχη σχετικα με το τι ηταν η ρωμαικη αυτοκρατορια,ποιοι ειμαστε οι ελληνες.
Αν ημαστε υποδουλοι κτλ ειναι πολυ παλια.Συντασσομαι με τον Κωστη Παλαμα και τον Αργυρη Εφταλιωτη.
Οποιος μιλαει ως απο καθεδρας απολυταρχικα καπου τα εχει χαμενα.Η ιστορια η ελληνικη εχει υποστει φοβερες αλλαγες για λογους που ειναι δυσκολο να εξηγηθουν πιθανον.

ριξε μια ματια στο λινκ που εβαλα παραπανω. οι τυποι που σχολιαζουν βαζουν ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ το τι ελεγαν οι βυζαντινοι για τους εαυτους τους και τι πιστευαν για αυτους και την ιστορια τους και οχι το τι σκεφτονται οι σημερινοι ιστορικοι , κοινωνιολογοι αναθεωρητες κτλ σκουπιδιαριδες.

 

[perseas]

εδω θα σχολιασω οτι τα περι σημαντρων και καμπαναριων ειναι αναχρονισμος, η Αγια Σοφια δεν ειχε ποτε της ουτε καμαπαναριο ουτε καμαπανες.
αυτο ειναι φραγκικο εθιμο που υιοθετησαν οι ελληνες μετα την αλωση

 

[ub45]

Οι Τούρκοι ήρθαν εδώ ως Σελτζούκοι. Οι Σελτζούκοι ήταν Έθνος πολεμιστών. Ζούσαν για να πολεμούν και για να σπάνε πλάκα. Χαρακτηριστικά, όταν το 1071 νίκησαν τη βυζαντινή στρατιά στη Λίμνη Βαν στην Ανατολία και συνέλαβαν ζωντανό το Βυζαντινό Αυτοκράτορα, ξέρετε τι τον υποχρέωσαν να κάνει; Τον υποχρέωσαν να βάλει το γιό του να παντρευτεί την ανιψιά του Αλπ Αρσλάν. Πόσο άσχημη μπορούσε να είναι ρε γαμότο, για να χρειαστεί να γίνει πόλεμος για να βρει γαμπρό;

Δυστυχώς γι αυτούς κι ευτυχώς για τον υπόλοιπο κόσμο, μετά το 1071, οι τούρκοι έκαναν updates, πρώτα σαν οθωμανοί, μετά σαν κεμαλικοί και τώρα σαν ερδογανικοί. Κάθε update τους απομάκρυνε από τη στέπα, και τον τρόπο του μάχεσθαι που είχαν οι πρόγονοί τους οι Σελτζούκοι. Υιοθέτησαν τις μεθόδους της Δύσης και δέχτηκαν δυτικούς να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίσουν το στρατό τους. Όσο πάνε έτσι, έχει καλώς.

Το κακό θα γίνει αν ξαναβρούν τις ρίζες τους.

 

[Sokol.Ndreu]

Το Βυζάντιο ήταν συνέχεια της Ρώμης. Όπως και να έχει η πτώση του ήταν μαυρη μέρα για όλα τα Βαλκάνια/Ευρώπη

σε μεγάλο βαθμό η κατάντια των Βαλκανίων και της Ελλάδας οφείλεται στα κατάλοιπα που άφησαν οι απολίτιστοι Τούρκοι ,οι οποίοι ευτυχως σταμάτησαν στη Βιέννη από τον ήρωα της Ευρώπης (και αναρωτιέμαι πόσοι τον ξέρουν) Γιάν Σομπιεσκι.

για τη δε πτώση δε φταίνε οι Τούρκοι ,αλλά οι μαλακες βυζαντινοί που τρώγονταν μεταξύ τους και τα καθίκια οι λατινοι

κρίμα.

 

[geoMan]

Και τώρα άλωση γίνεται στη χώρα, απ τους ισλαμιστές με την ευλογία τσιπρο-κουληδων και την αδράνεια των Ελλήνων πολιτων

 

[jhonny64]

Και τώρα άλωση γίνεται στη χώρα, απ τους ισλαμιστές με την ευλογία τσιπρο-κουληδων και την αδράνεια των Ελλήνων πολιτων

Μπολιαστες και επενδυτες μαστορα

Πως να μην τους αγαπανε οι τσιπροκουληδες

 

[ub45]

Και τώρα άλωση γίνεται στη χώρα, απ τους ισλαμιστές με την ευλογία τσιπρο-κουληδων και την αδράνεια των Ελλήνων πολιτων

Εδώ που τα λέμε, τους ψωλοαρέσει τους Ελληνες πολίτες η νέα άλωση. Αλλιώς δε θα γινότανε. Όπως δε γίνεται στην Ουγγαρία και την Κροατία και την Πολωνία

(τελείως συμπτωματικά, οι παραπάνω χώρες είναι αυτές που σταμάτησαν και την προηγούμενη τζιχαντ)

 

[ave.]

Πάψατε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά να ‘ρθούν τρία καράβια
το ‘να να πάρει το Σταυρό και τα’ άλλο το Βαγγέλιο,το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες.Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις
πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι!..."

οι παππαδες παρουσιαζαν την επερχομενη τουρκοκρατια ως θελημα θεου καθως οι καθολικοι θα τους επαιρναν την κουταλα
για αυτο ταχθηκαν κατα της βοηθειας απο την δυση


“Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα άγια, παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».


Η συμβολή του ορθοδόξου κλήρου στην πτώση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε καθοριστική και οφείλουμε να του την αναγνωρίσουμε. Το γεγονός επιτεύχθει με συντονισμό 4 παραγόντων:

α) Αποψίλωση του στρατού λόγω μοναχισμού

β) Ψυχολογικό πόλεμο πως η Πόλη πέπρωται να πέσει

γ) Παρασκηνιακές συνεννοήσεις και αυτομολήσεις με και προς τον εχθρό

δ) Σαμποτάζ της βοήθειας των δυτικών

Πρωταγωνιστής αυτής της θεάρεστης προσπάθειας υπήρξε ο μοναχός Γεννάδιος, που αργότερα εισέπραξε την ανταμοιβή του, προαγόμενος από τον Σουλτάνο σε πατριάρχη, φορτωμένος με τιμές και προνόμια.

Την ώρα που ο Ουνίτης αυτοκράτορας Κων. Παλαιολόγος Δραγάτσης και ο πελοποννήσιος καρδινάλιος Ισίδωρος, πολεμούσαν, ο Γεννάδιος οι καλόγεροι και ο όχλος υπονόμευαν την άμυνα σκορπίζοντας με τις κατάρες και τις προφητείες τους ηττοπάθεια και μοιρολατρία. Χολωμένοι που στον πατριαρχικό θρόνο κάθισε και χοροστάτησε ο Ισίδωρος.

Ο τελευταίος, όντας διορισμένος από την Πόλη προκαθήμενος της ρωσικής Εκκλησίας, δραπέτευσε από τον μαινόμενο τσάρο που τον φυλάκισε ως προδότη της Ορθοδοξίας και στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Πάπα που μετά την οικουμενική Σύνοδο της Φλωρεντίας ήταν πια αρχηγός όλης της χριστιανοσύνης.

Αποστολή του να επικυρώσει την Ένωση των Εκκλησιών και να βοηθήσει στην άμυνα. Από τα χέρια του κοινώνησε ο αυτοκράτορας στην οικουμενική λειτουργία που τελέστηκε στην Αγία Σοφία, όπου μνημονεύθηκε ο Πάπας.

Οι ορθόδοξοι έβριζαν λέγοντας πως η εκκλησία κατάντησε “καταφύγιον δαιμόνων και βωμός ελληνικός”, θυσιάζοντας την Πόλη τους, την τιμή τους, τα παιδιά τους, την περιουσία τους, τη ζωή τους, την ελευθερία τους στο βωμό των δογματικών ανοησιών.

Ο Διον. Κόκκινος στηλιτεύοντας την προδοσία του Αγ. Όρους στην επανάσταση του 21, την συγκρίνει με αυτήν των καλόγερων της Πόλης που “αντί να λάβουν τα όπλα και να ενισχύσουν τον Παλαιολόγον .. …κατηγορούσαν τον βασιλέα και ωμιλούσαν περί της επικειμένης πτώσεως ως επί μοίρας αναποφεύκτου”.
Μόλις 5.000 άνδρες ήταν ο στρατός της Κων/πολης, κατά ένα μέρος μάλιστα μισθοφορικός, ενισχυμένος και από 200 άντρες του Ισίδωρου και 700 Γενουάτες εθελοντές του Ιουστινιάνη.

Όπως όμως επισημαίνει ο κορυφαίος ιστορικός Vasiliev, αν στρατολογούνταν 20-30.000 ορθόδοξοι -η Κωνσταντινούπολη είχε την δυνατότητα αυτή- η Πόλη δεν θα έπεφτε. Αυτή όμως “Σαν πόρνη εκαρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει” (Κ.Παλαμά, «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»).

Ο φανατισμός της πλειοψηφίας των Ορθόδοξων (Ουνίτες* έγιναν ελάχιστοι κληρικοί, άρχοντες και ο αυτοκράτορας) εκδηλωνόταν σε κάθε ευκαιρία, σε βάρος της άμυνας.

Όπως γράφει ο ιστορικός της Άλωσης Φρατζής, ο Μεγάλος Δούκας Νοταράς αρνήθηκε να δώσει στον καθολικό σύμμαχό του Ιουστινιάνη τα δυο πυροβόλα που του ζήτησε για την άμυνα της Πύλης του Ρωμανού.

“Προδότη, δεν ξέρω τι με εμποδίζει να σε σφάξω τώρα …;”, ήταν η απάντηση του ηρωϊκού Γενουάτη που τραυματίστηκε θανάσιμα.

Ο φανατικός ορθόδοξος Νοταράς προτιμούσε να να δει στην Πόλη “φακιόλιον βασιλεύον Τούρκων, ή καλύπτραν λατινικήν”. Δεν είχε υπολογίσει πως ο 14χρονος “ευειδής” γυιός του θα άρεσε στον Σουλτάνο. Η άρνησή του να τον παραδώσει, έγινε αιτία να χάσει το κεφάλι του.

Ο Νοταράς πάντως φαίνεται πως υπερασπίστηκε μαχόμενος την Πόλη, αν και έχει κατηγορηθεί για κρυφές συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, ο οποίος τον δέχτηκε με φιλοφρονήσεις μετά την Άλωση.

Πάντως οι κατηγορίες για προδοσία του Νοταρά δεν επιβεβαιώνονται ξεκάθαρα, πέρα από τις εκδηλώσεις που μπορούμε να αποδώσουμε στον τυφλό φανατισμό του.

Είναι όμως γεγονός πως πολλοί καλόγεροι και παπάδες αυτομόλησαν στις γραμμές των Οθωμανών. (Βλ.”Ιστορία της Πόλης”, του Τούρκου ιστορικού της άλωσης Ταρίχ μουν Χεβατί. Το αναφέρει και ο Γερμανός βυζαντινολόγος Α. Μορντμαν στο “Πολιορκία και άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως”, ελλ. μτφρ 1893, σ.145, βασιζόμενος στον Τσελεμπή. και σ.33, βασιζόμενος στον Τούρκο ιστορικό της Άλωσης Σακαϊκούλ Νoυμάνι. Το αναφέρει ο κορυφαίος Γάλλος βυζαντινολόγος Σλουμπερζέ, που μεταφράστηκε από τον Σ. Λάμπρου.

Τέλος η άποψη των κρυφών συνεννοήσεων κληρικών με τους Τούρκους, βρίσκεται και στο ιστορικό μυθιστόρημα του Άγγλου ιερέα και άριστου γνώστη της ελληνικής και μεταφραστή Neale: “Theodora Phranza or, the Fall of Constantinople”. By John Mason Neale New York: E.P. Dutton, 1913. First published London: J. Masters, 1857. Εδώ δεν έχουμε ιστορική μαρτυρία, αλλά την μεταφορά της προσωπικής γνώμης του ιστοριοδίφη συγγραφέα. Είναι γεγονός πως η μετάφραση του έργου του το 1901 από τον Χ.Α.Παρμενίδη, αναβαθμίστηκε αυθαίρετα στις μέρες μας σε ιστορικό ντοκουμέντο και μερικοί μάλιστα αναγνώρισαν στο πρόσωπο του προδότη μοναχού Ιωάσαφ τον τρίτο μετά την άλωση πατριάρχη).

Ο Γεννάδιος βυσσοδομούσε και απεργαζόταν την πτώση. Παλιός δικαστής με το όνομα Γεώργιος Σχολάριος, έκαιγε βιβλία εθνικών φιλοσόφων όπως ο Πλήθων.

(“Τρέμε γύφτε, κ’ οι άπιστοι όλοι!
Καίμε το βιβλίο τ’ αφορισμένο,
το κακούργο, το γραμμένο απ’ το Γεμιστό …”, Κ.Παλαμάς)

και έδινε διαστροφικές συμβουλές βασανιστηρίων: « …; τους γουν δυσσεβείς και αλάστορας Ελληνιστάς και πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε τής παρούσης ζωής …; ράβδιζε, είργε, είτα γλώτταν αφαίρει, είτα χείρα απότεμνε καν και ούτω μένη κακός, θαλάττης πέμπε βυθώ.» ).

Φανατικός αρχικά οπαδός της Ένωσης τόσο ώστε να αναγκαστεί ο βασιλιάς να του συστήσει αυτοσυγκράτηση (Ν.Τωμαδάκη “Περί αλώσεως …;” ), επιστρέφοντας από την Φεράρα, όταν διαπίστωσε το ανθενωτικό φρόνημα του όχλου, εξελίχθηκε σε αρχηγό των ανθενωτικών κερδίζοντας έτσι την εύνοια του Πορθητή.:

“Άθλιοι Ρωμαίοι εις τι επλανήθητε και απεμακρύνατε εκ της ελπίδος του Θεού, και ελπίσατε εις την δύναμιν των Φράγκων, και συν τη πόλει εν η μέλλει φθαρήναι, εχάσατε και την ευσέβειάν σας;

Ίλεώς μοι Κύριε. Μαρτύρομαι ενώπιόν σου, ότι αθώός ειμι του τοιούτου πταίσματος. Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε; και συν τω αιχμαλωτισμώ, ός μέλλει γενέσθαι εις υμάς, εχάσατε και το πατροπαράδοτον, και ωμολογήσατε την ασέβειαν; ουαί υμίν εν τω κρίνασθαι” έγραφε σύμφωνα με τον Δούκα σε προκήρυξή που θυροκόλλησε στο κελί του, προσπαθώντας να σπάσει το ηθικό των πολιορκημένων εμφανίζοντας την άλωση ως νομοτέλεια της θείας δίκης.

Ήταν ένας κληρικός με μεγάλη μόρφωση, φανατικός ορθόδοξος. Ο ίδιος δήλωνε: “Έλλην ων τη φωνή ουκ αν ποτε φαίην Έλλην είναι”, και συμπλήρωνε “Δεν ονομάζω τον εαυτό μου Έλληνα γιατί δεν πιστεύω ότι πίστευαν οι Έλληνες” (Στήβεν Ράνσιμαν “Η μεγάλη Εκκλησία …;” ).

Ο Γεννάδιος αργότερα, αυτοεξόριστος στο αγ. Όρος σε έναν επικήδειο που εκφώνησε το 1456 στον νεκρό ανηψιό του αποκαλεί τους Έλληνες «το πιο επιφανές έθνος της οικουμένης».

Ίσως μέσα στην σκληρή σκλαβιά, ο βάρβαρος δικαστής και ο φανατικός καλόγερος να υποχώρησαν μπροστά στον λόγιο. Άλλωστε με την ίδια ευκολία είχε μεταστραφεί από ενωτικός σε ανθενωτικό.

Η στροφή του βέβαια δεν αντιπροσώπευε την Εκκλησία της εποχής, που όπως έγραψε στο περιοδικό “Εστία” (τ. 387-1883) ο καθηγητής της Νομικής Παύλος Καλιγάς, αποκαλούσε τους Τούρκους “νέους Έλληνας” διότι γι αυτήν “το όνομα Έλλην ην τότε συνώνυμον τώ αντιχρίστω”.

Η Άλωση δεν βρήκε απροετοίμαστους τους καιροσκόπους κληρικούς, που έγκαιρα είχαν επιλέξει στρατόπεδο.

Το 1397, ο δεσπότης Σαλώνων, με αφορμή την αρπαγή από Φράγκους μιας ανηψιάς του, έγραψε στους Τούρκους να τους παραδώσει την πόλη, λέγοντας “καλύτερα να δουλεύουμε Τούρκους παρά Φράγκους” (Χρονικό Γαλαξειδιού, εκδ.1944 Βαλέτας).

Για τον ηγούμενο Βλατάδων Θεσσαλονίκης (Τσαούς μαναστήρ), υπάρχουν στοιχεία (Κ. Ν. Σάθα Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη Βενετία 1872) τ. Α’ πως συνεργάστηκε με τους Οθωμανούς.

Οι καλόγεροι με επιστολή τους το 1430 στον Μουράτ Β΄ που πολιορκούσε την Θεσσαλονίκη, τον συμβούλεψαν να αποκόψει τους σωλήνες του υδραγωγείου της πόλης που ερχόντουσαν από τον Χορτιάτη.

Ο Σουλτάνος ακολούθησε τις οδηγίες τους, η Θεσσαλονίκη έπεσε και ευγνωμονών τους έδωσε τσαούση με φρουρά και φοροαπαλλαγές.

Είναι κλασσικός καλογερίστικος χαμαιλεοντισμός.

Σύμφωνα με το “Χρονικό του Νέστορα” και το 988 στην Χερσώνα, ο μοναχός Αναστάσιος, μετέπειτα επίσκοπος Κίεβου, πρόδωσε στον τσάρο Βλαδίμηρο, το μυστικό υδραγωγείο της πολιορκημένης πόλης, η οποία έπεσε και οι κάτοικοί της κατασφάχτηκαν.

Σε πολλά σουλτανικά φιρμάνια που σώζονται στα αγιορείτικα μοναστήρια γράφεται: “Επειδή οι Αγιορείται προ των άλλων ραγιάδων εδέχθησαν την υπηκοότητα και απέκτησαν την ασυδοσίαν …”.

Οι Αθωνίτες, βλέποντας την πτώση της Πόλης, έστειλαν αντιπροσωπεία στον Σουλτάνο Ορχάν, “προφητεύοντας” την τουρκική κατάκτηση, δηλώνοντας υποταγή, και εισπράττοντας προνόμια.

Ο περιηγητής R.Walpole είδε στις Καρυές στις αρχές του 19ου αι. το σχετικό φιρμάνι. Ανανέωση των προνομίων πέτυχαν το 1430 στέλνοντας πρεσβεία στον Μουράτ Β΄ και υπαγόμενοι σε τουρκική κατοχή. Το 1453 ζήτησαν και πήραν προστασία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Αυτή ήταν η πάγια τακτική του Όρους που επαναλήφθηκε και με την δουλική του επιστολή προς τον Χίτλερ.

Μετά την άλωση, ο πατριάρχης ανυψώθηκε από τον Πορθητή ως Εθνάρχης (Μιλιέτ Μπασής) του έθνους (μιλιέτ) των Ορθοδόξων Τούρκων, Ελλήνων, Βλάχων, Σλάβων. Αλβανών και Αράβων της αυτοκρατορίας.

 

[αμαμητος]

Οι Τούρκοι ήρθαν εδώ ως Σελτζούκοι. Οι Σελτζούκοι ήταν Έθνος πολεμιστών. Ζούσαν για να πολεμούν και για να σπάνε πλάκα. Χαρακτηριστικά, όταν το 1071 νίκησαν τη βυζαντινή στρατιά στη Λίμνη Βαν στην Ανατολία και συνέλαβαν ζωντανό το Βυζαντινό Αυτοκράτορα, ξέρετε τι τον υποχρέωσαν να κάνει; Τον υποχρέωσαν να βάλει το γιό του να παντρευτεί την ανιψιά του Αλπ Αρσλάν. Πόσο άσχημη μπορούσε να είναι ρε γαμότο, για να χρειαστεί να γίνει πόλεμος για να βρει γαμπρό;

Δυστυχώς γι αυτούς κι ευτυχώς για τον υπόλοιπο κόσμο, μετά το 1071, οι τούρκοι έκαναν updates, πρώτα σαν οθωμανοί, μετά σαν κεμαλικοί και τώρα σαν ερδογανικοί. Κάθε update τους απομάκρυνε από τη στέπα, και τον τρόπο του μάχεσθαι που είχαν οι πρόγονοί τους οι Σελτζούκοι. Υιοθέτησαν τις μεθόδους της Δύσης και δέχτηκαν δυτικούς να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίσουν το στρατό τους. Όσο πάνε έτσι, έχει καλώς.

Το κακό θα γίνει αν ξαναβρούν τις ρίζες τους.

βρηκαν και τα καναν!
γιατι πολεμησαν με εναν αντιπαλο που ο μονος σκοπος του ηταν να διατηρησει το υψηλο οικονομικο επιπεδο του τον πλουτο του δηλαδη, σε ολες της μεγαλες πολεις του αδιαφοροντας ολοκληρωτικα για το μελλον των απογονων του.
ετσι απο το 950 και τον Βασιλειο τον Βουλγαροκτονο ως το 1204 την πρωτη και πραγματικη αλωση της πολεως μεσολαβουν μονο 250 χρονια πραγματικα ελεεινης και προδοτικης κακοδιαχειρησης σε ολους τους τομεις της αυτοκρατοριας.

εαν ειχαν περισσοτερο μυαλο οι βυζαντινοι, οι τουρκοι σημερα , θα ηταν για την συγχρονη ιστορια οτι ειναι οι ουννοι,οι πετσενεγοι οι σελτζουκοι οι ουγουζοι κτλ κτλ απλα μια σημειωση στα ιστορικα βιβλια.

βεβαια τους τουρκους τους τιμωρησε η ιστορια, φτιαξαν μια τεραστια αυτοκρατορια που κρατησε λιγοτερα απο 400 χρονια γιατι ειχε ακριβως την ιδια ληστρικη συμπεριφορα που ειχε η βυζαντινη στα τελευταια χρονια της.

δεν ειναι τυχαιο, οτι τα μονα οθωμανικα μνημεια σε ολα τα βαλκανια ειναι τζαμια και χαμαμ γιατι ηταν μια αυτοκρατορια αποζημητικη που μονος σκοπος της ηταν να μαζευει πλουτο και να τον συσσωρευει στις μεγαλες πολεις της προς τερψην αυτων που την διοικουσαν οπως ακριβως εκανε η βυζαντικη στα τελευταια της με ολη την Μικρα Ασια, που και για αυτο ετρεξε προθυμη να γλυτωσει απο την κωνσταντινουπολη γινομενη εχθρος της και ασπαζομενη το ισλαμ.
ετσι σημερα σε ολη την δυτικη τουρκια και στον ποντο βλεπεις φατσες ιδιες με των ελληνων αλλα το πιο ενδιαφερον ειναι οτι τα τοπονυμια βουνα πολεις ποταμια χωρια υδρωνυμια και λοιπες ονομασιες ακομα και μερικα εθιμα και ας αλλαξε η θρησκεια παραμενουν τα ιδια με τα παλια αφου δεν αλλαξε με καποιον τροπο η συνθεση των λαων που ζουνε και ζουσαν σε αυτη την περιοχη.
οταν ομως πας ανατολικα εκει βλεπεις πραγματικα μογγολια και μαυριδερους ασιατες που καμμια σχεση δεν εχουν με τους δυτικους τουρκους

 

[ave.]

Και τώρα άλωση γίνεται στη χώρα, απ τους ισλαμιστές με την ευλογία τσιπρο-κουληδων και την αδράνεια των Ελλήνων πολιτων

τωρα εχουμε περισσοτερους μουσουλμανους απο οτι κατα την τουρκοκρατια

 

[αμαμητος]

Η συμβολή του ορθοδόξου κλήρου στην πτώση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε καθοριστική και οφείλουμε να του την αναγνωρίσουμε. Το γεγονός επιτεύχθει με συντονισμό 4 παραγόντων:

α) Αποψίλωση του στρατού λόγω μοναχισμού

β) Ψυχολογικό πόλεμο πως η Πόλη πέπρωται να πέσει

γ) Παρασκηνιακές συνεννοήσεις και αυτομολήσεις με και προς τον εχθρό

δ) Σαμποτάζ της βοήθειας των δυτικών

προασπαθησε να καταλαβεις οτι η πολη επεσε γιατι πρωτα ειχε διαλυθει ολη η αυτοκρατορια και εμεινε μονο η κωνσταντινουπολη ελευθερη ενα μικρο νησακι σε μια λαοθαλασσα βαρβαρων.
αυτο δεν συνεβει ξαφνικα το 1453 αλλα προηγηθηκε σταδιακη αποσαθρωση της αυτοκρατοριας τα προηγουμενα 100- 200- 300 χρονια που οφειλοταν σε οικονομικη κακοδιαχειρηση και σοβαρα κοινωνικα προβληματα

ΥΓ παρολα αυτα η αυτοκρατορια κρατησε για περισσοτερα απο 1000 χρονια και διαλυθηκε οχι απο την δυναμη των εχθρων της αλλα απο τις δικες της αδυναμιες και μεχρι τελευταια στιγμη ολοι οι εχθροι της φοβουντουσαν μια ανασυσταση της ενω ας πουμε η οθωμανικη κατερρευσε οταν το αποφασισαν αλλοι σε λιγα μολις χρονια και απο εκει που κατειχε στις αρχες του 20ου αιωνος βαλκανια βορεια αφρικη αραβια κτλ κτλ δεν εμεινε κολυμπηθροξυλο