Παίδες καλησπέρα σας! Μετά από πολλά χρόνια σιωπηλής παρουσίας στο forum, αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ.
Είμαι 27 χρονών και δηλώνω εντελώς ανέραστος, χέστης & καληνυχτάκιας και πρόσφατα διαγνωσμένος με μέτρια κατάθλιψη με ψυχιατρική γνωμάτευση. Δυστυχώς, οι προσωπικές και οικογενειακές καταστάσεις δεν βοήθησαν την τελευταία 10ετία και έτσι φτάσαμε εδώ! Το ποτήρι να έχει ξεχειλίσει και εγώ με ψυχοθεραπεία να προσπαθήσω να μαζέψω τα σπασμένα.
Ο λόγος που γράφω σε αυτό το θέμα είναι διότι λόγω πολλών πολλών πολλών "κόμπλεξ", ή καλύτερα μαθημένων αντιδράσεων που μου βγαίνουν φυσικά λόγω βιωμάτων της παιδικής ηλικίας, δεν μπορώ να πλησιάσω κοπέλα. Θα πω ένα παράδειγμα. Εχθές πήγα να δω ταινία σε τοπικό cinema. Ταξιθέατρια ήταν μία από αυτές τις κοπέλες που μαγνητίζουν το βλέμμα σου, άθελα σου. Λίγο το χαμόγελο της, λίγο οι ματάρες της...Φανταστείτε ότι δεν κατάφερα καν να την κοιτάξω στα μάτια.
Θέλω επιτέλους πλέον να αποβάλω αυτή την συμπεριφορά (μαζί με πολλά άλλα φυσικά). Αναφέρονται πολλές φορές τα κόμπλεξ των γυναικών (σε προηγούμενα ποστ) όμως θα μοιραστώ το δικό μου μαζί σας...ένα από αυτά και ίσως το κυριότερο...Το χρώμα μου! Βλέπετε, χρωματικά είμαι η μίξη των 2 γονιών μου, επομένως θα με παρομοίαζα με τον Αντετοκούνμπο ή το Ματιάμπα, με την σωματική μου διάπλαση να μοιάζει περισσότερο με του δεύτερου. Αυτό με έχει κάνει (μέσα από χρόνια αρνητικών σκέψεων κλπ) να απορρίπτω την πιθανότητα μία κοπέλα να ελκύεται από μένα (μερικές φορές, το ξέρω, με αντιμετωπίζω χειρότερα και από τον χειρότερο ρατσιστή). Δεν ξέρω πως να το αποτάξω από πάνω μου...υποθέτω θέλει συνειδητή δουλειά, σκέψη και...και δεν ξέρω τι άλλο!
Τα γράφω εδώ για να διοχετεύσω λίγο αυτές τις σκέψεις. Αν κάποιος φίλος θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του, θα χαρώ πολύ. Η ζωή είναι όμορφη, πολύτιμη και ξέρω πως με την ψυχοθεραπεία, αν προσπαθήσω και θελήσω, πολλά μπορούν να γίνουν...Αυτά από μένα, ευχαριστώ για την υπομονή σας και καλό Πάσχα σε όλους!