Γουστάρουμε(ω), και σα και μένα (προφανώς) και πολλοί άλλοι.
Έχω κάτσει και έχω σκεφτεί το γιατί.
Έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:
Οι άντρες που έχουν το νου τους στο μουνί, είναι "ζωντανοί". Δεν είναι κοιμισμένοι.
Το μουνί με τη γενική έννοια δε μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, επίκεντρο παρέας, πόλο έλξης πληθυσμού και σημείο συγκέντρωσης. Ο καθένας (κοιμισμένος ή όχι) έχει τη γυναίκα του, τη γκόμενά του, το στόχο του, τη φαντασίωσή του, και αν καθίσει να εξωτερικεύσει σε πολύ κόσμο τους προβληματισμούς και τη φιλοσοφία του για το θηλυκό κόσμο γύρω του, θα καταλήξει να θεωρείται ψώνιο.
Το κάνουμε (καμιά φορά), αλλά σε πολύ κλειστό κύκλο. Δε κολλάει αυτό σε ένα δημόσιο, ευρύ forum.
Όμως,
εκτός από αυτόν το θηλυκό περίγυρό μας, ΜΕΡΙΚΟΙ έχουμε και τη βίδα της πουτανιάς.
Είτε μπουρδέλο, είτε στούντιο, είτε CG, είτε CT, είτε πιάτσα, είτε strip-show, είτε μασάζ/φραπέ, μας αρέσει να "ασχολιόμαστε" (που και που – άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο) με το θέμα. Και να ξοδεύουμε και καποιο ποσοστό από το εισόδημά μας εκεί.
Οι "κοιμισμένοι" που δεν ασχολούνται καθόλου με το μουνί, δεν ασχολούνται βέβαια και με όλες αυτές τις ποικιλίες αγοραίου... Δε συχνάζουν εδώ.
Όλοι οι υπόλοιποι, (άλλος λίγο – άλλος πολύ, το ξαναλέω) ΚΑΠΟΥ, στο βάθος του μυαλού μας το θέμα μας απασχολεί.
Έχουμε δηλαδή (σαν αρχή) κάτι κοινό μεταξύ μας.
Αυτό είναι "η μαγιά" για την παρέα.
Από κει και πέρα, η ζωή δεν είναι βέβαια μόνο πουτάνες. Έτσι προκύπτουν και όλα τα υπόλοιπα θέματα, και βέβαια οι "ζωντανοί" που μαζευόμαστε εδώ αποτελούμε μια μικρογραφία ολόκληρης της κοινωνίας, υπάρχουν δηλαδή προφανώς όλες οι απόψεις, πιστεύω, κοσμοθεωρίες, ομάδες, κοινωνικές και οικονομικές τάξεις, νοοτροπίες, και πάει λέγοντας.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε κάθε μέρα εδώ. Καλό, και μας αρέσει.
Πάντα όμως, το αποτέλεσμα βγαίνει από τη δεξαμενή των "ζωντανών" που έχουν το νου τους στο μουνί. Δε βγαίνει από τη δεξαμενή των ψόφιων που είτε τη Βάνα Μπάρμπα δουν στο δρόμο να σαλεύει είτε το λεωφορείο, το ίδιο τους κάνει...