Για να παραφράσω τον γνωστό τίτλο του Χρόνη Μίσσιου, μου ήρθε η ιδέα να παρουσιάσω τις σκέψεις μου για το πόσο ικανοποιημένος είμαι που δεν παντρεύτηκα τελικά. Το σάη βρίθει από τη μιζέρια των μελών της που σκούζουν από την ακούσια αγαμία τους και κατηγορούν τις γυναίκες που είναι αδιάφορες στην πολλαπλή εναλλαγή σεξουαλικών συντρόφων. Οι γυναίκες καλώς ή κακώς θέλουν η πλειοψηφία να γίνουν μάνες και χρησιμοποιούν τη διαθεσιμότητα για σεξ των ανδρών για το σκοπό αυτό. Οι άνδρες θέλουν την ποικιλία όπως είναι παγκοσμίως και διαχρονικά γνωστό.
Και αρχίζω να μπαίνω στο ψητό. Στις αρχές των σχέσεων και γάμων είναι ωραία. Όσο όμως περνάει ο καιρός φαίνονται τα ελαττώματα και οι παραξενιές του ταιριού (και βεβαίως του υποφαινόμενου). Επειδή έχω μιλήσει και σχετιστεί με πολλές γυναίκες όχι μόνο ερωτικά αλλά και συναδερφικά και φιλικά, τις περισσότερες φορές κατέληγα να μακαρίζω τον εαυτό μου λέγοντας "ευτυχώς που δεν είμαι παντρεμένος μαζί της".
Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε, επειδή πάντα στο τέλος της παράστασης, πέφτουν οι μάσκες.
Και μάλιστα οι παραξηγήσεις από ορισμένες από αυτές τις γυναίκες είναι τόσο τραγικές και σοκαριστικές, που άλλες προσδοκίες είχα για αυτές όπως και εκείνες για εμένα και κατέληγα από πρίγκιπας στα μάτια τους, σε κάτι σαν Βελζεβούλη. Καμία λογική σε αυτό.
Εν κατακλείδι, η τελική μου ερώτηση πως όλους εσάς είναι, είστε ικανοποιημένοι που μείνατε μόνοι; Οι παντρεμένοι από εσάς μετανιώσατε; Αποδέχεστε τη ζωή σας όπως είναι;
Νομίζω ότι οι περισσότεροι κουτσά στραβά πορευόμαστε με αισιοδοξία αν και κλαιγόμαστε για αυτά που μας λείπουν και που είμαστε στον σταθμό περιμένοντας ένα τρένο που δε θα έρθει, κάτι σαν Χάτσικο φάση.
Όταν είσαι ανύπαντρος, είναι σκατά. Και όταν είσαι παντρεμένος πάλι σκατά είναι.
Όταν στη ζωή κάνεις μια επιλογή πολύ συχνά κάνεις τη σκέψη "και αν είχα επιλέξει το άλλο;" Αν αντί να σπουδάσω μηχανικος, είχα σπουδάσει δικηγόρος; Αν αντί να πάω εξωτερικο είχα μείνει στη χώρα μου;
Θεωρητικές συζητήσεις χωρίς κανένα νόημα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι παντρεύεσαι για να φτιάξεις τη ζωή σου εσύ, όχι για να βάλει η γυναίκα το νυφικό και να ζηλεύουν οι κολλετές της, όχι για να πουλήσουν μούρη οι γονείς σου, όχι για να έχουν παρέα οι παντρεμένοι φίλοι σου, όχι γιατί σε πήραν τα χρόνια. Παντρεύεσαι για σένα. Εσύ θα είσαι όλη τη μέρα στο σπίτι με τη γυναίκα, εσύ θα κάνεις μαζί της παιδιά, εσύ θα κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι μαζι της.
Εγώ δεν παντρεύτηκα επειδή ποτέ δεν ήμουν με μια γυναίκα που να με έκανε να πω "θέλω να παντρευτούμε ή έστω θέλω να συζήσουμε και να είμαστε μαζί για πάντα". Έκανα πολύ λίγες σχέσεις και από αυτές καμία δεν ήταν για γάμο. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Ή εγώ δεν άρεσα στις γυναίκες που με ενδιέφεραν (για λόγους που ξέρουν εκείνες, δεν είναι κοινωνικό το φαινόμενο) ή είχα προσφορές από γυναίκες που μου ήταν αδιάφορες.
Ποτέ δεν ένιωσα την επιθυμία να πω "ε για τον πούτσο είναι η Χ, ούτε μου αρέσει, ούτε ταιριάζουμε, αλλά δεν υπάρχει άλλη οπότε ας πάει στο διάολο και μετά χωρίζω". Δε μου βγήκε ποτέ με καμία. Όχι επειδή προτιμούσα τη μοναχική ζωή, επειδή με καμία δε μου βγήκε να το πω με την καρδιά μου.
Τώρα είμαι μόνος μου και το ξέρω ότι έχασα το τρένο και για παιδιά και για μια σχέση ερωτική όπως θα έπρεπε να είναι. Έκανα λάθη, αλλά έκανα και προσεκτικές επιλογές. Μια μέρα θα με βρουν από τη βρώμα και θα τα αφήσω όλα (όσα θα υπάρχουν τότε) σε κανένα ανηψάκι που θα το βλέπω μια φορά στα 3 χρόνια και το ξέρω. Τουλάχιστον θα έχω να πω για τον εαυτό μου ότι δεν έκανα ποτέ τον καραγκιόζη γαμπρό. Επίσης αν είχα αφήσει ποτέ κοπέλα έγκυο θα την παντρευόμουν μόνο αν το ήθελα, συγγνώμη αλλα μια απροσεξία δε μπορεί να καθορίσει τη ζωή τριών ανθρώπων (2 γονείς και το παιδί).
