Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!
- Μέλος που άνοιξε το νήμα podhlaths
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 641
- Εμφανίσεις 227K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Ετεροφυλικές ερωτικές ιστορίες.
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Ευχαριστώ πολύ φιλαράκι. Εύχομαι να με διαβάζετε πολλά χρόνια και να θυμάστε ακόμα τι είχα γράψει.
Δεν μας είπες ποια μεσάνυχτα ρε τύπε!!Ηδη πέρασαν δύο!!
Superman_athens
Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Ιαν 2014
- Μηνύματα
- 30
- Like
- 34
- Πόντοι
- 0
Πόλη καυλοτικη ιστορία ..
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Όπως επιβάλει η παράδοση σήμερα λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου η συνέχεια. Γιατι είναι αρκετοι αυτοί που θα είναι μόνοι σήμερα.
Επίσης έχω βάλει 40 επεισόδια εδώ και συνεχίζουμε. Καλή χρονιά.
Επίσης έχω βάλει 40 επεισόδια εδώ και συνεχίζουμε. Καλή χρονιά.
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
=========79========
Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Παρόλο που ήμουν ξαπλωμένος κάτω από την παχιά σκιά αυτού του δέντρου έβραζα ολόκληρος. Θαρρείς πως τα δάκρυα μου πλέον δεν έρρεαν αλλά εξατμιζόταν απευθείας. Εκεί που το βλέμμα μου ήταν χαμένο στο κενό και το μυαλό μου αρνιόταν να σκεφτεί οτιδήποτε, πρόσεξα στο βάθος τον κύριο Μήτσο να πλησιάζει. Πλησίαζε κουτσαίνοντας και κρατώντας με το δεξί του χέρι την μέση του. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να δω κανέναν αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή.
- Δεν με λυπάσαι ρε μικρέ γερό άνθρωπο να σκαρφαλώνω τα βουνά?
Ούτε τον κοίταξα ούτε μίλησα.
Πλησίασε κάθισε δίπλα μου ακουμπώντας την πλάτη του στον κορμό αλλά κοιτώντας σε διαφορετική κατεύθυνση.
Άφησε να περάσουν 2 λεπτά και μου λέει:
ΚΛΑΨΕ μικρέ, εγώ δεν κοιτάω. Πρέπει ο πόνος σου να υγροποιηθεί και να τρέξει από μέσα σου. Δεν με νοιάζει αν θα κλάψεις από θυμό, δεν με νοιάζει αν θα κλάψεις γιατί στεναχωριέσαι ή γιατί νοιώθεις τύψεις, αλλά κλάψε. Και μην ακούς που λένε ότι οι άντρες δεν κλαίνε, εγώ είμαι μεγαλύτερος από τον πατέρα σου και έχω κλάψει άπειρες φορές, και μην κοιτάς που δεν μπορώ να κάνω παιδιά, άντρας είμαι 100%.
Σκέφτηκα αμέσως τα λόγια του και άρχισα να συλλογίζομαι. Εγώ άραγε γιατί κλαίω? Κλαίω που πέθανε ο πατέρας μου? Ή κλαίω γιατί με απέρριψε και που δεν ήταν περήφανος για μένα?
Αλήθεια γιατί κλαίνε οι άνθρωποι?
Άραγε κλαίμε από την στεναχώρια για αυτά που συμβαίνουν σε άλλους ή πάντα αφορά τον πληγωμένο μας εγωισμό?
Αλήθεια πόσο οξύμωρο μικροί να κλαίμε για να μας ακούσουν όλοι και να μας φροντίσουν, ενώ μεγάλοι κλαίμε απομονωμένοι και δεν θέλουμε να μας δει κανένας.
Ε μικρέ μίλα μου. Τι έγινε? Μην το κρατάς μέσα σου.
Πήρα μια βαθιά ανάσα γιατί δεν ήθελα να κομπιάσω όταν θα μίλαγα, ανασηκώθηκα λίγο ακούμπησα και εγώ στον κορμό κοιτάζοντας όμως προς την αντίθετη κατεύθυνση και ξεκίνησα να εξομολογούμαι. Ναι ο κορμός αυτού του δέντρου σε αυτό το αλσύλλιο το καλύτερο εξομολογητήριο και ο Μητσάρας ο καλύτερος Πνευματικός
Αφού περιέγραψα συνοπτικά τι ειπώθηκε στο δωμάτιο. Ο κύριος Μήτσος με ρώτησε?
-Πες μου αλήθεια μικρέ…. εάν δεν τον προλαβαίναμε ζωντανό θα στεναχωριόσουν ή θα χαιρόσουν με πέθανε?
-Φυσικά και θα στεναχωριόμουν. Τι ερώτηση είναι αυτή?
- Αλήθεια μικρέ? Θέλω να το σκεφτείς και να μου απαντήσεις σε έναν μήνα.
Άκου. Οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί από αυτή τη ζωή ήρθαμε και θα φύγουμε αλλά σημασία έχει να ζήσουμε. Στην φύση όλα είναι κύκλοι. Ο κύκλος του αζώτου, του ανθρακα του νερού και ο πιο σημαντικός ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Από την ζωή του κάθε ανθρωπου θα περάσουν κάποια άτομα. Κάποια θα μείνουν για καιρό, κάποια θα είναι περαστικά και κάποια θα χαθούν βίαια.
Έτσι είναι η ζωή.
Όταν πέθανε ο πατέρας μου εγώ δεν έκλαψα καθόλου και ξέρεις γιατί?
-Γιατί?
- Γιατί όσο ζούσε είχα κάνει ότι περνούσε από το χέρι μου για να είναι ευτυχισμένος. Ήμουν δίπλα μέχρι την τελευταία στιγμή και του προσέφερα απλόχερα αγάπη και ότι μου ζήτησε.
Αντίθετα όταν η Έλενα ήρθε στη κηδεία του πατέρα μας πλάνταξε και όχι γιατί είναι γυναίκα αλλά γιατί είχε να τον δει πάνω από 5 χρόνια. Και θυμήσου τα λόγια μου όσοι κλαίνε στις κηδείες κλαίνε από τύψεις, για την συμπεριφορά τους στον νεκρό όσο ζούσε και όχι από στεναχώρια.
Εσύ από ότι θυμάμαι μισούσες τον πατέρα σου. Δεν θα έπρεπε να στεναχωριέσαι. Και να σου πω και κάτι ακόμα με τα λόγια του στο τέλος στο έκαναν πιο εύκολο. Το επίθετο που κουβαλάμε είναι για να τιμήσουμε τον πατέρα μας, εάν δεν θέλει αυτός άλλαξέ το.
Τότε σηκώθηκε ήρθε μπροστά μου και μου άπλωσε το χέρι να σηκωθώ. Έπιασα το χέρι του και σηκώθηκα. Με έβαλε να κοιτάξω προς την πόλη ήρθε από πίσω μου και μου έπιασε τους ώμους. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ούρλιαξε όσο πιο δυνατά μπορείς, μερικές φορές η στεναχώρια όσο και να υγροποιηθεί αφήνει κατακάθια, μόνο έτσι θα καθαρίσεις τελείως.
Ούρλιαξα με όλη μου την δύναμη μέχρι που ένοιωσα ότι οι φωνητικές μου χορδές κοντεύουν να σπάσουν και να τα πνευμόνια μου να αδειάσουν από κάθε μόριο οξυγόνου.
Και άρχισα να κατηφορίζω με το κύριο Μήτσο προς το πάρκινγκ.
Την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία.
Η μάνα ράκος, η γραμματέας το ίδιο.
Το κλίμα δεν με σήκωνε μπήκα στο βαν το Μήτσου και γύρισα Ζάκυνθο αδιαφορώντας για τρισάγια, μνήματα και μάνα που δεν έλεγε να καταλάβει…
Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Παρόλο που ήμουν ξαπλωμένος κάτω από την παχιά σκιά αυτού του δέντρου έβραζα ολόκληρος. Θαρρείς πως τα δάκρυα μου πλέον δεν έρρεαν αλλά εξατμιζόταν απευθείας. Εκεί που το βλέμμα μου ήταν χαμένο στο κενό και το μυαλό μου αρνιόταν να σκεφτεί οτιδήποτε, πρόσεξα στο βάθος τον κύριο Μήτσο να πλησιάζει. Πλησίαζε κουτσαίνοντας και κρατώντας με το δεξί του χέρι την μέση του. Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να δω κανέναν αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή.
- Δεν με λυπάσαι ρε μικρέ γερό άνθρωπο να σκαρφαλώνω τα βουνά?
Ούτε τον κοίταξα ούτε μίλησα.
Πλησίασε κάθισε δίπλα μου ακουμπώντας την πλάτη του στον κορμό αλλά κοιτώντας σε διαφορετική κατεύθυνση.
Άφησε να περάσουν 2 λεπτά και μου λέει:
ΚΛΑΨΕ μικρέ, εγώ δεν κοιτάω. Πρέπει ο πόνος σου να υγροποιηθεί και να τρέξει από μέσα σου. Δεν με νοιάζει αν θα κλάψεις από θυμό, δεν με νοιάζει αν θα κλάψεις γιατί στεναχωριέσαι ή γιατί νοιώθεις τύψεις, αλλά κλάψε. Και μην ακούς που λένε ότι οι άντρες δεν κλαίνε, εγώ είμαι μεγαλύτερος από τον πατέρα σου και έχω κλάψει άπειρες φορές, και μην κοιτάς που δεν μπορώ να κάνω παιδιά, άντρας είμαι 100%.
Σκέφτηκα αμέσως τα λόγια του και άρχισα να συλλογίζομαι. Εγώ άραγε γιατί κλαίω? Κλαίω που πέθανε ο πατέρας μου? Ή κλαίω γιατί με απέρριψε και που δεν ήταν περήφανος για μένα?
Αλήθεια γιατί κλαίνε οι άνθρωποι?
Άραγε κλαίμε από την στεναχώρια για αυτά που συμβαίνουν σε άλλους ή πάντα αφορά τον πληγωμένο μας εγωισμό?
Αλήθεια πόσο οξύμωρο μικροί να κλαίμε για να μας ακούσουν όλοι και να μας φροντίσουν, ενώ μεγάλοι κλαίμε απομονωμένοι και δεν θέλουμε να μας δει κανένας.
Ε μικρέ μίλα μου. Τι έγινε? Μην το κρατάς μέσα σου.
Πήρα μια βαθιά ανάσα γιατί δεν ήθελα να κομπιάσω όταν θα μίλαγα, ανασηκώθηκα λίγο ακούμπησα και εγώ στον κορμό κοιτάζοντας όμως προς την αντίθετη κατεύθυνση και ξεκίνησα να εξομολογούμαι. Ναι ο κορμός αυτού του δέντρου σε αυτό το αλσύλλιο το καλύτερο εξομολογητήριο και ο Μητσάρας ο καλύτερος Πνευματικός
Αφού περιέγραψα συνοπτικά τι ειπώθηκε στο δωμάτιο. Ο κύριος Μήτσος με ρώτησε?
-Πες μου αλήθεια μικρέ…. εάν δεν τον προλαβαίναμε ζωντανό θα στεναχωριόσουν ή θα χαιρόσουν με πέθανε?
-Φυσικά και θα στεναχωριόμουν. Τι ερώτηση είναι αυτή?
- Αλήθεια μικρέ? Θέλω να το σκεφτείς και να μου απαντήσεις σε έναν μήνα.
Άκου. Οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί από αυτή τη ζωή ήρθαμε και θα φύγουμε αλλά σημασία έχει να ζήσουμε. Στην φύση όλα είναι κύκλοι. Ο κύκλος του αζώτου, του ανθρακα του νερού και ο πιο σημαντικός ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Από την ζωή του κάθε ανθρωπου θα περάσουν κάποια άτομα. Κάποια θα μείνουν για καιρό, κάποια θα είναι περαστικά και κάποια θα χαθούν βίαια.
Έτσι είναι η ζωή.
Όταν πέθανε ο πατέρας μου εγώ δεν έκλαψα καθόλου και ξέρεις γιατί?
-Γιατί?
- Γιατί όσο ζούσε είχα κάνει ότι περνούσε από το χέρι μου για να είναι ευτυχισμένος. Ήμουν δίπλα μέχρι την τελευταία στιγμή και του προσέφερα απλόχερα αγάπη και ότι μου ζήτησε.
Αντίθετα όταν η Έλενα ήρθε στη κηδεία του πατέρα μας πλάνταξε και όχι γιατί είναι γυναίκα αλλά γιατί είχε να τον δει πάνω από 5 χρόνια. Και θυμήσου τα λόγια μου όσοι κλαίνε στις κηδείες κλαίνε από τύψεις, για την συμπεριφορά τους στον νεκρό όσο ζούσε και όχι από στεναχώρια.
Εσύ από ότι θυμάμαι μισούσες τον πατέρα σου. Δεν θα έπρεπε να στεναχωριέσαι. Και να σου πω και κάτι ακόμα με τα λόγια του στο τέλος στο έκαναν πιο εύκολο. Το επίθετο που κουβαλάμε είναι για να τιμήσουμε τον πατέρα μας, εάν δεν θέλει αυτός άλλαξέ το.
Τότε σηκώθηκε ήρθε μπροστά μου και μου άπλωσε το χέρι να σηκωθώ. Έπιασα το χέρι του και σηκώθηκα. Με έβαλε να κοιτάξω προς την πόλη ήρθε από πίσω μου και μου έπιασε τους ώμους. Πάρε μια βαθιά ανάσα και ούρλιαξε όσο πιο δυνατά μπορείς, μερικές φορές η στεναχώρια όσο και να υγροποιηθεί αφήνει κατακάθια, μόνο έτσι θα καθαρίσεις τελείως.
Ούρλιαξα με όλη μου την δύναμη μέχρι που ένοιωσα ότι οι φωνητικές μου χορδές κοντεύουν να σπάσουν και να τα πνευμόνια μου να αδειάσουν από κάθε μόριο οξυγόνου.
Και άρχισα να κατηφορίζω με το κύριο Μήτσο προς το πάρκινγκ.
Την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία.
Η μάνα ράκος, η γραμματέας το ίδιο.
Το κλίμα δεν με σήκωνε μπήκα στο βαν το Μήτσου και γύρισα Ζάκυνθο αδιαφορώντας για τρισάγια, μνήματα και μάνα που δεν έλεγε να καταλάβει…
Καλη χρονια φιλε μου..
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Εγώ για πάρτη σου θα ανεβάσω σήμερα τη συνέχεια.
Καταλάβαμε,χεσμένο τον έχεις.
ririkonav
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 2 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 6.054
- Κριτικές
- 48
- Like
- 6.578
- Πόντοι
- 11.445
Μπιρλας
Μέγας
- Εγγρ.
- 21 Μαρ 2017
- Μηνύματα
- 12.713
- Like
- 13.617
- Πόντοι
- 3.656
τυπε μην περιοριστεις σε αυτο το θρεντ...υπαρχουν πολυ ποιοτικα θεματα να εμπλουτισεις τις γνωσεις σου και να ανοιξεις τους οριζοντες σου... :S
