Εμένα πάλι είναι λίγος καιρός που μου έχει μπει στο μυαλό μια ταμίας ενός γειτονικού σουπερ - μάρκετ.
Γύρω στα 35, 1.65, λεπτή, με ζουμερό στήθος (3 άρι τό κόβω), μαλλί κόκκινο βαμμένο, και απίστευτα, ανοιχτά πράσινα μάτια.
Έχει λίγες ρυτίδες, που μάλλον την ομορφαίνουν παρά τη χαλάνε, είναι πάντα σεμνά ντυμένη, ποτέ όμως απεριποίητη.
Πάντα διακριτικά (και θηλυκα πολύ κατα τη γνώμη μου βαμμένη).
Εμένα πραγματικά μου βγάζει αυτό το ''άρωμα γυναίκας'', χωρίς καμία πουτανιά....με δυό λόγια αυτό που λέμε κυρία.
Πάντα χαμογελαστή, έχουμε πια γνωριστεί, μου μιλάει, με κοιτάει πρόσχαρα με κείνες τις καταπράσινες ματάρες, και επειδή μου δείχνει φανερή συμπάθεια, μου έχουν μπεί .....πονηρές ιδέες.
Την έχω κι εγώ πελάτισσα στη δουλειά μου, και πάντα έρχεται μόνη, με αποτέλεσμα να πιστεύω ότι είναι χήρα ή χωρισμένη.
Ενώ μου έχει αναφέρει την ύπαρξη γυιού γύρω στα 19 (!), δεν έχει αναφέρει ποτέ σύζυγο.....
Και μου δείχνει φανερά ότι τουλάχιστον με συμπαθεί !
Και γώ της κάνω κοπλιμέντα , πως έχει τόσο μεγάλο παιδί τόσο νέα και όμορφη, και γελάει γιατί κολακεύεται !
Μιλάμε αν κάτσει φάση άνετα της τον σφύριζα !
Τη φαντάζομαι σε πολλές φάσεις, αλλά κυρίως να τον ρουφάει με τις χειλάρες της και να με κοιτάει με κέινες τις πράσινες ματάρες της !
Έλα δω μωρό μου να σου δείξω εγώ το barcode !
Θα χτυπήσει τίλτ το ταμείο από το πιτσίλισμα! (για να είμαι και της μόδας).
Μπορεί να σου δώσει και δωρεάν σοκοφρέτα μετα το γαμήσι. Πάντως και εγώ γουσταρα κατα καιρούς ταμίες σε σούπερ-μάρκετ.