1) Προφανώς τα Ελληνικά σταρταπς δεν στοχεύουν στην εσωτερική αγορά. Φυσικά το ξέρουν και τα ίδια και για αυτό είτε αρχίζουν να προσφέρουν υπηρεσίες έξω όπως το Taxibeat, μετακομίζουν όπως το gipht.me ή στοχεύουν στην παγκόσμια αγορά και κάνουν εξαγωγές όπως η Raycap (αν και αυτή δεν μπορείς να την πεις κλασσικό σταρταπ). Όλες ψάχνουν να βρουν χρηματοδότηση από το εξωτερικό και αν τους παίρνει πάνε ακόμη και Nasdaq όπως η Velti (ώρα της καλή).
2) Υπάρχουν και διαθέσιμα κρατικά κονδύλια. Υπάρχει το ΤΑΝΕΟ, παλιά υπήρχαν τα ΠΑΒΕΤ, υπάρχουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Τράπεζες έχουν τα δικά τους venture funds αν και είναι πολύ δειλά στις επενδύσεις τους.
Αλλά η όλη ιδέα των σταρταπ στηρίζεται στο ότι δεν στοχεύουν στην κρατική χρηματοδότηση. Ιδιωτικά κεφάλαια επενδύονται. Αν επιτύχουν τα πολλαπλασιάζουν, αν αποτύχουν πάνε στο επόμενο σταρταπ.
3) Φυσικά η απασχόληση είναι μικρή.
Περιμένει κανένας να ιδρθυεί στην Ελλάδα εργοστάσιο ή εταιρία που να απασχολεί 1.000 άτομα;
Ιδρύονται σήμερα πολλές τέτοιες εταιρίες στον κόσμο;
4) Τελικά τι σε κόφτει;
Σου ζήτησε κανένας να βάλεις λεφτά σε σταρταπ. Ε, μην βάλεις.
Άσε άλλους να βάλουν λεφτά που θέλουν να πάρουν το ρίσκο για να τα χάσουν. Λεφτά του Δημοσίου πάντως δεν χάνονται.
5) Τα περισσότερα σταρτάπ αποτυγχάνουν, μερικά εξαγοράζονται και πολύ λίγα παραμένουν αυτόνομα και κερδίζουν δισεκατομμύρια.
Στην Silicon Valley λέει ότι τα 9 από τα 10 σταρτάπ αποτυγχάνουν.
Ε, και;
