ΤΡΙΤΗ 21/08/2012
Ξύπνησα στις 07:45. Από τις 11:00 μέχρι τις 14:00 προσπαθούσα να διαβάσω, αλλά τα βραχιόλια της Σταυρούλας παρουσιάζονταν διαρκώς μπροστά μου σαν οπτασία και μου φώναζαν "ΤΑΚΜΑΝ κάνε μας bic-bic". Μεσημεριανό έφαγα στο Blue Island. Στις 19:53 πήρα τηλέφωνο την κυρία Νίκη. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Εμπρός; Ποιος είναι;
ΤΑΚΜΑΝ: Ο Δημήτρης είμαι.
ΚΥΡΙΑ ΝΙΚΗ: Ωχ εσύ είσαι; Άσε με ήσυχη τώρα, έχω κόσμο.
ΤΑΚΜΑΝ: Excuse me my darling. I have not placed CCTV at your home. I am so sorry (και της έκλεισα το τηλέφωνο στα μούτρα).
Μετά από την παραπάνω τηλεδιάσκεψη, με έπιασε κρίση ηλιθιότητας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να ρίξω για 5η φορά χέσιμο μέσα στην ίδια μέρα. Βραδυνό έφαγα σε μια pub στη London Road.
Στις 21:52 πήρα τηλέφωνο την Άρτεμις και μιλήσαμε 4 λεπτά. Κάποια στιγμή μου είπε "Μου έλειψες Δημητράκη. Σε αγαπάω πάρα πολύ και θα σε αγαπάω για πάντα. Αν δεν έχεις χρόνο και χρήμα για να ρθείς στο μοναστήρι, θα έρθω εγώ να σε δώ στο Southampton και θα πάμε παρέα για Fish & Chips".
Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και έβαλα τα κλάμματα από τη συγκίνηση. Αμέσως μετά, πήρα δίπλα μου την εικόνα της Παναγίτσας και προσευχήθηκα για την καρδουλίτσα μου. Από τις 22:07, άρχισα να ετοιμάζω τη βαλίτσα μου. Κοιμήθηκα στις 01:28.