Λοιπόν, συνεχίζω.
Μόλις πήρα τηλέφωνο στο 121 και άκουσα το μήνυμα, αισθάνθηκα κομμάτια. Επειδή ήθελα να απολαύσω την ηλιοφάνεια, απομακρύνθηκα από τη στάση του τρένου και κατευθύνθηκα προς το εσωτερικό του Witham. Μόλις βρήκα ένα ησυχο σημείο, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα (ώρα: 13:35). Αισθανόμουν την ανάγκη να ακούσω μια στοργική κουβέντα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ, που σε ενοχλώ στη δουλειά, αλλά σήμερα μου συνέβη κάτι, το οποίο έχω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σου. Σε παρακαλώ πάρα πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εξάλλου, χαίρεσαι να τα λέμε. Δε χαίρεσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Βεβαίως αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: (της διηγήθηκα την ιστορία με την Άρτεμις και το μοναστήρι). Πραγματικά μετά από αυτό το μήνυμα, αισθάνομαι διαλυμένος. Αχ Παναγιά μου (εκείνη τη στιγμή έκλαιγα). Συγχώρεσέ με Παναγίτσα μου. Είμαι σίγουρος ότι μαζί δεν θα παρεξηγηθούμε ποτέ έτσι. Εξάλλου εσύ με αγαπάς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γιατί να παρεξηγηθούμε; Χωράφια έχουμε να χωρίσουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι βέβαια. Συμβούλεψέ με σε παρακαλώ. Τι να κάνω; Να της τηλεφωνήσω και αν ναί τι να της πώ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Καλέ με ακούς;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ακούω αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι να της πώ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να μην της πείς τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να της πώ την αλήθεια;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω να μη θυμώσει μαζί μου. Δεν αισθάνομαι καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Ήθελα να σου πώ και κάτι άλλο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Την Κυριακή 1 Ιουλίου πήγα στο μοναστήρι, επειδή το ήθελα και όχι για την Άρτεμις. Βασικά πήγα για σένα. Έδωσα το όνομά σου για προσευχή, επειδή σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου εύχομαι να τα χιλιάσεις. Αν μπορούσα να σου έδινα 10 χρόνια από τη ζωή μου, θα το έκανα πολύ ευχαρίστως.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εσύ το ίδιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί στενοχωριέμαι; Σήμερα ξύπνησα από τις 05:00 για να πάω στο μοναστήρι, καθαρά για να δώ την Άρτεμις. Αλλιώς η Αγγλία έχει τόσα ωραία μέρη. Δεν ήθελα να πάω δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα στο μοναστήρι. Αλλά, δυστυχώς παρεξηγηθήκαμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον έχω βγάλει ωραία βιντεάκια με τη μηχανή του Τηλεκόλλα. Θα στα δείξω, όταν έρθω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να μου τα φέρεις να τα δώ.
ΤΑΚΜΑΝ: (κλαίγοντας) Λοιπόν, επειδή καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς να μιλήσεις, θα σε πάρω στις 19/07/2012 να τα πούμε από την Αθήνα και στις 21/07/2012 θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου.
Κλείνοντας το τηλέφωνο, η στενοχώρια μου εξαπλασιάστηκε. Όχι μόνο δεν άκουσα μια παρήγορη κουβέντα, αλλά μου μίλησε πολύ ψυχρά.
Ήρθε η πίτσα.
Μόλις πήρα τηλέφωνο στο 121 και άκουσα το μήνυμα, αισθάνθηκα κομμάτια. Επειδή ήθελα να απολαύσω την ηλιοφάνεια, απομακρύνθηκα από τη στάση του τρένου και κατευθύνθηκα προς το εσωτερικό του Witham. Μόλις βρήκα ένα ησυχο σημείο, πήρα τηλέφωνο τη Σταυρούλα (ώρα: 13:35). Αισθανόμουν την ανάγκη να ακούσω μια στοργική κουβέντα. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Σταυρούλα εσύ είσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με σε παρακαλώ, που σε ενοχλώ στη δουλειά, αλλά σήμερα μου συνέβη κάτι, το οποίο έχω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σου. Σε παρακαλώ πάρα πολύ, μπορώ να σου μιλήσω;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ακούω.
ΤΑΚΜΑΝ: Εξάλλου, χαίρεσαι να τα λέμε. Δε χαίρεσαι;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Βεβαίως αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: (της διηγήθηκα την ιστορία με την Άρτεμις και το μοναστήρι). Πραγματικά μετά από αυτό το μήνυμα, αισθάνομαι διαλυμένος. Αχ Παναγιά μου (εκείνη τη στιγμή έκλαιγα). Συγχώρεσέ με Παναγίτσα μου. Είμαι σίγουρος ότι μαζί δεν θα παρεξηγηθούμε ποτέ έτσι. Εξάλλου εσύ με αγαπάς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Γιατί να παρεξηγηθούμε; Χωράφια έχουμε να χωρίσουμε;
ΤΑΚΜΑΝ: Όχι βέβαια. Συμβούλεψέ με σε παρακαλώ. Τι να κάνω; Να της τηλεφωνήσω και αν ναί τι να της πώ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Καλέ με ακούς;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Σε ακούω αγάπη μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Τι να της πώ;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να μην της πείς τίποτα.
ΤΑΚΜΑΝ: Να της πώ την αλήθεια;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Αχ Παναγίτσα μου. Ελπίζω να μη θυμώσει μαζί μου. Δεν αισθάνομαι καλά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τέλος πάντων. Ήθελα να σου πώ και κάτι άλλο.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Την Κυριακή 1 Ιουλίου πήγα στο μοναστήρι, επειδή το ήθελα και όχι για την Άρτεμις. Βασικά πήγα για σένα. Έδωσα το όνομά σου για προσευχή, επειδή σε αγαπάω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Ευχαριστώ.
ΤΑΚΜΑΝ: Πραγματικά σου εύχομαι να τα χιλιάσεις. Αν μπορούσα να σου έδινα 10 χρόνια από τη ζωή μου, θα το έκανα πολύ ευχαρίστως.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Και εσύ το ίδιο.
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις γιατί στενοχωριέμαι; Σήμερα ξύπνησα από τις 05:00 για να πάω στο μοναστήρι, καθαρά για να δώ την Άρτεμις. Αλλιώς η Αγγλία έχει τόσα ωραία μέρη. Δεν ήθελα να πάω δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα στο μοναστήρι. Αλλά, δυστυχώς παρεξηγηθήκαμε.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: (μορφασμός Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Τουλάχιστον έχω βγάλει ωραία βιντεάκια με τη μηχανή του Τηλεκόλλα. Θα στα δείξω, όταν έρθω.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Να μου τα φέρεις να τα δώ.
ΤΑΚΜΑΝ: (κλαίγοντας) Λοιπόν, επειδή καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς να μιλήσεις, θα σε πάρω στις 19/07/2012 να τα πούμε από την Αθήνα και στις 21/07/2012 θα τα πούμε από κοντά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ: Εντάξει αγάπη μου.
Κλείνοντας το τηλέφωνο, η στενοχώρια μου εξαπλασιάστηκε. Όχι μόνο δεν άκουσα μια παρήγορη κουβέντα, αλλά μου μίλησε πολύ ψυχρά.
Ήρθε η πίτσα.