ΤΣΑΤΣΑ: Παρακαλώ;
ΤΑΚΜΑΝ: Ψυχουλίτσα μου ...
ΤΣΑΤΣΑ: Έλα παιδί μου.
ΤΑΚΜΑΝ: Σε πήρα, για να τα πούμε. Αν σε στενοχώρησα το Σάββατο, σε παρακαλώ πολύ θέλω να με συγχωρέσεις.
ΤΣΑΤΣΑ: Όχι, εντάξει.
ΤΑΚΜΑΝ: Απλά ήθελα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
ΤΣΑΤΣΑ: Πήγες για bowling τελικά;
ΤΑΚΜΑΝ: Την Κυριακή 09/06/2013 βγήκα με τον Πινόκιο και πήγαμε για παγωτό στο Ηράκλειο. Για bowling θα πάμε το άλλο Σάββατο.
ΤΣΑΤΣΑ: Ωραία.
ΤΑΚΜΑΝ: Τώρα είμαι έξω και πάω στον Ερυθρό Σταυρό.
ΤΣΑΤΣΑ: (ανεστραμμένη γκριμάτσα του Γύπα).
ΤΑΚΜΑΝ: Πάντως ρε συ, η ανεξαρτησία είναι σημαντικό αγαθό. Αυτές τις μέρες, που μένω με τους γονείς μου, με ενοχλεί πολύ το γεγονός ότι χρειάζεται να δίνω λογαριασμό για όλα.
ΤΣΑΤΣΑ: (εκείνη τη στιγμή μάσαγε τσίχλα).
ΤΑΚΜΑΝ: Επιπλέον, αρκετές στιγμές βαριέμαι αφόρητα. Δυο από τους καλύτερούς μου φίλους μου (η Πιζάμα με Σκούφο και ο Μπάο) αποδείχτηκαν άσπονδοι. Τους τηλεφωνάω διαρκώς να βγούμε και αυτοί μου βρίσκουν τις πιο απίθανες διακιολογίες, για να αναβάλλουμε την έξοδο (και το χειρότερο είναι ότι συνήθως δε σηκώνουν το τηλέφωνο). Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, είναι η πρώτη φορά που ανυπομονώ να γυρίσω στην Αγγλία.
ΤΣΑΤΣΑ (θυμωμένη): Και για δυο φίλους, δε θες να μείνεις Αθήνα;
ΤΑΚΜΑΝ: Ξέρεις πόσες μέρες έχω μείνει κλεισμένος στο σπίτι;
ΤΣΑΤΣΑ: Μπορεί τα παιδιά αυτά να βγαίνουν με τις γκόμενές τους. Γιατί δε πας (έστω και μόνος σου) σε κανένα μπαράκι, για να περάσεις την ώρα σου;
ΤΑΚΜΑΝ: (διπλός μορφασμός Γύπα).
ΤΣΑΤΣΑ: Μπορεί εκεί να γνωρίσεις καμία κοπέλα.
*Εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν ότι τα φάρμακα για το Alzheimer της τσατσάς, μόλις πέρασαν την ημερομηνία λήξεως*