Κώστας Λαδάκης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2011
- Μηνύματα
- 24.106
- Κριτικές
- 7
- Like
- 10.076
- Πόντοι
- 1.686
Ανέβασα αυτό το θέμα κυρίως λόγω των πρόσφατων θανατηφόρων επιθέσεων που έβαλα στην αρχή, αλλά και λόγω προσωπικής εμπειρίας το περασμένο φθινόπωρο στον Παρνασσό:
Μεσημέρι, περπατώ μόνος σε χωματόδρομο, κοντά στο τέλος του οικισμού, με σπίτια ανά 100 - 200 μέτρα.
Κρατώ ορειβατικό μπαστούνι.
Στην απέναντι πλαγιά, περίπου 1 χλμ, βλέπω ότι με βλέπουν τσομπανόσκυλα.
Μεταβολή με αργό βήμα.
Με φτάνουν σε μισό λεπτό.
Είναι 4, με περικυκλώνουν.
Μουγκρίζουν, γαβγίζουν, γρυλίζουν, δείχνουν δόντια, αλλά δεν με πλησιάζουν πιο κοντά από 2 μέτρα.
Συνεχίζω αργό βάδισμα, κεφάλι σκυφτό, αποφεύγω τα βλέμματά τους.
Κάποιο πλησιάζει περισσότερο από ένα μέτρο, σηκώνω το μπαστούνι, οπισθοχωρεί το σκυλί.
Πλησιάζουν δύο ταυτόχρονα. Σηκώνω ξανά το μπαστούνι, πίσω τα σκυλιά.
Νιώθω ένα μείγμα φόβου, οργής και επιθετικότητας και ετοιμάζομαι για μάχη.
Περπατώντας εντοπίζω πέτρες κατάλληλες για να τις ρίχνω με το ένα χέρι ενώ θα βαράω με μπαστούνι με το άλλο χέρι, όμως δεν σκύβω να τις μαζέψω προκειμένου να μην τα ερεθίσω περισσότερο.
Μαζεύω το πτυσσόμενο μπαστούνι ώστε να έχει συγκεντρωμένο το βάρος του και προετοιμάζομαι για πιθανή τελική μάχη, δηλαδή με πτώση μου ανάσκελα αλλά να μην χτυπήσει το κεφάλι μου σε βράχο, με το αριστερό μου χέρι διπλωμένο στο λαιμό και τα δόντια του σκύλου καρφωμένα σε αυτό και με το δεξί μου χέρι να καρφώνω το μπαστούνι με όλη μου τη δύναμη στο λαιμό του σκύλου.
Το αγωνιώδες βάδισμα κράτησε κανα δεκάλεπτο, μέχρι που εμφανίστηκε ένα αγροτικό αυτοκίνητο.
Όταν μίλησα ήρεμα με τον οδηγό (ο οποίος δεν ήξερε τα σκυλιά), τα σκυλιά έφυγαν προς τα εκεί από οπού ήρθαν.
Μετά από μέρες, αγόρασα μια Mossberg 500 και ένα ζευγάρι παπούτσια Caterpillar με ατσάλινο κουτουπιέ.
Σωστός