Ο καθένας έχει τα βιώματα του υποθέτω, το να προσπαθεί να πείσει τον άλλο ότι μόνο αυτά που έχει ζήσει ισχύουν είναι γαμημένα δογματικό.
Το σχολείο που έβγαλα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο υποθέτω, πέραν του γεγονότος ότι είναι το αρχαιότερο εν λειτουργία ιδιωτικό της Αθήνας (και δεύτερο της Ελλάδος, μας τρώνε οι Ουρσουλίνες). Οι περισσότεροι καθηγητές που δούλευαν εκεί, το ίδιο σχολείο είχαν βγάλει, και στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν αρκετά ευκατάστατοι, για να μην τους ενδιαφέρουν τα απογευματινά ιδιαίτερα - τα οποία δεν έκαναν κιόλας. Της ίδιας νοοτροπίας ήταν και η διεύθυνση βέβαια, γιατί γι' αυτήν η λειτουργία του σχολείου ήταν πάρεργο και όχι επαγγελματική δραστηριότητα.
Επειδή βέβαια η γαμημένη αριστερίζουσα νοοτροπία που κυριάρχησε, θεωρούσε το σύστημα χαρισματικό, πάντα στις εξετάσεις στα τέλη της χρονίας, και ειδικά στις εισαγωγικές, τα θέματα τα έβαζαν καθηγητές των τοπικών δημοσίων, και για ένα περίεργο λόγο, συνήθως πηγαίναμε καλύτερα. Στην χρονιά που τελείωσα, από τα 120 άτομα, αυτοί που δεν πέρασαν στην τριτοβάθμια εκπάιδευση μετριούνταν στα δάχτυλα των χεριών, και οι μισοί από εμάς πέρασαν Αθήνα. Η αδελφή μου έχει ήδη γράψει την ανηψιά μου εκεί, καθότι η λίστα είναι πλέον εξαιρετικά κλειστή, και στα 150 άτομα που κάνουν παίρνουν στο γυμνάσιο, αντιστοιχούν δεκαπλάσιες αιτήσεις.
Δεν έχω σκοπό να περιαυτολογήσω, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω Αντιγόνη ότι έχουν κυττάξει αρκετοί το βιογραφικό μου, και έχουν σταθεί στο σχολείο. Αυτό βέβαια αντισταθμίζει το γεγονός, ότι μας είχαν γαμήσει στην προσευχή, στην ομοιόμορφη ένδυση (τώρα παίζει να ξαναγύρισαν και σε στολή), και φυσικά στις αποβολές. Οι δε περιπτώσεις από ξινογκόμενες που είχα συμμαθήτριες, μου έχουν δώσει υλικό για να γράφω μόνος τα θρεντ για ελλεεινίδες.
