Ενα μήνυμα ανθρωπιάς

[lepando]

Αυτο το μηνυμα απευθυνεται σε οσους, ετυχε & περασε καποια στιγμη απο τη ζωη τους, ενα ζωακι. Προχθες το μεσημερι, αφησε τη τελευταια της αναπνοη, μεσα στην αγκαλια μου η σκυλιτσα μου. Χτυπημενη απο καρκινο του νωτιαιου μυελου, μεσα σε 5 ημερες παρελυσε.Οτι & αν εκανα ηταν αδυνατο, να τη σωσω. Ολες αυτες τις ημερες & νυχτες που ημουν ολο το 24ωρο, κυριολεκτικα πλαι της, ενοιωθα ποσο ανοητα & ασκοπα ειναι καποια πραγματα. Εκεινα τα τελευταια λεπτα πριν φυγει, παραλυτη εντελως πια, με τα ματακια της καρφωμενα επανω μου, επαιρνα ενα μεγαλο μαθημα ζωης, απο αυτον τον υπεροχο συντροφο που επι 8 χρονια ομορφαινε καθε στιγμη τη ζωη μου. Ενα μαθημα που με εκανε (& θα με κανει μερα με την ημερα) καλυτερο ανθρωπο. Μια συμβουλη, λοιπον για ολους εσας που εχετε εναν τεοιο συντροφο στη ζωη σας ειναι να του δειχνετε καθε στιγμη την αγαπη σας. Να του μιλατε, εστω να ακουει τη φωνη σας. Εσεις εχετε τους φιλους σας, τις παρεες σας. Αυτο ΜΟΝΟ εσας. Ακομα & αν κανει καποια ζημια, μη ξεχνατε οτι δε το εκανε επιτηδες, μην ειστε πολυ αυστηροι μαζι του. Αυτα! Αυτο που συνεβη ευχομαι να μη το περασει κανεις ποτε στη ζωη του, οπως & ευχομαι να μπορεσουμε ολοι να μαθουμε μεσα απο τη καλωσυνη & την απλοτητα τους. Ισως ετσι, γινουμε ολοι καλυτεροι ανθρωποι. Στη μνημη της, λοιπον μοιραζομαι αυτο το τελευταιο & μεγαλο μαθημα που μου εδωσε.Αυτο....

 

[Smogi]

Lepando...Πραγματικα με συγκινησες...θυμηθικα πριν δυο χρονια το δικο μου σκυλι που περιμενε να ανεβω σπιτι απο την πολη που σπουδαζω και ηρθε και ξεψυχισε στα ποδια μου...σ'ευχαριστω....!!!Και λυπαμαι για την απωλεια σου..

 

[Altec73]

Eχω χασει και εγω απο καλαζαρ...
Πικρα λεμε....

 

[NEON7]

πριν 5 μηνες καποιος ασυνειδητος το εκτελεσε στο εξοχικο που το ειχα...για να προσπαθησει να μπει στο σπιτι να κλεψει....απο τοτε δισταζω να παρω αλλο...δεν αντεχετε να ξαναπερασω τα ιδια η κατι αλλο...

 

Τα ζωα ειναι ειναι πολυ πιο εξυπνα απο οσο νομιζουμε, ασε δε που ειναι πολυ πιο ανθρωποι απο καποιους αλλους ανθρωπους οι οποιοι ειναι τελειως ζωα.
Ενα κατοικιδιο μεσα στο σπιτι, ειναι σαν ενα μελος της οικογενειας, ΙΜΗΟ. Τουλαχιστον εσυ lepando το εχασες απο φυσικα αιτια, σε αλλους τους τα εχουν δηλητηριασει, πυροβολησει κλπ. Επισης, σε κατι τετοιες στιγμες θανατου, ακομα και ζωων, καταλαβαινουμε ποσο ανισχυρος και ανημπορος ειναι ο ανθρωπος, καθεσαι μονον και κοιτας, χωρις να μπορεις να κανεις ΤΙΠΟΤΑ, μονον περιμενεις να συμβει. Παντως φιλε lepando τα λες καλα, το χεις πιασει το νοημα.

 

altec21, ειχα την εντυπωση οτι το καλαζαρ θεραπευεται, κοστιζει αρκετα αλλα περιπου η θεραπεια δουλευει.

 

[Altec73]

Μιλαμε για καλπαζουσα περιπτωση πριν 8 χρονια...χλωμο ειχε πει ο γιατρος..

 

[laplace]

συλληπητήρια φίλε,να εισαι καλα να την θυμάσαι..

 

[lepando]

Ειναι αδικο, κυριολεκτικα αδικο. Εκει λες οτι πραγματικα δεν υπαρχει Θεος. Μη τα ξεχνατε ποτε παιδια.ΠΟΤΕ.& να θυμαστε τη καλωσυνη τους, εκεινες τις στιγμες που νευριαζετε, θυμωνετε, πελαγωνετε. Μια ταιναι που ειδα & με βοηθησς καπως ειναι το  "Θα σε βρω στον Παραδεισο". Μακαρι να ειναι ετσι. Μακαρι...  Φιλε Νeon, δε ξερω αν εχεις δικιο η αδικο.Ειλικρινα δε ξερω. Ομως το μονο φαρμακο μεσα σε αυτο το πονο ειναι ενα αλλο σκυλακι, που εχω το οποιο το ειχα μαζεψει κτυπημενο απο τον δρομο, πριν 4 χρονια. Ευτυχως που εχω & αυτον.Ξερω τι εννοεις ulop, (οσο "φυσικο αιτιο" μπορει να ειναι ο καρκινος), ο πονος ειναι μεγαλος. Αυτο ακριβως που λες: Ειναι μελος της οικογενειας.Αυτο.. Το καλαζαρ, ειναι αναλογα. Αλλωτε μπορει να ζησει & σα φορεας & αλλωτε οχι. Παντως παιδια, αν το εχει ζησει(δυστυχως) καποιος, αυτα που ειδα σημερα στο νεκροταφειο για τα ζωακια, δε διαφεραν σε αντιστοιχες περιπτωσεις για ανθρωπους. Εινα τρομερο, παντως στην εποχη της τεχνολογιας & ο πουστης ο καρκινος θεριζει...

 

[TASOULHSKAL]

οταν εχεις δεθει μ ενα ζωο ο χαμος του δεν εχει σχεδον καμμια διαφορα απο το να χανεις ενα δικο σου ανθρωπο

 

[mounitsa]

Σε καταλαβαινω λεπ εχασα το λυκοσκυλο μου τα χριστουγεννα απο γηρατεια μεν αλλα ηταν σημαντικη η απωλεια.....το καλο μου περιμενε να γυρισω απο τα ξενα και την επομενη μερα ξεψυχησε

 

[mounitsa]

Α τωρα που ειπες για το νεκρατοφειο των ζωων (ενα υπαρχει μονο οποτε λογικα το ιδιο λεμε...) ειναι απατη μου ειπαν δυο διαφορετικα ατομα.....δε θελω να μπω σε λεπτομερειες γιατι ειναι λεπτο το θεμα και προσφατο απλα ενημερωνω...

 

[sonyp900]

Έχω χάσει τρία σκυλιά από φόλα εδώ που μένω!!!!!!!! Τα τελευταία 6 χρόνια δεν έχω ξαναπάρει...........

 

[lepando]

Σκεφτειτε το αυτο, που λεει η moumitsa & o Smogi.Ειναι συγκλονιστικο & ειναι περα για περα αληθεια. Αυτα τα πλασματα,εχουν κατι που δεν περιγραφεται με λογια. Την ενοιωθα οτι ηθελε να φυγει & 2 φορες που εγινε αυτο, ακουσε το κλαμα μου, ενοιωσε την ανασα μου, δε ξερω & γυρισε. & ποναγε, Χριστε μου ποσο ποναγε & εφτγε κοιτωντας με στα ματια.Αυτο δε θα το ξεχασω σε ολη μου τη ζωη.Ειλικρινα αν δε γινω ακομα καλυτερος ανθρωπος, θα ειναι σα να τη προδιδω. & αυτο δε θα το εκανα ποτε. Μακαρι ολοι να νοιωσουν καποια στιγμη στη ζωη τους μια τετοια αγαπη. Ισως μονο με την αγαπη της μανας να υπαρχει συγκριση.

Α τωρα που ειπες για το νεκρατοφειο των ζωων (ενα υπαρχει μονο οποτε λογικα το ιδιο λεμε...) ειναι απατη μου ειπαν δυο διαφορετικα ατομα.....δε θελω να μπω σε λεπτομερειες γιατι ειναι λεπτο το θεμα και προσφατο απλα ενημερωνω...

& εγω ειχα ακουσει, μα στο βουνο δε τη πηγαινα. Παντως οπως τα ειδα, δε νομιζω να ειναι & ετσι οπως τα λενε. Δε ξερω, δε ξερω...

 

[Heelover]

Τα συλλυπητήριά μου φίλε!!
Το δικό μου, της δουλειάς ήταν αλλά το φρόντιζα σαν
δικό μου, το μετέφερα με το ΙΧ μου στο γιατρό με ανοιχτή την κοιλιά και να κρέμονται τα συκώτια, έντερα κλπ,
και μετά από λίγη ώρα με φώναξε μέσα για να μου πει πως δεν τα κατάφερε τελικά!! Γονάτισα και άρχισα να κλαίω! :'( :'( :'( Το καλάρο της το έχω για να τη θημάμαι!
Δύσκολα θα αποκτήσω δικό μου!! Να είναι καλά εκεί
που βρίσκεται τώρα!!
Και αν βρείτε κανένα αδέσποτο στο δρόμο σας, δώστε του λίγο φαγητό ή ό,τι άλλο μπορείτε εκείνη τη στιγμή! ;)
Έυχαριστώ που μοίρασα την εμπειρία μου!

 

[flyeron]

Αχ βρε Lepado...
Και σε κακή ώρα το λές...
Στην αγκαλιά μου πέθανε ο σκύλος μου, θυμάμαι ακόμα την ημερομηνία, δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές. Είναι τόσο έντονες, όσο και όταν βρίσκεται κοντά σε θάνατο ανθρώπου. Αλλά η παραμονή της ανάμνησης του μέσα σου, δεν είναι η καλύτερη επιβεβαίωση της αθανασίας;
Μαλακίες παρηγοριάς, αλλά τέτοια ώρα...

 

[Ryu]

Και ο δικος μου λυκος πεθανε σε ηλικια 16,5 ετων απο γερατεια. Δυστυχως τοτε υπηρετουσα. Ηταν εξαιρετικο σκυλι, καλος φυλακας και καλη παρεα. Ισως η μανα μου να του χρωσταει και την ζωη της αφου ο σκυλος μας ειδοποιησε μετα απο ενα ατυχημα που της ετυχε, και την βρηκαμε λυποθυμη στην ταρατσα.
Για τον καρκινο τι να πουμε... μεχρι και ενα παπαγαλακι που ειχα πεθανε απο καρκινο.    

 

Φιλε lepando,
Θα ζησεις πολλες φορες στην ζωη σου τετοιες στιγμες. Δυστυχως ο αννθρωπος αν και εχει καταφερει πολλα, τελικα θα ειναι ΘΕΑΤΗΣ σε τετοιες καταστασεις, ανισχυρος, ανικανος, ανημπορος. Η ζωη εχει και τετοια και ακομα χειροτερα. Κουραγιο.

 

[hunter1000]

Τα συλληπητηρια μου φιλε εχασα και εγω ενα πολυ καλο φιλαρακι πριν 5 χρονια αναγκαστικαμε να του κανουμε ευθανασια και δεν θα ξεχασω ποτε τα ματια του ποτε και  δεν θα ξαναπαρω αλλο φιλαρακι.
Γνωρισα τους Ανθρωπους και αγαπισα τα ζωα

 

[kronos]

Πριν ενα μηνα περιπου πηγα το γέρο σκυλο μου σε γνωστο μου κτηνιατρο. Διαγνωση "καρκινος πεπτικου".Μου ειπε να του κανει ευθανασια, να μην υποφερει...
Αρνηθηκα.Σταματησα να του δινω ολες αυτες τις κωλο-σκυλοτροφες και του μαγειρευω καθε μερα.Φαινεται οτι τουλαχιστον δεν υποφερει παρα πολυ, πλεον.
Απο τη μια βλεπω τα λυπημενα ματια του που 13 χρονια τωρα με κοιταζουν με αδολη αγαπη, απο την αλλη σκεφτομαι την ευθανασια και ειμαι σε φοβερο διλημμα....
Εχω το δικαιωμα να σκοτωσω ενα πλασμα γιατι ετσι λεει η "λογικη" και η "επιστημη" και να το γλυτωσω απο ενα οδυνηρο θανατο,η πρεπει να αφησω τη φυση να βρει το δρομο της και να ζησει οσο ζησει εστω και υποφεροντας...
Οσοι εχουν περασει αναλογες καταστασεις μπορουν να με καταλαβουν....
(Οποιος συναγωνιστης μπορει να δωσει μια αποψη,δεκτη...)