Καλη κυριακη να εχουμε.
Διανυοντας την τεταρτη δεκαετια της ζωης μου αντιλαμβανομαι οτι τα αρχιδια μου επειδη ειναι
μεγαλα και βαρια σαν πεπονια, αρχιζουν να κρεμανε ολο και πιο χαμηλα. Σιγουρα ειναι ενα αισθητικο κυριως προβλημα το οποιο οι μεγαλυτεροι θα το εχετε παρατηρησει σε υπερθετικο βαθμο, κοινως, καποιοι απο εσας ηδη κανετε γκελακια με τα γονατα. Οι νομοι της βαρυτητας σε συνδιασμο με τα σλιπακια που πλεον φοραμε οι περισσοτεροι, αντι των παραδοσιακων παππουδοσωβρακων, καθιστουν το υπερ-κρεμασμα αναποφευκτο.
Απο τη μια, εχει ενα πρεστιζ ο παφλασμος των αρχιδιωνε στα μπουτια της γκομενας που γαμαμε, σαν να βαρανε παλαμακια προσπαθωντας να μας εμψυχωσουν για το εργο που επιτελουμε εκεινη τη στιγμη. Απτην αλλη τραυματιζονται πιο ευκολα ειδικα οταν αθλεισαι ή οταν κυκλοφορεις γυμνος, και με τα χρονια μοιαζουν σαν χαλασμενα ακτινιδια. Ασε που το ξυρισμα γινεται βασανιστηριο.
Ας πουμε οτι ειστε πλουσιοι και το κοστος της επεμβασης (η οποια εχει ελαχιστα ρισκα) σας ηταν αδιαφορο, θα το κανατε; Θα σιδερωνατε την αρχιδοσακουλα; Ή σαν τις γυναικες που προτιμουν το νατσουραλ λουκ στα βυζια τους, θα αφηνατε την φυση να κανει την δουλεια της χωρις παρεμβασεις και μετροσεξουαλισμους;