Εγώ πάλι αν και δεν το κρύβω ότι αιφνιδιάστηκα από το μέγεθος της διαφοράς, λίγο-πολύ φυσιολογικά τα βλέπω τα αποτελέσματα
Η ΝΔ τα πήγε σχετικά καλά στην κυβέρνηση. Παρ’όλες τις πρωτόγνωρες και δύσκολες κρίσεις που την βρήκαν όπως μεταναστευτικό, πανδημία, Τούρκικοι τσαμπουκάδες, τρελή ενεργειακή ακρίβεια κλπ, τα διαχειρίστηκε αρκετά καλά και ταυτόχρονα κατάφερε να κάνει πράξη πολλά από αυτά που είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Και ναι μεν πέφτει πολύ γκρίνια για την ακρίβεια αλλά η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη εικόνα με τα βασικά/μετρήσιμα μεγέθη της οικονομίας δείχνει σε καλό δρόμο, το δημόσιο περνάει ταχύτατα στην ψηφιακή εποχή, ενώ (κατά την γνώμη μου πιο σημαντικό απ’ όσο επίσημα καταγράφεται) απέναντι σε μια πολύ επιθετική Τουρκία εμπνέει πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη συγκριτικά με τους οπαδούς του “θα το ρισκάρουμε”… Σε όλη την διάρκεια της 4ετίας είχε σταθερές απόψεις και λόγο, σταθερή στόχευση και πορεία, και δεν είχε εσωκομματικές μάχες, γκρίνιες ή παλινωδίες. Αυτά ο κόσμος τα εισέπραξε ως σταθερότητα και αξιοπιστία (πράγματα που ήταν τρελά ζητούμενα μετά τα χουνέρια των προηγούμενων) και αυτό τελικά μεταφράστηκε σε εμπιστοσύνη ψήφου. Θεωρώ ότι σεβαστό μέρος του πληθυσμού ψήφισε ΝΔ όχι γιατί απαραίτητα συμφωνούσε ή ταυτιζόταν μαζί της αλλά γιατί το ένστικτό του έλεγε ότι οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα σήμαινε μπλεξίματα παντός είδους…
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζει ακόμα στο 2012-15. Καμιά σοβαρή αυτοκριτική για τα γελοία που έκανε ως κυβέρνηση, καμία ανανέωση προσώπων, προεκλογική τακτική μόνο αρνητική δηλ να φύγει ο Μητσοτάκης (κλασικό δείγμα ηττημένου από τα αποδυτήρια), και φυσικά άσχετοι και αναξιόπιστοι να λένε ότι τους κατέβει και να τάζουν τα πάντα μπας και διασωθούν. Ο κόσμος όμως δεν είναι όπως το 2015 που ήταν πρόθυμος να καταπιεί το ωραίο παραμύθι. Μόνο του το baby-face του Αλέξη δεν τραβάει πια και πως να το κάνουμε ρε παιδιά, με Δρίτσηδες, Πολάκηδες, Φωτίου, Μπίστη, Τζουμάκα, Αντώναρους, κυρά Τασίες, Μπαλάφηδες κλπ δεν πας πουθενά πια – ειδικά όταν απέναντι υπάρχει Πιερρακάκης. Απορώ δηλαδή πως δεν το έβλεπε ο Άλεξ… Η δε τελευταία εβδομάδα με τον Κατρούγκαλο, την Φωτίου και κυρίως την ελεεινή και απελπισμένη προσπάθεια να μαζέψει από τους Χρυσαυγίτες ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο. Να ζήσουμε να τους θυμόμαστε…
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να χαμογελάει πάλι. Ο Ανδρουλάκης μπορεί να μην έχει την αύρα του μεγάλου ηγέτη, αλλά είναι άφθαρτος και πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι έχει κάνει σοβαρή προσπάθεια ανανέωσης στα στελέχη με νέα φρέσκα πρόσωπα που πείθουν πολύ περισσότερο από τους παλαιολιθικούς δεινόσαυρους και δεν κουβαλάνε στις πλάτες τους αμαρτίες. Έχοντας πλέον και πιο εύκολη δεξαμενή ψηφοφόρων από τον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ ο δρόμος είναι ανοιχτός και ο χρόνος θα δείξει πόσο ψηλά μπορεί να φθάσει…
Για το ΚΚΕ δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς ζουν στο δικό τους κόσμο, έχουν μια βάση του 5-6% μπετόν, και λογικό ήταν να τσιμπήσουν αρκετούς απογοητευμένους αριστερούς από τον Αλεξ… Ανέβασαν ποσοστά , το πανηγυρίζουν και καλά κάνουν, αλλά μέχρι εκεί είναι όμως - δεν προβλέπω κάτι να αλλάξει δραματικά 38 εκλογές να γίνουν…
Ο Γιάννης με ένα ν κατάφερε να βάλει αυτογκόλ μόνος του. Ενώ οι δημοσκοπήσεις λίγους μήνες πίσω τον έφερναν μάλλον μέσα και θα είχε επιπλέον να λαμβάνει και από την κατάρρευση του άχαστου, και ενώ πράγματι έχει μια πολύ καλή διείσδυση στις μικρές ηλικίες, αυτές οι αχρείαστες παπαριές με τις Δήμητρες το τελευταίο δίμηνο ενεργοποίησαν αρνητικά αντανακλαστικά που τον έκαψαν… Ακατανόητο λάθος . Φαίνεται ότι ο ψυχισμός του είναι τέτοιος που τον ξεπερνάει - δεν μπορεί να ξεφύγει από τις εμμονές του….
Για τον Βελόπουλο τι να πείς… Εντάξει δεν είναι η πρώτη φορά – πολλές φορές υπήρχε και ένας τέτοιος που κατάφερνε να μπει στην Βουλή. Στην χώρα που δεκάδες χιλιάδες πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, ότι το εμβόλιο έχει μέσα τσιπάκι, ότι ο Σώρρας έχει 600δις κλπ δεν μου κάνει εντύπωση τίποτα.
Αιντε να δούμε και την Ζωή στην επόμενη βουλή… Θα έχει πολύ ποπ κορν ειδικά απέναντι στον Αλεξ…