Θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα οτι όλα μου πάνε χάλια. Αλλά και πολύ μαλάκας αν έλεγα οτι πάω καλά στη ζωή μου. Είμαι παντρεμένος, με τη γυναίκα μου δεν μιλιόμαστε δεκαετίες αλλά μένουμε μαζί λόγω των παιδιών. Εξ αιτίας της γυναίκας μου έχω χάσει όλους τους φίλους μου. Κυριολεκτικά δεν έχω κανέναν, πέρα από τη δουλειά. Ποτέ δεν θα βγώ για μιά μπίρα, για αντροπαρέα, για βόλτα. Αλλά παίρνω σιωπηλά, ηδονιστικά την εκδίκησή μου όσο η γυναίκα μου νιώθει οτι με έχει υπό έλεγχο. Τη βγάζω με πουτάνες, έχω σταθερή φάση με παλιά γκόμενα (που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την άφησα πριν σχεδόν 30 χρόνια), το παίζω καλός οικογενειάρχης προς τα έξω, στη δουλειά όλοι με έχουν για μουρόχαβλο.
Αν θα άλλαζα κάτι στη ζωή μου? Πολλά.