Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!

[soprano]

αντε μεγαλε εκαναν ακκ μονο και μονο για να σχολιασω εδω

δωσε λιγο ροη στον λαό ρε αδερφε

 

[podhlaths]

=======60=======

Αμέσως τα χείλη μου κόλλησαν στα δικά της. Φιλιόμασταν παθιασμένα για αρκετά λεπτά. Αλλά το χέρι της Αντζελας δεν άλλαξε θεση. Η Άντζελα ήταν πολύ διαχυτική, τόσο διαχυτική που με κόμπλαρε. Δεν είχα αρκετές εμπειρίες ακόμα, αλλά όσες και να είχα θα ήταν λίγες μπροστά στις εμπειρίες της Άντζελας. Επιπροσθέτως η Άντζελα ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό απο ότι  είχα συναναστρεφεί μέχρι τώρα.. Δεν με άφηνε καν να πάρω πρωτοβουλία απο την πρώτη στιγμή στο αεροπλάνο μέχρι και στον καναπέ μου, είχε τον πρώτο λόγο. Αυτή κατηύθυνε τα πάντα, από  την συζήτηση μέχρι και το που θα καθίσουμε στο δικο μου σπίτι.
Κλασσική περίπτωση κακομαθημένου σκέφτηκα, αλλα δεν έδωσα συνεχεια, αλλωστε το ζητουμενο της στιγμής δεν ήταν η σωστή διαπαιδαγώγηση της Άντζελας.
Το κινητο μου ήταν ακουμπισμενο σε ένα επιπλο που βρισκόταν ακριβως πίσω απο την πόρτα. Το είχα τοποθετήσει επίτηδες στο αθόρυβο, γιατι, κάτι  μέσα μου, μου έλεγε ότι η Έλενα θα ενοχλούσε. Μάλιστα το είχα τοποθετήσει και αναποδα να μην με ενοχλήσει ούτε το φως της μικροσκοπικής οθόνης που είχαν τα κινητά τότε.
Λίγο το ποτό, λίγο η άντζελα έχουμε καταλήξει στο κρεβατι μου γυμνοί. Και όταν λεω γυμνοί εννοώ ολόγυμνοι. Τίποτα δεν είχε μείνει πάνω μας. Η αντζελα πιάνει σφιχτά την πούτσα μου και άρχιζει να την πάιζει αργα, μια διαδικασία που μια ξεκινούσε μια σταματούσε, ενω όλη αυτή την ώρα φιλιόμασταν. Ενώ δεν άντεχα άλλο και ήθελα να μπω μέσα της, κάνω κίνηση να βάλω πρώτα ένα δαχτυλο. Και η άντζελα μου παίρνει το χέρι και δεν με αφήνει αν την αγγίξω. Αφήνω να περάσει ενα λεπτό και ξαναπροσπαθώ. Τίποτα ξανά.
Τραβιεμαι μακρια της και αρχίζω να κοιτάω το ταβάνι.
-Τι έπαθες? Μου λέει
-Εγω τι έπαθα? Εσυ τι έπαθες?
-Νοιώθω ότι δεν είμαι έτοιμη.

Γύρισα και την κοίταξα όλο απορία.
Αμέσως το μυαλό μου άρχισε να κάνει ένα αεροπλανικό πλάνο πάνω απο το κρεβατι μου δειχνοντας εμένα και την άντζελα ολογυμνους στο κρεβατι μου, με το χέρι της στην πούτσα μου, εμένα καβλωμένο και αυτή να μου λέει ότι δεν είναι έτοιμη…
-Κάτσε ρε παιδακι μου τι εννοείς δεν είσαι έτοιμη?
-Ξέρω εγώ απο το πρώτο ραντεβου? Δεν είναι σωστό και μάταια πρσπάθησε να πάρει με το προσωπο της μια  αθώα εκφραση.
-Ποιο πρώτο ραντεβου ρε κορίτσι μου? Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ένα άρθρο που διάβασα όσο περίμενα σε εκείνο το κομμωτήριο στην Ζάκυνθο στο Cosmpolitan που το περιοδικό συμβουλευε τα κορίτσια να κάτσουν σε καποιον στο 3ο ραντεβού, ώστε να μην της χαρακτηρίσουν ΕΥΚΟΛΕΣ…
Ω ρε πούστη μου που έμπλέξα πάλι είπα απο μέσα μου.

Ρε κορίτσι μου, γνωριζόμαστε 10 ώρες. Βγήκαμε μαζί, ήπιαμε τον κώλο μας, καταλήξαμε σπίτ μου, είμαστε γυμνοί στο κρεβάτι μου,δεν έχεις αφήσει την πόυτσα μου απο το χέρι σου και λες να σε παρεξηγήσω εαν το κάνουμε. Έαν ήμουν απο τα άτομα που βάζουν ταμπέλες, θα στην είχα βάλει ήδη. Έλα να περάσουμε καλά και βλέπουμε. Και ασε τις μαλακίες που γράφει το Cosmopolitan…
-Που ξέρεις ότι διαβάζω Cosmpopolitan?
-Δεν το ξέρω ρε Άντζελα, στην τύχη το είπα. Έλα εδω τώρα.

Πήρα το χέρι της το ακούμπησα πάνω στην πόυτσα μου, που παρόλο την τεράστια στιχομυθία μας δεν είχε καταλαβει χριστό, και πλησιάζω το αυτί της και της λέω, συνέχισε την δουλίτσα σου.

Απο εκεί και πέρα έγιναν όλα κανονικά. Με μια μόνο λεπτομέρεια η Άντζελα δεν χόρταινε με τίποτα. Έχουν περάσει 2 ώρες το έχουμε κάνει 3 φορές και ή Άντζελα το χαβά της.

-Κάτσε ρε κορίτσι μου είμαι απο το πρωι στο πόδι.

Αν και το προβλημα μου ήταν άλλο. Το μυαλό μου ήταν στο τηλέφωνο.

Σηκώθηκα πήγα στο τηλέφωνο και είχα πάνω απο 10 κλήσεις. Όλες ήταν απο την Έλενα.
Κοντοστάθηκα λίγο κοιτώντας το κινητό. Κοίταξα καλύτερα και είχα και ένα μηνυμα.

“Γιατί με στεναχωρείς ρε Μάρκο?”

Αυτή η φράση με χτύπησε κατευθείαν στην ψυχή. Εγώ στεναχωρώ κάποια. Και μάλιστα μια κυρία που είχε μόλις χάσει τον αντρα της και ήταν ήδη στεναχωρημένη.
Με κοροιδεύει σκέφτηκα, και αμέσως την έκανα εικόνα να χορευει με εκεινο τον νεαρό στο club.
Απο τότε αυτή η φράση με έχει στοιχειώσει. Την έχω ακούσει απο πολλές και όχι γιατί τις στεναχωρώ αλλά γιατί είναι στη φύση της γυναίκας να γεμίζει τύψεις έναν άντρα. Η γυναίκα απο πολύ παλιά έχει εντοπίσει την αχίλειο πτέρνα κάθε αντρα και χρησιμοποιει τις τύψεις για να τον χειραγωγήσει. Παρόλα αυτά όσο υποπτευμένος και να είσαι όσο καχύποπτος είναι στο dna μας να μας εκμεταλευονται.

Αμέσως έκλεισα τελείως το κινητό, έψαξα για το εσωρουχο μου το φόρεσα έπιασα την κιθάρα και κάθισα στον καναπέ.

Ασυναίσθητα ξεκίνησα να παίζω την μελωδία που ακουσα πριν απο τον φίλο στο παγκακι. Και πριν ξεκινήσω να τραγουδάω η Άντζελα έχει καθίσει δίπλα μου. Με την εκφορά του πρώτου στίχου και μόνο η Άντζελα άρχισε να δακρυζει. Είπα όσο θυμομουν.
-Σύνεχισε…
-Δεν ξέρω άλλο..
-Παίξε και θα το πω εγω!

Συνέχιζα να παιζω και η Άντζελα τραγουδούσε δακρυσμένη.
Είναι απο τα αγαπημένα μου του Άσιμου, μου είπε, και ενω πήγα να την αγκαλιάσω καποιος χτυπούσε τα κουδούνια.
Ω ρε πούστη είναι 6 το πρωί θα είναι για παράπονα για την κιθαρα…..

 

[Velociraptoras]

=======60=======

Αμέσως τα χείλη μου κόλλησαν στα δικά της. Φιλιόμασταν παθιασμένα για αρκετά λεπτά. Αλλά το χέρι της Αντζελας δεν άλλαξε θεση. Η Άντζελα ήταν πολύ διαχυτική, τόσο διαχυτική που με κόμπλαρε. Δεν είχα αρκετές εμπειρίες ακόμα, αλλά όσες και να είχα θα ήταν λίγες μπροστά στις εμπειρίες της Άντζελας. Επιπροσθέτως η Άντζελα ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό απο ότι  είχα συναναστρεφεί μέχρι τώρα.. Δεν με άφηνε καν να πάρω πρωτοβουλία απο την πρώτη στιγμή στο αεροπλάνο μέχρι και στον καναπέ μου, είχε τον πρώτο λόγο. Αυτή κατηύθυνε τα πάντα, από  την συζήτηση μέχρι και το που θα καθίσουμε στο δικο μου σπίτι.
Κλασσική περίπτωση κακομαθημένου σκέφτηκα, αλλα δεν έδωσα συνεχεια, αλλωστε το ζητουμενο της στιγμής δεν ήταν η σωστή διαπαιδαγώγηση της Άντζελας.
Το κινητο μου ήταν ακουμπισμενο σε ένα επιπλο που βρισκόταν ακριβως πίσω απο την πόρτα. Το είχα τοποθετήσει επίτηδες στο αθόρυβο, γιατι, κάτι  μέσα μου, μου έλεγε ότι η Έλενα θα ενοχλούσε. Μάλιστα το είχα τοποθετήσει και αναποδα να μην με ενοχλήσει ούτε το φως της μικροσκοπικής οθόνης που είχαν τα κινητά τότε.
Λίγο το ποτό, λίγο η άντζελα έχουμε καταλήξει στο κρεβατι μου γυμνοί. Και όταν λεω γυμνοί εννοώ ολόγυμνοι. Τίποτα δεν είχε μείνει πάνω μας. Η αντζελα πιάνει σφιχτά την πούτσα μου και άρχιζει να την πάιζει αργα, μια διαδικασία που μια ξεκινούσε μια σταματούσε, ενω όλη αυτή την ώρα φιλιόμασταν. Ενώ δεν άντεχα άλλο και ήθελα να μπω μέσα της, κάνω κίνηση να βάλω πρώτα ένα δαχτυλο. Και η άντζελα μου παίρνει το χέρι και δεν με αφήνει αν την αγγίξω. Αφήνω να περάσει ενα λεπτό και ξαναπροσπαθώ. Τίποτα ξανά.
Τραβιεμαι μακρια της και αρχίζω να κοιτάω το ταβάνι.
-Τι έπαθες? Μου λέει
-Εγω τι έπαθα? Εσυ τι έπαθες?
-Νοιώθω ότι δεν είμαι έτοιμη.

Γύρισα και την κοίταξα όλο απορία.
Αμέσως το μυαλό μου άρχισε να κάνει ένα αεροπλανικό πλάνο πάνω απο το κρεβατι μου δειχνοντας εμένα και την άντζελα ολογυμνους στο κρεβατι μου, με το χέρι της στην πούτσα μου, εμένα καβλωμένο και αυτή να μου λέει ότι δεν είναι έτοιμη…
-Κάτσε ρε παιδακι μου τι εννοείς δεν είσαι έτοιμη?
-Ξέρω εγώ απο το πρώτο ραντεβου? Δεν είναι σωστό και μάταια πρσπάθησε να πάρει με το προσωπο της μια  αθώα εκφραση.
-Ποιο πρώτο ραντεβου ρε κορίτσι μου? Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ένα άρθρο που διάβασα όσο περίμενα σε εκείνο το κομμωτήριο στην Ζάκυνθο στο Cosmpolitan που το περιοδικό συμβουλευε τα κορίτσια να κάτσουν σε καποιον στο 3ο ραντεβού, ώστε να μην της χαρακτηρίσουν ΕΥΚΟΛΕΣ…
Ω ρε πούστη μου που έμπλέξα πάλι είπα απο μέσα μου.

Ρε κορίτσι μου, γνωριζόμαστε 10 ώρες. Βγήκαμε μαζί, ήπιαμε τον κώλο μας, καταλήξαμε σπίτ μου, είμαστε γυμνοί στο κρεβάτι μου,δεν έχεις αφήσει την πόυτσα μου απο το χέρι σου και λες να σε παρεξηγήσω εαν το κάνουμε. Έαν ήμουν απο τα άτομα που βάζουν ταμπέλες, θα στην είχα βάλει ήδη. Έλα να περάσουμε καλά και βλέπουμε. Και ασε τις μαλακίες που γράφει το Cosmopolitan…
-Που ξέρεις ότι διαβάζω Cosmpopolitan?
-Δεν το ξέρω ρε Άντζελα, στην τύχη το είπα. Έλα εδω τώρα.

Πήρα το χέρι της το ακούμπησα πάνω στην πόυτσα μου, που παρόλο την τεράστια στιχομυθία μας δεν είχε καταλαβει χριστό, και πλησιάζω το αυτί της και της λέω, συνέχισε την δουλίτσα σου.

Απο εκεί και πέρα έγιναν όλα κανονικά. Με μια μόνο λεπτομέρεια η Άντζελα δεν χόρταινε με τίποτα. Έχουν περάσει 2 ώρες το έχουμε κάνει 3 φορές και ή Άντζελα το χαβά της.

-Κάτσε ρε κορίτσι μου είμαι απο το πρωι στο πόδι.

Αν και το προβλημα μου ήταν άλλο. Το μυαλό μου ήταν στο τηλέφωνο.

Σηκώθηκα πήγα στο τηλέφωνο και είχα πάνω απο 10 κλήσεις. Όλες ήταν απο την Έλενα.
Κοντοστάθηκα λίγο κοιτώντας το κινητό. Κοίταξα καλύτερα και είχα και ένα μηνυμα.

“Γιατί με στεναχωρείς ρε Μάρκο?”

Αυτή η φράση με χτύπησε κατευθείαν στην ψυχή. Εγώ στεναχωρώ κάποια. Και μάλιστα μια κυρία που είχε μόλις χάσει τον αντρα της και ήταν ήδη στεναχωρημένη.
Με κοροιδεύει σκέφτηκα, και αμέσως την έκανα εικόνα να χορευει με εκεινο τον νεαρό στο club.
Απο τότε αυτή η φράση με έχει στοιχειώσει. Την έχω ακούσει απο πολλές και όχι γιατί τις στεναχωρώ αλλά γιατί είναι στη φύση της γυναίκας να γεμίζει τύψεις έναν άντρα. Η γυναίκα απο πολύ παλιά έχει εντοπίσει την αχίλειο πτέρνα κάθε αντρα και χρησιμοποιει τις τύψεις για να τον χειραγωγήσει. Παρόλα αυτά όσο υποπτευμένος και να είσαι όσο καχύποπτος είναι στο dna μας να μας εκμεταλευονται.

Αμέσως έκλεισα τελείως το κινητό, έψαξα για το εσωρουχο μου το φόρεσα έπιασα την κιθάρα και κάθισα στον καναπέ.

Ασυναίσθητα ξεκίνησα να παίζω την μελωδία που ακουσα πριν απο τον φίλο στο παγκακι. Και πριν ξεκινήσω να τραγουδάω η Άντζελα έχει καθίσει δίπλα μου. Με την εκφορά του πρώτου στίχου και μόνο η Άντζελα άρχισε να δακρυζει. Είπα όσο θυμομουν.
-Σύνεχισε…
-Δεν ξέρω άλλο..
-Παίξε και θα το πω εγω!

Συνέχιζα να παιζω και η Άντζελα τραγουδούσε δακρυσμένη.
Είναι απο τα αγαπημένα μου του Άσιμου, μου είπε, και ενω πήγα να την αγκαλιάσω καποιος χτυπούσε τα κουδούνια.
Ω ρε πούστη είναι 6 το πρωί θα είναι για παράπονα για την κιθαρα…..

Μη μας σκασεις για το επομενο κανονισε τυπε

 

[ass_kavlos]

Τον ΠανοΦάνη τί τον έχεις;

 

[podhlaths]

Τον ΠανοΦάνη τί τον έχεις;

και αστείος και πρωτότυπος. Να μην έχω αδερφή.

 

[ass_kavlos]

και αστείος και πρωτότυπος. Να μην έχω αδερφή.

Αφού τον γνωρίζεις μου αρκεί. Κλώνε.

 

[Yuma]

Τά προξενιά μπορεί νά καταργήθηκαν άλλά οί σημερινοί γάμοι πάλοι γίνονται γιά συμφέροντα. Πάρε τόν τάδε, έχει καλή θέση, πάρε τήν τάδε, ό πατέρας της είναι σπουδαίος κλπ κλπ. Λίγοι γάμοι είναι αύτοί πού είναι άπό άγάπη μόνο άπό άτομα πού γνωριστήκανε μόνα τους.

 

[podhlaths]

Τά προξενιά μπορεί νά καταργήθηκαν άλλά οί σημερινοί γάμοι πάλοι γίνονται γιά συμφέροντα. Πάρε τόν τάδε, έχει καλή θέση, πάρε τήν τάδε, ό πατέρας της είναι σπουδαίος κλπ κλπ. Λίγοι γάμοι είναι αύτοί πού είναι άπό άγάπη μόνο άπό άτομα πού γνωριστήκανε μόνα τους.

να φανταστω εχεις διαβασει μονο το =====1======

 

[Velociraptoras]

να φανταστω εχεις διαβασει μονο το =====1======

Παιξε μπαλα περιμενουμε

 

[Altec73]

 

[podhlaths]

=======61======

Ακούμπησα με περίσσια στοργή την κιθάρα δίπλα μου, με το μπράτσο της να στηρίζεται στον καναπέ. Σηκώθηκα αργά και πηγαίνοντας προς την πόρτα συνηδειτοποίησα ότι είμαι μόνο με το βρακί. Πλησίασα στην πόρτα και έβαλα το μάτι μου στο ματάκι της πόρτας. Δεν έβλεπα κανέναν. Γύρισα το κεφάλι μου και με απορία κόιταξα την Άντζελα.

-ποίος είναι Μάρκο?
-Ξέρω εγώ? Δεν βλεπω κανέναν.

Έβαλα τον σύρτη στην πόρτα που είχα αμελήσει πριν να τοποθετήσω και άνοιξα την πόρτα σιγά, σιγά και με περισσια προσοχή, κρυβωντας πίσω απο την πόρτα το ημιγυμνο μου σώμα.
Τα μάτια μου άρχισαν να σκανάρουν όλο το διαθεσιμο οπτικό πεδίο που αφηνε η μικρη χαραμαδρα, που δημιουργούσε η πόρτα και το πλαίσιο της, παρολα αυτά δεν είδα το παραμικρό.

Μια στιγμή σκέφτηκα ότι μπορεί να μην ακουσα καλά και εκείνη τη στιγμή έσβησαν τα φώτα του διαδρόμου, πράγμα το οποίο μαρτυρούσε ότι κάποιος υπήρχε στο διαδρομο λίγα δευτερόλπτα πριν και τα είχε ανάψει.

Και ενώ έχω χαλαρώσει και είμαι έτοιμος να κλείσω την  πόρτα αφού σκέφτηκα ότι κάποιος θα μπερδευτηκε και όπως συμβαίνει συχνά, αντι να πατήσει τα φωτα πάτησε το κουδουνι κάποιου άτυχου διαμερίσματος, άκουσα μια φωνή απο το ισόγειο
-Βοηθεια Μάρκ…
Και αμέσως έκλεισε η πόρτα.
Στάθηκα λίγα δευτερόλεπτα. Αλλα δεν άκουσα τίποτα.
Αμέσως έτρεξα προς το μπαλκονάκι που είχα που είχε θέα προς την πλατεία Κολωνακίου. Μέχρι να βγώ το μόνο που είδα ήταν ένα τζιπ μεγάλου κυβισμού να εξαφανίζεται σε χρόνο dt αφηνοντας πίσω μυρωδιά απο καμένο λάστιχο και σημάδια στο οδόστρωμα.

Η Άντζελα είχε μείνει αποσβολωμένη στον καναπέ να με κοιτάει αδυνατώντας να αντιληφθεί τι ακριβώς συνέβαινε.

Ποιος στον πούτσο να ήταν? Το μυαλό μου έτρεχε με χίλια. Στην Αθηνα όλοι οσοι με ξέρουν είναι μετρημένοι στα δαχτυλα του ενός μου χεριού.
Πλησίασα καθισα στον καναπέ και έβαλα τα πόδια μου πάνω στο χαμηλό τραπεζάκι που βρισκόταν μπροστά απο τον καναπέ. Έπιασα το τηλεκοντρόλ και άνοιξα την τηλεόραση. Αρχισα μηχανικά να αλλάζω ένα ένα τα κανάλια, διαδικασία που με βοηθούσε να συγκεντρωθώ αλλά μάταια, λίγο το αλκοολ, λίγο η κούραση λίγο το χέρι της άντζελας που μου έτριβε την κοιλιά δεν με άφηνε να σκεφτώ και έτσι δεν το προσπάθησα και πιο πολύ. Έτσι κατέληξα με την Άντζελα στο κρεβάτι όπου μετά απο ένα γύρο μας πήρε ο ύπνος….

Λίγες ώρες αργότερα ξυπνήσαμε απο το κινητό της Άντζελας που χτυπούσε διαολεμένα με ένα ενοχλητικό τσιφτετέλι, προκαλώντας σου απορία πως αυτή η γκόμενα ήξερε τον Άσιμο.

Σηκώθηκε εντελώς γυμνή σήκωσε το κινητό και στάθηκε μπροστά στον καθρεφτη όση ώρα μιλούσε, προσπαθώντας με το άλλο της χέρι να διορθώσει λίγο τα μαλλιά της και χαζευοντας το γύμνο της σώμα σα να μην ήμουνα εγώ στο δωμάτιο.

Ποιος είναι τέτοια ώρα την ρώτησα και μου έκανε νόημα με το δαχτυλο της να μην μιλάω…

Μάρκο πρέπει να φύγω σε 5 είναι απο κάτω η Γεωργία να με μαζέψει. Και άρχισε γρήγορα να ψάχνει για τα ρούχα της που ήταν διάσπαρτα σε όλο τον χώρο...

 

[podhlaths]

======62=====
-Κάτσε ρε παιδάκι μου τι έγινε?
-Πιάσανε τον γκόμενο της Γεωργίας οι μπάτσοι…
-Γιατί?
-Δεν κατάλαβα και καλά. Ξεκίνησαν με αλκοτεστ και κατεληξαν σε ναρκωτικα.
-Ναρκωτικά?
-Ναι ρε Μάρκο τι δεν καταλαβαίνεις? Προμηθευτηκε στο club δυο δόσεις για αυτό και την Γεωργία.
- Ω ρε πούστη!!! Ωραία Χριστούγεννα. Μισό θα έρθω και εγώ μαζί.
-Δεν είναι ανάγκη.
-Σου είπα θα έρθω μαζί.

Ξεκίνησα βιαστηκά να ετοιμάζομαι. Πήρα την Άντζελα και κατεβήκαμε κάτω. Οι δρόμοι άδειοι όπως ήταν λογικό τέτοια μέρα και τέτοια ώρα.
Όση ώρα περιμέναμε στο κρύο να έρθει η Γεωργία να μας πάρει, είδα τον φίλο μου τον ζητιάνο να μου κάνει νόημα απο το παγκάκι.

Μισό λεπτό Άντζελα , έρχομαι. Ή αντζελα έβγαλε το κινητο της και καλούσε την Γεωργία.

Με βήμα βιαστικό έφτασα γρήγορα μπροστά στο παγκακι.
-Χρόνια πολλά Φίλε μου λέει καλά Χριστουγέννα.
-Χρονια πολλά. Τι έγινε?
-όλα καλα μικρέ?
Ετσι και έτσι. Τι θες?
Θέλω να σου πω να προσέχεις…
Να προσέχω?
Ναι μικρέ σήμερα τα ξημερώματα ήρθε αυτή η κυρία που σας είχα δει πριν κανα μήνα μαζί. Πάρκαρε το αυτοκινητο της στο κα΄τω μέρος της πλατείας και  μου έδειξε με το χέρι του προς εκεί βγαζοντας το λίγο απο την κουβέρτα που είχε ριξει στην πλα΄τη του για να τον κρατάει ζεστο και τον είχε σκεπάσει ολόκληρο.

Όντως στο κάτω μέρος της πλατείας ήταν παρκαρισμένο το jeep της.

Μπήκε στην πολυκατοικία που μένεις εσυ. Και ενω δεν πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μπήκαν απο πίσω κάτι φουσκωτοί που την μάζεψαν την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν...

 

[Tmac1]

Η ιστορια περιεχει γεγονοτα μυθοπλασιας ξεκαθαρα, αλλα παραμενει ενδιαφερουσα αμα τη διαβαζεις απο την αρχη. Keep it up

 

[Ampelale]

36 ΧΡΟΝΩΝ... ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΕΖΗΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΚΑΠΟΥ...Κ ΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑ Κ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΠΕΝΤΕ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ...Κ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ...ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΞΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΗΚΑ ΜΕΣΑ Κ ΧΡΩΣΤΑΓΑ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Κ ΜΕΧΡΙ Κ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠΕΤΥΧΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Κ ΜΠΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ Κ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ...ΒΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΕΖΗΣΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΠΡΕΖΑΣ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ...ΕΧΑΣΑ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ...ΚΟΝΤΕΨΑ κ ΕΓΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ...ΕΦΤΑΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ 132 ΚΙΛΑ Κ ΝΑΙ Κ ΕΓΩ ΠΙΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΟΡΟΙΔΟ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ Η ΦΙΛΟΥΣ Η ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ...ΕΝΙΩΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΥΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΝΟΝΑΞΙΑ Κ ΘΛΙΨΗ...ΧΑΛΑΣΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΜΟΝΟ Κ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΩ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕ...ΕΦΤΑΣΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...Κ ΟΜΩΣ ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΛΕΓΑ ΑΧ Κ ΝΑ ΠΟΝΟΥΣΑ...ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΚΛΑΨΑ...ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΙΣΩ Κ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΠΟΤΕ...Κ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ...Κ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΜΠΛΕΞ Κ ΝΙΩΘΩ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥ Κ ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑ ΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΡΝΗ Η ΖΩΗ...ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ...ΚΛΑΨΤΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΤΕ ΠΟΝΕΣΤΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΠΕΣΤΕ ΚΑΤΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ...ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ...ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ...ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ Κ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ...ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ Κ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

 

[Duke Nukem]

36 ΧΡΟΝΩΝ... ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΕΖΗΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΚΑΠΟΥ...Κ ΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑ Κ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΠΕΝΤΕ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ...Κ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ...ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΞΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΗΚΑ ΜΕΣΑ Κ ΧΡΩΣΤΑΓΑ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Κ ΜΕΧΡΙ Κ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠΕΤΥΧΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Κ ΜΠΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ Κ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ...ΒΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΕΖΗΣΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΠΡΕΖΑΣ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ...ΕΧΑΣΑ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ...ΚΟΝΤΕΨΑ κ ΕΓΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ...ΕΦΤΑΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ 132 ΚΙΛΑ Κ ΝΑΙ Κ ΕΓΩ ΠΙΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΟΡΟΙΔΟ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ Η ΦΙΛΟΥΣ Η ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ...ΕΝΙΩΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΥΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΝΟΝΑΞΙΑ Κ ΘΛΙΨΗ...ΧΑΛΑΣΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΜΟΝΟ Κ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΩ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕ...ΕΦΤΑΣΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...Κ ΟΜΩΣ ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΛΕΓΑ ΑΧ Κ ΝΑ ΠΟΝΟΥΣΑ...ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΚΛΑΨΑ...ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΙΣΩ Κ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΠΟΤΕ...Κ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ...Κ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΜΠΛΕΞ Κ ΝΙΩΘΩ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥ Κ ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑ ΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΡΝΗ Η ΖΩΗ...ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ...ΚΛΑΨΤΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΤΕ ΠΟΝΕΣΤΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΠΕΣΤΕ ΚΑΤΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ...ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ...ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ...ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ Κ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ...ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ Κ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

Πιστευεις οτι αξιζει να σκοτωσεις ανθρωπο;

 

[Ampelale]

Πιστευεις οτι αξιζει να σκοτωσεις ανθρωπο;

Τωρα τι ρωτας προφανως και δεν εχει κανεις τετοιο δικαιωμα..

 

[alex71]

Τωρα τι ρωτας προφανως και δεν εχει κανεις τετοιο δικαιωμα..

Ρε τύπε τι φιλους ειχες και εχασες 3 απο δολοφονιες????

 

[inno60]

36 ΧΡΟΝΩΝ... ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΑΣΧΗΜΑ ΕΖΗΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΑ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΛΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΚΑΠΟΥ...Κ ΝΑΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΟΥ...ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑ Κ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΠΕΝΤΕ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ...Κ ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ...ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΞΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΗΚΑ ΜΕΣΑ Κ ΧΡΩΣΤΑΓΑ 3 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ Κ ΜΕΧΡΙ Κ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠΕΤΥΧΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Κ ΜΠΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ Κ ΤΗΝ ΕΚΛΕΙΣΑ...ΒΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΕΖΗΣΑ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΠΡΕΖΑΣ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ...ΕΧΑΣΑ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ...ΚΟΝΤΕΨΑ κ ΕΓΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ...ΕΦΤΑΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ 132 ΚΙΛΑ Κ ΝΑΙ Κ ΕΓΩ ΠΙΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΟΡΟΙΔΟ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ Η ΦΙΛΟΥΣ Η ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ...ΕΝΙΩΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΒΡΑΔΥΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΝΟΝΑΞΙΑ Κ ΘΛΙΨΗ...ΧΑΛΑΣΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΜΟΝΟ Κ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΩ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕ...ΕΦΤΑΣΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ...Κ ΟΜΩΣ ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΛΕΓΑ ΑΧ Κ ΝΑ ΠΟΝΟΥΣΑ...ΟΣΟ Κ ΑΝ ΕΚΛΑΨΑ...ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΙΣΩ Κ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΠΟΤΕ...Κ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΙ...Κ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΜΠΛΕΞ Κ ΝΙΩΘΩ ΘΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥ Κ ΕΠΕΙΔΗ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑ ΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΡΝΗ Η ΖΩΗ...ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ...ΚΛΑΨΤΕ ΟΣΟ ΘΕΛΕΤΕ ΠΟΝΕΣΤΕ ΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΠΕΣΤΕ ΚΑΤΩ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ...ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ...ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ...ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ Κ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ...ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ Κ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...

σωστος. να εισαι καλα!

 

[Duke Nukem]

Τωρα τι ρωτας προφανως και δεν εχει κανεις τετοιο δικαιωμα..

Μπορει να στο δωσουν εκεινοι. Η ερωτηση μου ηταν αν αξιζει το τιμημα

 

[ψαροντουφεκας]

Δεν ξερω αν ειναι φανταστικη ιστορια η οχι αλλα ειναι πολυ ωραια... γτ δεν γραφεις πιο συχνα??