Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!

[podhlaths]

=======63======

Μια φράση απο το στόμα του ζητιάνου, χίλιες δικές μου σκέψεις. Και όμως είναι κάποιες φορές που μια φραση είναι αρκετή. Μια και μόνο φράση σου λύνει όλες τις απορίες. Η Ελενα με έπαιρνε τηλέφωνο, εγω δεν απάντoυσα. Μετά απο όσα είδε στο μάγαζι, και ειδικά την Άντζελα, ήρθε να ζητησει εξηγήσεις. Εφτασε έξω απο το διαμέρισμα μου και χτύπησε την πόρτα. Μέχρι να ανοιξω εγώ την απομακρυναν αυτοι οι τύποι που λέει ο ζητιάνος. Ετσι εξηγείτε και που ακουσα κάποιον να φωνάζει το ονομα μου απο το βάθος της σκάλας. Μετά την βάλανε στο τζιπάκι και εξαφανίστηκαν. Ναι, αλλά ποιοι ήταν αυτοί οι τύποι?

Μέσα μου αμφιταλαντευόμουν. Να ανησυχήσω ή να αδιαφορήσω? Και πριν πάρω μια ξεακαθαρη απόφαση με φώναξε η Άντζελα.
Αντε ρε μάρκο τι κάνεις εκει?
Χαιρέτησα τον ζητιάνο και έτρεξα όσο πιο γρηγορα μπορούσα προς την Άντζελα που περίμενε μόνη της.

-Άντζελα μην ανησυχείς, ο πατερας μου είναι δικηγόρος. Θα μας βοηθήσει.
-Να σου πω την αλήθεια στα αρχιδια μου για τον παπάρα. Καλά να πάθει. Εγω για την Γεωργία ανησυχώ, μην έχει τίποτα μπλεξίματα.

Ήταν απο τις λίγες φορές που άκουγα γκόμενα να μιλαέι έτσι, αλλά παρεπιπτόντως αντι να με σοκάρουν οι λέξεις που χρησιμοποιήσε, με σόκαρε το περιεχόμενο των λεγομένων της.

-Παρόλα αυτά Μάρκο εαν μπορεί να βοηθήσει ο πατερας σου,  θα ήταν καλα, γιατί δεν θέλω να ανακατεψω τους γονείς μου ή τους γονείς της Γεωργίας. Θα αρχισουν την γκρίνια.

Δωσε μου μίσο λεπτό. Ανοιξα το φερμουαρ απο το μπουφαν που φορούσα, έβγαλα το κινητό που είχα βάλει στην εσωτερική θέση που είχε στην θέση της καρδιάς και το έκλεισα αμέσως αφού το κρυο ήταν ανυπόφορο.

-Ελά μπαμπα…
-Καλημέρα αγόρι μου.Καλα χριστούγεννα..
-καλά Χριστουγεννα.
-Μπαμπά θέλω να σε ρωτήσω κατι..
-Κοίτα μάρκο ναι εγω την μάζεψα την καριολα. Το είχε παρακάνει και όταν βρεθουμε απο κοντά θα σου πώ όλη την ιστορία και θα σου δείξω και φωτογραφικά ντοκουμέντα τι έκανε Αθήνα ενω εσυ ήσουν Ζάκυνθο.
-Η αλήθεια είναι ότι σοκαρίστηκα… Αλλά δεν έπρεπε να το δείξω.
-Για την Έλενα λες? Δεν με νοιάζει… Για άλλο σε πήρα…

Του εξήγησα συνοπτικά τι συνέβη και μου είπε οτι θα έστελνε πολυ καλό του φίλο να αναλάβει την υπόθεση.

Πάνω στην ώρα ήρθε και η Γεωργία μας πήρε και μας πήγε στην Άσφάλεια Κηφισιάς όπου και κρατούνταν ο λεγάμενος…

Δεν μας άφησαν να τον δούμε,δεν μας άφησαν καν να του δώσουμε κάτι να φάει, έτσι περιμέναμε έξω απο την Αστυνομία, όρθιοι στο κρύο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υγρασία και το κρύο που ένοιωσα εκεινο το πρωινό, μέχρι να έρθει ο δικηγόρος.

Όση ώρα περιμέναμε χτύπησε το κινητό μου.

ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

-Παρακαλώ.
-Μάρκο ο Κώστας είμαι….
-Ποιος Κώστας?
-Ο Μπάρμαν ρε ο φίλος της Έλενας.
-Μάρκο η Έλενα είναι Νοσοκομείο δεν είναι καλά.
-Κώστα δεν είμαι γιατρός.
-Μάρκο την χτυπήσανε άσχημα…
-Πάρε τον νεαρό που είχε μαζι της αποψε να την γηροκομήσει.Εγω έχω τα δικά μου.. Καταλαβατε όλοι σας, Μην με ξαναενοχλήσετε είπα και η ένταση της φωνής μου σταδιακά αυξήθηκε. Όση ώρα μιλούσα στο κινητό περπατούσα σιγά στο πεζοδρομιο και δεν αντιλήφθηκα τον δικηγορο -φίλο του πατερα μου που μπήκε μέσα.

 

[Ampelale]

Το πιο πανω post μου δεν αφορα εμενα.. αφορα εναν χασαπη ο οποιος εχει μεγαλη εταιρεια εμπορια κρεατων και οντως εχει φτασει οικονομικα αρκετα ψηλα.. Με γεια του με χαρα του!

Προσωπικα ειμαι ενας ταπεινος υπαλληλισκος ιδιωτικου τομεα που τρωει τσαπου σαν πουτανα του Μεταξιου και τρωει τα λεφτα του στις τανες κτλ κτλ .. !!!  

 

[inno60]

=======63======

διακοπες?

 

[podhlaths]

Μπα όχι ακόμα!!! το εχω στα σκαριά.... ΤΟ τελειώνω και το σηκώνω!!!

 

[posidonas37]

Τωρα διακοπες η το σηκωνεις?

 

[kostas1403]

Περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια !! Πολύ Καλη ιστορία !!

 

[podhlaths]

=======64=======

Υπάρχουν φορές που όσα τετραγωνικά και να είναι το σπίτι σου  δε σε χωράει. Νοιώθεις να σε πνίγουν οι τοίχοι, να σε πνίγει ακόμα και ο αέρας που αναπνέεις, νοιώθεις να σε ενοχλούν τα έπιπλα που ο ίδιος έχει επιλέξει, να σε ενολχλεί η ησυχία, να σε ενοχλεί η φασαρία, όμως υπάρχουν και φορές που το μόνο που εύχεσαι είναι να διακτινιστείς στο κρεβατι σου, και θα έδινες τα πάντα προκειμένου να βρεθείς στο σπίτι σου.  Τα πόδια σου δεν σε κρατούν , το μυαλό σου δεν λειτουργεί και το μόνο που σκέφτεσαι πόσο ζεστό και αναπαυτικό  είναι το κρεβάτι σου, μια απο αυτές τις στιγμές ήταν και εκείνο το παγωμένο πρωινό έξω απο το Αστυνομικό Τμήμα.
Η αλήθεια όταν έλεγα ότι θελω τα χριστουγεννα μου να είναι λίγο πιο συναρπαστικά και περιμένοντας βαρετούς συγγενείς στο σπίτι, δεν φανταζόμουν ότι το επόμενο στάδιο ήταν αυτό. Τουλάχιστον πρώτη φορά τραβιόμουν για προβλήματα άλλων και όχι δικά μου.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι όσο κοντινό και να είναι το άτομο,  όσο και να το αγαπάς, όσο και να νοιάζεσαι για αυτό όταν το πρόβλημα δεν είναι δικό σου είναι διαφορετικό. Και εδώ πρέπει να σταθούμε. Τα δύσκολα παιδικά μου χρόνια και η σκληρή σταση του πατέρα μου με είχαν κάνει λίγο απόμακρο και αναίσθητο. Αυτό όμως είχε και τα καλά του και τα κακά του. Πολλές φορές όταν κάποιος μου εξομολογούνταν κάποιο πρόβλημα,, τον άκουγα προσεκτικά και αποστασιοποιημένα, και στο τέλος του έλεγα την γνώμη μου.
Λίγα λεπτά αργότερα βγήκε έξω ο δικηγόρος μαζί με τον φίλο της Γεωργίας, που το βλέμμα του πρόδιδε ότι δεν του είχε μείνει ίχνος μαγκιάς. Είναι η κατηγορία του λεφτά πιτσιρικά που η μαγκιά του εξαντλείται στο να οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα και να ανοίγει ακριβα μπουκάλια στα μαγαζιά.
Πλήσιασαν και ο δικηγόρος χαμουγελούσε ειρωνικά. Χαμογελόυσε λες και κέρδισε την πιο δύσκολή υπόθεση, χαμογελούσε γιατί δεν ξέραμε οι υπόλοιποι ότι ήταν δύσκολο να περάσει αυτοφωρο την ημέρα των Χριστουγέννων και για αυτό αφέθει ελεύθερος. Σε αντίθεση με τον πιτσιρικά που όχι μόνο δεν τολμούσε να μας κοιτάξει στα μάτια, αλλά μας την είπε κιολας.
-Σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ αλλά δεν έχω όρεξη να δω κανενα σας…
- Τι είναι αυτά που λές του είπε η Γεωργία. Εαν δεν ήταν ο Μάρκος και ο φίλος του πατέρα του θα ήσουν ακόμα μέσα, ή θα το μάθαινε ο πατέρας σου.

Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι εαν είχε συμβεί το ίδιο πράγμα σε μένα και δικηγόρο απο το εξωτερικό να έφερνα ο πατερας μου θα το μάθαινε. Ο πατερας μου είχε τον τρόπο να μαθαίνει τα παντα, και αμέσως το μυαλο μου άρχισε να κανει παράλληλες σκέψεις για το τι έχει συμβεί στην Έλενα και τι μπορεί να της έκανε ο πατέρας μου.

Πήρα την Άντζελα και πήγα σπίτι. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να φάω κάτι, να κοιμηθώ αγκαλιά με την Άντζελα. Λίγο τα Χριστούγεννα, λίγο οι δυσκολίες που περάσαμε, λίγο το κρυο, λίγο το βλέμμα της Άντζελας, το κρεβάτι ήταν μονόδρομος….

 

[lefteris38]

5 αραδες εγραψες ολες κι ολες. Ξεπετα λεγεται αυτο....

 

[podhlaths]

++++++65++++++

Δεν ξερω πως, δεν ξέρω γιατί, δεν μπήκα ποτέ στην διαδικασία να εξηγήσω το γιατί.  Ϊσως αυτό να ήθελα να καταβαθος, ίσως να αναγκάστηκα, ίσως να με βόλευε αυτή η κατασταση, αλλά  καταβάθος πιστευω ότι  πέρναγα ωραία και για αυτό έμεινα με την Αντζελα μέχρι τον Απρίλιο. Μια ζωή απλή, μια ζωή συνηθισμένη, καφεδάκι, ποτάκι, ταινιούλες, αγκαλιά και σεξ, πολύ σεξ. Με την Άντζελα ένοιωθες ότι στην ζωή δεν υπάρχουν προβλήματα. ότι όλα ήταν ρυθμισμένα. Είχε οικονομική άνεση, είχα οικονομική άνεση, και απλά κάναμε ζωάρα στην Αθήνα, μακρια απο γονείς συγγενείς και σχολές.
Η σχέση μου όμως την Άντζελα με έκανε να κατανοήσω και να αντιληφθώ ότι εμένα δεν μου ταιριάζει αυτό. Δεν είμαι εγώ για τα συνηθισμένα, αυτά είναι για όλους τους άλλους σκέφτηκα αλλά όχι για μένα. Εγω ήθελα ίντριγκα, περιπέτεια, ήθελα να ζήσω.
¨Ετσι την ημέρα της γιορτής μου και συγκεκριμένα 25 Απριλίου μαζί με όλα τα τηλέφωνα που δέχτηκα για Χρόνια Πολλά, με πήρε τηλέφωνο και ο  κύριος Μήτσος. Ο άνθρωπος αυτός που αν και μου στάθηκε σαν πατέρας, σαν φίλος σαν αδερφός έχω είχα γράψει στα αρχίδια μου όλο αυτόν τον καιρό.
-Πούε είσαι Μικρε? Όλα καλα?
-Μια χαρα κύριε Μήτσο.
-Χρόνια πολλά για την γιορτή σου.
-Να σαι κάλα του απαντησα…

Και αφού μιλήσαμε λίγη ώρα και μου έλεγε τον πόνο του για έναν τραυματισμό που απέκτησε σε ένα τουρνουα τένις και πως έτσι βγηκε δευτερος και όχι πρώτος με κάλεσε στην Ζάκυνθο ξανά.

-Να έρθεις μικρέ. Είδες το νησί μας χειμώνα, ελα να το δεις και όπως πρέπει. Ασε που τώρα είμαστε και οι δυο ελευθεροι… Την  σούταρα και εγώ την δική μου… Έλα και θα κανουμε τα ωραία μας. Θα σου έχω εγώ σπίτι. Και εσυ μονος σου δεν είσαι?
-έ σχεδόν.
-Καταλαβα…. Ερωτευτηκες μικρέ…Καμιά μεγάλη πάλι?
-χαχααχ.. οχι συνομηλική μου ζακυνθινιά.
-εαν έρθω Ζάκυνθο θα σας πάρω τηλέφωνο πάντως.
-Καλώς μικρέ. Καλά να περνάς.

Ήδη μου είχαν μπει σκέψεις, σκεφτομουν τι κάνω με την Αντζελα? Ερωτευμένος δεν ήμουν σίγουρα.

Αφησα τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά και κάπου στα μέσα του Μάη πάνω σε ένα καβγαδακι της ανακοίνωσα ότι χωρίζουμε. Δεν έδειξε να την πειράζει ιδιαίτερα αφού είχε σκοπό να φύγει και αυτή για την Ζάκυνθο, μιας και πλησιάζε το καλοκαίρι.

Εγώ πήγα λίγο στα Γιάννενα να δω και την Μάνα.

Η μάνα είχε ξεφυγει τελείως. Είχε σταματήσει να ανησυχεί για μένα, με αντιμετωπιζε σαν μεγάλο και πλεον μου γνωρισε και τον νεο της σύντροφο. Αν και το επίθετο νεο την αδικει, γιατι απο όσο ξέρω ο Κυριος Γιάννης πρέπει να ήταν ο επόμενος μετά τον πατερα μου. Καλοστεκουμενος 45 αρης, χωρισμένος χωρίς παιδιά, επιχειρηματίας. Όμως όταν λέμε επιχειρηματίας στα Γιάννενα εννοούμε συνήθως ότι έχει καφετέρια ή μπαρακι. Δεν υπάρχουν άλλα ήδη επιχείρησης σε αυτόν τον τόπο.

Ο Γιάννης παρόλο που έίχε καφετερια δεν σου έδινε καθόλου την εντυπωση ότι είναι άνθρωπος της πιάτσας ή της νύχτας, αντιθέτως, είχε μια μαλθακώτητα και μια ευγένεια βγαλμένη απο άλλες εποχές. Αυτό πιστευω άρεσε και στην μάνα μου. Ήθελέ κάτι τελειως διαφορετικό απο τον πατερα μου και το βρήκε.
Και που γνωριστηκατε ρωταω εγώ? Αφού μου έκανε εντυπωση αυτή η σχέση.
-Με την μητέρα σου Μάρκο γνωριστήκαμε στο τέννις…
-στο που?


-Ξεκίνησα τέννις μου λεέι η μάνα μου και καραφλιασα.

Εγω παίζω χρόνια Μάρκο, και με εντυπωσιάσε η μητερα σου όταν την είδα να κάνει μάθημα.

-Πότε ξεκίνησες τένις εσυ ρε Μάνα.
¨Έχει κανα 2 μήνες μαζί με την Μάρια την αφεντικινα μου το ξεκινήσαμε για γυμναστική Πηγαινουμε κάθε μέρα στον όμιλο στο Γιαννιώτικο σαλόνι.

Μάρκο θέλεις να έρθεις και εσυ? Να πάμε αύριο να σου δείξω έχω ρακετες μου είπε ο Γιάννης και δέχτηκα.
Την επόμενη μέρα ήμουν στο Γιαννιώτικο σαλόνι και κρατούσα την ρακέτα μου….

 

[CodeR]

Πότε θα τελειώσουν οι διακοπές !!!! Περιμένουμε τη συνέχεια ...

 

[podhlaths]

τελείωσαν.... σιγα σιγα θα επιστρέψουμε!!!!

 

[Velociraptoras]

τελείωσαν.... σιγα σιγα θα επιστρέψουμε!!!!

Αντε ακομα?

 

[Τζένη1]

Αν ειναι ωραια γκομενα και εχει λεφτα και ειναι καλο κοριτσι και ειναι παρθενα και γαμιεται καλα, να την παρεις - μην την αφησεις

μόνοοοο???

 

[69nikos69]

σε ενα απο τα τουρνουα τενις θα συναντηθει η μανα με τον Μητσο τον υδραυλικό, και αφου ο Μητσος τον βλεπει σαν παιδι του θα τα βρει και με την μανα , μιας και ο Γιαννης ο επιχειρηματιας απλα θα της μαθει το τενις, οποτε ο πιτσιρικας μας θα τα παιρνει και απο το μπαμπα και απο τον πατριό. Με τον πατερα του τελικα θα παρτουζωσουν την Ελενα σαν πραξη συμφυλιωσης , ο πατερας του θα παρατησει τη γραμματεα και θα τα φτιαξει με την κορη της Ελενας και ο μικρος μας θα ψαξει να βρει κανενα αλλο μιλφ μιας και η ελενα μεχρι να φτασουμε στο 2018 θα εχει φτασει τα 60.

 

[ILIAS1339]

Η Φωτεινή της Νύχτας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Η Φωτεινή της Νύχτας (ισπανικά: Clara de noche ή Clara... de noche) είναι κόμικ σε σενάριο των Αργεντινών Κάρλος Τρίγιο και Εδουάρδο Μάικας και σχέδιο του Ισπανού Γιόρδι Μπερνέτ, το οποίο συνδυάζει το χιούμορ με το ερωτικό στοιχείο. Πρωταγωνίστρια της σειράς, είναι η ομώνυμη, αθώα[1] πόρνη, η οποία μέσω της δουλειάς της συναντάει παράξενους πελάτες. Παράλληλα, μεριμνά για τον μικρό της γιο, τον Παυλάκη (Pablito στο πρωτότυπο), ο οποίος βασανίζεται από την άγνωστη ταυτότητα του πραγματικού του πατέρα.

Η Φωτεινή της Νύχτας έκανε την εμφάνισή της το 1992 στο ισπανικό σατιρικό περιοδικό El Jueves και σταμάτησε το 2016, μετά από 1243 δισέλιδες ιστορίες.[2] Στην Αργεντινή δημοσιευόταν στο ένθετο No της εφημερίδας Página/12.[3] Έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, μεταξύ των οποίων τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα γερμανικά. Στην Ελλάδα, αρκετές ιστορίες εμφανίστηκαν στις σελίδες του περιοδικού 9 και αργότερα συγκεντρώθηκαν σε αυτοτελή άλμπουμ.

Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα των τριών δημιουργών.[4]

Βιβλιογραφία στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλα τα άλμπουμ κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις της Ελευθεροτυπίας.

Η Φωτεινή της Νύχτας #1 (Ιούνιος 2001)
Η Φωτεινή της Νύχτας #2 (Δεκέμβριος 2001)
Η Φωτεινή της Νύχτας #3 (Νοέμβριος 2002)
Η Φωτεινή της Νύχτας #4 (Μάρτιος 2005)

 

[podhlaths]

Παραμονή πρωτοχρονιάς νέο επεισόδιο. Και επιστρέφουμε.

 

[podhlaths]

+++++++66+++++++

Η αλήθεια ήταν οτι δεν πήγα Γιάννενα για να με δει η μανα μου  και σίγουρα δεν πήγα για να δω τον πατέρα μου.  Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω στο πατρικό μου το κάνω για μένα. Αυτές οι λίγες μέρες εκεί μου προσφέρουν πολλά περισσότερα από όσα μπορώ να περιγράψω.
Η θαλπωρή, η γαλήνη και η ασφάλεια που νοιώθω στο σπίτι μου και ειδικά στο παιδικό  δωμάτιο μου είναι κάτι παραπάνω  από αυτά που πραγματικά αξίζω, είναι κάτι που το παιδικό μου δωμάτιο μου προσφέρει απλόχερα,  παρόλο που το απαρνήθηκα και το εγκατέλειψα με την πρώτη ευκαιρία  για να κάνω την ζωή του στην Αθήνα. Για αυτό και εγώ από τύψεις ποτέ δεν το πείραξα, πότε δεν άλλαξα τα έπιπλα, όλα είναι στην ίδια θέση τους είναι ακόμα όπως τότε ακόμα και το χαλί και οι κουρτίνες είναι ίδιες μέχρι και σήμερα.
Κάθε φορά που έχω να αντιμετωπίσω μια δυσκολία, κάθε φορά που τα έχω κάνει σκατά στη ζωή μου καταφεύγω σε αυτό το δωμάτιο Διπλοκλειδώνω την πόρτα ξεδιπλώνω την ψυχή μου και με δυνατή μουσική ξαπλώνω στο πάτωμα.
Μια διαδικασία τόσο ψυχαναγκαστική όσο και λυτρωτική συνάμα.  Το κεφάλι μου ακουμπά το χαλί και το βλέμμα κοιτάει την ίδια γωνία στο ταβάνι και όλα τα προβλήματα περνάνε από μπροστά μου σαν ταινία, αλλά περνάνε και χάνονται.

Έτσι και αυτή την φορά την είχα ανάγκη όλη αυτή την διαδικασία. Είχα ανάγκη να αδειάσω το μυαλό μου και την ψυχή μου και το έκανα. Μπήκα ξανά στο δωμάτιο και παρόλο που ήμουν ολομόναχος στο σπίτι  κλείδωσα την πόρτα,  έβαλα το cdplayer να παιζει και ξαπλωσα κάτω. Την επόμενη ώρα δεν έκανα τίποτα παρα μόνο κοίταζα το ταβάνι. Έτσι μετα απο μια μίνι ανασκόπηση της ζωής μου τον τελευταίο χρόνο ήμουν έτοιμος γαι το επόμενο βήμα. Θα πήγαινα στην στην Ζάκυνθο στον Κ Μήτσο.


Ο Κύριος Μήτσος με περίμενε έξω από το καράβι και παρόλο που το πρόσωπο έδειχνε ξεκάθαρα ότι χάρηκε που με είδε είχε συνάμα ένα απολογητικό ύφος ότι είναι λίγο νωρίς ακόμα και βδομαδα με βδομάδα θα γέμιζε το νησί κόσμο.
-Καλως ήρθες μικρέ
-καλως σας βρηκα κ Μήτσο.
-Μου έλειψες ρε μπαγασακο σε έχω συμπαθήσει πάρα πολύ.
- Αμοιβαίο κ Μήτσο.

Και αμέσως με έσφιξε στην αγκαλιά του. Και δεν ήταν μια συνηθισμένη τυπική αγκαλιά αλλά απο  αυτές τις αγκαλιές που  σε σφίγγουν πολύ, που νοιώθεις κάθε ειλικρινές συναισθημα να μεταλαμπαδευεται και να γίνεται αντιληπτό ακόμα και  από το τελευταίο σου ζωντανό κύτταρο.

-Θα περάσουμε υπέροχα μικρέ απλά θέλω να κάνεις λίγο υπομονή είναι ακόμα αρχές Μάιου τώρα ξεκινάνε οι Άγγλοι να έρχονται στο νησί. Αλλά σε 2-3 βδομάδες θα τρίβεις τα μάτια σου με αυτα που θα δείς.

-Μη στεναχωριέστε κύριε Μήτσο έγω να δω εσάς ήρθα και για να ξεσκάσω ήρθα.

Δηλαδή σε χάλαγε καμια Αγγλιδούλα στην ηλικία σου? Ή μάλλον 2-3 γιατι να ξέρεις αυτές είναι και παρτουζιάρες!!!

Γύρισα και τον κοίταξα λίγο περίεργα…

-Α ξέχασα μικρέ εσένα δεν σου αρέσουν οι μικρές…. Μην στεναχωριέσαι πολλές κουβαλάνε και τις μάνες τους είπε και αρχισε να γελάει.

Λίγο ο τρόπος που το είπε λίγο ο τρόπος που γέλαγε δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία. Γέλασα και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι. Πλεον μου είχε παραχωρήσει ολοκληρο διαμέρισμα αφού δεν το είχε ακόμα νοικιάσει.
Μικρέ θα μένεις μόνος σου προς το παρόν όχι μόνο για να μην σε πρήζω αλλά για να μπορείς να κάνεις και τα ωραία σου. Και είσαι τυχερός γιατι αυτό έχει και τζακούζι!!! Να ξέρεις νούμερο ένα σε προτίμηση απο τις αγγλίδες, τις παρτουζιάρες ντε που σου έλεγα πριν.
Ηδη είχαν αρχίσει απο το μυαλό μου να περνανε διάφορες σκέψεις. Και πρώτα απο όλα σκέφτηκα εμένα και την Αντζελα στο τζακούζι….

 

[Velociraptoras]

Παραμονή πρωτοχρονιάς νέο επεισόδιο. Και επιστρέφουμε.

+++++++66+++++++

Η αλήθεια ήταν οτι δεν πήγα Γιάννενα για να με δει η μανα μου  και σίγουρα δεν πήγα για να δω τον πατέρα μου.  Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που επιστρέφω στο πατρικό μου το κάνω για μένα. Αυτές οι λίγες μέρες εκεί μου προσφέρουν πολλά περισσότερα από όσα μπορώ να περιγράψω.
Η θαλπωρή, η γαλήνη και η ασφάλεια που νοιώθω στο σπίτι μου και ειδικά στο παιδικό  δωμάτιο μου είναι κάτι παραπάνω  από αυτά που πραγματικά αξίζω, είναι κάτι που το παιδικό μου δωμάτιο μου προσφέρει απλόχερα,  παρόλο που το απαρνήθηκα και το εγκατέλειψα με την πρώτη ευκαιρία  για να κάνω την ζωή του στην Αθήνα. Για αυτό και εγώ από τύψεις ποτέ δεν το πείραξα, πότε δεν άλλαξα τα έπιπλα, όλα είναι στην ίδια θέση τους είναι ακόμα όπως τότε ακόμα και το χαλί και οι κουρτίνες είναι ίδιες μέχρι και σήμερα.
Κάθε φορά που έχω να αντιμετωπίσω μια δυσκολία, κάθε φορά που τα έχω κάνει σκατά στη ζωή μου καταφεύγω σε αυτό το δωμάτιο Διπλοκλειδώνω την πόρτα ξεδιπλώνω την ψυχή μου και με δυνατή μουσική ξαπλώνω στο πάτωμα.
Μια διαδικασία τόσο ψυχαναγκαστική όσο και λυτρωτική συνάμα.  Το κεφάλι μου ακουμπά το χαλί και το βλέμμα κοιτάει την ίδια γωνία στο ταβάνι και όλα τα προβλήματα περνάνε από μπροστά μου σαν ταινία, αλλά περνάνε και χάνονται.

Έτσι και αυτή την φορά την είχα ανάγκη όλη αυτή την διαδικασία. Είχα ανάγκη να αδειάσω το μυαλό μου και την ψυχή μου και το έκανα. Μπήκα ξανά στο δωμάτιο και παρόλο που ήμουν ολομόναχος στο σπίτι  κλείδωσα την πόρτα,  έβαλα το cdplayer να παιζει και ξαπλωσα κάτω. Την επόμενη ώρα δεν έκανα τίποτα παρα μόνο κοίταζα το ταβάνι. Έτσι μετα απο μια μίνι ανασκόπηση της ζωής μου τον τελευταίο χρόνο ήμουν έτοιμος γαι το επόμενο βήμα. Θα πήγαινα στην στην Ζάκυνθο στον Κ Μήτσο.


Ο Κύριος Μήτσος με περίμενε έξω από το καράβι και παρόλο που το πρόσωπο έδειχνε ξεκάθαρα ότι χάρηκε που με είδε είχε συνάμα ένα απολογητικό ύφος ότι είναι λίγο νωρίς ακόμα και βδομαδα με βδομάδα θα γέμιζε το νησί κόσμο.
-Καλως ήρθες μικρέ
-καλως σας βρηκα κ Μήτσο.
-Μου έλειψες ρε μπαγασακο σε έχω συμπαθήσει πάρα πολύ.
- Αμοιβαίο κ Μήτσο.

Και αμέσως με έσφιξε στην αγκαλιά του. Και δεν ήταν μια συνηθισμένη τυπική αγκαλιά αλλά απο  αυτές τις αγκαλιές που  σε σφίγγουν πολύ, που νοιώθεις κάθε ειλικρινές συναισθημα να μεταλαμπαδευεται και να γίνεται αντιληπτό ακόμα και  από το τελευταίο σου ζωντανό κύτταρο.

-Θα περάσουμε υπέροχα μικρέ απλά θέλω να κάνεις λίγο υπομονή είναι ακόμα αρχές Μάιου τώρα ξεκινάνε οι Άγγλοι να έρχονται στο νησί. Αλλά σε 2-3 βδομάδες θα τρίβεις τα μάτια σου με αυτα που θα δείς.

-Μη στεναχωριέστε κύριε Μήτσο έγω να δω εσάς ήρθα και για να ξεσκάσω ήρθα.

Δηλαδή σε χάλαγε καμια Αγγλιδούλα στην ηλικία σου? Ή μάλλον 2-3 γιατι να ξέρεις αυτές είναι και παρτουζιάρες!!!

Γύρισα και τον κοίταξα λίγο περίεργα…

-Α ξέχασα μικρέ εσένα δεν σου αρέσουν οι μικρές…. Μην στεναχωριέσαι πολλές κουβαλάνε και τις μάνες τους είπε και αρχισε να γελάει.

Λίγο ο τρόπος που το είπε λίγο ο τρόπος που γέλαγε δεν μπορούσα να του κρατήσω κακία. Γέλασα και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι. Πλεον μου είχε παραχωρήσει ολοκληρο διαμέρισμα αφού δεν το είχε ακόμα νοικιάσει.
Μικρέ θα μένεις μόνος σου προς το παρόν όχι μόνο για να μην σε πρήζω αλλά για να μπορείς να κάνεις και τα ωραία σου. Και είσαι τυχερός γιατι αυτό έχει και τζακούζι!!! Να ξέρεις νούμερο ένα σε προτίμηση απο τις αγγλίδες, τις παρτουζιάρες ντε που σου έλεγα πριν.
Ηδη είχαν αρχίσει απο το μυαλό μου να περνανε διάφορες σκέψεις. Και πρώτα απο όλα σκέφτηκα εμένα και την Αντζελα στο τζακούζι….

Σωπα ρε τυπε θυμηκες να ανεβασεις κατι

 

[podhlaths]

Καλή χρονιά φίλε ραπτορα και άσε την γκρινια. Εάν μπορούσα θα ανέβαζα κάθε μέρα.

 

[Yuma]

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΝΙΑ σέ ΟΛΟΥΣ, ΟΛΕΣ καί ΟΛΑ.