Άλλος λίγο, άλλος πολύ, οι περισσότεροι έχουν πέσει θύματα τέτοιας εκμετάλλευσης, άσχετα αν τώρα θέλουν να το παραδεχονται ή να το θυμούνται.
Οι σχέσεις αντανακλούν τη γενικότερη τάση στην κοινωνία μας, που είναι η εκμετάλλευση.
Παντού κάποιος είναι καβάλα και οι άλλοι κάνουν τουμπεκί και ακολουθούν.
Από ΄κει και πέρα, εξαρτάται απ' την προσωπικότητα του καθενός πόσο γρήγορα θα πάρει χαμπάρι το σκηνικό και θα διεκδικήσει την ανεξαρτησία του.
Στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα, γιατί οι γκόμενες έχουν δημιουργήσει τεχνητή έλλειψη: το μουνί βρίσκεται δύσκολα και κατακτιέται με αιματηρούς κόπους (οι ίδιες, με το μυαλουδάκι που κουβαλάν, το θεωρούν αυτό μεγάλη επιτυχία).
Έτσι, ο εκβιασμός που κάνουν είναι βαρύς και πολλά παιδιά την πατάνε. Συνήθως, εν γνώσει τους, αφού, ειδικά από ένα σημείο κι έπειτα, δε γίνεται να μην πάρεις γραμμή τί παίζεται.
Ωστόσο, δεν μπορώ να κατηγορήσω τους ανθρώπους αυτούς: δεν έχουμε όλοι την ίδια αντοχή στη μοναξιά ούτε το ίδιο σθένος στο να διεκδικούμε πράγματα. Δείτε τι γίνεται έξω σε δουλειές. Είναι ζήτημα να βρεθεί ένας σε κάθε εργασιακό χώρο, που θα έχει τα @@ να τα βάλει με τον εργοδότη ή τον ρουφ συνάδελφό του.
Πάντως, η ειλικρίνεια δεν είναι εύκολο σπορ.
Θα πρότεινα σε όλους να είναι αληθινοί με τον εαυτό τους. Να μην κάνουν σχέσεις της πλάκας, μόνο και μόνο για να μην νιώσουν μόνοι. Καλό είναι να υπάρχει ευθύτητα. Όπως λες στον άλλο "μ' αρέσεις" να μπορείς να του πεις "θέλω μια σχέση μαζί σου, αλλά δεν είμαι ερωτευμένος". Απλά πράγματα. Μη λουκιάζεστε σε σχέσεις αδιέξοδες χωρίς συναίσθημα.
Μετά, αν τα καταφέρετε, ζητάτε ειλικρίνεια κι απ' τους άλλους (τις γκόμενες).
Σε κάθε περίπτωση, αν δε βρίσκετε αυτό που θέλετε, υπάρχουν και τα κορίτσια σε Φυλής - Μετάξι.
Πώς θα ζήσουν κι αυτές;
Πουτάνες θα γίνουν;