Δηλαδη θεωρεις πως μακροχρονια ο εργαζομενος δεν εχει συμφερον να ειναι υγιης η επιχειρηση που εργαζεται; Ή δεν ειναι εφικτο και συμφερον να εξελισσεται και ο ιδιος στην ιδια επιχειρηση/παραλληλα με αυτη;
Θεωρητικά σε μια ιδανική ζωή (που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα όμως), ναι το συμφέρον του είναι να είναι υγιής (κερδοφόρα και βιώσιμη) η επιχείρηση που εργάζεται...
Τι έχει δείξει η εμπειρία όμως;
Ότι σε μια ελεύθερη οικονομία που το ατομικό συμφέρον κυριαρχεί (αφήνοντας εντελώς ελεύθερη την φύση του ανθρώπου δηλαδή), οι δεοντολογίες πάνε περίπατο...
Έτσι συνεπείς υπάλληλοι, παραγωγικοί, δημιουργικοί, καριέρας, απολύονται λόγω ηλικίας, μεγάλου μισθολογικού κόστους κτλ στο όνομα ενός εξορθολογισμού των δαπανών της επιχείρησης... Δεν συζητάμε καν το ενδεχόμενο να αρρωστήσει (πράγμα ανθρώπινο) ο εν λόγω εργαζόμενος... Εδώ πολλούς τους έχουν αφήσει οι γυναίκες που έκαναν μαζί παιδιά για τέτοιο λόγο... Επίσης οι δόλιες πτωχεύσεις των εταιρειών, μπορεί να είναι επίσης ένας λόγος απόλυσης υπαλλήλων (συχνό φαινόμενο)... Και μην αναφέρει κάποιος τον Καρέλια και τον Σκλαβενίτη σαν παράδειγμα καλών εργοδοτών, που είναι μεμονωμένες περιπτώσεις στο γενικό σύνολο...
Επίσης σχεδόν όλοι οι υποστηρικτές της ελεύθερης οικονομίας (ο μέσος Έλληνας), προσδοκούν (από μέσα τους και ας μην το λένε φανερά) μια θέση στο δημόσιο, (για τους ίδιους ή και τα παιδιά τους) αν δεν την έχουν ήδη, ξέροντας τι τριμπουρδλελο και ζούγκλα είναι εκεί έξω στην αγορά εργασίας... Τυχαίο; Δεν νομίζω...