Δικαιώματα
7.Αν τον περασμένο αιώνα το βασικό πρόβλημα της Δημοκρατίας ήταν η κατοχύρωση του δικαιώματος της πλειοψηφίας να κυβερνά, σήμερα θα λέγαμε ότι το βασικό ζητούμενο είναι η καθιέρωση της «συνταγματικής» δημοκρατίας. Του περιορισμού δηλαδή των εξουσιών της πλειοψηφίας, όπου αυτά προσβάλλουν τα ατομικά δικαιώματα και την κατοχύρωση του δικαιώματος των μειοψηφιών να διατηρούν τη διαφορετικότητά τους, χωρίς ποινές, διώξεις και διακρίσεις.
8.Οι κίνδυνοι για τη διαφορετικότητα είναι σήμερα αυξημένοι:
◦Η αναβίωση των εθνικισμών οδηγεί σε λογικές εθνικής καθαρότητας και έχει
σαν αποτέλεσμα εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων, υπονόμευση της συνύπαρξης των λαών.
◦Η επανεμφάνιση του θρησκευτικού φανατισμού έχει κάνει ορατά φαινόμενα θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και διωγμών κατά των αλλοθρήσκων, των ετερόδοξων ή των άθεων και των αγνωστικιστών.
◦Οι επιλογές της πλειοψηφίας των ΜΜΕ σε ό,τι αφορά την ενημέρωση συμβάλλουν στην κοινωνική ομογενοποίηση και ομοιομορφία συμπεριφορών, θέτοντας σε κίνδυνο τη διαφορετικότητα των τρόπων ζωής, τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τις πολιτικές μειοψηφίες όταν αυτές ξεφεύγουν από τα στερεότυπα, τις εναλλακτικές κοινωνικές πρακτικές.
◦Ένας νέος πουριτανισμός αμφισβητεί το δικαίωμα στον σεξουαλικό προσανατολισμό και τις κατακτήσεις του φεμινιστικού κινήματος.
◦Η προστασία της δημόσιας υγείας γίνεται πρόσχημα για την επιβολή ομοιόμορφων συμπεριφορών (ποινικοποίηση ναρκωτικών, περιορισμοί λόγω AIDS στις επαγγελματικές σχέσεις κλπ.), αλλά και διώξεων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως οι Ρομά οι μετανάστες και άλλοι.
◦Τα σύγχρονα φαινόμενα αυξημένου ρυθμού μετανάστευσης οδηγούν στην επανεμφάνιση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
9.Στα Βαλκάνια είναι αδύνατον να χαράξει κανείς πολιτική ερήμην του ζητήματος των εθνικών μειονοτήτων. Αυτό ισχύει και για τη χώρα μας. Η ορθολογική αντιμετώπιση του ζητήματος απαιτεί να καταπολεμηθεί η κυρίαρχη αντίληψη ότι αυτές οι μειονότητες είναι εξ ορισμού «δούρειοι ίπποι» ξένων συνομωσιών και συνεπώς πρέπει να υπόκεινται σε καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας.
Η ΔΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ:
1.την άμεση επικύρωση της Σύμβασης – Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων, την οποία η Ελλάδα έχει υπογράψει στις 22 Σεπτεμβρίου 1997, χωρίς διευκρινιστικές δηλώσεις ή επιφυλάξεις και την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με αυτήν και με τις άλλες σχετικές διεθνείς συμβάσεις.
2.Να περιληφθούν ερωτήματα για τον εθνοτικό, γλωσσικό και θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό στην επόμενη απογραφή, του 2011.
3.Τον απόλυτο συνταγματικό διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, με ανεξαρτητοποίηση όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων και την κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.
4.Την απόδοση ιθαγένειας σε όλους τους ξένους μετανάστες γεννήθηκαν στη χώρα μας. Επίσης τη νομιμοποίηση όσων βρίσκονται και εργάζονται στην Ελλάδα για ικανό χρόνο και δεν έχουν καταδικαστεί σε ελληνικά ή ξένα δικαστήρια, καθώς και την παροχή σ’ αυτούς των ίδιων αστικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων με τους Έλληνες πολίτες.
5.Νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.
6.Αποποινικοποίηση της χρήσης και της εμπορίας όλων ανεξαιρέτως των τοξικοεξαρτητικών ουσιών.
7.Μεταρρύθμιση της νομοθεσίας για τους αντιρρησίες συνείδησης, ώστε η εναλλακτική θητεία να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα.
8.Συμμόρφωση με κάθε διεθνή ή ευρωπαϊκή νομοθεσία που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και με τις θέσεις, παρατηρήσεις και συστάσεις προς την Ελλάδα των δύο ειδικευμένων οργάνων εμπειρογνωμόνων: α) του ΟΗΕ (Επιτροπή για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων – CERD) και β) του Συμβουλίου της Ευρώπης (Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας – ECRI).
9.Απαλοιφή της ανάπτυξης εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης από τους σκοπούς της εκπαίδευσης (άρθρο 16, παρ. 2 Συντάγματος)..........