Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φιλαράκο. Πάμε να σου δώσω τη γνώμη μου για το τελευταίο προβληματισμό σου.
Υπάρχει ένας άτυπος όρος στη κοινωνιολογία που λέγεται ΄΄Κοινωνική Μόρφωση''. Το επίθετο κοινωνική στο παραπάνω όρο χρησιμοποιείται για να καταδείξει ότι το συγκεκριμένο είδος μόρφωσης δεν συμβαδίζει πάντα με το γενικότερο επίπεδο μόρφωσης κάποιου ανθρώπου.
Μπορεί λοιπόν κάποιος να θεωρείται με βάση κάποια γενικά αντικειμενικά κριτήρια μορφωμένος ( να έχει βγάλει ένα πανεπιστήμιο για παράδειγμα ) αλλά παράλληλα να είναι ''ακοινώνητος''. Να μην ξέρει δηλαδή να συμπεριφερθεί σωστά, να αισθάνεται αμήχανα η κομπλεξικά σε κοινωνικές εκδηλώσεις, να ντρέπεται να μιλήσει σε γυναίκες κλπ Το φαινόμενο αυτό είναι και ποσοτικό όχι μόνο ποιοτικό, δηλαδή έχει να κάνει και με το πόσο ακοινώνητος είναι ό άλλος, και σε ακραίες εκφάνσεις του φαινομένου, θα ακούσει κανείς να χαρακτηρίζονται οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας ''φυτά'' η ''βλήματα'' η ΄'ούφο'' η ΄μια τεράστια άλλη ποικιλία απο εικονοπλαστικά επίθετα που διαθέτει η σύγχρονη αργκώ.
Ο ''κοινωνικά μορφωμένος'' λοιπόν άνθρωπος ξέρει πολύ καλά που βρίσκονται οι διαχωριστικές γραμμές των κοινωνικών του ρόλων. Ξέρει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει ως πατέρας η ως μητέρα, η ως αδελφός η ως αδελφή η ως πεθερός η ως πεθερά η ως γαμπρός η ως νύφη κλπ.
Επιπλέον πολλές φορές δεν παίζει ρόλο μόνο το τι κάνεις, αλλά και το πως το κάνεις, και το πόσο το κάνεις. Ο κοινωνικά μορφωμένος λοιπόν άνθρωπος συνειδητοποιώντας και το χαρακτήρα των ανθρώπων που έχει γύρω του προσαρμόζει και το τι/πως/πόσο κάνει λαμβάνοντας υπ' οψιν και τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα των δικών του ανθρώπων.
Με εξαίρεση τη γυναίκα μας, τους άλλους συγγενείς μας δεν τους επιλέγουμε. Ούτε και τους συγγενείς της γυναίκας μας τους επιλέγουμε. Κάποιοι πολύ ψαγμένοι άνθρωποι θεωρούν τους συγγενείς της γυναίκας η του άντρα που θα παντρευτούν κριτήριο απόφασης για γάμο η όχι. Προσωπικά πιο νέος το έβρισκα αυτό ακραίο, σήμερα δεν μπορώ παρά να παραδεχθώ ότι μια τέτοια πρακτική έχει σίγουρα βάση.
Για να καταλήξω λοιπόν κάπου και να απαντήσω την ερώτησή σου. Κοινωνικά μορφωμένοι άνθρωποι δεν θα βρεθούν ποτέ μπροστά στο φαινόμενο που περιγράφεις στο post σου. Ούτε ο πατέρας ούτε η μάνα θα ''ανακατευθούν'' στη νέα οικογένεια του γυιού τους η της κόρης τους. Αλλά και ο κοινωνικά μορφωμένος γυιός η κόρη ξέρει πόση βαρύτητα και πόσο χρόνο πρέπει να αφιερώνουν στη νέα τους οικογένεια και πόσο στη παλιά.
Οι κοινωνικά αμόρφωτοι γονείς που ''απαιτούν'' να έχουν χρόνο, αλλά και λόγο στις αποφάσεις που αφορούν τις οικογένειες των παιδιών τους ουσιαστικά ''δυναμιτίζουν'' τις οικογένειες των παιδιών τους. Και τα παιδιά που ''επιτρέπουν'' στους γονείς τους να το κάνουν αυτό το πράγμα και δεν ''οριοθετούν'' την νέα τους οικογένεια φέρουν εξίσου την ίδια ευθύνη.
Για να πάμε τώρα στον αντίποδα. Τα κοινωνικά αμόρφωτα παιδιά που με το που παντρεύονται ''ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους'' όσον αφορά τη παλιά τους οικογένεια προφασιζόμενοι τα ''ανυπέρβλητα'' προβλήματα της νεας τους οικογένειας είναι εξίσου προβληματικά.
Οι γέροι δεν έχουν τίποτα άλλο να περιμένουν στη ζωή τους από λίγο σεβασμό, λίγο ενδιαφέρον και λίγη αγάπη από τους απογόνους τους. Και αυτά, στο σωστό βαθμό πάντα, τα δικαιούνται !!! Πέραν του ότι ειδικά στην Ελλάδα οι βοήθειες που εξακολουθούν να δίνουν οι γέροι γονείς στα παιδιά τους αποτελούν μάλλον παγκόσμιο φαινόμενο !!!
Κοντολογίς όποιος διαθέτει στοιχειώδη κοινωνική μόρφωση, και ακολουθεί στη ζωή του την αρχή ''Μέτρον Αριστον'' δεν θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα που αναφέρεις, η αν τα αντιμετωπίσει λόγω της έλλειψης κοινωνικής μόρφωσης από τους άλλους εμπλεκόμενους ''συγγενείς'' του έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα λύσει.
Για μια ακόμη φορά καταλήγουμε στο ότι η σωστή οικογένεια δεν είναι εύκολο ''σπορ''.
ΥΓ. Είναι ''Μέτρον Αριστον'' ( Κλεόβουλος 580 πχ περίπου νομίζω ) και όχι ''Παν Μέτρον Αριστον'' όπως λανθασμένα πολλοί χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητά μας.
