Δημιουργία οικογένειας -Αξίζει ή όχι;

[headmaster]

Τελικά πού καταλήξατε; Να κάνουμε οικογένεια ή όχι;

Παίζεται ακόμη. Για παράταση το βλέπω.

 

[Gatekeeper]

καθε χρονο ασχολουμαστε με το ποσο αυξανονται τα διαζυγια και δεν ασχολουμαστε με το ποσοι παραμενουν σε "τελειωμενο" γαμο ειτε εν γνωσει τους ειτε αγνοωντας οτι το σπιτι τους ειναι διελυμενο... αν λαβουμε και αυτη την παραμετρο υποψιν ποσοι γαμοι αραγε να ειναι πραγματικοι και οχι απο συμφερον/ανοχη/αποδοχη της αρρωστης μη αναστρεψιμης καταστασης (μην δουμε εδω μεσα τιποτα τρελα ποσοστα παντρεμενων που ξενοπηδανε/πουτανοπηδανε)

Με μια απλοϊκή σκέψη, θα έλεγα πως από τη μια οι ανοχές και των δύο φύλων έχουν σαφώς μειωθεί (διαζύγια). Από την άλλη, οι οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες δυσχεραίνουν τη μοναχική ζωή, με αποτέλεσμα πολλά ζευγάρια να μένουν μαζί. Σε αυτά θα συμπεριλάβω και τις οικογένειες με παιδιά.

Τα κριτήρια για έναν "τελειωμένο" γάμο είναι απολύτως υποκειμενικά. Ως εκ τούτου, δε μπορεί να γίνει ποσοτικοποίηση.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

καθε χρονο ασχολουμαστε με το ποσο αυξανονται τα διαζυγια και δεν ασχολουμαστε με το ποσοι παραμενουν σε "τελειωμενο" γαμο ειτε εν γνωσει τους ειτε αγνοωντας οτι το σπιτι τους ειναι διελυμενο... αν λαβουμε και αυτη την παραμετρο υποψιν ποσοι γαμοι αραγε να ειναι πραγματικοι και οχι απο συμφερον/ανοχη/αποδοχη της αρρωστης μη αναστρεψιμης καταστασης (μην δουμε εδω μεσα τιποτα τρελα ποσοστα παντρεμενων που ξενοπηδανε/πουτανοπηδανε)

Το ανάφερα παραπάνω τύπε. Μόνο 20% είναι υποφερτοί / καλοί γάμοι. Οι άλλοι είναι είτε διαλυμένοι, είτε αναγκάζονται να συμβιώνουν προκειμένου να μην καταστραφούν οικονομικά και Κοινωνικά ..........«Οι σχετικά καλοί γάμοι αγγίζουν ένα ποσοστό περίπου 20% και, κατά τη δική μου εμπειρία, μόλις το 5% με 10% είναι πραγματικά ευτυχισμένοι», δηλώνει ο ίδιος.....
πηγή https://www.kathimerini.gr/society/838784/sta-ypsi-ta-pososta-ton-diazygion/

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

Παίζεται ακόμη. Για παράταση το βλέπω.

Χαίρομαι να βλέπω αισιόδοξους ανθρώπους. Αφού υποστηρίζεις ότι παίζεται, όταν μόνο το 20% των γάμων είναι υποφερτό / καλό, είσαι ευτυχισμένος

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

Με μια απλοϊκή σκέψη, θα έλεγα πως από τη μια οι ανοχές και των δύο φύλων έχουν σαφώς μειωθεί (διαζύγια). Από την άλλη, οι οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες δυσχεραίνουν τη μοναχική ζωή, με αποτέλεσμα πολλά ζευγάρια να μένουν μαζί. Σε αυτά θα συμπεριλάβω και τις οικογένειες με παιδιά.

Πολύ σωστή επισήμανση. Ένας, πλέον σοβαρός λόγος, είναι αυτό που λες. Οι οικονομικές και οι κοινωνικές συγκυρίες δεν βοηθάνε στην εργένικη ζωή .

 

[Διαγραμμένο μέλος 203076]

Χαίρομαι να βλέπω αισιόδοξους ανθρώπους. Αφού υποστηρίζεις ότι παίζεται, όταν μόνο το 20% των γάμων είναι υποφερτό / καλό, είσαι ευτυχισμένος

20% ? πολυ λες..

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

20% ? πολυ λες..

Όπως έχω καταλάβει, πλέον, ένα τεράστιο ποσοστό γάμων δεν είναι υποφερτοί - πολλώ δε μάλλον τώρα που θα μπούμε σε φτώχεια μεγάλης διάρκειας. - αναφέρομαι για Ελλάδα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 203076]

ζητημα ειναι αν ενα 5-10% ειναι πραγματικα ευτυχισμενοι.Ενα 30-40% αντε να καθονται μαζι λογω παιδιων η για οικονομικους λογους. (αλλα πεφτει το κερατο του αιωνα) και οι αλλοι το διαλυουν.

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

ζητημα ειναι αν ενα 5-10% ειναι πραγματικα ευτυχισμενοι.Ενα 30-40% αντε να καθονται μαζι λογω παιδιων η για οικονομικους λογους. (αλλα πεφτει το κερατο του αιωνα) και οι αλλοι το διαλυουν.

Εν τω μεταξύ δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν παντρεμένο ή παντρεμένη που να μην κερατώνει ή να μην κερατώνεται. Χαμός γίνεται παντού.

 

[Διαγραμμένο μέλος 203076]

βασικα οι περισσοτεροι κανουν παιδια και αντε γεια μετα..για αυτο εχουμε καταντησει μια κοινωνια μπαχαλο ολοι με ψυχολογικα.Τα παιδια μεγαλωνουν,και αυτα με τη σειρα τους κανουν τα ιδια που εμαθαν,και παει λεγοντας

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

βασικα οι περισσοτεροι κανουν παιδια και αντε γεια μετα..για αυτο εχουμε καταντησει μια κοινωνια μπαχαλο ολοι με ψυχολογικα.Τα παιδια μεγαλωνουν,και αυτα με τη σειρα τους κανουν τα ιδια που εμαθαν,και παει λεγοντας

Ό,τι πιο κοντά στη πραγματικότητα! Ακριβώς αυτό που λες!

 

[Gatekeeper]

Ήθελα να παρατηρήσω κάτι. Πολλοί (συχνά και εγώ) συγχέουμε τη δημιουργία οικογένειας, με το γάμο.

Πιστεύετε πως θα υπήρχε διαφορά αν δεν γίνονταν γάμοι, παρά μόνο συγκατοικήσεις ή σύμφωνα συμβίωσης;

 

[HoneyVoskos]

Ενδιαφέρων θέμα ,η δημιουργία οικογένειας αξίζει και μπορώ να πω ότι είναι και ηθικό καθήκον όταν όμως έχεις βρεί την κατάλληλη σύντροφο, διότι δημιουργείς νέους ανθρώπους όταν όμως από τους δέκα φίλους μου οι επτά είναι χωρισμένοι και οι υπόλοιποι το σκέφτονται τότε καλύτερα όχι.

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

H δημιουργία μιας σωστής οικογένειας δεν έχει σχέση με το είδος της σύμβασης που δένει το ζευγάρι.

 

[Διαγραμμένο μέλος 203076]

Ήθελα να παρατηρήσω κάτι. Πολλοί (συχνά και εγώ) συγχέουμε τη δημιουργία οικογένειας, με το γάμο.

Πιστεύετε πως θα υπήρχε διαφορά αν δεν γίνονταν γάμοι, παρά μόνο συγκατοικήσεις ή σύμφωνα συμβίωσης;

εγω συμφωνω με αυτο..και εγω με αυτη την αποψη ειμαι ελα ομως που ολες οι καριολες θελουν να σε δεσουν με ενα χαρτι η θελουν σονυ και ντε να φορεσουν νυφικο

 

[Gatekeeper]

H δημιουργία μιας σωστής οικογένειας δεν έχει σχέση με το είδος της σύμβασης που δένει το ζευγάρι.

Αν σκεφτώ με τη λογική θα συμφωνήσω απολύτως. Μήπως όμως ο ψυχολογικός "ζυγός" (περιορισμοί, νομικά προβλήματα, οικονομικοί μπελάδες ενός διαζυγίου) δημιουργεί ένα είδος καταπίεσης;
Μπορεί ουσιαστικά να μην υπάρχει κανένα προβλημα στο ζευγάρι, αλλά οι εν-δυνάμει δυσκολίες που θα συναντήσει ο άντρας σε ενδεχόμενο διαζυγίου να δρουν αρνητικά στη ψυχολογία του; Αυτό το συγκρίνω με την "ελευθερία" (που δεν είναι απόλυτη δηλαδή) ενός συμφωνου συμβίωσης.

 

[Διαγραμμένο μέλος 203076]

ο γαμος ειναι μια μορφη καταπιεσης και αυτο γιατι πηγαινει αντιθετα σε πολλους "νομους" της φυσης ενος ανθρωπου.

 

[kachaplias]

Εν τω μεταξύ δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν παντρεμένο ή παντρεμένη που να μην κερατώνει ή να μην κερατώνεται. Χαμός γίνεται παντού.

σε αυτο δε διαφωνω καθολου ειδικα οσον αφορα ηλικιες μεχρι 50....

οποτε αν δε ριχνεις κερατο να ξερεις οτι το τρως... ευκολη η διαγνωση

 

[Διαγραμμένο μέλος 184505]

Αν σκεφτώ με τη λογική θα συμφωνήσω απολύτως. Μήπως όμως ο ψυχολογικός "ζυγός" (περιορισμοί, νομικά προβλήματα, οικονομικοί μπελάδες ενός διαζυγίου) δημιουργεί ένα είδος καταπίεσης;
Μπορεί ουσιαστικά να μην υπάρχει κανένα προβλημα στο ζευγάρι, αλλά οι εν-δυνάμει δυσκολίες που θα συναντήσει ο άντρας σε ενδεχόμενο διαζυγίου να δρουν αρνητικά στη ψυχολογία του; Αυτό το συγκρίνω με την "ελευθερία" (που δεν είναι απόλυτη δηλαδή) ενός συμφωνου συμβίωσης.

Aν ξεκινά κάποιος τη δημιουργία οικογένειας σκεπτόμενος τι ΘΑ συμβεί σε περίπτωση διαζυγίου, καλύτερα να μην ασχοληθεί καν. Ας μείνει με τη σύντροφό του όσο περνάνε καλά μαζί. Δηλαδή το σύμφωνο συμβίωσης δεν του δημιουργεί υποχρεώσεις ως προς τα παιδιά του αν αποφασίσει να χωρίσει; Διακρίνει ο νόμος τα παιδιά και τις υποχρεώσεις των γονέων έναντί τους, ανάλογα με την κοινωνική σύμβαση ένωσης του ζευγαριού; Δεν είμαι ειδικός αλλά δυσκολευομαι να το πιστέψω.
Η "ελευθερία" είναι ένα καλό άλλοθι αλλά, όπως έγραψε και κάποιο μέλος πιο πάνω, το κέρατο πάει σύννεφο και από τα δύο φύλα. Σε όποιο είδος σχέσης και να βρίσκονται.

 

[ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΟΚΟΛΟΣ]

20% ? πολυ λες..

Διάβασε το άρθρο που παρέθεσα. 20% είναι ΣΥΝΟΛΙΚΑ οι γάμοι που είναι υποφερτοί. Ευτυχισμένοι, ίσως είναι 5%