Πολλές καλές απόψεις γράφονται εδώ. Δυστυχώς οι περισσότερες αρνητικές και με γκρίνια που είναι λογικό.
Στην ερώτηση του θέματος, αν αξίζει δηλαδή, αναρωτιέμαι ως προς τι. Τι περιμένετε από την οικογένεια για να αξίζει.
Όποιος το κάνει θα πρέπει να προσφέρει διαρκώς χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Λεφτά είναι το πρώτο (π.χ. να πιάσει δύο δουλειές, άραγμα τέρμα, μόνιμη κούραση). Δουλειές στο σπίτι όπως μαγείρεμα, πλύσιμο, σιδέρωμα είναι πλέον απαραίτητες και για τον άντρα του σπιτιού. Ψυχολογική υποστήριξη στη γυναίκα και τα παιδιά. Ολοκληρωτικό δώσιμο της ζωής στη νέα γενιά που έρχεται.
Όποιος δεν τα κάνει αυτά πλέον οι γυναίκες και ο νόμος δεν τον συγχωρούν και θα τον πετάξουν έξω από το σπίτι, με ότι αυτό συνεπάγεται (διατροφές, μοναξιά).
Το ότι θα πάρει κάποιος πίσω ανταλλάγματα (γηροκόμηση, παρέα) δεν είναι δεδομένο ούτε από τη γυναίκα του ούτε από τα παιδιά. Αν είναι να το κάνει για αυτά ίσως είναι καλύτερα να προτιμήσει άλλες, πιο αποδοτικές λύσεις.
Ποιές είναι αυτές άραγε; Εάν το να παντρευτείς μία εγωπαθή ελληνίδα πλέον δεν αξίζει, τι άλλο μπορείς να κάνεις; Εγώ θα γράψω μερικές ιδέες αλλά η ερώτηση είναι φυσικά ανοιχτή σε δικές σας προτάσεις και κριτικές.
1) "Παστώνεις" το χρήμα μιας ζωής ώστε να μπορείς να έχεις μία στέγη και μία "νοσοκόμα" να σε βοηθάει στα τελευταία σου. Εάν δεν κάνεις οικογένεια θα σου μείνουνε τα λεφτά.
Αρνητικά: Μέχρι τότε μπορεί να σου τα φάνε οι αριστεροί τζίτζικες ή ιδιώτες μεγαλοαρπακτικά, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Θα περάσεις τη ζωή μόνος σου. Η "νοσοκόμα" μπορεί να μην σε προσέξει και τόσο.
2) Δουλέυεις μια ζωή και όταν είναι για σύνταξη πας σε ένα χωριό στις Φιλιππίνες όπου παντρεύεσαι κάποια χωρισμένη με παιδιά που έχει ανάγκη τη συνταξή σου. Παρόμοιο με το αποπάνω σενάριο με τα δικά του υπέρ και κατά. Δεν ξέρω και κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει.
3) "Παντρεύεσαι" (λευκό γάμο) έναν φίλο σου που είναι μόνος του και προσπαθείς να υιοθετήσεις (σχεδόν αδύνατο) ή κάνεις παιδί με παρένθετη μητέρα (εφικτό σε άλλα κράτη, σύντομα κι εδώ μ' αυτούς που ψηφίζετε). Εδώ πάλι υπάρχουν τα προβλήματα της οικογενείας όμως λείπει το μεγάλύτερο πρόβλημα που λέγεται γυναίκα. Επίσης η κατακραυγή της κοινωνίας εναντίον σου θα είναι ένα θέμα.
4) Για τους πολύ απελπισμένους δεν απομένει άλλο από το να πουστέψουν, δυστυχώς. Το αναφέρω γιατί γίνεται συνεχώς γύρω μας. Πενηντάρηδες με τριαντάρηδες αλληλοκαλύπτονται έτσι (ο μεγάλος βάζει τα λεφτά κι ο μικρός τη χάρη). Αν τους γηροκομούνε κιόλας οι μικροί δεν ξέρω. Αηδία αλλά εφικτό.
Πείτε καμιά ιδέα και εσείς.