kostas8000
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Μαΐ 2011
- Μηνύματα
- 3.222
- Like
- 181
- Πόντοι
- 16
Το τέλος της τραγωδίας
Εάν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζί συναινετικά, με κάθε κόστος, η Ελλάδα θα αφανισθεί ως Έθνος – ενώ οι Έλληνες θα μετατραπούν σε κάτι πολύ χειρότερο από φθηνούς οικονομικούς μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα: σε αναξιοπρεπείς σκλάβους χρέους μίας γερμανικής εξαθλιωμένης αποικίας, στην οποία θα επιβληθούν ακόμη πιο αυστηροί απολυταρχικοί, φεουδαρχικοί κανόνες.
.
«Κάποια στιγμή να μας πείτε εσείς που γράφετε τα άρθρα, αν η χώρα έχει ανάπτυξη φέτος, το ποσοστό και το πρόσημο που έχει, όπως επίσης να μας δώσετε στοιχεία σε μας τους αγράμματους αν έχουμε άνοδο των εξαγωγών. Εννοώ γενικά τους δείκτες που αφορούν την ανεργία και όλα τα συναφή στοιχεία για τουρισμό κλπ., για να δούμε και να συγκρίνουμε αυτά που λέτε στον κόσμο, με αυτά που λένε οι διάφοροι οργανισμοί για την Ελλάδα. Να διαπιστώσουμε δηλαδή αν ευσταθούν, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα οχτώ χρόνια κρίσης και τα όσα υπέφερε ο ελληνικός λαός από το παλιό πολιτικό σύστημα. Να συγκρίνουμε αν είναι σωστά αυτά που γράφετε σε καθημερινή βάση, τρομοκρατείτε τον κόσμο, τον απογοητεύετε και τον φοβίζετε, στηριζόμενοι επάνω στην απελπισία του χθες» (Αναγνώστης που μας κατηγορεί).
Ξεκινώντας από την πρώτη ερώτηση, η Ελλάδα θα έχει άνοδο του ΑΕΠ το 2018 της τάξης του 2% – κάτι που θεωρείται αστείο, μετά από την κατάρρευση που προηγήθηκε. Για να μη μένουμε στη θεωρία, το γράφημα που περιγράφει την εξέλιξη του ΑΕΠ χωρών που είχαν βυθιστεί σε μία σχετικά ανάλογη κρίση, τεκμηριώνει πως (α) αφενός μεν δεν διήρκεσε ένα τόσο μεγάλο, οπότε θανατηφόρο για την οικονομία χρονικό διάστημα, (β) αφετέρου η επάνοδος τους σε πορεία ανάπτυξης λειτούργησε όπως ένα ελατήριο – κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς με το φετινό 2% και με τις επίσημες προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια, ενώ όπως διαπιστώνεται από το γράφημα το ελατήριο έχει σπάσει.
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η ανάπτυξη στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση (1%) και στον τουρισμό, ενώ οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν ξανά κατά 23,2% το τρίτο τρίμηνο του 2018 σε σχέση με το αντίστοιχο του 2017, όταν είναι ήδη κατά πολύ χαμηλότερες από κάθε άλλη χώρα, ενώ το επενδυτικό «έλλειμμα» έχει υπερβεί τα 150 δις € σωρευτικά, δεν αποτελούν θετικές εξελίξεις. Οφείλουμε βέβαια να σημειώσουμε εδώ πως η άνοδος του ΑΕΠ δεν είναι πάντοτε το σημαντικότερο – αφού μπορεί να αυξηθεί, για παράδειγμα, ακόμη και όταν μία μόνο επιχείρηση ωφελείται, όταν όλοι οι άλλοι είναι υπερχρεωμένοι.
Περαιτέρω, άνοδο των εξαγωγών κατά 7,6% είχαμε μεν, αλλά ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι εισαγωγές κατά 15% (πηγή), οπότε εκτοξεύθηκε το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών – επειδή ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει καταστραφεί από την κρίση, με αποτέλεσμα να εξαρτόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές. Ως εκ τούτου, όταν το ΑΕΠ αυξάνεται δημιουργούνται αμέσως ελλείμματα στο ισοζύγιο – οπότε δεν είναι δυνατή η βιώσιμη άνοδος του, εάν δεν διενεργηθούν επενδύσεις. Δυστυχώς όμως, κανένας δεν επενδύει σε μία χώρα-ζόμπι, με χρεοκοπημένο το δημόσιο, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά – εκτός από τους ξένους ευκαιριακούς κερδοσκόπους.
Όσον αφορά την ανεργία μειώθηκε μεν στο 18,6% κατά την ΕΛΣΤΑΤ, αλλά κυρίως λόγω της μαζικής μετανάστευσης και της μερικής απασχόλησης – ενώ ουσιαστικά μοιράζονται πλέον δύο εργαζόμενοι το μισθό του ενός. Σε κάθε περίπτωση, η ανεργία έχει άμεση σχέση με το ΑΕΠ – όπου για κάθε μία κανονική θέση εργασίας (πλήρους απασχόλησης) απαιτείται 50.000 € ετήσιο ΑΕΠ – οπότε, όταν το ΑΕΠ παραμένει στάσιμο, η μείωση της ανεργίας είναι πλασματική.
Τα τουριστικά έσοδα τώρα παρουσίασαν μεγάλη αύξηση (17% το πρώτο επτάμηνο του 2018), αποτελώντας μία πραγματικά πολύ καλή είδηση – αν και θεωρούμε επικίνδυνη τη μεγάλη εξάρτηση του ΑΕΠ μας από τον τουρισμό (20,7% άμεσα και έμμεσα, γράφημα), αφού είναι πολύ ευάλωτος σε εξωτερικά γεγονότα (παγκόσμιες υφέσεις, τρομοκρατία, πολεμικές συγκρούσεις κλπ.).
Σε σχέση με τους υπόλοιπους οικονομικούς δείκτες, το δημόσιο χρέος μας ως προς το ΑΕΠ συνεχίζει να αυξάνεται παρά τα πλεονάσματα και το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων που θα έπρεπε να το μειώνουν, με τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων που αξιολογούνται ως σκουπίδια στο 4,19% τώρα – ενώ το κόκκινο ιδιωτικό στις τράπεζες έχει φτάσει στα 110 δις € από αμελητέο το 2009, τα χρέη απέναντι στο δημόσιο έχουν εκτοξευθεί, υπολογιζόμενα μαζί με τις επιβαρύνσεις στα 180 δις €, στα ασφαλιστικά ταμεία έφτασαν στα 34 δις €, στη ΔΕΗ στα 3 δις € κοκ. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να δεχθούμε ότι πηγαίνει καλά μία χώρα, όταν οι Πολίτες της κατακρεουργούνται;
Παράλληλα, οι τράπεζες έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει αδυνατώντας να δανείσουν την πραγματική οικονομία, από το χρηματιστήριο έχουν χαθεί πάνω από 150 δις €, από τις τιμές των δημοσίων ακινήτων σχεδόν 250 δις €, από τα ιδιωτικά ακίνητα πάνω από 500 δις €, οι κατασχέσεις σπιτιών και τραπεζικών λογαριασμών αυξάνονται, οι πλειστηριασμοί μαζικοποιούνται μεταξύ άλλων με τη ληστεία των Ελλήνων εκ μέρους των τραπεζών (ανάλυση) κοκ.
Συνεχίζοντας, οι δανειστές μας πιέζουν για ιδιωτικοποιήσεις παρά τις εξευτελιστικές τιμές και τα δυσμενή αποτελέσματα που θα έχουν (ανάλυση), ενώ οι δημόσιες επιχειρήσεις απαξιώνονται συνεχώς, όπως η ΔΕΗ – όταν την ίδια στιγμή ο ΟΟΣΑ τεκμηριώνει πως η Ελλάδα είναι η χώρα που φορολογείται παραπάνω ακόμη και από τα σκανδιναβικά κράτη, παρέχοντας όμως αφρικανικού τύπου υπηρεσίες στους Πολίτες της.
Ο απόλυτος εξευτελισμός δε των Ελλήνων είναι το μέρισμα της ντροπής των 710 εκ. €, από το οποίο δυστυχώς εξαρτώνται πάρα πολλοί – ενώ η κυβέρνηση που μαζί με τις προηγούμενες συνεχίζει να παράγει φτώχεια αντί πλούτο προφανώς τους κοροϊδεύει, λέγοντας τα εξής: «Αξιοποιώντας τις θετικές επιδόσεις της οικονομίας, έχουμε τη δυνατότητα, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, να δώσουμε κοινωνικό μέρισμα με στοχευόμενα εισοδηματικά, περιουσιακά και οικογενειακά κριτήρια»!
Από γεωπολιτικής πλευράς η κατάσταση μας είναι επίσης προβληματική – αφού απειλείται η εδαφική μας ακεραιότητα μέσω της Μακεδονίας και της Θράκης (η Κύπρος κινδυνεύει επίσης, όπως και το Αιγαίο), ενώ έχουν αποθρασυνθεί όλες οι γειτονικές μας χώρας – ακόμη και η Αλβανία, μετά τα Σκόπια. Εάν λοιπόν κάποιος κρίνει με βάση τα παραπάνω πως η Ελλάδα πηγαίνει έστω λίγο καλύτερα, έχει προβληματική λογική – εκτός εάν ανήκει στις ωφελημένες ομάδες Πολιτών που πάντοτε υπάρχουν, ακόμη και όταν μία χώρα βαδίζει ολοταχώς προς τη δεύτερη χρεοκοπία της.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά πως είναι υπεύθυνη μόνο η σημερινή κυβέρνηση, όπως έχουμε ήδη αναλύσει στο άρθρο μας «Χρεοκοπία 2.0». Εν τούτοις εκλέχθηκε από τους Έλληνες επειδή είχε υποσχεθεί πως έχει τη λύση για τα προβλήματα τους – ενώ κανένας δεν την υποχρέωσε να κυβερνήσει. Το ίδιο ισχύει και για την επόμενη, η οποία μοιράζει υποσχέσεις που ασφαλώς δεν είναι σε θέση να τηρήσει – πόσο μάλλον αφού έχει ήδη δοκιμασθεί στο παρελθόν, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, ασφαλώς υπάρχουν λύσεις για την Ελλάδα, ακόμη και στην άκρη του γκρεμού – αρκεί να αλλάξει πορεία, εκπονώντας ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση, βασισμένο στις δυνατότητες της και στα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας της (ανάλυση). Πρέπει όμως να συμβεί προτού αλλάξει ιδιοκτησία, όπου τότε πράγματι θα έχει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης (άρθρο), υπενθυμίζοντας τα εξής:
«Όποιος θεωρεί πως υπερβάλλουμε, ισχυριζόμενοι ότι η χώρα θα αλλάξει ιδιοκτήτες και μετά θα αναπτυχθεί, όπως η Γουατεμάλα, δεν έχει παρά να ανοίξει τα μάτια του – όπου θα διαπιστώσει πως οι τράπεζες (άρα η αγροτική γη, τα οικόπεδα και τα ακίνητα) έχουν κάνει ήδη φτερά, οι σιδηρόδρομοι είναι ιταλικοί, ο ΟΤΕ γερμανικός, το λιμάνι του Πειραιά κινέζικο, τα αεροδρόμια γερμανικά, η Θεσσαλονίκη γερμανική, ο ΟΠΑΠ τσέχικος, τα αρχαιολογικά μνημεία έχουν συμπεριληφθεί στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, τα νερά θα είναι σύντομα γαλλικά, η απαξιωμένη ΔΕΗ γερμανική κοκ. (ενώ τόσο η κυβέρνηση, όσο και η αντιπολίτευση έχουν ιδιωτικοποιηθεί προ πολλού από τους ξένους)».
Εάν δεν αντιδράσουμε λοιπόν όλοι μαζί συναινετικά, πολιτικά κόμματα και Πολίτες, με κάθε κόστος, η Ελλάδα θα εξαφανισθεί ως Έθνος – ενώ οι Έλληνες θα μετατραπούν σε κάτι πολύ χειρότερο από φθηνούς οικονομικούς μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα: σε αναξιοπρεπείς σκλάβους χρέους μίας γερμανικής εξαθλιωμένης αποικίας, στην οποία θα επιβληθούν φεουδαρχικοί κανόνες.
