Αγαπητέ μου γέροντα, όσο δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ,
ειλικρινής αυτοκριτική, ειλικρινές τσαλάκωμα και γκρέμισμα κάθε φενάκης
τόσο σε Πολιτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, με την απόλυτη ανάληψη
ευθυνών του καθενός, στο μερίδιο που του αναλογεί, λύση δεν πρόκειται
να έρθει, υπό τις παρούσες συνθήκες κοινωνικής ανωριμότητας. Σαφώς και τα
άκρα, είναι σπασμωδική και αντιδραστική επιλογή για κάποιους, που καθρεφτίζουν
αυτήν ακριβώς τη γενική κατάπτωση και ανωριμότητα. Πιστεύω, ότι η μόνη ελπίδα
για να αλλάξει κάτι (σε δυνητικό πάντα επίπεδο), και όσο και αν ακούγεται αυτό δυσάρεστο,
θα ήταν να επέλθει μια τεράστια κοινωνική κατάρρευση και καταστροφή στην Ελλάδα,
όπου μέσα από αυτή την επώδυνη διαδικασία, να διαμορφωθούν με τον καιρό καινούργιες καθαρές
συνειδήσεις, συνθήκες και ισορροπίες.
Λυπάμαι, που μπορεί να ακούγεται για κάποιους απαισιόδοξο, αλλά ο Φοίνικας, μόνο μέσα από τις στάχτες
του μπορεί να ξαναγεννηθεί. Διότι το άλλο σενάριο, να παραδώσει το ελληνικό κράτος
την εξουσία σε μια έξωθεν επιτροπή σαν είδος προτεκτοράτου, απλά δεν οδηγεί πουθενά.
Το αποτέλεσμα πάντως, σε όποια περίπτωση, θα είναι να επωφεληθούν κάποιοι (εντός και εκτός)
από την χρεοκοπία και καταστροφή της Ελλάδας και το επερχόμενο (σταδιακό ή όχι) ξεπούλημα.
Αυτό για την ώρα είναι το μόνο σίγουρο και άμεσα ορατό.