OP
OP
Mindreader
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 24 Φεβ 2014
- Μηνύματα
- 14.802
- Κριτικές
- 110
- Like
- 20.342
- Πόντοι
- 28.786
Και τώρα που η αποσύνθεση της "πρώτης φοράς αριστερά" ξεκινά καλό είναι να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στο παραμυθάκι.
Κατ' αρχάς με την σημειολογία.
Με τη "πρώτη φορά αριστερά" λοιπόν:
Το καραμνημόνιο απαγορεύθηκε να λέγεται μνημόνιο, έγινε πρόγραμμα.
Η τρόικα απαγορεύθηκε να λέγεται τρόικα και έγινε θεσμοί.
Το όχι του περίφημου δημοψηφίσματος έγινε με συνοπτικάς διαδικασίας ναί, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Αλλά η σημειολογία ήταν απλά ο προάγγελος του τι θα ακολουθούσε.
Διότι η δίψα για καρέκλα ενώνει τα πιο ετερόκλητα πράγματα. Οπως τους αριστερούς του Αλέξη με τους δεξιότατους του Καμένου.
Και όλως τυχαίως θα ακολουθούσαν οι διακοπές του πρώην καταληψία και νυν πρωθυπουργού στη βίλα και τα κότερα του εφοπλιστή Μαρτίνου.
Διότι οπως ο Οργουελ είχε προβλέψει στην αριστερή διακυβέρνηση "Ολα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα".
Οι αριστεροί που τόλμαγαν να πουν κάτι βαπτίζονταν αυτόματα Λαφαζανικοί, Βαρουφακικοί κλπ. Οι δεξιοί που έλεγαν κάτι βαπτιζόντουσαν φασισταριά, η τους αναλάμβανε ο "δεξιός" υπερπατριώτης καμένος που παρεμπιπτόντως έκανε ελαφράς γαργάρας το όνομα της Μακεδονίας χάριν του "πατριωτισμού" του.
Αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα το ένωναν 2 στοιχεία. Ο αντιμνημονιακός λαικισμός και η εξουσιολαγνεία. Η ιδεολογία και τα προγράμματα πάντα αποτελούσαν ασήμαντες λεπτομέρειες. Στο παραπάνω πλαίσιο αισίως συστρατεύθηκε στον "αντιδεξιό" αγώνα και ο καπετάν ( με την εαμική έννοια ) Αντώναρος ως άλλος ένας γνήσιος αντιδεξιός. Γελούσαν και τα τσιμέντα.
Τώρα όμως ??? Τώρα η μια συγκολλητική ουσία δηλαδή ο λαικισμός αρχίζει να ξεθυμαίνει, διότι το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς.
Και η δεύτερη απόλυτα ισχυρή συγκολλητική ουσία δηλαδή η προπτική εξουσίας αρχίζει να θολώνει άσχημα ακόμα και στην προοπτική εισαγωγής στη βουλή για πολλούς, τα "συστατικά" αρχίζουν να διαχωρίζονται και το μόρφωμα θα αρχίσει να σπάει στα συστατικά του.
Οι τριγμοί έχουν αρχίσει και ο έτερος "αγγλομαθής" Ανδρουλάκης που τον στείλαμε και στο Ευρωκοινοβούλιο επιχαίρει "διότι δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται"
Είναι απλά ζήτημα χρόνου.
Οσο γκαντέμης ήταν ο πατήρ Μητσοτάκης τόσο κωλόφαρδος είναι ο υιός Μητσοτάκης με τον κύριο αντίπαλο που του έτυχε.
Το ψάρεμα συνεχίζεται. Κολυμπάτε βαθειά.
Κατ' αρχάς με την σημειολογία.
Με τη "πρώτη φορά αριστερά" λοιπόν:
Το καραμνημόνιο απαγορεύθηκε να λέγεται μνημόνιο, έγινε πρόγραμμα.
Η τρόικα απαγορεύθηκε να λέγεται τρόικα και έγινε θεσμοί.
Το όχι του περίφημου δημοψηφίσματος έγινε με συνοπτικάς διαδικασίας ναί, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Αλλά η σημειολογία ήταν απλά ο προάγγελος του τι θα ακολουθούσε.
Διότι η δίψα για καρέκλα ενώνει τα πιο ετερόκλητα πράγματα. Οπως τους αριστερούς του Αλέξη με τους δεξιότατους του Καμένου.
Και όλως τυχαίως θα ακολουθούσαν οι διακοπές του πρώην καταληψία και νυν πρωθυπουργού στη βίλα και τα κότερα του εφοπλιστή Μαρτίνου.
Διότι οπως ο Οργουελ είχε προβλέψει στην αριστερή διακυβέρνηση "Ολα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα".
Οι αριστεροί που τόλμαγαν να πουν κάτι βαπτίζονταν αυτόματα Λαφαζανικοί, Βαρουφακικοί κλπ. Οι δεξιοί που έλεγαν κάτι βαπτιζόντουσαν φασισταριά, η τους αναλάμβανε ο "δεξιός" υπερπατριώτης καμένος που παρεμπιπτόντως έκανε ελαφράς γαργάρας το όνομα της Μακεδονίας χάριν του "πατριωτισμού" του.
Αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα το ένωναν 2 στοιχεία. Ο αντιμνημονιακός λαικισμός και η εξουσιολαγνεία. Η ιδεολογία και τα προγράμματα πάντα αποτελούσαν ασήμαντες λεπτομέρειες. Στο παραπάνω πλαίσιο αισίως συστρατεύθηκε στον "αντιδεξιό" αγώνα και ο καπετάν ( με την εαμική έννοια ) Αντώναρος ως άλλος ένας γνήσιος αντιδεξιός. Γελούσαν και τα τσιμέντα.
Τώρα όμως ??? Τώρα η μια συγκολλητική ουσία δηλαδή ο λαικισμός αρχίζει να ξεθυμαίνει, διότι το πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται και ο παπάς.
Και η δεύτερη απόλυτα ισχυρή συγκολλητική ουσία δηλαδή η προπτική εξουσίας αρχίζει να θολώνει άσχημα ακόμα και στην προοπτική εισαγωγής στη βουλή για πολλούς, τα "συστατικά" αρχίζουν να διαχωρίζονται και το μόρφωμα θα αρχίσει να σπάει στα συστατικά του.
Οι τριγμοί έχουν αρχίσει και ο έτερος "αγγλομαθής" Ανδρουλάκης που τον στείλαμε και στο Ευρωκοινοβούλιο επιχαίρει "διότι δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται"
Είναι απλά ζήτημα χρόνου.
Οσο γκαντέμης ήταν ο πατήρ Μητσοτάκης τόσο κωλόφαρδος είναι ο υιός Μητσοτάκης με τον κύριο αντίπαλο που του έτυχε.
Το ψάρεμα συνεχίζεται. Κολυμπάτε βαθειά.
