Βασικά είναι μαθηματικά αδύνατον να υπάρξει οποιαδήποτε τεχνολογία που να παρέχει άπειρους πόρους. Η ενέργεια που θα απαιτείται είναι αστρονομική. Αλλά, ακόμα και με μιας μορφής τεχνολογία άπειρης ενέργειας, χρειάζονται κάποιας μορφής ύλη για να την δημιουργήσουν. Δεν υπάρχει δημιουργία ενέργειας απο το τίποτα. Η φωτιά "τρώει" κάυσιμη ύλη, σε στερεή υγρή ή αέρια μορφή και παράγει θερμική ενέργεια και φώς. Το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, όπως και οι ανεμογεννήτριες, αλλά και οι ηλιακοί συλλέκτες, μετατρέπουν την ενέργεια που δέχονται (μηχανική/κινητική στις δύο πρώτες περιπτώσεις, φώς και θερμότητα στην τρίτη) σε πιο "χρήσιμη" ηλεκτρική ενέργεια. Τα συμβατικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, καίνει αέριο, λιγνίτη ή, σπανίως, πετρέλαιο, για να μετατρέψουν την εκλυόμενη ενέργεια σε ηλεκτρική, ακόμα και οι πυρηνικοί αντιδραστήρες μετατρέπουν τα ραδιενεργά υλικά σε ηλεκτρική ενέργεια, εκμεταλλευόμενοι το σχετικά μικρό κύκλο ημιζωής των ραδιενεργών μετάλλων. Όλα τα παραπάνω, όμως, έχουν ένα κοινό. Έχουν ανάγκη ένα σταθερό input για να παράγουν το οτιδήποτε. Λιγνίτη, πλουτώνιο/ουράνιο, νερό, ηλιακή ακτινοβολία. Θέλουν, με λίγα λόγια, καύσιμα.
Ακόμα όμως και αν δεχτούμε οτι, μιλάμε για έναν πολιτισμό που έχει καταφέρει να χτίσει dyson spheres, και πάλι, αν φτάσουν σε εμάς, θέλουν πόρους. Είναι το βασικό πρόβλημα κάθε αρκετά ανεπτυγμένου πολιτισμού. Όσο προχωρά η τεχνολογική πρόοδος, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη ακόμη περισσότερων πόρων.
Ακόμα και στη δική μας ανθρώπινη Ιστορία, ξεκινήσαμε απο μικρές φυλετικές ομάδες, δέκα ή είκοσι ατόμων, με μηδαμινές ανάγκες σε πόρους, σε κοινότητες μερικών εκατοντάδων, και έθνη εκατομμυρίων, πριν ακόμα φτάσουμε στην εποχή του σιδήρου, και απο τότε οι ανάγκες μας σε πόρους έχουν αυξηθεί τραγικά.